«Οι μεγάλοι κλασσικοί διώκονται από τις πατρίδες των και βρίσκουν άσυλο στη Ρωσία» (Μία απρόσμενη παραδοχή-ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ)

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

Σε άρθρο του , κάτω από την ενό­τη­τα «Ο πολι­τι­σμός του κνού­του» και με τίτλο «Ακό­μη μια κομ­μου­νι­στή «αλή­θεια». «Οι μεγά­λοι κλασ­σι­κοί διώ­κο­νται από τις πατρί­δες των και βρί­σκουν άσυ­λο στη Ρωσία» στο περιο­δι­κό «Πίσω από το Παρα­πέ­τα­σμα (Μάρ­τιος-Απρί­λιο 1952, αριθμ. Φύλ­λο 4- Επα­νέκ­δο­ση από εφη­με­ρί­δα ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ) διαβάζουμε:

«Τα ιωβη­λαία των μεγά­λων φυσιο­γνω­μιών της δια­νο­ου­μέ­νης ανθρω­πό­τη­τας, που συνέ­πε­σαν τον τελευ­ταίο χρό­νο, υπήρ­ξαν για την κομ­μου­νι­στι­κή ηγέ­τες του Παρα­πε­τά­σμα­τος, αφορ­μές για νέες παρα­πλα­νη­τι­κές εκστρα­τεί­ες στον τομέα της λογο­τε­χνί­ας, της ιστο­ρί­ας και των καλών τεχνών.

Ο Μπαλ­ζάκ, ο Ουγκώ, ο Λεο­νάρ­ντο Ντα Βίν­τσι, ο Γκό­γκολ, ο Σαλ­τι­κώφ-Σιο­ντρίν και ο Μπετόβεν…διώκονται σε όλες τις δημο­κρα­τι­κές χώρες και έχουν για μονα­δι­κό τους άσυ­λο την «κομ­μου­νι­στι­κή πατρίδα!

Κανέ­νας από τους μεγά­λους αυτούς ανθρω­πι­στές δεν ανέ­χθη­κε και δεν ήταν δυνα­τό να ανε­χθή την σοφι­στι­κή αρχή των σκο­πών που αγιά­ζουν τα μέσα. Όλο τους το έργο, όπως και ο πολι­τι­σμός ολό­κλη­ρος, είναι η κατη­γο­ρη­μα­τι­κή άρνη­σις της αρχής αυτής, που κατα­στρέ­φει την ίδια την έννοια του ανθρω­πι­σμού. Οι ήρω­ες, όμως, των απει­ρά­ριθ­μων και πρω­το­φα­νών στη ιστο­ρία εγκλη­μά­των γενο­κτο­νί­ας, που έγι­ναν και γίνο­νται εν ονό­μα­τι του «σοσια­λι­σμού» εμφα­νί­ζο­νται ως οι μονα­δι­κοί νόμι­μοι κλη­ρο­νό­μοι των μεγά­λων τους ιδανικών.

Το παρα­κά­τω σκί­τσο παρ­μέ­νο από το βουλ­γα­ρι­κό περιο­δι­κό «ΣΤΑΡΣΕΛ» δίδει μία ιδέα της παρα­πλα­νή­σε­ως αυτού του είδους»

Και ο σχο­λια­σμός μας

Πρό­κει­ται για ένα περιο­δι­κό- αδρά χρη­μα­το­δο­τού­με­νο από το μετα­εμ­φυ­λια­κό καθε­στώς-που δια­κρί­θη­κε για τον ωμό αντι­κο­μου­νι­σμό- αντι­σο­βιε­τι­σμό  του, που ανα­πα­ρή­γα­γε ότι αντι­κο­μου­νι­στι­κό κατα­σκεύ­α­σμα κυκλο­φο­ρού­σε την περί­ο­δο αυτή, από τις κάθε είδους «υπη­ρε­σί­ες» της Ελλά­δας αλλά και των «Δυτι­κών συμ­μά­χων μας». Βρί­θει από ανα­κρί­βειες και κυρί­ως τερα­τώ­δη ψέμα­τα, αλλά και από πλή­θος «μαρ­γα­ρι­τα­ριών» που η σημε­ρι­νή τους ανά­γνω­ση προ­κα­λεί θυμηδία.

Επι­λέ­ξα­με το εν λόγω σχό­λιο που ουσια­στι­κά βγά­ζει παρά­πο­νο για τη στά­ση Δυτι­κών καπι­τα­λι­στι­κών Χωρών απέ­να­ντι σε σημα­ντι­κές προ­σω­πι­κό­τη­τες (Λογο­τέ­χνες και γενι­κό­τε­ρα πνευ­μα­τι­κούς ανθρώ­πους), κάνει λόγο μάλι­στα για «διωγ­μό» τους, σε αντί­θε­ση φυσι­κά με τις σοσια­λι­στι­κές χώρες που τιμού­σαν πολύ­μορ­φα (και αξιο­ποιού­σαν) ότι προ­ο­δευ­τι­κό είχε γεν­νη­θεί στην ιστο­ρι­κή πορεία της ανθρω­πό­τη­τας. Δείγ­μα και αυτό της ανω­τε­ρό­τη­τας του νέου κοι­νω­νι­κού συστή­μα­τος και στους τομείς του Πολιτισμού!

Αλέκος Χατζηκώστας

Δημο­σιο­γρά­φος και εκδό­της της εφη­με­ρί­δας «Η Άλλη Άπο­ψη της Ημα­θί­ας» και του alli-apopsi.gr. Άρθρα του έχουν δημο­σιευ­τεί σε εφη­με­ρί­δες, περιο­δι­κά και site εδώ και δεκα­ε­τί­ες, ενώ έχει συμ­με­τά­σχει με ειση­γή­σεις σε μια σει­ρά ιστο­ρι­κά συνέ­δρια και ημε­ρί­δες. Έχει εκδώ­σει 9 βιβλία και συμ­με­τέ­χει σε συλ­λο­γι­κούς τόμους.