Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Οι απεργίες δε σκηνοθετούνται

Στο ντο­κι­μα­ντέρ της Θεο­δο­σί­ας Γραμ­μα­τι­κού για την εννιά­μη­νη απερ­γία των χαλυ­βουρ­γών το 2011–2012 «Non Omnis Moriar» βρή­κε η «Αυγή» την ευκαι­ρία να συνε­χί­σει την προ­βο­κά­τσια ‑με χυδαίο λαϊ­κί­στι­κο τρό­πο- που κάποιοι έστη­σαν το 2012 σε βάρος τον απερ­γών και κάποιοι δήθεν ευαί­σθη­τοι κομ­μου­νι­στές και αρι­στε­ροί καλ­λιέρ­γη­σαν στο δια­δί­κτυο. Αντί ο αρθρο­γρά­φος της «Αυγής» να εστιά­σει στις όποιες υπαρ­κτές αδυ­να­μί­ες της ται­νί­ας ‑αν υπάρ­χουν- εστιά­ζει στο περιε­χό­με­νο της ίδιας της απερ­γί­ας και ενο­χλεί­ται από τους συνειρ­μούς που προ­κα­λούν οι εικό­νες και τα συμπε­ρά­σμα­τα που κατα­λή­γει το ντοκιμαντέρ.

Πρέ­πει να ξέρουν εκεί στην Αυγή ότι οι απερ­γί­ες δε σκη­νο­θε­τού­νται. Οι δημιουρ­γοί δε μοί­ρα­σαν σημαί­ες στους απερ­γούς. Κατέ­γρα­ψαν αυτές που κρα­τού­σαν οι απερ­γοί. Και ναι το ΠΑΜΕ ήταν εκεί και στή­ρι­ξε με κάθε τρό­πο την απερ­γία, εν αντι­θέ­σει με το ΣΥΡΙΖΑ που και τότε μιλού­σε για απο­μό­νω­ση και περι­χα­ρά­κω­ση και στή­ρι­ζε την πλειο­ψη­φία του σωμα­τεί­ου της Χαλυ­βουρ­γί­ας στο Βόλο, που στρά­φη­κε ενά­ντια στους απερ­γούς του Ασπρόπυργου.

Η Αυγή συνει­δη­τά συκο­φα­ντεί και προ­σβάλ­λει την απερ­γία και όσα αυτή κλη­ρο­δο­τεί και διδά­σκει. Γνω­στή άλλω­στε η απέ­χθεια του ΣΥΡΙΖΑ στους ταξι­κούς αγώνες.

Αυτό που ένω­σαν όσοι είδαν την ται­νία είναι υπε­ρη­φά­νεια και αισιοδοξία.

Ηρα­κλής Κακαβάνης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο