ΟΙ ΕΝΟΧΕΣ ΜΑΣ
Δεν μπορέσαμε να σώσουμε τίποτα
απ’ αυτά που θα ‘πρεπε να σωθούν!
Μόλις ήχησαν οι σειρήνες του νέου αιώνα
ενθουσιασμένοι και πανικόβλητοι
φορτώσαμε στους ώμους μας
κουρέλια , σκελετούς, σαβούρες,
αμαρτίες, ενοχές, αποτυχίες και κινήσαμε !
Στο Μαραθώνιο της καινούργιας αυγής
τρέχαμε μπουλουκιαστά ‑άτακτα,-
ελπίζοντας να τερματίσουμε πρώτοι,
τσαλαπατούσαμε τους ανήμπορους,
τους γέρους , τα παιδιά που έπεφταν,
τις έγκυες που απέβαλαν,
τις παρθένες που προσεύχονταν.!
Αλίμονο στο νέο αιώνα!
Οι άνθρωποι που θα ζήσουνε
πάλιωσαν, εκφυλίστηκαν, σάπισαν,
εμείς-εμείς ..μόνο εμείς…
δεν έχει χώρο για τους άλλους!
Φορέσαμε στα κεφάλια μας στεφάνια
της φωτιάς, του κεραυνού και της θύελλας,
σε ανώμαλο σφιχταγκάλιασμα «πηδηχτήκαμε»
πανικόβλητοι και ενθουσιασμένοι!
Αύριο θα γεννηθούν τα καινούργια παιδιά μας
σε λάθος τόπο, στο λάθος χρόνο,
από λάθος γονής!
Άσπρα τα σύννεφα, κόκκινο το κρασί.. ευτυχία!
Ξεθώριασαν και οι ενοχές μας….
Τι κι αν δε σώσαμε αυτά που θα ‘πρεπε να σωθούν?
Εμείς .. μόνο εμείς… πάντα εμείς..
δεν έχει χώρο για τους άλλους!!
Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΑΡΡΕΝΩΝ
Επιστημονικά μελετημένο
και τεκμηριωμένο,
συγκεκριμένο το σχέδιο
αναπαραγωγής των ανθρώπων,
καταμετρημένο το σύνολο
του παγκόσμιου πληθυσμού,
προκαθορισμένη η παραγωγή
των αρρένων- ανάλογη- των αναγκών!
-.. Τόσα ζευγάρια εργατικά χέρια,
τόσα κεφάλια για τεχνοκράτες,
μια χιλιάδα για δικτάτορες ,
περίπου δέκα εκατομμύρια
αφεντικά- συν- ρουφιάνους
και εκατό εκατομμύρια κορμιά
για πτώματα στο πόλεμο!
Επίσης αναλώσιμη ύλη έχουν
από τα μπασταρδάκια, τα άπορα
και τα ορφανά του κόσμου!
Επιστημονικό σχέδιο,
συγκεκριμένο και τεκμηριωμένο!
Καθορισμένη η παραγωγή αρρένων,
ανάλογη των αναγκών!!
ΠΑΤΡΙΣ ΜΟΥ-ΑΧ ΕΛΛΑΣ
Οδός Ηρακλείτου και Μιχαήλ Γεωργίου γωνία,
ανοίξαμε και περιμένουμε
την μοναξιά, τον φόβο, την αγωνία!
Πλάτωνος και Αριστοτέλους, focus στην Παιδεία
σχολειό που έκλεισε,
ψυχορραγούνε μικρά παιδιά
από πνευματική ασιτία!
Λεωφόρος Ιπποκράτους και Ασκληπιού,
νοσοκομεία-νεκροτομεία
μαύροι και κόκκινοι σταυροί,
κοστίζει πέντε ευρώ η ζωή
σ’ απλήρωτη εφημερία!
Ακομινάτου και Φαβιέρου,
πανάρχαια ιστορία…
ξενοδοχείο «Ο Έρωτας,»
ερήμωσε το- ξέχασε- και ηδονή
το νίκησε η μ@λ@κί@!
Πανεπιστημίου και Βας. Σοφίας,
λουλουδάδικα πλάϊ στη Βουλή
επίσημος «Ναός Δημοκρατίας,»
ας μας φυλάξει ο Θεός
από την κακιά την ώρα μας
και απ’ των σωτήρων την βλακεία!
ΝΑ ΒΡΩ ΕΝΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ
Εκείνες> οι μέρες που κάθισαν σταυροπόδι
στης αυλής μας το πεζούλι,
νυχτώθηκαν μουρμουρίζοντας
κατάρες και ξόρκια.
Μέθυσαν πίνοντας κρασί απ’ το κελάρι,
χόρεψαν με το κρώξιμο της κάργιας ,
θύμωσαν με το κλάμα του μωρού μας,
έγνεσαν σάβανα με το νήμα της ψυχής μας
για να στολίσουν τα σιδερένια
νεκροκρέβατα της αγάπης!
<Εκείνες > οι μέρες που ξάπλωσαν
στις ροδιές μας και στ’ αμπέλια,
που στέρεψαν τις βρύσες της πλατείας
και αλυσόδεσαν την πόρτα του σχολείου
φοβάμαι πως θα ξανάρθουν στη ζωή μας,
θα ξαναμπούν στα όνειρα μας
φοβάμαι μη ξανάρθουν!
<Εκείνες >οι μέρες σα Συμπληγάδες
στου Οδυσσέα το ταξίδι παραφυλούν!
Πρέπει να βρούμε ένα περιστέρι
για να πετάξει ανάμεσα στις Συμπληγάδες,
να μετρήσω το χρόνο που κάνει
κάθε που ανοιγοκλείνουν τα βράχια!
Πρέπει να βρω ένα περιστέρι, να σε σώσω
να σωθώ κι εγώ!
<Εκείνες> οι μέρες δεν πέθαναν , ναρκώθηκαν
μεθυσμένες από ρακί, κουρασμένες από χορό ,
θυμωμένες με το κλάμα του μωρού μας!
Φοβάμαι πως θα ξαναρθούν ,
για να καθίσουν σταυροπόδι στο πεζούλι
της άμοιρης αυλής μας!
Πρέπει να βρω ένα περιστέρι.. πρέπει!