Οι μικροί διερευνητές

Το θέα­τρο σκιών που παί­ζε­ται με τις διε­ρευ­νη­τι­κές εντο­λές, τις παρα­σκη­νια­κές επα­φές και το σπα­σμέ­νο τηλέ­φω­νο για να χρε­ω­θεί ο άλλος τις ευθύ­νες, είναι η ίδια κακό­γου­στη παρά­στα­ση που παρα­κο­λου­θού­με τόσο και­ρό στη Βου­λή. Τα προ­ε­κλο­γι­κά τεχνά­σμα­τα είναι απλώς η συνέ­χεια του αστι­κού, κοι­νο­βου­λευ­τι­κού παι­χνι­διού με άλλα μέσα. Και αν ψάχνα­με ένα κατάλ­λη­λο όνο­μα για αυτό το έργο-παι­χνί­δι, θα ήταν αυτό στον τίτλο: «οι μικροί διε­ρευ­νη­τές», για να παρα­πέ­μπει συνειρ­μι­κά στην ομά­δα στην οποία ανή­καν τα τρία ανι­ψά­κια του Ντό­ναλντ, του ήρωα του Ντίσ­νεϊ. Δηλ ο Χιούι, ο Λιούι και ο Ντιούι από τους “μικρούς εξε­ρευ­νη­τές”. Ή σαν να λέμε: ΝΔ-Ποτά­μι-Σύρι­ζα, που συμπλη­ρώ­νουν ο ένας τη φρά­ση του άλλου, και τη σπά­νε πάντα στα τρία, για να πουν όλοι συνε­ται­ρι­κά από κάτι.

Για­τί, τι άλλο είναι τα αστι­κά πολι­τι­κά κόμ­μα­τα; Πού δια­φέ­ρει ουσια­στι­κά ο πολι­τι­κός τους λόγος αλλά κι οι πρά­ξεις τους, όταν συμπλη­ρώ­νουν ο ένας το μνη­μο­νια­κό έργο του άλλου; Και σε τι δια­φέ­ρουν ποιο­τι­κά από τα (κατά τα άλλα συμπα­θέ­στα­τα) τρία ανι­ψά­κια (συμ­βο­λι­κό νού­με­ρο, με σημειο­λο­γία για τα ισά­ριθ­μα μνημόνια);

Σφυ­ρο­δρέ­πα­νος