Οι μετανάστες εργάτες και τα ανθρώπινα δικαιώματα

Κοινή η πάλη των εργατών ενάντια στο σάπιο καπιταλιστικό σύστημα

Ο ευρω­βου­λευ­τής του ΚΚΕ Κώστας Παπα­δά­κης επι­σκέ­φτη­κε το Μεξι­κό, όπου συμ­με­τεί­χε σε σεμι­νά­ριο με θέμα «Οι μετα­νά­στες εργά­τες και τα ανθρώ­πι­να δικαιώ­μα­τα», μετά από πρό­σκλη­ση του Ενω­τι­κού Συν­δι­κα­λι­στι­κού Συντο­νι­στι­κού του Μεξι­κού. Το σεμι­νά­ριο πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε το Σάβ­βα­το 23/11 στην Πόλη του Μεξι­κού, στα γρα­φεία του Συν­δι­κά­του Εργα­ζο­μέ­νων στην Πυρη­νι­κή Ενέρ­γεια. Εκτός από τον Κ. Παπα­δά­κη, στο σεμι­νά­ριο συμ­με­τεί­χαν ακό­μα ο Φέλιξ Οκά­μπο Ναβά­ρο, γενι­κός γραμ­μα­τέ­ας της Ομο­σπον­δί­ας Εργα­ζο­μέ­νων στις Κατα­σκευ­ές του Περού, ο Λουίς Αλμπέρ­το Βιλα­νου­έ­βα, μέλος της διοί­κη­σης του Συν­δι­κά­του Εργα­ζο­μέ­νων στις Κατα­σκευ­ές της Λίμας (Περού), και ο Ιβάν Πινιέι­ρα, πρώ­ην γγ της Ομο­σπον­δί­ας Εργα­ζο­μέ­νων στις Τρά­πε­ζες της Βραζιλίας.

Από το σεμι­νά­ριο στο Μεξι­κό, που διορ­γα­νώ­θη­κε από το Συν­δι­κά­το Εργα­ζο­μέ­νων στην Πυρη­νι­κή Ενέργεια

Με την ευκαι­ρία της επί­σκε­ψής του στο Μεξι­κό, ο ευρω­βου­λευ­τής του ΚΚΕ συνα­ντή­θη­κε με αντι­προ­σω­πεία της Ομο­σπον­δί­ας Μαθη­τών Αγρο­τι­κών Κοι­νο­τή­των της χώρας.
Οι μαθη­τές τον ενη­μέ­ρω­σαν για τα τερά­στια προ­βλή­μα­τα που αντι­με­τω­πί­ζουν οι νέοι στις αγρο­τι­κές κοι­νό­τη­τες της χώρας, για το γεγο­νός πως δεν υπάρ­χουν σχο­λεία σε αυτές τις περιο­χές με ευθύ­νη όλων των κυβερ­νή­σε­ων, για την προ­σπά­θεια που κάνουν να λει­τουρ­γούν «αυτό­νο­μα» σχο­λεία που να προ­σφέ­ρουν βασι­κή εκπαί­δευ­ση σε όλα τα παιδιά.
Ενη­μέ­ρω­σαν για τη βάρ­βα­ρη κατα­στο­λή των κινη­το­ποι­ή­σε­ών τους από τις προη­γού­με­νες αλλά και τη σημε­ρι­νή σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κή κυβέρ­νη­ση του Λόπες Ομπραδόρ.
Υπεν­θυ­μί­ζου­με πως μέλη αυτής της οργά­νω­σης ήταν οι 43 μαθη­τές από την περιο­χή Αγιο­τσι­νά­πα, που το 2014 συνε­λή­φθη­σαν από την αστυ­νο­μία και στη συνέ­χεια «εξα­φα­νί­στη­καν», ενώ μέχρι σήμε­ρα δεν έχουν δοθεί απα­ντή­σεις από την κυβέρ­νη­ση και τις αρχές για την τύχη τους.
Ο ευρω­βου­λευ­τής του ΚΚΕ από τη μεριά του εξέ­φρα­σε αλλη­λεγ­γύη στην πάλη των μαθη­τών, κατα­δί­κα­σε την άγρια κατα­στο­λή των κινη­το­ποι­ή­σε­ών τους και σημεί­ω­σε τη δυνα­τό­τη­τα να οργα­νω­θεί παρέμ­βα­ση αλλη­λεγ­γύ­ης στην πάλη τους, τόσο στην Ελλά­δα όσο και στο Ευρωκοινοβούλιο.

Την προσφυγιά και τη μετανάστευση τις γεννά ο καπιταλισμός

Στην παρέμ­βα­σή του στο σεμι­νά­ριο, ο Κ. Παπα­δά­κης αρχι­κά υπο­γράμ­μι­σε την αξία «της ταξι­κής συνα­δέλ­φω­σης ντό­πιων και ξένων εργα­τών απέ­να­ντι στον κοι­νό εχθρό: Τα μονο­πώ­λια, το καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα. Δυνά­μω­μα του κοι­νού αγώ­να και της αλλη­λεγ­γύ­ης απέ­να­ντι στα βάσα­να που φορ­τώ­νουν στους εργα­ζό­με­νους, στους λαούς». Και συνέχισε:

«Το μετα­να­στευ­τι­κό — προ­σφυ­γι­κό ζήτη­μα είναι δύσκο­λο και σύν­θε­το. Στη δια­πά­λη που ανα­πτύσ­σε­ται εμπλέ­κο­νται ιμπε­ρια­λι­στι­κά κρά­τη και οι δια­κρα­τι­κές ενώ­σεις τους, μονο­πώ­λια, ΜΚΟ, κυκλώ­μα­τα, όλο το φάσμα των αστι­κών δυνά­με­ων. Την προ­σφυ­γιά και τη μετα­νά­στευ­ση δεν τις γεν­νά κάποια συνω­μο­σία ενά­ντια στο ελλη­νι­κό ή στο μεξι­κά­νι­κο έθνος, ή κάποιο “σχέ­διο να γεμί­σει ο κόσμος τρο­μο­κρά­τες”. Την προ­σφυ­γιά και τη μετα­νά­στευ­ση τις γεν­νούν ο εκμε­ταλ­λευ­τι­κός και επι­θε­τι­κός χαρα­κτή­ρας του καπι­τα­λι­στι­κού τρό­που παρα­γω­γής, ο αντα­γω­νι­σμός ανά­με­σα στις ιμπε­ρια­λι­στι­κές δυνά­μεις και τα μονο­πώ­λιά τους, ο ιμπε­ρια­λι­στι­κός πόλε­μος και οι επεμ­βά­σεις. Δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει καπι­τα­λι­σμός χωρίς μετα­νά­στευ­ση και προ­σφυ­γιά. Οποιος το ισχυ­ρί­ζε­ται αυτό είναι σαν να λέει ότι μπο­ρεί να υπάρ­ξει καπι­τα­λι­σμός χωρίς φτώ­χεια, εκμε­τάλ­λευ­ση, ανερ­γία, πολέ­μους, ή φασι­στι­κή δρά­ση χωρίς ναζι­στι­κή εγκλη­μα­τι­κή ιδεολογία.

Η μετα­νά­στευ­ση δεν απο­τε­λεί και­νούρ­γιο φαι­νό­με­νο, είναι τόσο παλιά όσο η εκμε­τάλ­λευ­ση ανθρώ­που από άνθρω­πο και τα αλλε­πάλ­λη­λα κοι­νω­νι­κο­οι­κο­νο­μι­κά συστή­μα­τα που βασί­ζο­νται σε αυτήν στην εξέ­λι­ξη της Ιστο­ρί­ας των ανθρώ­πι­νων κοι­νω­νιών. Εχει παί­ξει απο­φα­σι­στι­κό ρόλο στην εγκα­τά­στα­ση πλη­θυ­σμών, στη δια­μόρ­φω­ση φυλών, κρα­τών, εθνών, στην ανά­πτυ­ξη των παρα­γω­γι­κών δυνά­με­ων σε κάθε επο­χή. Η ορμή της μετα­νά­στευ­σης πήρε νέα ώθη­ση μετά το ’90 και μέχρι σήμε­ρα, λόγω των αντε­πα­να­στα­τι­κών ανα­τρο­πών και της έντα­σης των ιμπε­ρια­λι­στι­κών πολέ­μων που τις συνόδευσαν.

(…) Αυτοί που εκμε­ταλ­λεύ­ο­νται την ανθρώ­πι­νη εργα­σία εχθρεύ­ο­νται το ίδιο και τον μετα­νά­στη και τον ντό­πιο εργά­τη. Εχει απο­δει­χθεί δια­χρο­νι­κά στην Ιστο­ρία ότι οι επι­θέ­σεις ενά­ντια στους μετα­νά­στες, εκτός των άλλων, απο­τε­λούν προ­ε­τοι­μα­σία και εκπαί­δευ­ση για να περά­σουν η αστι­κή τάξη και τα όργα­νά της σε πιο ανοι­χτή επί­θε­ση σε βάρος του εργα­τι­κού — λαϊ­κού κινήματος.

(…) Για τον στρα­τη­γι­κής σημα­σί­ας έλεγ­χο των μετα­να­στών, η ίδια η αστι­κή τάξη κατα­στρώ­νει ειδι­κό σχε­δια­σμό, γι’ αυτό μεθο­δι­κά και δόλια χωρί­ζει τους Ελλη­νες και τους ξένους μετα­νά­στες σε “νόμι­μους” και “παρά­νο­μους”, με ιθα­γέ­νεια ή χωρίς, με χαρ­τιά ή χωρίς. Είναι ανά­γκη οι κομ­μου­νι­στές και τα ταξι­κά συν­δι­κά­τα να οργα­νώ­νουν την κοι­νή πάλη των ντό­πιων εργα­τών και των μετα­να­στών, ανε­ξάρ­τη­τα από εθνι­κό­τη­τα, δέρ­μα, φυλή, καθε­στώς παρα­μο­νής, σύμ­βα­σης, εργα­σια­κών σχέ­σε­ων κ.λπ.

Στην Ευρώ­πη και στην Ελλά­δα, όλα τα αστι­κά κόμ­μα­τα — φιλε­λεύ­θε­ροι, σοσιαλ­δη­μο­κρά­τες (νεό­κο­ποι και παλιό­τε­ροι), εθνι­κι­στές — συμ­φώ­νη­σαν με τις πρό­σφα­τες αντι­δρα­στι­κές απο­φά­σεις της ΕΕ, δηλα­δή με την έντα­ση της επί­θε­σης ενά­ντια στους μετα­νά­στες και πρό­σφυ­γες, με τον ενι­σχυ­μέ­νο έλεγ­χο των εξω­τε­ρι­κών συνό­ρων της ΕΕ αλλά και στο εσω­τε­ρι­κό της κάθε χώρας.

Ολοι τους συμ­φω­νούν να μπουν ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρα εμπό­δια στο να έρθουν οι μετα­νά­στες — πρό­σφυ­γες στις χώρες που επι­θυ­μούν, μέσω της φύλα­ξης των συνό­ρων, της ενί­σχυ­σης των συνο­ριο­φυ­λα­κών και ακτο­φυ­λα­κών, της έντα­σης της κατα­στο­λής, των απε­λά­σε­ων, της γενί­κευ­σης των μέτρων περιο­ρι­σμού του δικαιώ­μα­τος στο άσυλο.

Ολοι τους συμ­φω­νούν να παρ­θούν περισ­σό­τε­ρα μέτρα για την “προ­ώ­θη­ση της επι­λε­κτι­κής — ελεγ­χό­με­νης μετα­νά­στευ­σης”, δηλα­δή αυτών που χρειά­ζο­νται οι καπι­τα­λι­στές ανοι­γο­κλεί­νο­ντας την κάνου­λα, ανά­λο­γα με τις ανά­γκες του κεφα­λαί­ου σε ειδι­κευ­μέ­νο και ανει­δί­κευ­το εργα­τι­κό δυνα­μι­κό, σε βιο­μη­χα­νί­ες, επο­χι­κές δου­λειές. Ενα μεγά­λο ποσο­στό δου­λεύ­ει σε απάν­θρω­πες συν­θή­κες, χωρίς τα στοι­χειώ­δη σε υγιει­νή και ασφά­λεια, γι’ αυτό είναι πρώ­τα θύμα­τα σε εργα­τι­κά “ατυ­χή­μα­τα” και θανά­τους. Αξιο­ποιού­νται από την εργο­δο­σία για να φορ­τώ­νουν σε αυτούς την πτώ­ση των μερο­κά­μα­των, την ανερ­γία, τα ναρ­κω­τι­κά, την πορ­νεία, την εγκλη­μα­τι­κό­τη­τα, για να καλ­λιερ­γεί­ται η αντι­δρα­στι­κή λογι­κή του “μικρό­τε­ρου κακού”, το “υπάρ­χουν και χει­ρό­τε­ρα”, με στό­χο να βγά­ζουν λάδι τον καπι­τα­λι­σμό, που όλα τα παρα­πά­νω απο­τε­λούν δικά του “τέκνα”. Σπέρ­νουν το εθνι­κι­στι­κό δηλη­τή­ριο, για να θολώ­νουν και να μη γίνο­νται αντι­λη­πτά τα πραγ­μα­τι­κά στρα­τό­πε­δα που ανα­με­τρού­νται, το κεφά­λαιο και η εργα­σία, ότι ντό­πιοι και ξένοι εργά­τες έχουν κοι­νά ταξι­κά συμ­φέ­ρο­ντα απέ­να­ντι στους εκμε­ταλ­λευ­τές τους.

Η «κάνουλα» ανοιγοκλείνει ανάλογα με τις ανάγκες του κεφαλαίου

(…) Το ποιος θα εισέρ­χε­ται ή θα εξέρ­χε­ται από την ΕΕ καθο­ρί­ζε­ται από τις ανά­γκες των ευρω­παϊ­κών μονο­πω­λί­ων, είτε για φθη­νό εργα­τι­κό δυνα­μι­κό — λαμ­βά­νο­ντας υπό­ψη ανά­με­σα σε άλλα και τις ανά­γκες που δημιουρ­γεί η μεί­ω­ση των γεν­νή­σε­ων στην ΕΕ — είτε για εργα­τι­κό δυνα­μι­κό “υψη­λής ειδί­κευ­σης”, στο οποίο έχουν έλλει­ψη και το οποίο θέλουν να εξα­σφα­λί­σουν, στο πλαί­σιο και των εντει­νό­με­νων αντα­γω­νι­σμών τους με ΗΠΑ — Κίνα κ.ά., με γνώ­μο­να το καπι­τα­λι­στι­κό κέρδος.

Απο­κα­λυ­πτι­κή για αυτές τις στο­χεύ­σεις απο­τε­λεί η έρευ­να του ινστι­τού­του “Bertelsman” για τη Γερ­μα­νία: “Η Γερ­μα­νία έχει ανά­γκη από του­λά­χι­στον 260.000 νέους μετα­νά­στες ετη­σί­ως έως το 2060 προ­κει­μέ­νου να καλύ­πτει το έλλειμ­μα εργα­τι­κών χεριών, απόρ­ροια της επι­δεί­νω­σης των δημο­γρα­φι­κών τάσε­ων. Εξ αυτών οι 146.000 μετα­νά­στες ετη­σί­ως θα πρέ­πει να προ­έρ­χο­νται από χώρες εκτός Ευρω­παϊ­κής Ενω­σης. Αντι­μέ­τω­πη με τη γήραν­ση του πλη­θυ­σμού της, η Γερ­μα­νία ανα­μέ­νε­ται να δει το εργα­τι­κό δυνα­μι­κό της να συρ­ρι­κνώ­νε­ται κατά το 1/3 ή κατά 16 εκα­τομ­μύ­ρια ανθρώ­πους έως το 2060, εάν δεν υπάρ­ξει η συμ­βο­λή των μετα­να­στών”. Αυτές μάλι­στα οι προ­βλέ­ψεις του γερ­μα­νι­κού κεφα­λαί­ου συν­δέ­ο­νται με αντι­δρα­στι­κούς σχε­δια­σμούς που εκτι­μούν ότι “αν το ποσο­στό των γεν­νή­σε­ων αυξη­θεί, ακό­μα κι αν εντα­χθούν περισ­σό­τε­ρες γυναί­κες στην αγο­ρά εργα­σί­ας, το όριο ηλι­κί­ας συντα­ξιο­δό­τη­σης θα πρέ­πει να ανέ­βει στα 70 έτη”. Τα αστι­κά επι­τε­λεία έχουν υπο­λο­γί­σει συνο­λι­κά ότι τα επό­με­να 30 χρό­νια τα προ­βλή­μα­τα υπο­γεν­νη­τι­κό­τη­τας και η έλλει­ψη εργα­τι­κού δυνα­μι­κού στην ΕΕ μπο­ρούν να καλυ­φθούν από τρεις βασι­κές πηγές: Τα ρομπότ, τους μετα­νά­στες και την επι­στρο­φή συντα­ξιού­χων στη δου­λειά, για την οποία η ΕΕ χρη­σι­μο­ποιεί τον αντι­δρα­στι­κό όρο “ενερ­γός γήρανση”.

Προ­σπα­θούν να δια­μορ­φώ­σουν κανό­νες ελεγ­χό­με­νης μετα­νά­στευ­σης που να υπη­ρε­τεί τις προ­α­να­φερ­θεί­σες κατευ­θύν­σεις, ενώ στο πλαί­σιο αυτό ανα­πα­ρά­γε­ται η γνω­στή απα­ρά­δε­κτη διά­κρι­ση ανά­με­σα σε “νόμι­μη” και “παρά­νο­μη” μετα­νά­στευ­ση — που και οι δύο βέβαια αξιο­ποιού­νται από τους καπι­τα­λι­στές ανά­λο­γα με τα συμ­φέ­ρο­ντά τους».

Στη συνέ­χεια ο Κ. Παπα­δά­κης ανα­φέρ­θη­κε στην εμπει­ρία από τις δύο χώρες:

«Γνω­ρί­ζε­τε πολύ καλύ­τε­ρα από μας ότι το Μεξι­κό — όπως και η Ελλά­δα — βρί­σκε­ται στο στό­χα­στρο του παγκό­σμιου ενδια­φέ­ρο­ντος σχε­τι­κά με τη μετα­να­στευ­τι­κή πολι­τι­κή. Και εδώ, στο Μεξι­κό, η μετα­να­στευ­τι­κή πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης Ομπρα­δόρ είναι σε βάρος των μετα­να­στών, ακο­λου­θεί τους σχε­δια­σμούς των συμ­φε­ρό­ντων της αστι­κής τάξης της χώρας, καθώς και τα σχέ­δια των ΗΠΑ, με κοι­νή γραμ­μή την κατα­στο­λή των μετα­να­στευ­τι­κών ροών.

(…) Και εδώ η γνω­στή κάνου­λα ανοί­γει τα σύνο­ρα για να προ­μη­θεύ­σουν το κεφά­λαιο με νέο εργα­τι­κό δυνα­μι­κό, και όταν είναι ήδη επαρ­κώς εφο­δια­σμέ­νο κλεί­νει τα σύνο­ρα, κατα­δι­κά­ζει τους μετα­νά­στες στην κατα­στο­λή, κλι­μα­κώ­νο­ντας τον εθνι­κι­σμό και ρατσισμό.

Οι “βίοι παράλ­λη­λοι” της κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ και αυτής του Ομπρα­δόρ, που στο όνο­μα της “αρι­στε­ράς” ενι­σχύ­ουν την κατα­στο­λή και την άθλια μετα­χεί­ρι­ση των μετα­να­στών, είναι που στρώ­νουν το έδα­φος για την προ­ώ­θη­ση της κλι­μά­κω­σης αντι­δρα­στι­κών μέτρων σε βάρος των μετα­να­στών. Π.χ. η φιλε­λεύ­θε­ρη ΝΔ, στην Ελλά­δα, στο όνο­μα της άθλιας κατά­στα­σης σε κέντρα — κολα­στή­ρια όπως στη Μόρια, στη Σάμο, στη Χίο κ.α., προ­ω­θεί νέο γύρο αντι­δρα­στι­κών μέτρων και κατα­στο­λής, στο όνο­μα της δρα­στι­κής αντι­με­τώ­πι­σης της κατά­στα­σης. Να πώς ο φιλε­λεύ­θε­ρος πυλώ­νας του αστι­κού πολι­τι­κού συστή­μα­τος “κόβει” και ο σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κός “ράβει” στην ίδια αντι­δρα­στι­κή κατεύ­θυν­ση πάντα για τα συμ­φέ­ρο­ντα του κεφαλαίου».

Σε σύγκρουση με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια η προοπτική των λαών

Και κατέ­λη­ξε ο Κ. Παπα­δά­κης: «Το ΚΚΕ ανα­πτύσ­σει πλού­σια δρά­ση στα συν­δι­κά­τα, στους μαζι­κούς φορείς, στη Βου­λή, στην Ευρω­βου­λή, καταγ­γέλ­λει και σημα­δεύ­ει τον πραγ­μα­τι­κό ένο­χο για το πρό­βλη­μα, το εκμε­ταλ­λευ­τι­κό σύστη­μα και τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς του πολέ­μους, όπως και την αντι­δρα­στι­κή δια­χεί­ρι­ση που διε­ξά­γουν ΕΕ και κυβερ­νή­σεις. Απαι­τού­με ανθρώ­πι­νους χώρους υπο­δο­χής και φιλο­ξε­νί­ας, απε­γκλω­βι­σμό τους από τα ελλη­νι­κά νησιά και την ενδο­χώ­ρα και να μπο­ρούν να ταξι­δέ­ψουν στις χώρες τελι­κού προ­ο­ρι­σμού τους. Σε σύγκρου­ση με τα ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­δια, να δυνα­μώ­σουν η αλλη­λεγ­γύη και η κοι­νή πάλη των λαών ενά­ντια στο σάπιο καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα της εκμε­τάλ­λευ­σης, των πολέ­μων, της προ­σφυ­γιάς. Για­τί οι διωγ­μέ­νοι, οι κυνη­γη­μέ­νοι χρειά­ζε­ται να έχουν κατά νου ότι χώρα μπο­ρεί να αλλά­ζουν, ορι­σμέ­νοι και πάνω από μία, σύνο­ρα μπο­ρεί να περ­νούν, κοι­νω­νι­κο­οι­κο­νο­μι­κό σύστη­μα όμως δεν αλλά­ζουν κι αυτό είναι για το οποίο, στο πλάι της εργα­τι­κής τάξης της όποιας χώρας βρε­θούν, χρειά­ζε­ται να παλέ­ψουν ανυ­πο­χώ­ρη­τα, μέχρι τη νίκη, την ανα­τρο­πή της καπι­τα­λι­στι­κής βαρ­βα­ρό­τη­τας, για τον νέο κόσμο, το σοσιαλισμό».