Οι δέκα καλύτερες σειρές

Γρά­φει ο 2310net //

Ήρθε η ώρα για το τοπ 10 των καλύ­τε­ρων ξένων σει­ρών. Στο πρώ­το επει­σό­διο δια­βά­σα­τε τις 10 που δεν προ­τεί­νο­νται ή προ­τεί­νο­νται με επι­φύ­λα­ξη. Πάμε για το countdown και όπως σε όλες τις σει­ρές, θα ξετυ­λί­ξω σιγά σιγά το κου­βά­ρι, παρα­θέ­το­ντας μια μικρή λίστα με σει­ρές που το πάλε­ψαν, ίσως να βρέ­θη­καν κοντά στη δεκά­δα, αλλά απο­κλεί­στη­καν στις λεπτο­μέ­ρειες. (Spoiler: δεν θα βρεί­τε που­θε­νά το Game of Thrones. Σει­ρές με δρά­κους που πετά­νε, νεκρούς που ανα­σταί­νο­νται και δει­νό­σαυ­ρους που μιλά­νε να δεί­τε στο τοπ 10 του Disney Club, όχι εδώ).

Σε αυτή την κατη­γο­ρία βρί­σκου­με το The Leftovers, το οποίο μας διη­γεί­ται μια περί­ερ­γη ιστο­ρία, όταν ξαφ­νι­κά εξα­φα­νί­ζε­ται το 2% του παγκό­σμιου πλη­θυ­σμού. Γενι­κά συμπα­θη­τι­κή σει­ρά με καλές ερμη­νεί­ες και έξυ­πνη σκη­νο­θε­σία. Αξί­ζει να το δει κανείς, χωρίς όμως να ανα­μέ­νει κάποιο αριστούργημα.

Στη λίστα με αυτές που δεν τα κατά­φε­ραν συνα­ντά­με το Show me a Hero, όχι για­τί δεν ήταν καλό, εξαι­ρε­τι­κό ήταν, αλλά είναι τόσο σύντο­μο (6 επει­σό­δια) που μοιά­ζει περισ­σό­τε­ρο με μεγά­λη ται­νία και όχι με σει­ρά. Βλέ­που­με τη ζωή μιας μικρής πόλης να ανα­στα­τώ­νε­ται όταν ο Δήμος υπο­χρε­ού­ται να χτί­σει κατοι­κί­ες για να μεί­νουν οι Αφρο­α­με­ρι­κα­νοί. Πολύ ενδια­φέ­ρον, πάρα πολύ καλό, δεί­τε το.

Παρα­κά­τω βρί­σκου­με το Better Call Saul, γνω­στό spin off του Breaking Bad, του οποί­ου η πρώ­τη σεζόν ήταν ιδιαί­τε­ρα ελπι­δο­φό­ρα και αρκε­τά δια­φο­ρε­τι­κή από όσα είχα­με συνη­θί­σει στο Breaking Bad. Ανα­μέ­νου­με με ενδια­φέ­ρον τη συνέχεια.

Το True Detective II δεν τα κατά­φε­ρε κυρί­ως για­τί κου­βα­λού­σε το φορ­τίο της πρώ­της σεζόν που εντυ­πω­σί­α­σε. Το American Crime Story που περι­γρά­φει την πραγ­μα­τι­κή ιστο­ρία του O.J. Simpson, ήταν επί­σης μια καλή, πολύ καλή παραγωγή.

Τέλος, το Prison Break θα μπο­ρού­σε να έχει μια θέση στη δεκά­δα (μόνο για ιστο­ρι­κούς λόγους) αν για κάποιο λόγο τελεί­ω­νε την πρώ­τη σεζόν. Άντε τη δεύ­τε­ρη. Όταν άρχι­σε κι αυτό να ανα­σταί­νει νεκρούς και να επα­να­λαμ­βά­νε­ται συστη­μα­τι­κά κού­ρα­σε. Και τώρα επα­νέρ­χε­ται. Όμως όπως και να ‘χει ήταν μαζί με το Lost οι δύο σει­ρές που έστρε­ψαν το ενδια­φέ­ρον του κοι­νού στις σει­ρές, παρό­τι ήταν πολύ χαμη­λό­τε­ρου επι­πέ­δου από αυτές που ακο­λού­θη­σαν την τελευ­ταία 10ετία.

Και πάμε στη δεκάδα.

10. House of Cards

Στη δέκα­τη θέση βρί­σκε­ται το House of Cards. Μια φαντα­στι­κή πρώ­τη σεζόν που σου έδι­νε την εντύ­πω­ση ότι πάει να αλλά­ξει τον τρό­πο που γίνε­ται η τηλε­ό­ρα­ση. Εξαι­ρε­τι­κές ερμη­νεί­ες, πρω­τό­τυ­πη σκη­νο­θε­σία, πλο­κή, δια­πλο­κή και κυνι­κός ρεα­λι­σμός. Ό,τι χρεια­ζό­ταν δηλα­δή για να νιώ­σεις ότι βλέ­πεις κάτι καλό. Στην πορεία η υπό­θε­ση ξεφεύ­γει, το σενά­ριο μπά­ζει από παντού και η προ­πα­γάν­δα γίνε­ται εμφα­νώς ενο­χλη­τι­κή. Βέβαια για το house of cards  τα έχου­με ξανα­πεί. Ο τέταρ­τος κύκλος, παρά τα σενα­ρια­κά του άλμα­τα, ήταν αξιο­πρε­πέ­στα­τος ωστό­σο για το καλό της η σει­ρά θα πρέ­πει σιγά σιγά να φτά­σει προς το τέλος της.

9. Bron/Broen

Σουηδική/Δανέζικη αστυ­νο­μι­κή σει­ρά με έναν εκπλη­κτι­κό πρώ­το κύκλο. Ένα πτώ­μα βρί­σκε­ται στη μέση της γέφυ­ρας που ενώ­νει Σου­η­δία και Δανία και αρχί­ζει το μυστή­ριο. Σκο­τει­νή σει­ρά, με πολύ έντο­νο χαρα­κτή­ρα που αξί­ζει κανείς να δει. Αργό­τε­ρα η σει­ρά μετα­φέρ­θη­κε στις ΗΠΑ (The Bridge). Καλύ­τε­ρα να δεί­τε το πρωτότυπο.

8. Fargo I

Μετα­φο­ρά στην τηλε­ό­ρα­ση της ομώ­νυ­μης ται­νί­ας των αδερ­φών Κοέν. Κατα­πλη­κτι­κή σκη­νο­θε­σία, πολύ ενδια­φέ­ρου­σα η από­δο­ση των χαρα­κτή­ρων, πολύ καλή και η πλο­κή. Δια­τη­ρεί­ται ακέ­ραια ο καρ­του­νί­στι­κος τρό­πος με τον οποίο παρου­σιά­ζουν τους χαρα­κτή­ρες τους οι αδερ­φοί Κοέν. Αξίζει.

7. Breaking Bad

Για αυτή τη σει­ρά έχουν γρα­φτεί τόσα, που δεν θέλω να προ­σθέ­τω απλά γραμ­μές χωρίς ουσία. Μπαί­νει άνε­τα στο τοπ 10, αλλά δεν είναι η καλύ­τε­ρη σει­ρά όπως ακούω δεξιά κι αρι­στε­ρά. Και αυτό για­τί ενώ μετά τον πρώ­το υπέ­ρο­χο κύκλο όπου βλέ­που­με πως εξε­λίσ­σε­ται η υπό­θε­ση, πως διεισ­δύ­ει στους χαρα­κτή­ρες για να μη σε κάνει να συμπα­θή­σεις κανέ­ναν, τα πράγ­μα­τα θολώ­νουν. Ιδιαί­τε­ρα στον 4^ο και 5^ο κύκλο είναι σαν να υπάρ­χει μια στα­σι­μό­τη­τα στην πρω­το­τυ­πία και την εξυ­πνά­δα της σει­ράς. Σαν να μας λέει ό,τι έξυ­πνο και πρω­τό­τυ­πο είχα να δώσω το έδω­σα, αλλά επει­δή που­λάω ας κάνω άλλες δυο σεζόν δημιουρ­γώ­ντας πια κάτι πιο τετριμ­μέ­νο: έναν κακό που τα βάζει με άλλους κακούς. Όμως αυτό που έκα­νε το Breaking Bad τόσο μονα­δι­κό δεν ήταν το πόσο επι­τυ­χη­μέ­να θα εξο­λό­θρευε τους αντι­πά­λους του ο Walter White, αλλά η μετε­ξέ­λι­ξη του ίδιου και των γύρω του. Όσο κι αν πολ­λοί είδαν τη σει­ρά σαν περι­πέ­τεια, για μένα ήταν μια σει­ρά στην οποία το σημα­ντι­κό­τε­ρο ήταν η εξέ­λι­ξη των χαρα­κτή­ρων. Και όταν αυτή έπια­σε ταβά­νι, η σει­ρά έχα­σε τη φρε­σκά­δα της. Επί­σης, το ΒΒ θα μπο­ρού­σε να απο­τε­λέ­σει το καλύ­τε­ρο παρά­δειγ­μα για την απο­τυ­χία του συστή­μα­τος ιδιω­τι­κής ασφάλισης.

6. Fargo II

Ο δεύ­τε­ρος κύκλος του Fargo μας πάει μερι­κές δεκα­ε­τί­ες πίσω και μας εξι­στο­ρεί μια τρο­με­ρή αλλη­λου­χία γεγο­νό­των που συνέ­βη­σαν εν μέσω πολέ­μου συμ­μο­ριών. Εξαι­ρε­τι­κές ερμη­νεί­ες, κατα­πλη­κτι­κή σκη­νο­θε­σία, με μικρές λεπτο­μέ­ρειες που κάνουν τη δια­φο­ρά. Λίγο καλύ­τε­ρο από το αδερ­φά­κι του. Δεί­τε το.

5. True Detective I

Θα μπο­ρού­σε να είναι πιο ψηλά, ίσως ακό­μα και στο νού­με­ρο 2 αν δεν είχε το τέλος που δεν του άξι­ζε. Τα πρώ­τα 7.5 επει­σό­δια ήταν κατα­πλη­κτι­κά. Χαρα­κτη­ρί­ζο­νταν από υπέ­ρο­χες ερμη­νεί­ες, φαντα­στι­κή σκη­νο­θε­σία, κατα­πλη­κτι­κά πλά­να, τρο­με­ρή εξέ­λι­ξη στην πλο­κή. Το τελευ­ταίο μισό επει­σό­διο, το φινά­λε δηλα­δή ήταν βγαλ­μέ­νο από b‑movie που θα έβλε­πες μόνο αν έπα­σχες από σοβα­ρές αϋπνί­ες στις τρεις τα χαρά­μα­τα στο star channel.

4. The Shield

Δια­φθο­ρά, villains, χαρα­κτή­ρες βου­τηγ­μέ­νοι στην αντι­πά­θεια και στην αντί­φα­ση. Μια ομά­δα σκλη­ρών μπά­τσων, διε­φθαρ­μέ­νων μέχρι εκεί που δεν φαντά­ζε­σαι, κυνη­γά­νε και κυνη­γιού­νται μέχρι τέλους. Η μεγα­λύ­τε­ρη επι­τυ­χία της σει­ράς είναι ότι ο πρω­τα­γω­νι­στής της είναι ο από­λυ­τος κακός, σου τον παρου­σιά­ζει όσο χει­ρό­τε­ρο μπο­ρεί, ωστό­σο για κάποιο λόγο αρχί­ζεις να τον συμπα­θείς. Το τέλος της σει­ράς είναι εξαι­ρε­τι­κό ενώ όλη η σει­ρά δεν σου δίνει την αίσθη­ση πως προ­σπα­θεί να αγιο­γρα­φή­σει την Αστυ­νο­μία όπως τόσες και τόσες άλλες.

