Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Να τι σημαίνει πατριωτισμός, κύριοι!

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Πατριω­τι­σμός δεν είναι οι εθνι­κι­στι­κές κορώ­νες σε σκο­πια­νο­φά­γα συλ­λα­λη­τή­ρια για το όνο­μα της «Μακε­δο­νί­ας». Ούτε οι ανεύ­θυ­νες πολε­μο­χα­ρείς κραυ­γές για εκδί­κη­ση απέ­να­ντι στους «κακούς τούρ­κους» που «εποφθαλ­μιούν» τα νησιά και εδά­φη μας. 

Πατριω­τι­σμός δεν είναι να προ­σπα­θείς να κεφα­λαιο­ποι­ή­σεις πολι­τι­κά τον άδι­κο χαμό ενός πιλό­του της πολε­μι­κής αερο­πο­ρί­ας με υπερ­πα­τριω­τι­κές φλυα­ρί­ες στο του­ϊ­τερ.

Δεν έχει ουδε­μία σχέ­ση με τον πατριω­τι­σμό- τον αγνό και ανό­θευ­το πατριω­τι­σμό του λαού- το να παρι­στά­νεις τον πόντιο πιλά­το όταν γύρω σου δολο­φο­νού­νται εν ψυχρώ οι λαοί για τ’ αφέ­ντη το ψωμί. 

Ούτε, ασφα­λώς, να παρι­στά­νεις, όπως η συγκυ­βέρ­νη­ση του κ.Τσίπρα, το «περι­στέ­ρι της ειρή­νης» την στιγ­μή που είσαι συνέ­νο­χος στο ιμπε­ρια­λι­στι­κό έγκλη­μα. Όταν, ακο­λου­θώ­ντας την «πεπα­τη­μέ­νη» των προη­γού­με­νων κυβερ­νή­σε­ων ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημο­κρα­τί­ας, έχεις ήδη παρα­χω­ρή­σει γη και ύδωρ στους φονιά­δες, μετα­τρέ­πο­ντας τη χώρα σου σε απέ­ρα­ντο στρα­τό­πε­δο ευρω­να­τοϊ­κών μακελάρηδων. 

Είναι ντρο­πή να θεω­ρείς τον εαυ­τό σου πατριώ­τη όταν, σαν θλι­βε­ρό πολι­τι­κό τσι­ρά­κι της αμε­ρι­κα­νι­κής πρε­σβεί­ας, βγά­ζεις ανα­κοι­νώ­σεις χαρα­κτη­ρί­ζο­ντας «ανα­γκαία» την εγκλη­μα­τι­κή στρα­τιω­τι­κή επέμ­βα­ση ενά­ντια στο λαό της Συρί­ας. Αμε­τα­νό­η­τη ΝΑΤΟ­φρο­σύ­νη λέγε­ται αυτό – όχι πατριωτισμός. 

Ο πατριω­τι­σμός, κύριοι, είναι άρρη­κτα συν­δε­δε­μέ­νος με την πάλη ενά­ντια στη βαρ­βα­ρό­τη­τα του ιμπε­ρια­λι­σμού. Μια βαρ­βα­ρό­τη­τα που δε γνω­ρί­ζει όρια και σύνο­ρα, που κατα­σπα­ρά­ζει λαούς στο όνο­μα του αντα­γω­νι­σμού για περισ­σό­τε­ρα κέρ­δη, μεγα­λύ­τε­ρο μερί­διο στη μοι­ρα­σιά της λεί­ας και των αγορών. 

Στο διά­βα της ιστο­ρί­ας έχει απο­δει­χθεί περί­τρα­να ότι κανέ­νας δε μπο­ρεί να είναι αλη­θι­νός πατριώ­της, αν δεν είναι ταυ­τό­χρο­να διε­θνι­στής. Αν δε νιώ­θει βαθιά μέσα του την αδι­κία που συμ­βαί­νει απέ­να­ντι σε άλλους λαούς, αν δεν εξορ­γί­ζε­ται απέ­να­ντι στα δει­νά που βιώ­νουν άνθρω­ποι, σε οποιο­δή­πο­τε μέρος της γης, εξαι­τί­ας του σάπιου εκμε­ταλ­λευ­τι­κού συστή­μα­τος και της ανεί­πω­της βαρ­βα­ρό­τη­τας που αυτό παράγει. 

Ο πόλε­μος, ο θάνα­τος, η ίδια η βαρ­βα­ρό­τη­τα βρί­σκε­ται στην πόρ­τα μας. Χρό­νος για χάσι­μο δεν υπάρ­χει. Στους δρό­μους του ξεση­κω­μού, του αγώ­να, εκεί που ορθώ­νε­ται λαϊ­κό τεί­χος στα σχέ­δια των ιμπε­ρια­λι­στών και των συμ­μά­χων τους – εκεί βρί­σκο­νται οι αλη­θι­νοί πατριώτες. 

Να τι σημαί­νει πατριω­τι­σμός, κύριοι! Να αγω­νί­ζε­σαι ενά­ντια στο σάπιο σύστη­μα που γεν­νά τους πολέ­μους και τη δυστυ­χία, που χρη­σι­μο­ποιεί τους λαούς, τους εργα­ζό­με­νους και τα παι­διά τους ως «κρέ­ας για τα κανό­νια» των φονιά­δων που αιμα­το­κυλ­λούν την ανθρωπότητα.

__________________________________________________________________________________________________

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες από το Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.τ
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο