Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Οι εξοπλισμοί και ο μύθος της στρατιωτικής ισχύος

Άρθρο του Νίκου Παπα­να­στά­ση, αντι­συ­νταγ­μα­τάρ­χης ε.α.,  βου­λευ­τή του ΚΚΕ  δημο­σιεύ­ε­ται στην εφη­με­ρί­δα «Παρόν της Κυριακής». 

Παρα­τί­θε­ται το άρθρο:

«Η φιέ­στα που έστη­σε η κυβέρ­νη­ση στη Τανά­γρα, κατά την πρώ­τη προ­σγεί­ω­ση των Rafale σε ελλη­νι­κό έδα­φος, απο­τέ­λε­σε το επι­στέ­γα­σμα των πανη­γυ­ρι­σμών διαρ­κεί­ας που βλέ­που­με τα τελευ­ταία χρό­νια, με την προ­μή­θεια φρε­γα­τών, τορ­πι­λών, ανα­βαθ­μί­σε­ων των F‑16, κλπ. Όμως το “θέα­μα”, ελλεί­ψει μάλι­στα “άρτου”, αδυ­να­τεί να κρύ­ψει την τρα­γι­κή ένδεια που δια­μορ­φώ­νουν η παν­δη­μία, η ακρί­βεια, η φτώ­χεια που βιώ­νει ο λαός μας.

Επί­σης, σύντο­μα θα φανεί πιο καθα­ρά ότι αυτού του είδους οι εξο­πλι­σμοί, με ευθύ­νη της κυβέρ­νη­σης και όλων των άλλων κομ­μά­των που τα ψήφι­σαν, υπη­ρε­τούν κυρί­ως την εμπλο­κή της χώρας στα επι­θε­τι­κά σχέ­δια των ευρω­α­τλα­ντι­κών συμ­μα­χιών της άρχου­σας τάξης.

Για να γίνει κατα­νοη­τή η παρα­πά­νω θέση, αρκεί κάποιος καλό­πι­στα να συσχε­τί­σει, απ’ τη μια τα κυβερ­νη­τι­κά βήμα­τα στην εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή κι απ’ την άλλη την ‑με άμε­τρη κομπορ­ρη­μο­σύ­νη εκ μέρους της κυβέρ­νη­σης- προ­βο­λή της απο­κτώ­με­νης “ισχύ­ος των όπλων”, μέσω των εξο­πλι­σμών που βρί­σκο­νται σε εξέλιξη.

Ας ανα­ρω­τη­θεί ο καθέ­νας, ποιος θα μπο­ρού­σε να είναι ο ρόλος της “απο­κτώ­με­νης μαχη­τι­κής ισχύ­ος”, για παρά­δειγ­μα μέσω της αγο­ράς των Rafale, όταν την ίδια στιγ­μή απο­κα­λύ­πτε­ται ότι η ελλη­νι­κή κυβέρ­νη­ση “απο­φα­σί­ζει” να ρίξει στο τρα­πέ­ζι των διε­ρευ­νη­τι­κών επα­φών με την Τουρ­κία, την πρό­τα­ση της επέ­κτα­σης των χωρι­κών υδά­των στα 10 αντί στα 12 ναυ­τι­κά μίλια, προ­κει­μέ­νου να υπάρ­ξει συμ­βι­βα­σμός και να “ξεκολ­λή­σει” η δια­πραγ­μά­τευ­ση που δια­κα­ώς “σπρώ­χνουν” ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, και ΕΕ; Η απά­ντη­ση είναι καμία.

Το ίδιο ισχύ­ει για τις υπό προ­μή­θεια πανά­κρι­βες φρε­γά­τεςBelharra”  που και επι­χει­ρη­σια­κά “κου­μπώ­νουν” στις διά­φο­ρες επι­θε­τι­κού χαρα­κτή­ρα απο­στο­λές της Γαλ­λί­ας κι άλλων ΝΑΤΟϊ­κών χωρών στην Ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο και όχι μόνο. Τι θα μπο­ρού­σαν να προ­σφέ­ρουν όλα αυτά, όταν οι συζη­τή­σεις “διευ­θέ­τη­σης” των Ελλη­νο­τουρ­κι­κών και του Κυπρια­κού, εξε­λίσ­σο­νται στο πλαί­σιο ενός καθα­ρά ΝΑΤΟϊ­κής έμπνευ­σης σχε­δί­ου, με όχη­μα τις ΝΑΤΟϊ­κές “πλατ­φόρ­μες συνεν­νό­η­σης”, που καμιά σχέ­ση δεν θα έχει με τα συμ­φέ­ρο­ντα του ελλη­νι­κού λαού;

Τέλος, αναι­ρεί­ται κάθε ευοί­ω­νη προ­ο­πτι­κή για το λαό μας, αφού το μέλ­λον του είναι ασφυ­κτι­κά εγκλω­βι­σμέ­νο στο πλαί­σιο που οριο­θε­τούν οι ‑κατά την περι­γρα­φή του ΥΠΕΞ της Ελλά­δας Δέν­δια- “πέντε σημα­ντι­κοί ομό­κε­ντροι κύκλοι” της εξω­τε­ρι­κής πολι­τι­κής της κυβέρ­νη­σης, με “άξο­να” τους ΝΑΤΟϊ­κούς επι­θε­τι­κούς σχε­δια­σμούς. Δηλα­δή, η συμ­βο­λή της χώρας στην παρα­πέ­ρα στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­ση της ΕΕ, η “συμ­βο­λή” σε μέτω­πα όπως η Ουκρα­νία, η Γεωρ­γία κοκ, η συμ­με­το­χή στα ΝΑΤΟϊ­κά σχέ­δια και στις στρα­τιω­τι­κές συμ­φω­νί­ες στη Μέση Ανα­το­λή, η στή­ρι­ξη της “ευρω­παϊ­κής προ­ο­πτι­κής” των Δυτ. Βαλ­κα­νί­ων και βέβαια η επέν­δυ­ση “στην ειδι­κή, πλέ­ον, σχέ­ση με τις ΗΠΑ, που έχει περά­σει σε μια νέα, μονα­δι­κή επο­χή μετά και την πρό­σφα­τη Συμφωνία”.

Απ’ τα παρα­πά­νω ενδει­κτι­κά παρα­δείγ­μα­τα, γίνε­ται εύκο­λα αντι­λη­πτό ότι η απο­κτώ­με­νη πανά­κρι­βη στρα­τιω­τι­κή ισχύς, ελά­χι­στη έως μηδε­νι­κή συμ­με­το­χή μπο­ρεί να έχει στην προ­ά­σπι­ση των συνό­ρων και των κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των της χώρας, για­τί ενσω­μα­τω­μέ­νη στην πολι­τι­κή της πρόσ­δε­σης της χώρας στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς μηχα­νι­σμούς του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ, υπη­ρε­τεί τελι­κά τους δικούς τους σχεδιασμούς.

Αντί­στοι­χα, ενι­σχύ­ει δρα­μα­τι­κά, με τον ιδρώ­τα του Έλλη­να εργα­ζό­με­νου, την νοτιο­α­να­το­λι­κή πτέ­ρυ­γα του ΝΑΤΟ, πολύ­τι­μο ζητού­με­νο στις παρού­σες εξε­λί­ξεις ειδι­κά, στον αντα­γω­νι­σμό με τη Ρωσία και την Κίνα.

Οι μύθοι που καλ­λιερ­γεί η κυβερ­νη­τι­κή προ­πα­γάν­δα σύντο­μα θα απο­κα­λυ­φθούν, ελπί­ζου­με όχι με τρα­γι­κό τρό­πο για τον ελλη­νι­κό λαό. Άλλω­στε ένας ακό­μη τέτοιος μύθος απο­κα­λύ­φθη­κε πρό­σφα­τα, με την ακύ­ρω­ση του σχε­δί­ου για τον αγω­γό East Med, στον οποίο είχαν “ακου­μπή­σει” πολ­λές προσ­δο­κί­ες οι ελλη­νι­κές κυβερ­νή­σεις. Και τι απο­δεί­χθη­κε; Ό,τι τέτοιου είδους σχέ­δια εκπο­νού­νται και ακυ­ρώ­νο­νται ανά­λο­γα με τα συμ­φέ­ρο­ντα και τις συμ­μα­χί­ες των ισχυ­ρών καπι­τα­λι­στι­κών κρα­τών, εν προ­κει­μέ­νω των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και του “παζα­ριού” τους με την Τουρ­κία για την πιο ενερ­γή συμ­με­το­χή της τελευ­ταί­ας στους ευρω­α­τλα­ντι­κούς σχεδιασμούς.

Η πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης, αλλά και των υπό­λοι­πων κομ­μά­των, που επί της ουσί­ας την στη­ρί­ζουν, με πρώ­το και κύριο τον ΣΥΡΙΖΑ, έχουν τερά­στιες ευθύ­νες για τη μεθο­δευ­μέ­νη προ­σπά­θεια παρα­πλά­νη­σης του ελλη­νι­κού λαού.

Το ΚΚΕ θα συνεχίσει να τους αποκαλύπτει. Μόνη διέξοδο, και δεν μπορεί να είναι άλλη, αποτελεί η πάλη των εργαζομένων και του λαού για απεμπλοκή από τα σχέδια και τις συμμαχίες της άρχουσας τάξης, με το λαό στο τιμόνι της εξουσίας και με τη διαμόρφωση διεθνών σχέσεων αμοιβαίου οφέλους για τους λαούς.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο