Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Νοέμβρης μήνας… δεν θα μείνει!

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης //

Που θα περά­σει ποτέ απα­ρα­τή­ρη­τος από την ζωή μας. Που να στέ­κει στα βάθη της καρ­διάς μας αλύ­γι­στός και ακλό­νη­τος, γεμά­τος από ιστο­ρία και ανα­μνή­σεις. Ο Νοέμ­βρης της ψυχής μας που μας θυμί­ζει τους αγώ­νες και τις θυσί­ες της μεγά­λης Οκτω­βρια­νής επα­νά­στα­σης, 104 χρό­νια από την ύπαρ­ξη μας.

Ήρω­ες, άσπαρ­τα βου­νά! Ήρω­ες με δώδε­κα ζωές. Ικα­νοί να κάνουν τους εχθρούς να τρέ­μουν και να φοβούνται!

Αγα­να­κτι­σμέ­νε πολί­τη πνιγ­μέ­νε μέσα στην παν­δη­μία. Δια­στρε­βλω­τή, παρα­πλη­ρο­φο­ρή­τη, ασυ­γκρά­τη­τε προ­στά­τη της έννο­μης τάξης. Δια­μορ­φω­τή της κοι­νής γνώ­μης και πλύ­σης εγκε­φά­λου. Να τρέ­με­τε, να φοβά­στε τον Νοέμ­βρη της ιστορίας.

Διά­φο­ρα κοι­νω­νι­κά απο­βρά­σμα­τα, ανό­η­τα και απρο­σάρ­μο­στα μαζί με το εμβό­λιο να φοβά­στε και τον Νοέμ­βρη. Τον δικό μας Νοέμ­βρη, που δεν θα αμαυ­ρώ­σε­τε ποτέ! Όσο και αν σας πονά και σας δηλη­τη­ριά­ζει η γιορ­τή για την εξέ­γερ­ση του Πολυ­τε­χνεί­ου δεν πρό­κει­ται να καταρ­γη­θεί ποτέ.

Ο δρό­μος του Νοέμ­βρη χαρά­χτη­κε με αίμα και θυσία. Τα παι­διά που φώνα­ζαν «Ψωμί-Παι­δεία-Ελευ­θε­ρία» έπε­σαν στε­φα­νω­μέ­να και φλε­γό­με­να με την ελλη­νι­κή σημαία. Τα μηνύ­μα­τα τους είναι πάντα ζωντα­νά, πάντα επί­και­ρα και πάντα εκφρά­ζουν σημε­ρι­νά άλυ­τα προ­βλή­μα­τα. Σημα­το­δο­τούν τον δρό­μο που χάρα­ξε ο Νοέμβρης.

Και όσο για σένα σύντρο­φε, συνα­γω­νι­στή, φίλε της ειρή­νης, της δημο­κρα­τί­ας. Και ένα καλύ­τε­ρο, δικαιό­τε­ρο κόσμο. Να θυμά­σαι… και να πρω­το­θυ­μά­σαι την μεγά­λη οκτω­βρια­νή σοσια­λι­στι­κή επα­νά­στα­ση. Να θυμά­σαι τον Νοέμ­βρη της ίδρυ­σης του ΚΚΕ (103 ολό­κλη­ρα και σκλη­ρά χρό­νια). Να θυμά­σαι τον Νοέμ­βρη του Πολυ­τε­χνεί­ου, τον Νοέμ­βρη του Γοργοπόταμου.

che guevara 008

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο