Να ζητηθούν οι ευθύνες!

Φιλο­ξε­νού­με­νος ο Πανα­γιώ­της Ζαφεί­ρης //

Μέρες τώρα η Ελλά­δα είναι στις φλό­γες και είμα­στε μάρ­τυ­ρες μίας μεγά­λης τρα­γω­δί­ας. Εικό­νες ωστό­σο που δεν μας είναι άγνω­στες καθώς πολ­λοί θυμό­μα­στε τις φωτιές του 2007 όταν και­γό­ταν σχε­δόν ολό­κλη­ρη η χώρα και κάποιοι και τους σει­σμούς του 1999, όταν οι πολυ­κα­τοι­κί­ες της Αθή­νας έγι­ναν ερεί­πια μέσα σε μια μέρα. Σε όλες αυτές τις περι­πτώ­σεις οι συνέ­πειες ήταν ανε­πα­νόρ­θω­τες καθώς το να χαθούν ανθρώ­πι­νες ζωές είναι το μόνο πράγ­μα που δεν μπο­ρεί να αλλά­ξει. Οι θάνα­τοι αυτοί ωστό­σο, αν και είναι οι πιο σοβα­ρές συνέ­πειες, δεν είναι οι μόνες. Υπάρ­χουν άνθρω­ποι τραυ­μα­τι­σμέ­νοι, άνθρω­ποι που έμει­ναν άστε­γοι και μία τερά­στια ζημιά στο οικοσύστημα.

Πριν απ’ όλα καλό είναι να σημειω­θεί πόσο συγκι­νη­τι­κό ήταν το ενδια­φέ­ρον του κόσμου που έτρε­ξε να βοη­θή­σει με όποιο τρό­πο μπο­ρού­σε ο καθέ­νας. Αντί­θε­τα όμως είναι εξορ­γι­στι­κή και η στά­ση φορέ­ων όπως η κυβέρ­νη­ση και η Εκκλη­σία. Και οι δύο πλευ­ρές εξα­ντλή­θη­καν σε ανό­η­τες δηλώ­σεις και κρο­κο­δεί­λια δάκρυα. Δεν μπο­ρού­με να δεχτού­με σε μία τέτοια στιγ­μή ούτε τις δηλώ­σεις «ανθρω­πι­σμού» του Πρω­θυ­πουρ­γού, ούτε τις δηλώ­σεις περί θεί­ας δίκης ενός ρασο­φό­ρου φασί­στα όπως είναι ο Αμβρόσιος.

Είναι πολύ γνω­στό, ότι τέτοιες φωτιές δεν μπαί­νουν τυχαία. Η λαϊ­κή τάξη θα είναι συνέ­νο­χη στο έγκλη­μα αν επι­τρέ­ψει ξανά να γίνουν ανα­σχη­μα­τι­σμοί στην κυβέρ­νη­ση, ολο­νυ­χτί­ες, να βγουν δια­φη­μί­σεις κατά του καπνί­σμα­τος στο δάσος και γενι­κά να γίνουν όλα αυτά που δημιουρ­γούν ομί­χλη γύρω από το πρό­βλη­μα μέχρι να ανε­γερ­θούν βίλες ή να αρχί­σουν διά­φο­ρα έργα με σκο­πό τις επιχορηγήσεις.

  Το αίσθη­μα της αλλη­λεγ­γύ­ης είναι καλό που υπάρ­χει ωστό­σο δεν μπο­ρούν άνθρω­ποι που αμεί­βο­νται με 400 έως 600 ευρώ το μήνα να λύσουν το πρό­βλη­μα. Οι ευθύ­νες πρέ­πει να ζητη­θούν από αυτούς που μπο­ρούν να κάνουν κάτι. Δεν θα πρέ­πει να είμα­στε ευχα­ρι­στη­μέ­νοι με τίπο­τα λιγό­τε­ρο από την απο­κα­τά­στα­ση των ανθρώ­πων που έπα­θαν ζημιά από τις φωτιές. Δεν μπο­ρεί να συμ­βι­βα­στού­με με συμ­βο­λι­κά επι­δό­μα­τα, σε μία χώρα που η τάξη που πλη­ρώ­νει τους φόρους είναι η χαμη­λό­τε­ρη θα πρέ­πει να είναι και αυτή που θα μπο­ρεί να καρ­πώ­νε­ται τα δημό­σια έσο­δα όταν είναι ανά­γκη. Δε μπο­ρεί ο μισθός του βου­λευ­τή να πλη­σιά­ζει τα 10.000 και στους πυρο­πα­θείς να δοθούν επι­δό­μα­τα όπως 350–400 ευρώ. Ούτε θα πρέ­πει να επι­τρα­πεί να μπα­ζώ­σουν τα μέρη που ήταν τα δάση.

Αυτή τη στιγ­μή χρειά­ζε­ται κάτι παρα­πά­νω από τις μαύ­ρες κορ­δέ­λες πάνω στις ελλη­νι­κές σημαί­ες και τις γονυ­κλι­σί­ες για να μας λυπη­θεί η Πανα­γία. Χρειά­ζε­ται αγώ­νας ώστε να ζητη­θούν οι πολι­τι­κές ευθύ­νες και να εμπο­δί­σου­με να ξανα­συμ­βεί κάτι τέτοιο στο μέλλον.