3. The Sopranos

Εναλ­λα­κτι­κός τίτλος της σει­ράς θα μπο­ρού­σε να είναι «Η απο­τυ­χία της Ψυχο­θε­ρα­πεί­ας». Ο Τόνι Σοπρά­νο, αφε­ντι­κό της μαφί­ας του Νιου Τζέρ­σει, επι­σκέ­πτε­ται μια ψυχο­θε­ρα­πεύ­τρια για να αντι­με­τω­πί­σει τις κρί­σεις πανι­κού. Και κάπως έτσι ξεκι­νά­ει η διή­γη­ση της ιστο­ρί­ας του. Η σει­ρά παρου­σιά­ζει δύο κόσμους παράλ­λη­λα: τον κόσμο της μαφί­ας και την καθη­με­ρι­νό­τη­τα των ίδιων των μελών της.. Σπά­νια σε τέτοιου είδους σει­ρές ή ται­νί­ες βλέ­που­με να παρου­σιά­ζε­ται τόσο έντο­να το «μη μαφιό­ζι­κο» μέρος της ζωής τους. Και αυτό γίνε­ται με εξαι­ρε­τι­κό τρό­πο στη συγκε­κρι­μέ­νη σει­ρά. Εμφα­νί­ζο­νται οι αδυ­να­μί­ες, οι ανα­σφά­λειες, τα συμπλέγ­μα­τα των κατά τα άλλα σκλη­ρών και αδί­στα­κτων μαφιό­ζων. Μετα­ξύ μας, όλο τρώ­νε και πηγαί­νουν σε κηδεί­ες. Η σει­ρά κατορ­θώ­νει να συν­δυά­σει πολ­λά στοι­χεία και το κάνει με πραγ­μα­τι­κά ουσια­στι­κό τρό­πο. Το τέλος της σει­ράς είναι ένα ερω­τη­μα­τι­κό, αλλά δεν θα επε­κτα­θώ για να μην κάνω σπόιλερ.

2. 

   NARCOS S01E06 ” Eplosivos”

Στη δεύ­τε­ρη θέση βρί­σκε­ται το Narcos. Τι μου ήρθε ξαφ­νι­κά και βάζω τόσο ψηλά μια σει­ρά της οποί­ας έχου­με δει μόνο τον Α’ κύκλο και δεν ξέρου­με πότε θα δού­με τον δεύ­τε­ρο; Πρό­κει­ται για αρι­στούρ­γη­μα. Βασι­σμέ­νο σε πραγ­μα­τι­κά γεγο­νό­τα, περι­γρά­φει τη ζωή του Πάμπλο Εσκο­μπάρ, δια­βό­η­του εμπό­ρου ναρ­κω­τι­κών στην Κολομβία.

Δεν μπο­ρού­με να γνω­ρί­ζου­με το ποσο­στό ακρί­βειας με το οποίο απο­δί­δο­νται τα γεγο­νό­τα, αλλά ο διά­χυ­τος κυνι­σμός που περι­βάλ­λει κάθε στιγ­μή το σενά­ριο και τη σκη­νο­θε­σία κάνει τη σει­ρά να φαί­νε­ται τόσο αλη­θι­νή που είναι σαν να ζεις μέσα σε αυτή.

Κανο­νι­κά χωρίς να έχει ολο­κλη­ρω­θεί μια σει­ρά δεν μπο­ρείς να ξέρεις αν είναι καλή ή όχι. Άλλω­στε σε πολ­λές σει­ρές βλέ­πεις από κύκλο σε κύκλο τα πράγ­μα­τα να δια­φο­ρο­ποιού­νται. Αλλά εδώ είναι αλλιώς: Δύσκο­λα μπο­ρεί να χαλά­σει ο δεύ­τε­ρος (και μάλ­λον τελευ­ταί­ος κύκλος) αυτά που έφτια­ξε ο πρώ­τος. Για να είμα­στε ειλι­κρι­νείς, δύσκο­λα μπο­ρεί και να γίνει καλύτερος.

1. The Wire

Τα πολ­λά λόγια είναι φτώ­χεια και γι’ αυτό δεν έχω σκο­πό να κου­ρά­σω. Άλλω­στε δεν έχω να κομί­σω τίπο­τα και­νού­ριο στη συζή­τη­ση (για το Wire είχα γρά­ψει πριν χρό­νια αυτό). Σχε­δόν κάθε σοβα­ρό τοπ10 των καλύ­τε­ρων σει­ρών έχει στην κορυ­φή το The Wire. Όποιο δεν το έχει, μάλ­λον έχει συντα­χθεί από κάποιον που δεν το έχει δει.