Ο γλυ­κύ­τε­ρος, ο τρυ­φε­ρό­τε­ρος, ο πιο καλο­κά­γα­θος «δρά­κος» από γεν­νή­σε­ως κινη­μα­το­γρά­φου και μέχρι σήμε­ρα, ο πλέ­ον χαρι­τω­μέ­νος και αισθα­ντι­κός, κωμι­κός και μελαγ­χο­λι­κός μαζί, κλό­ουν του ελλη­νι­κού θεά­τρου και κινη­μα­το­γρά­φου, ο μονα­δι­κός στο είδος του κωμι­κός, ο αξια­γά­πη­τος στους ομο­τέ­χνους του και στο πανελ­λή­νιο κοι­νό, ο Ντί­νος Ηλιό­που­λος, έφυ­γε από τη ζωή στις 4 Ιου­νί­ου 2001, σε ηλι­κία … Συνε­χί­στε να δια­βά­ζε­τε το Ντί­νος Ηλιό­που­λος: Μέγι­στος, μιας γενιάς μεγί­στων θεα­τρί­νων.