Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Νομπελ Eιρήνης

Γρά­φει ο 2310net //

Αυτές τις μέρες διε­ξά­γε­ται ένας δια­δι­κτυα­κός αγώ­νας για την συγκέ­ντρω­ση υπο­γρα­φών ώστε οι Ελλη­νες νησιώ­τες να τιμη­θούν με το βρα­βείο Νόμπελ Ειρήνης.

Πολύ σημα­ντι­κό! Μόνο τιμή αρμό­ζει στους ελλη­να­ρά­δες που βου­τά­νε στην θάλασ­σα μόλις σκά­ει το φου­σκω­τό για να κλέ­ψουν τη μηχα­νή του. Μόνο Νόμπελ στους νησιώ­τες που ζητά­νε 3 ευρώ την ώρα από πρό­σφυ­γες που τους ζητά­νε να φορ­τί­σουν το κινη­τό τους, σε αυτούς που χρε­ώ­νουν 5 ευρώ ένα μικρό μπου­κα­λά­κι νερό και 50 ευρώ μια δια­δρο­μή λίγων χιλιο­μέ­τρων. Μόνο βρα­βεία για αυτούς που έχουν δωμά­τια και ξενο­δο­χεία αλλά δεν θέλουν να τα δώσουν σε πρό­σφυ­γες ωστό­σο πανη­γυ­ρί­ζουν για την πλη­ρό­τη­τα των δωμα­τί­ων τους λόγω της άφι­ξης «πολι­τι­σμέ­νων» αλλη­λέγ­γυων και εργα­ζό­με­νων σε οργα­νώ­σεις που δρα­στη­ριο­ποιού­νται στα νησιά.

Μην ξεχά­σου­με να δώσου­με βρα­βείο και στις ναυ­τι­λια­κές εται­ρί­ες που κλει­δώ­νουν τους πρό­σφυ­γες στο κατά­στρω­μα και δεν τους επι­τρέ­πουν να μπουν στο εσω­τε­ρι­κό των καρα­βιών τους παρό­τι έχουν πλη­ρώ­σει το ίδιο εισι­τή­ριο. Το ίδιο και στα του­ρι­στι­κά γρα­φεία που εκμε­ταλ­λεύ­ο­νται την ανά­γκη των προ­σφύ­γων και χρε­ώ­νουν όσο περισ­σό­τε­ρο μπο­ρούν τη δια­δρο­μή Αθήνα-Ειδομένη.

Φυσι­κά να μην αφή­σου­με απ’έξω και τα φασι­στοει­δή που οργά­νω­ναν συγκε­ντρώ­σεις κατά των προ­σφύ­γων και μαζί με δημάρ­χους σκορ­πού­σαν μίσος κατά των «ξένων». Μα να μην ξεχά­σου­με και τους επι­λε­κτι­κούς αλλη­λέγ­γυους, αυτούς που φρο­ντί­ζουν σε κάθε τόνο να υπεν­θυ­μί­σουν ότι άλλο πρό­σφυ­γας, άλλο μετα­νά­στης και άντε με τους πρό­σφυ­γες να είμα­στε λίγο ανε­κτι­κοί, αλλά όχι και με τους μετανάστες!

Όσο για τους πολ­λούς πράγ­μα­τι κατοί­κους των νησιών που από την πρώ­τη στιγ­μή είδαν τον πόνο των προ­σφύ­γων ως δικό τους, αυτούς που νύχτα μέρα παλεύ­ουν με τα κύμα­τα για να βοη­θή­σουν στη διά­σω­ση, αυτούς που ανοί­ξαν τα σπί­τια και τις αγκα­λιές τους χωρίς να κοι­τά­νε εθνι­κό­τη­τα και δια­βα­τή­ρια, για αυτούς ένα βρα­βείο που πήρε μέχρι και ο Ομπά­μα, αλλά και η ΕΕ είναι μάλ­λον ντρο­πή και όχι τιμή.

Άλλω­στε, η πραγ­μα­τι­κή αλλη­λεγ­γύη δεν εξα­γο­ρά­ζε­ται με κανέ­να Νόμπελ. Πηγά­ζει από τα βάθη της ψυχής εκεί­νων που δεν ξεχνούν ότι είναι άνθρω­ποι. Και έχου­με αρκε­τούς τέτοιους…

Καλή χρο­νιά!

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο