Νεκρή μετά από 159 ώρες υπερωριών — Μοντέρνοι καιροί…

Η 31χρονη δημο­σιο­γρά­φος Μιγουά Σάντο είναι ήταν ένα από τα θύμα­τα του συν­δρό­μου karoshi, που θερί­ζει τους εργα­ζο­μέ­νους στην Ιαπωνία.

Πρό­κει­ται για χιλιά­δες θανά­τους ετη­σί­ως που προ­κα­λού­νται σε ανθρώ­πους χωρίς ιατρι­κά προ­βλή­μα­τα λόγω της υπερ­βο­λι­κής εργα­σί­ας. Θάνα­τοι από αιφ­νί­δια καρ­δια­κή προ­σβο­λή ή εγκε­φα­λι­κό, από εξά­ντλη­ση λόγω υπερ­κό­πω­σης και από αυτο­κτο­νί­ες λόγω εργα­σια­κής κατά­θλι­ψης ή εργα­σια­κού στρες.

Η Σάντο κάλυ­πτε το πολι­τι­κό ρεπορ­τάζ για τη δημό­σια τηλε­ό­ρα­ση ΝΗΚ στο Τόκιο, βρέ­θη­κε νεκρή στο κρε­βά­τι της τον Ιού­λη του 2013. Ένα χρό­νο αργό­τε­ρα οι Αρχές απε­φάν­θη­σαν ότι ο θάνα­τός της οφει­λό­ταν στον υπερ­βο­λι­κό αριθ­μό ωρών που εργα­ζό­ταν. Η νεα­ρή γυναί­κα δεν είχε ξεκου­ρα­στεί παρά μόνο δύο ημέ­ρες τον τελευ­ταίο μήνα της ζωής της, κατά τον οποίο έκα­νε 159 ώρες υπε­ρω­ρί­ες, σύμ­φω­να με τους επι­θε­ω­ρη­τές εργα­σί­ας. Η υπό­θε­ση ωστό­σο ήρθε μόλις τώρα στο φως από το δίκτυο ΝΗΚ έπει­τα από την πίε­ση των γονιών της που αξί­ω­σαν να ληφθούν μέτρα για να απο­τρα­πούν νέα κρούσματα.

Μπο­ρεί η χώρα του Ανα­τέλ­λο­ντος Ηλί­ου με τους εκα­το­ντά­δες νεκρούς από το σύν­δρο­μο karoshi να φαντά­ζει μακρι­νή, ο θάνα­τος της δημο­σιο­γρά­φου απο­τέ­λε­σμα μιας τοπι­κής ιδιο­μορ­φί­ας, μιας αντί­λη­ψης. Όμως αυτός είναι ο καπι­τα­λι­σμός που επι­βάλ­λει την εντα­τι­κο­ποί­η­ση της εργα­σί­ας – παντού — την οποία μπο­ρεί να ντύ­σει με διά­φο­ρες ιδιαι­τε­ρό­τη­τη­τες, ανα­γκαιό­τη­τες κλπ, και η οιποια συχνά συνο­δεύ­ε­ται με αύξη­ση των υπερωριών.

Και σήμε­ρα η τάση – και στη χώρα μας — είναι να γίνο­νται περισ­σό­τε­ρες και φθη­νό­τε­ρες οι υπε­ρω­ρί­ες. Με τον ίδιο προ­σα­να­το­λι­σμό αξιο­ποιού­νται και οι ελα­στι­κές σχέ­σεις εργα­σί­ας, η διευ­θέ­τη­ση εργα­σί­ας κλπ.

Το ωρά­ριο, ο χρό­νος εργα­σί­ας απο­τε­λεί σημα­ντι­κό παρά­γο­ντα, που επη­ρε­ά­ζει την κοι­νω­νι­κή ευε­ξία και ισορ­ρο­πία. Η συνε­χό­με­νη εργα­σία, οι εναλ­λασ­σό­με­νες βάρ­διες, το μη στα­θε­ρό ωρά­ριο, η διευ­θέ­τη­ση του χρό­νου εργα­σί­ας, ο περιο­ρι­σμέ­νος ελεύ­θε­ρος χρό­νος, δυσχε­ραί­νουν την ομα­λή κοι­νω­νι­κή και οικο­γε­νεια­κή ζωή του εργα­ζό­με­νου. Παράλ­λη­λα, συν­δέ­ο­νται με αυξη­μέ­νους δεί­κτες εργα­τι­κών ατυχημάτων.

Τέλος, μελέ­τες έχουν ανα­δεί­ξει αύξη­ση της θνη­σι­μό­τη­τας στους εργα­ζό­με­νους που εργά­ζο­νταν υπε­ρω­ρια­κά πάνω από 5 ώρες τη βδο­μά­δα, τους εργα­ζό­με­νους με μερι­κή απα­σχό­λη­ση και τους εργα­ζό­με­νους με επι­πρό­σθε­τη εργασία.

Αυτά στην επο­χή της καπι­τα­λι­στι­κής βαρ­βα­ρό­τη­τας… Μοντέρ­νοι και­ροί…