Ναντέζντα Κρούπσκαγια: Κοινή γραμμή, κοινός δρόμος, αλληλεγγύη μεταξύ άνδρα και γυναίκας

Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης // 

Nadezjda Krupskaja. 26/2/1869–27/2/1939

«Δεν είναι σίγου­ρο ότι παντρεύ­τη­κε από αγά­πη τον Λένιν ή επει­δή ήθε­λε να συνε­χί­σει την πολι­τι­κή της καριέ­ρα» γρά­φουν οι Σου­η­δι­κές φυλλάδες!

«Δεν της φερό­ταν καλά» λένε.

Αυτή όμως εκεί! Τον παντρεύ­τη­κε και τον ακο­λού­θη­σε στην εξο­ρία στην Σιβη­ρία από το 1896 μέχρι το 1901 να κάνει πολι­τι­κή καριέ­ρα στους πάγους.…

Πήγε μαζί του στην Γερ­μα­νία μετά την απε­λευ­θέ­ρω­ση τους. Ήταν δίπλα του γραμ­μα­τέ­ας της ΚΕ. «Άκου­γε με προ­σο­χή όταν του διη­γή­θη­κα ότι στην Ελβε­τία ( όπου ήταν δασκά­λα), το αστι­κό σχο­λείο μετα­βά­λει σε δού­λους τους μαθητές».

Γύρι­σε μαζί του το 1905 στην Ρωσία αλλά ξανα­έ­φυ­γαν μετά την απο­τυ­χία της προ­σπά­θειας για επα­νά­στα­ση. Και αφού έγι­νε η Οκτω­βρια­νή επα­νά­στα­ση επέ­με­νε πάλι δίπλα του. Ασχο­λή­θη­κε με την εκπαί­δευ­ση μαζί με τον Καλί­νιν. Ίδρυ­σε την Κομ­σο­μόλ και τους Πιο­νιέ­ρους. Έμει­νε δίπλα του όταν έπα­θε τα τρία εγκε­φα­λι­κά απο το 22 μέχρι τον θανα­τό του το 24. Το 24 εκλέ­χθη­κε στο ΠΓ. Εκλέ­χθη­κε στο ανώ­τα­το Σοβιέτ το 1931.

Έγι­νε υφυ­πουρ­γός παι­δεί­ας απο το 29 μέχρι το θανα­τό της το 1939. Έδω­σε μεγά­λη βάση στην ίδρυ­ση της παι­δι­κής βιβλιο­θή­κης και στο Πολυ­τε­χνι­κό σχο­λείο. Έγρα­ψε την βιο­γρα­φία του Λένιν.

“Το να χτί­σεις σοσια­λι­σμό δεν σημαί­νει μόνο να οικο­δο­μή­σου­με τερά­στια εργο­στά­σια και αλευ­ρό­μυ­λους. Αυτό είναι βεβαί­ως απα­ραί­τη­το, αλλά όχι αρκε­τό για να χτί­σεις τον σοσια­λι­σμό. Οι άνθρω­ποι πρέ­πει να μεγα­λώ­σουν στο μυα­λό και την καρδιά.

Και με βάση αυτή την ατο­μι­κή αλλα­γή στήν ζωή μας δια­μορ­φώ­νε­ται ένα νέο είδος ισχυ­ρού συλ­λο­γι­κού σοσια­λι­σμού, στον οποίο το «Εγώ» και το «εμείς» θα ενω­θούν σε ένα αδιά­σπα­στο σύνολο”.

Μια τέτοια συλ­λο­γι­κή μπο­ρεί να ανα­πτυ­χθεί μόνο με βάση τη βαθιά ιδε­ο­λο­γι­κή αλλη­λεγ­γύη και μια εξί­σου βαθιά συναι­σθη­μα­τι­κή προ­σέγ­γι­ση και αμοι­βαία κατα­νό­η­ση». Γράμ­μα στον Μαξίμ Γκόρ­κι το 1932.

“Η αλλη­λεγ­γύη μετα­ξύ γυναί­κας και άντρα εργα­ζό­με­νου είναι, κοι­νή γραμ­μή με κοι­νούς στό­χους, κοι­νός δρό­μος για να πετύ­χου­με τους στό­χους. Αυτή είναι η λύση στο «γυναι­κείο» ζήτη­μα στο πλαί­σιο της εργα­τι­κής τάξης”.

Αυτό μας άφη­σε σαν δια­θή­κη για την ημέ­ρα της γυναίκας

________________________________________________________________________

Πάνος Αλεπλιώτης Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης στην Ελλάδα και στην Σουηδία