Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Να βρω ένα περιστέρι (τέσσερα ποιήματα της Ηλέκτρας Στρατωνίου)

ΟΙ ΕΝΟΧΕΣ ΜΑΣ

Δεν μπο­ρέ­σα­με να σώσου­με τίποτα
απ’ αυτά που θα ‘πρε­πε να σωθούν!
Μόλις ήχη­σαν οι σει­ρή­νες του νέου αιώνα
ενθου­σια­σμέ­νοι και πανικόβλητοι
φορ­τώ­σα­με στους ώμους μας
κου­ρέ­λια , σκε­λε­τούς, σαβούρες,
αμαρ­τί­ες, ενο­χές, απο­τυ­χί­ες και κινήσαμε !
Στο Μαρα­θώ­νιο της και­νούρ­γιας αυγής
τρέ­χα­με μπου­λου­κια­στά ‑άτα­κτα,-
ελπί­ζο­ντας να τερ­μα­τί­σου­με πρώτοι,
τσα­λα­πα­τού­σα­με τους ανήμπορους,
τους γέρους , τα παι­διά που έπεφταν,
τις έγκυ­ες που απέβαλαν,
τις παρ­θέ­νες που προσεύχονταν.!
Αλί­μο­νο στο νέο αιώνα!
Οι άνθρω­ποι που θα ζήσουνε
πάλιω­σαν, εκφυ­λί­στη­καν, σάπισαν,
εμείς-εμείς ..μόνο εμείς…
δεν έχει χώρο για τους άλλους!
Φορέ­σα­με στα κεφά­λια μας στεφάνια
της φωτιάς, του κεραυ­νού και της θύελλας,
σε ανώ­μα­λο σφι­χτα­γκά­λια­σμα «πηδη­χτή­κα­με»
πανι­κό­βλη­τοι και ενθουσιασμένοι!
Αύριο θα γεν­νη­θούν τα και­νούρ­για παι­διά μας
σε λάθος τόπο, στο λάθος χρόνο,
από λάθος γονής!
Άσπρα τα σύν­νε­φα, κόκ­κι­νο το κρα­σί.. ευτυχία!
Ξεθώ­ρια­σαν και οι ενο­χές μας….
Τι κι αν δε σώσα­με αυτά που θα ‘πρε­πε να σωθούν?
Εμείς .. μόνο εμείς… πάντα εμείς..
δεν έχει χώρο για τους άλλους!!

Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΑΡΡΕΝΩΝ

Επι­στη­μο­νι­κά μελετημένο
και τεκμηριωμένο,
συγκε­κρι­μέ­νο το σχέδιο
ανα­πα­ρα­γω­γής των ανθρώπων,
κατα­με­τρη­μέ­νο το σύνολο
του παγκό­σμιου πληθυσμού,
προ­κα­θο­ρι­σμέ­νη η παραγωγή
των αρρέ­νων- ανά­λο­γη- των αναγκών!
-.. Τόσα ζευ­γά­ρια εργα­τι­κά χέρια,
τόσα κεφά­λια για τεχνοκράτες,
μια χιλιά­δα για δικτάτορες ,
περί­που δέκα εκατομμύρια
αφε­ντι­κά- συν- ρουφιάνους
και εκα­τό εκα­τομ­μύ­ρια κορμιά
για πτώ­μα­τα στο πόλεμο!
Επί­σης ανα­λώ­σι­μη ύλη έχουν
από τα μπα­σταρ­δά­κια, τα άπορα
και τα ορφα­νά του κόσμου!
Επι­στη­μο­νι­κό σχέδιο,
συγκε­κρι­μέ­νο και τεκμηριωμένο!
Καθο­ρι­σμέ­νη η παρα­γω­γή αρρένων,
ανά­λο­γη των αναγκών!!

ΠΑΤΡΙΣ ΜΟΥ-ΑΧ ΕΛΛΑΣ

Οδός Ηρα­κλεί­του και Μιχα­ήλ Γεωρ­γί­ου γωνία,
ανοί­ξα­με και περιμένουμε
την μονα­ξιά, τον φόβο, την αγωνία!
Πλά­τω­νος και Αρι­στο­τέ­λους, focus στην Παιδεία
σχο­λειό που έκλεισε,
ψυχορ­ρα­γού­νε μικρά παιδιά
από πνευ­μα­τι­κή ασιτία!
Λεω­φό­ρος Ιππο­κρά­τους και Ασκληπιού,
νοσοκομεία-νεκροτομεία
μαύ­ροι και κόκ­κι­νοι σταυροί,
κοστί­ζει πέντε ευρώ η ζωή
σ’ απλή­ρω­τη εφημερία!
Ακο­μι­νά­του και Φαβιέρου,
πανάρ­χαια ιστορία…
ξενο­δο­χείο «Ο Έρωτας,»
ερή­μω­σε το- ξέχα­σε- και ηδονή
το νίκη­σε η μ@λ@κί@!
Πανε­πι­στη­μί­ου και Βας. Σοφίας,
λου­λου­δά­δι­κα πλάϊ στη Βουλή
επί­ση­μος «Ναός Δημοκρατίας,»
ας μας φυλά­ξει ο Θεός
από την κακιά την ώρα μας
και απ’ των σωτή­ρων την βλακεία!

ΝΑ ΒΡΩ ΕΝΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ

Εκεί­νες> οι μέρες που κάθι­σαν σταυροπόδι
στης αυλής μας το πεζούλι,
νυχτώ­θη­καν μουρμουρίζοντας
κατά­ρες και ξόρκια.
Μέθυ­σαν πίνο­ντας κρα­σί απ’ το κελάρι,
χόρε­ψαν με το κρώ­ξι­μο της κάργιας ,
θύμω­σαν με το κλά­μα του μωρού μας,
έγνε­σαν σάβα­να με το νήμα της ψυχής μας
για να στο­λί­σουν τα σιδερένια
νεκρο­κρέ­βα­τα της αγάπης!
<Εκεί­νες > οι μέρες που ξάπλωσαν
στις ροδιές μας και στ’ αμπέλια,
που στέ­ρε­ψαν τις βρύ­σες της πλατείας
και αλυ­σό­δε­σαν την πόρ­τα του σχολείου
φοβά­μαι πως θα ξανάρ­θουν στη ζωή μας,
θα ξανα­μπούν στα όνει­ρα μας
φοβά­μαι μη ξανάρθουν!
<Εκεί­νες >οι μέρες σα Συμπληγάδες
στου Οδυσ­σέα το ταξί­δι παραφυλούν!
Πρέ­πει να βρού­με ένα περιστέρι
για να πετά­ξει ανά­με­σα στις Συμπληγάδες,
να μετρή­σω το χρό­νο που κάνει
κάθε που ανοι­γο­κλεί­νουν τα βράχια!
Πρέ­πει να βρω ένα περι­στέ­ρι, να σε σώσω
να σωθώ κι εγώ!
<Εκεί­νες> οι μέρες δεν πέθα­ναν , ναρκώθηκαν
μεθυ­σμέ­νες από ρακί, κου­ρα­σμέ­νες από χορό ,
θυμω­μέ­νες με το κλά­μα του μωρού μας!
Φοβά­μαι πως θα ξαναρθούν ,
για να καθί­σουν σταυ­ρο­πό­δι στο πεζούλι
της άμοι­ρης αυλής μας!
Πρέ­πει να βρω ένα περι­στέ­ρι.. πρέπει!

_______________________________________________________

Η Ηλέκτρα Στρατωνίου γεννήθηκε στη Χαλκιδική, έζησε σε πολλά μέρη της Ελλάδας και στο εξωτερικό. Είναι ζωγράφος, ζει Stratoniou34και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει εκδόσει τρεις ποιητικές συλλογές: «Ποιήματα» (1989, Γερμανία), «Στο ναρκοπέδιο του μυαλού» (2011, Αθήνα) και «Σςςς… ο Θεός κοιμάται» (2014, Αθήνα). Η Ηλέκτρα είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών (Ε. Ε. Λ.)
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο