«Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μαλάκες»*

Γρά­φει ο Στέ­λιος Κανά­κης //

(σύμμαχοι να ‘ναι οχτροί κι οχτροί να θάβονται υπό την ίδια σημαία)

Η Ελλά­δα είναι στο ΝΑΤΟ. Κι η Τουρ­κία είναι στο ΝΑΤΟ. Είναι σύμ­μα­χοι. Το ΝΑΤΟ εγγυά­ται σύνο­ρα, ελευ­θε­ρί­ες κι ομό­νοια μετα­ξύ των μελών του. Κι όταν εισέ­βα­λε στην Κύπρο η Τουρ­κία ήταν σύμ­μα­χος της Ελλά­δας, στο ΝΑΤΟ. Δεν ήταν η Κύπρος κι ίσως αυτό να ‘φται­γε. Αργό­τε­ρα μπή­κε η Κύπρος στη ΕΕ για να σωθεί και να φύγουν οι Τούρ­κοι, αλλά οι Τούρ­κοι δεν έφυ­γαν κι έπε­σε και πεί­να. Πεί­να έπε­σε και στην Ελλά­δα που κι αυτή μπή­κε στην ΕΕ για να τρώ­ει με χρυ­σά κου­τά­λια, αλλά χάθη­καν και τα τσί­γκι­να. Στο ΝΑΤΟ είναι κι η Αλβα­νία. Τώρα θα μπουν στο ΝΑΤΟ και τα Σκό­πια για να ‘ναι κι αυτά σύμ­μα­χοι. Εν τω μετα­ξύ το ΝΑΤΟ που υπήρ­χε – υπο­τί­θε­ται, ως αντί­βα­ρο του Συμ­φώ­νου της Βαρ­σο­βί­ας, απ’ όταν το τελευ­ταίο δια­λύ­θη­κε, έχει διπλα­σια­στεί. Κι η Τουρ­κία που συνε­χί­ζει να είναι σύμ­μα­χος, θέλει το μισό Αιγαίο και εμβό­λι­σε σκά­φος ελλη­νι­κό. Και επει­δή είναι σύμ­μα­χος, δέκα μέρες μετά τον εμβο­λι­σμό (προ­σέξ­τε το αυτό), κάνα­με κοι­νά γυμνά­σια με τουρ­κι­κή φρεγάτα.

Οι χώρες, δίπλα μας, δια­λύ­ο­νται και πνί­γο­νται στο αίμα από όπλα του ΝΑΤΟ. Κι αυτό το πλα­δα­ρό υπο­κεί­με­νο που το παί­ζει υπουρ­γός εξω­τε­ρι­κών χόρευε αγκα­λιά με τον αντί­στοι­χο της Τουρ­κί­ας στο ρυθ­μό του «Εμείς είμα­στε ο κόσμος» που είναι ο ύμνος του ΝΑΤΟ. Και το πιθα­νό­τε­ρο η φωτιά θα πιά­σει κι εμάς. Κι έστει­λε κι αυστη­ρό μήνυ­μα στον Τούρ­κο παρ­τε­νέρ του πως εμείς δεν είμα­στε Ιράκ. Για κάποιο λόγο ο γελοί­ος, θαρ­ρεί τον εαυ­τόν του καλύ­τε­ρο απ’ τους Ιρα­κι­νούς. Αμε­ρι­κα­νά­κι γαρ! Για­τί οι υπό­λοι­ποι πολι­τι­σμέ­νοι άνθρω­ποι δεν βρί­σκου­με να δια­φέ­ρου­με απ’ τους Ιρα­κι­νούς συναν­θρώ­πους μας. Αλλά Ιράκ (όπως είναι σήμε­ρα), ο Κοτζιάς, η παρέα του και τ’ αφε­ντι­κά τους, το πάνε αμέ­τι – μωχα­μέ­τι να μας κάνουν. Και Συρία και Λιβύη.

Κι εμείς αγρόν ηγο­ρά­ζου­με. Και ξεπου­λά­με λιμά­νια, αερο­δρό­μια, εκτά­σεις, το παρόν μας και το μέλ­λον των παι­διών μας. Κι ο Μηλιώ­κας τρα­γου­δά­ει: «Να δεις που κάπο­τε θα μας πού­νε και μαλά­κες». Και είναι πολύ πιθα­νό, σύντο­μα, Τούρ­κοι εργά­τες να σκο­τώ­νουν Έλλη­νες και τού­μπα­λιν. Και θα θάβο­νται με τη σημαία του ΝΑΤΟ, στο οποίο είμα­στε σύμ­μα­χοι. Γι αυτό άλλω­στε μας στρού­γκα­ραν σ’ αυτό. Και κύμα­τα προ­σφύ­γων – δικών μας τότε, θα πασχί­ζουν να σωθούν στις χώρες της συμ­μά­χου μας ΕΕ. Αλλά τα σύνο­ρα τα ‘χουν χτί­σει με τεί­χη και συρ­μα­το­πλέγ­μα­τα. Και σκυ­λιά αλυ­χτούν κι οι πρό­σφυ­γες πυροβολούνται.

Αλλά πως γίνε­ται σύμ­μα­χοι να ‘ναι οχτροί κι οχτροί να θάβο­νται υπό την ίδια σημαία; Κι όταν κάτω απ’ αυτή τη σημαία είναι τα παι­διά μας πως θα νιώ­θου­με αλή­θεια; Θα ‘ναι όμως αργά για μας τότε, έτσι δεν είναι;

Κι όμως υπάρ­χουν μερι­κοί που σαν πιά­σουν όπλο, ξέρουν που θα το στρέ­ψουν. Προ­βλη­μα­τι­στεί­τε από αυτούς πριν είναι αργά.

«Να δεις που κάποτε
Θα μας πού­νε και μαλάκες
Να δεις που κάποτε
Θα μας πού­νε και χαζούς».

…Σαν κλαί­με τους νεκρούς μας…

* Γιάν­νης Μηλιώκας

_______________________________________________________________________________________________________

Στέλιος Κανάκης Διδάσκει στην επαγγελματική εκπαίδευση και παράλληλα δραστηριοποιείται στο χώρο του βιβλίου. Έχει γράψει, υπό μορφή ημερολογίων τα «Με τη μουσική του κόσμου», «Οι μουσικοί του κόσμου» και «Δώδεκα μήνες συνθέτες».  Επίσης το «Ιερές Βλακείες» Εμπειρία Εκδοτική 1η και 2η έκδοση – Εκδόσεις Εντύποις 3η και 4η και το «Η Αγρία Γραφή» Εκδόσεις ΚΨΜ.
[email protected] Facebook: Stelios Kanakis /ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΝΑΚΗΣ