Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Οι άλλοι προπονητές έπαιζαν σκάκι και ο Σκουρτόπουλος MasterChef!

Τι κι αν είχε τον Καλά­θη σε πολ­λή μεγά­λη μέρα. Τι κι αν ο Καλά­θης απο­φά­σι­σε να πάρει μόνος του το παι­χνί­δι με την Τσε­χία σε άμυ­να και επί­θε­ση. Τι κι αν αφού δεν μπο­ρού­σε να το κάνει κανείς άλλος ο Καλά­θης στα­μα­τού­σε ακό­μα και τους αντί­πα­λους ψηλούς.

Ο Σκουρ­τό­που­λος θα έχα­νε την ευκαι­ρία να πάρει τη δια­φο­ρά που χρεια­ζό­τα­νε και να προ­κρι­θεί για­τί όλοι οι προ­πο­νη­τές του παγκο­σμί­ου πρω­τα­θλή­μα­τος έπαι­ζαν σκά­κι κι ο προ­πο­νη­τής της Ελλά­δας έπαι­ζε Master Chef, όλοι οι προ­πο­νη­τές κοι­τού­σαν να εγκλω­βί­σουν τον αντί­πα­λο και ο Σκουρ­τό­που­λος κοι­τού­σε να μαγει­ρέ­ψει. Και για να μην αδι­κού­με το Master Chef, ο Σκουρ­τό­που­λος δεν έπαι­ζε ούτε τέτοιο, αφού στο Master Chef ακό­μα κι αν «στρα­βώ­σει» κάτι με κάποιο μαγεί­ρε­μα, οι Chef προ­σπα­θούν να το διορ­θώ­σουν. Ο Σκουρ­τό­που­λος δεν έκα­νε τέτοιο πράγ­μα. Έφτια­χνε ο Καλά­θης και χαλού­σε εκεί­νος με τις εμπνεύ­σεις του.

Σε όλο το τουρ­νουά δεν κατά­λα­βε ότι δεν μπο­ρεί να ταλαι­πω­ρεί τον Γιάν­νη Αντε­το­κούν­μπο στη θέση πέντε. Αδι­κού­με λοι­πόν το MasterChef όταν συγκρί­νου­με μαζί του τον Σκουρ­τό­που­λο. Για να ακρι­βο­λο­γού­με λοι­πόν όλοι οι αντί­πα­λοι προ­πο­νη­τές έπαι­ζαν σκά­κι και ο Σκουρ­τό­που­λος έφτια­χνε πατσά με αξύ­ρι­στα γου­ρου­νί­σια ποδα­ρά­κια περι­μέ­νο­ντας να δουν οι παί­χτες το αντί­πα­λο καλά­θι σαν βαρέ­λι για να μπο­ρέ­σει να κερδίσει.

Για να μην αδι­κού­με όμως εντε­λώς τον Σκουρ­τό­που­λο πρέ­πει να πού­με ότι έμα­θε κάποια συστή­μα­τα από τον Ίβκο­βιτς. Μόνο που εφάρ­μο­ζε αυτά τα συστή­μα­τα ανε­ξαρ­τή­τως των κινή­σε­ων του αντί­πα­λου προ­πο­νη­τή. Κρί­μα για την Ελλη­νι­κή ομά­δα που ήταν καλή, αλλά δεν άξι­ζε την πρό­κρι­ση, αφού πέρα από τον πατσα­τζή που είχε για προ­πο­νη­τή κατά­φε­ρε να χάσει τις μισές βολές από αυτές που εκτέ­λε­σε. Οι περισ­σό­τε­ροι παί­χτες τις εθνι­κής στο παι­χνί­δι με την Τσε­χία πάλε­ψαν με πάθος αλλά δεν έφτα­νε το πάθος τους. Χρεια­ζό­ταν στον πάγκο σκα­κι­στής, αλλά δυστυ­χώς η ομο­σπον­δία επέ­λε­ξε ταβερνιάρη…

Άκης Τσου­κα­λά­κης

ΥΓ. Οι κραυ­γές για αδι­κία από τους διαι­τη­τές θύμι­σαν εκεί­να τα αλη­σμό­νη­τα «ωωω­ωω, είναι κλο­πή» του Συρί­γου και είχαν τόση βάση όση και οι κλο­πές που έβλε­πε ο Συρί­γος. Το ότι ο αντί­πα­λος παί­χτης δεν είναι ακί­νη­τος δεν σημαί­νει ότι μπο­ρείς να τον σπρώ­ξεις με το χέρι, με τον ώμο, με το κεφά­λι ή με ότι άλλο έχεις διαθέσιμο…

Πηγή: agkidapress.gr

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο