Με αφορμή τα 10 χρόνια της Οκτωβριανής Επανάστασης ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ στέλνει τον αρχισυντάκτη του Γιώργη Νικολή για να καταγράψει μέσα από σειρά άρθρων του που δημοσιεύονται πρωτοσέλιδα , την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας στην ΕΣΣΔ. Πρόκειται για άρθρα κατατοπιστικά, γλαφυρά που δίνουν ζωντανή την εικόνα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης των δυσκολιών και προβλημάτων αλλά και των εντυπωσιακών αποτελεσμάτων της. Στις 29 Οκτώβρη δημοσιεύει ανταπόκριση με τον χαρακτηριστικό τίτλο: «ΤΙ ΕΙΔΑ ΣΤΗ ΡΩΣΣΙΑ. Η ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ» Ενώ στους υπότιτλους δίνει και το στίγμα: «ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΟΠΟΛΙΤΕΙΑ. ΜΕΓΑΛΗ Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. Η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΑΠΕΙΛΩΝ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ»
Το ρεπορτάζ είναι μία πειστική απάντηση για όσα ανιστόρητα γράφονται στις μέρες σχετικά με τις «διώξεις των Ελλήνων στην ΕΣΣΔ» κ.α
«Στη Ρωσσία υπάρχουν περισσότερες από 250 χιλιάδες Ελλήνων που ως επί το πλείστον κατοικούν στα βόρεια παράλια της Μαύρης Θάλασσας. Μέσα στη Μόσχα δεν υπάρχουν παρά μόνο ελάχιστοι, που ανέβηκαν ως εδώ για δουλειά ή για εμπόριο. Οι δεύτεροι με την επικράτηση των Μπολσεβίκων είδαν το έργο τους να δυσκολεύεται. Αναγκάσθηκαν λοιπόν να φύγουν, να κατέβουν στην Ελλάδα και μαζί με τους βραγκελικούς (σ.σ αντεπαναστάτες) να αναλάβουν το έργο της συκοφαντήσεως της Σοβιετικής Ρωσσίας. Αυτή είνε η κατηγορία των Ανδρονίκων. Αντίκρυ σ’ αυτούς οι οποίοι είνε ελαχιστότατοι ‚στέκει η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζόμενων Ελλήνων της Σοβιετικής Ένωσης. Είνε οι ή εργάτες μεροκαματιάρηδες ή φτωχοί γεωργοί στα χωριά του Καυκάσου. Αυτοί όχι μόνο δεν έχασαν τίποτε από το γκρέμισμα του Τσαρισμού, αλλά εκέρδισαν έναν κόσμο ολόκληρο, την ελευθερία τους. Το γεγονός ότι είνε Έλληνες δεν είνε κανένα εμπόδιο στη σταδιοδρομία τους. Δεν υπαρχουν στην ΕΣΣΔ πλεονεκτήματα της πλειοψηφίας και μειονεκτήματα των μειονοτήτων. Αυτό δεν είνε απλή διακήρυξη, γραμμένη στα χαρτιά. Είνε πραγματικότης. Τα χωριά του Καυκάσου που κατοικούνται από Έλληνες, διοικούνται από Έλληνες.
Τελευταίες δύο περιφέρειες της Ουκρανίας που στην πλειοψηφία τους ήταν κατοικημένες από Έλληνες, αναγνωρίσθησαν και διοικητικά ως Ελληνικές. Αλλά και ως άτομα, όταν οι Έλληνες βρεθούν σε οποιαδήποτε άλλο μέρος της ΕΣΣΔ σε οποιοδήποτε άλλο μέρος της ΕΣΣΔ δεν θα βρουνκαμμιά αντίδραση. Ζωντανό παράδειγμα στάθη για μένα ένας εργάτης Μιχαηλίδης. Κατάγεται από ένα μικρό χωριό του πόντου. Από παιδί για να ζήση πήρε το δρόμο του σύγχρονου προλετάριου. Εδούλεψε σε πολλές φάμπρικες. Πήρε μέρος σε όλους τους εργατικούς αγώνες. Στάθη στο πλευρό της επανάστασης. Τώρα οι ίδιοι οι Ρώσσοι εργάτες τονέχουν αντιπρόσωπό τους στα Σοβιέτ. Είνε κάτι δηλαδή σαν τους δικούς μας βουλευτές. Αυτός ο ταπεινός εργάτης , που αν δεν εγίνονταν η Επανάσταση θα εχάνονταν μέσα στη φάμπρικα ή μέσα στις φυλακές τώρα εδρεύει στο Μεγάλο Ανάκτορο του Κρεμλίνου, διατηρώντας όλην την δραστηριότητα, αλλά και όλην την απλότητα του εργάτη. Όταν ολότελα τυχαία τον ανακάλυψα ύστερα από τις άλλες πληροφορίες που για τη θέση των εργατών του ζήτησα, δεν παρέλειψα να του κάμω και την ερώτηση για το ζήτημα των μειονοτήτων.
-Μα δεν υπάρχει μου απάντησε στη Σοβιετική Ένωση τέτοιο ζήτημα. Η αυτοδιάθεση είνε πραγματικότητης.
Στο Κομμισσαριάτο (υπουργείο) της Παιδείας, υπάρχει τμήμα που σκοπό του έχει την ανάπτυξη και τη μόρφωση των Ελλήνων. Διευθύνεται από έναν Ελληνα Δάσκαλο του Καυκάσου. Το τμήμα αυτό επιβλέπει την έκδοση των νέων διδακτικών βιβλίων.
-Πριν την Επανάσταση η παιδεία ήταν μονοπώλιο λίγων παπάδων και εμπόρων. Οι άλλοι Ελληνες ούτε καν ιδέαν είχαν.Σε πολλά χωριά μάλιστα είχαν ξεχάσει κι αυτή τους την μητρική γλώσσσα κι εμιλούσαν τουρκικά. Ηταν αρκετά λίγα χρόνια για να φανή η διαφορά που έγινε. Και μόνη η παρακολούθηση της εφημερίδας που ταχτικά σε μεγάλο σχήμα βγάοζυν οι Έλληνες κάθε βδομάδα στο Ροστώβ, δείχνει τις προόδους που επραγματοποιήσαν.
Από το Μιχαολόφσκυ, ένα μικρό χωριό, γράφουν ότι ιδρύθη βιβλιοθήκη και αναγνωστήριο «που νίκησε το καφενείο». Από την Κρίμσκαγια αναγγέλλουν την ίδρυση τμήματος Ρωμηών πιονέρηδων. Από όλα τα χωριά αναγγέλλονται ανάλογοι πρόοδοι. Κι ‘ αυτές ακόμα οι γυναίκες – των οποίων, μέσα στην Ανατολή, ο καθένας φαντάζεται τη θέση – άρχισαν να ξυπνούν. Η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάσθηκε παντού και στο Γκρετσέσκοϊ έγινε παράσταση στην ποντιακή γλώσσα ενός δράματος από γυναίκες. Σε πολλά χωριά σαν την Κριμσκαϊα οι γονηοί μιλάν τούρκικα, ενώ τα παιδιά έμαθαν τώρα ελληνικά από τα σχολεία που ιδρύθηκαν από τα Σοβιέτ.
Οι κοπερατίβες και όλες οι άλλες οργανώσεις, που συντελούν στην εξυπηρέτηση και την αφύπνιση των χωρικών εξαπλώνονται στον Καύκασο.
Τώρα τελευταία που άρχισαν καθαρώτερα να διατυπώνονται οι απειλές των καπιταλιστικών κρατών εναντίον των Σοβιέτ, όλες ανεξαιρέτως οι ελληνικές κοινότητες πήραν αποφασιστική στάση υπέρ της Σοβιετικής κυβερνήσεως. Αληθινά πάνδημες συγκεντρώσεις ενέκριναν έντονα ψηφίσματα. Αντιγράφουμε ένα από αυτά των κατοίκων του χωριού Βίτιζωφ:
«Εμείς οι κάτοικοι του Βίτιζωφ επιδοκιμάζουμε τη φιλειρηνική πολιτική της Ένωσης των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών. Αν όμως οι μπουρουάζικες κυβερνήσεις δοκιμάσουν να κάνουν επίθεση εναντίον μας και μας εμποδίσουν στο έργο της ειρηνικής ανάπτυξης της χώρας μας, τότε όλοι μας με μια ψυχή και με μια καρδιά υπακούοντας στην πρόσκληση της Σοβιετικής κυβέρνησης θα υπερασπιστούμε το Κράτος μας, Κράτος των Εργαζομένων».
Η Ελληνική κυβέρνηση που δεν κάμνει τίποτε άλλο παρά να είνε όργανο των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, ας έχη υπόψη της το πιο πάνω ψήφισμα. Αντιπροσωπεύει τη γνώμη όχι μονάχα των 250 χιλιάδων Ελλήνων της ΕΣΣΔ αλλά και της απόλυτης πλειοψηφίας των Ελλήνων της λεγόμενης… ανεξαρτήτου Ελληνικής Δημοκρατίας»
_________________________________________________________________________________________________
Αλέκος Α. Χατζηκώστας Δημοσιογράφος και εκδότης της εφημερίδας «Η Άλλη Άποψη της Ημαθίας» και του alli-apopsi.gr. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες, περιοδικά και site εδώ και δεκαετίες, ενώ έχει συμμετάσχει με εισηγήσεις σε μια σειρά ιστορικά συνέδρια και ημερίδες. Έχει εκδώσει 6 βιβλία και συμμετέχει σε συλλογικούς τόμους.