Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ντόνετσκ…

Γρά­φει ο Χρή­στος Ε. Δημά­κης //

Δεν θα σταματήσουν.

Θα προ­κα­λούν.

Άνοι­ξη μπή­κε, και­ρός για πόλεμο.

Ξέρουν ότι είναι ανί­κα­νοι και κατεστραμμένοι.

Ξέρουν ότι θα τους λιανίσουν.

Πηγαί­νουν όμως σαν πρό­βα­τα σε σφαγείο.

Ελπί­ζουν οι αρχη­γοί τους στην γενί­κευ­ση κι αυτήν επιθυμούν.

Δεν ανά­στη­σαν τυχαία τον φασισμό.

Έτσι ήταν πάντα, Χαχόλοι.

Η καρ­διά της δικής μου Ευρώ­πης χτυ­πά­ει στο Ντονμπάς,

εκεί χτυ­πού­σε πάντα.

Σκέ­ψεις μετά τον πρω­ι­νό βομ­βαρ­δι­σμό του σταθ­μού στο Ντόνετσκ.

(Η φωτο­γρα­φία είναι από παλαιό­τε­ρο βομ­βαρ­δι­σμό του αεροδρομίου)

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο