Οι Παξοί με τις σμαραγδένιες μαγευτικές σπηλιές

Παξοί και Αντί­πα­ξοι, βρί­σκο­νται στα βόρεια της Κέρ­κυ­ρας και συν­δέ­ο­νται ακτο­πλο­iκώς με την πόλη της Κέρ­κυ­ρας και τη Λευ­κίμ­μη με πλοία και δελ­φί­νια που φθά­νουν στον Γάιο. Και τα δύο νησιά παρέ­χουν κατα­λύ­μα­τα για τους του­ρί­στες καθώς και αρκε­τά μαγαζιά.

Οι Παξοί είναι το μεγα­λύ­τε­ρο νησί από τα δύο και έχει 3 μεγά­λους οικι­σμούς οι οποί­οι είναι: Γάιος, Λάκα, Λογ­γός. Είναι το νησί που απέ­σπα­σε ο Ποσει­δώ­νας από την Κέρ­κυ­ρα για να ζήσει τον έρω­τά του με την Αμφιτρίτη.

Η δυτι­κή ακτή του νησιού είναι εκεί­νη η πιο εντυ­πω­σια­κή επει­δή είναι πλού­σια από σπη­λιές και με κάθε­τα βρά­χια προς τα κρυ­στάλ­λι­να νερά. Υπάρ­χει μια σπη­λιά με αξιο­ση­μεί­ω­τες δια­στά­σεις κάτω απο τα Βασι­λά­τι­κα η οποία λέγε­ται ότι επι­κοι­νω­νεί με την εκκλη­σία της Υπαπαντής.

Σε αυτό το τμή­μα της ακτής υπάρ­χουν υπέ­ρο­χες παρα­λί­ες όμως στο μεγα­λύ­τε­ρο μέρος μπο­ρεί­τε να φθά­σε­τε μόνο μέσω θαλάσσης.

Η ανα­το­λι­κή ακτή περιέ­χει πολυά­ριθ­μες παρα­λί­ες και την πόλη. Αντί­θε­τα η ανα­το­λι­κή ακτή έχει πολ­λούς κόλπους

Οι Αντί­πα­ξοι, απέ­χουν μόνο 2ν. μίλια νότια των Παξών και μπο­ρεί­τε να φθά­σε­τε με βάρ­κες που ανα­χω­ρούν από τους Παξούς και την Κέρκυρα.

Πολύ πιο μικρό, με λιγό­τε­ρο του­ρι­σμό, κατα­πρά­σι­νο με καθα­ρές αμμώ­δεις παρα­λί­ες και πεντα­κά­θα­ρα νερά.

Το νησί έχει γύρω στους 20 μόνι­μους κατοί­κους που αυξά­νο­νται την καλο­και­ρι­νή περιό­δο όταν ο του­ρι­σμός φέρ­νει τους λάτρεις της θάλασσας.

Ακό­μη υπάρ­χει η δυνα­τό­τη­τα να κάνε­τε κατα­δύ­σεις ή να περά­σε­τε την ημέ­ρα σε μια απο τις ομορ­φό­τε­ρες παρα­λί­ες της ανα­το­λι­κής ακτής.

Οι σμαραγδένιες μαγευτικές σπηλιές των Παξών

Βρί­σκο­νται στην δυτι­κή πλευ­ρά του νησιού και «μαγεύ­ουν» όλους όσους τις δουν, ή κολυ­μπή­σουν στα τιρ­κουάζ νερά που διεισ­δύ­ουν μέσα τους. Πρό­κει­ται για τις σμα­ρα­γδέ­νιες σπη­λιές των Παξών. Ένα δαντε­λω­τό σύμπλεγ­μα από από­το­μους βρά­χους που σμι­λεύ­τη­καν από τα κύμα­τα και τον θαλασ­σι­νό αέρα και πήραν μορ­φές που απο­τυ­πώ­νο­νται στη φαντα­σία του καθε­νός, κάθε φορά, με δια­φο­ρε­τι­κή εξήγηση.

Οι σπη­λιές των Παξών, που συνο­λι­κά ξεπερ­νούν τις τριά­ντα, κρύ­βουν μέσα τους τα ερω­τι­κά μυστι­κά του Ποσει­δώ­να και της Αμφι­τρί­της, τις αιμα­τη­ρές μάχες των Ιλλυ­ριών πει­ρα­τών με τους Κερ­κυ­ραί­ους, την αγω­νία του Αντώ­νιου και της Κλε­ο­πά­τρας και τα σκο­τει­νά σχέ­δια του Μπαρμπαρόσσα.

Σύμ­φω­να με τη μυθο­λο­γία, οι σπη­λιές των Παξών δημιουρ­γή­θη­καν όταν ο θεός Ποσει­δώ­νας «λάβω­σε» την Κέρ­κυ­ρα με την τρί­αι­να του απο­κό­πτο­ντας το νότιο άκρο της και σχη­μα­τί­ζο­ντας τους Παξούς, από το από­το­μο τρά­νταγ­μα σεί­στη­κε η γη και σχη­μα­τί­στη­καν οι βαθιές σπηλιές.

Οι ντό­πιοι τις ονο­μά­ζουν «γρά­βες», δηλα­δή ενά­λιες σπη­λιές. Οι πιο φημι­σμέ­νες είναι η Υπα­πα­ντή, που βρί­σκε­ται κάτω από τον οικι­σμό Βασι­λά­τι­κα και φημο­λο­γεί­ται ότι κατά τη διάρ­κεια του 2ου Παγκο­σμί­ου, κρύ­φτη­κε μέσα της το υπο­βρύ­χιο «Παπα­νι­κο­λής», γεγο­νός που χαρα­κτη­ρί­ζει το μέγε­θός της.

Το Γαλά­ζιο σπή­λαιο που στην ουσία είναι τρία μαγευ­τι­κά σπή­λαια που επι­κοι­νω­νούν μετα­ξύ τους. Οφεί­λουν την ονο­μα­σία τους στην ποι­κι­λία των απο­χρώ­σε­ων του μπλε και τη διαύ­γεια των νερών. Στο πρώ­το σπή­λαιο που είναι και το μεγα­λύ­τε­ρο έχει τη δυνα­τό­τη­τα να μπει ένα μικρό καρα­βά­κι. Προ­σο­χή χρειά­ζε­ται στην επί­σκε­ψη του δευ­τέ­ρου σπη­λαί­ου του οποί­ου η ορο­φή έχει πέσει λογω των διαβρώσεων.

Αυτός που σαγη­νεύ­ει τον επι­σκέ­πτη είναι ο «Ορθό­λι­θος» που βρί­σκε­ται κατα­με­σής της θάλασ­σας περι­τρι­γυ­ρι­σμέ­νος από σμα­ρα­γδέ­νια νερά. Η ονο­μα­σία του προσ­διο­ρί­ζει και την ταυ­τό­τη­τά του, όρθιος βρά­χος μέσα στη θάλασ­σα. Απέ­να­ντί του στέ­κε­ται η βαθειά σπη­λιά Αχάι, ένα σύμπλεγ­μα από κρυ­φές σπη­λιές, που οι στα­λα­χτί­τες είναι ορα­τοί μόνο αν κολυ­μπή­σεις μέσα τους. Ρίγη προ­κα­λεί ο επι­βλη­τι­κός γκρε­μός του Ερη­μί­τη, ενώ ο Τρυ­πη­τός, στέ­κε­ται αγέ­ρω­χος, σε όψη αψί­δας, προ­στα­τεύ­ο­ντας το νησί από κάθε κακό πνεύμα.

«Οι σπη­λιές των Παξών σαγη­νεύ­ουν όποιον τις δει και κολυ­μπή­σει μέσα τους. Τα νερά τους κάποιοι ισχυ­ρί­ζο­νται πως είναι θερα­πευ­τι­κά καθώς το νησί είχε τόσες πολ­λές θειού­χες ιαμα­τι­κές πηγές που όλες χύνο­νται μέσα στην καρ­διά των σπη­λιών και από κει στη θάλασ­σα» ανα­φέ­ρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καπε­τά­νιος και πλοιο­κτή­της του ξύλι­νου, παρα­δο­σια­κού πλοί­ου «Άγιος Σεβα­στια­νός», Γιάν­νης Βελ­λια­νί­της. Όπως μάλι­στα υπο­στη­ρί­ζει «όσα ζευ­γά­ρια κολυ­μπή­σουν στις σμα­ρα­γδέ­νιες σπη­λιές του Ποσει­δώ­να και της Αμφι­τρί­της τεκνο­ποιούν πολύ γρήγορα».

Οι πιο ψηλές σπη­λιές των Παξών φτά­νουν περί­που τα δια­κό­σια μέτρα ύψος . Είναι από­κρη­μνες και έχουν κατα­κό­ρυ­φες κλί­σεις, ενώ στη «σάρ­κα» τους έχουν σχη­μα­τι­στεί διά­φο­ρες μορ­φές που οι περισ­σό­τε­ρες προσ­δί­δουν σε μορ­φές των 12 θεών και τα βάθρα τους.

Κάπο­τε οι σπη­λιές, ήταν τόπος δια­βί­ω­σης της Μεσο­γεια­κής Φώκιας (Monachus monachus] όμως η πυκνή καθη­με­ρι­νή επι­σκε­ψι­μό­τη­τα των του­ρι­στών τις έτρε­ψε σε φυγή.

Σήμε­ρα, εκα­το­ντά­δες είναι οι επι­σκέ­πτες των σπη­λιών, που είτε τις απο­λαμ­βά­νουν από μακριά, είτε κολυ­μπούν μέσα τους προ­κει­μέ­νου να θαυ­μά­σουν το περί­τε­χνο σμί­λευ­μα της φύσης και τα κρυ­στάλ­λι­να νερά που απλώ­νο­νται στα έγκα­τα τους.

«Δεν είναι λίγοι εκεί­νοι και οι πιο τολ­μη­ροί που κάνουν κατα­δύ­σεις προ­κει­μέ­νου να γνω­ρί­σουν το μαγι­κό βυθό των σπη­λιών» ανα­φέ­ρει ο καπε­τά­νιος Θεμι­στο­κλής Τέσ­σας. «Τα χρώ­μα­τα και τα πετρώ­μα­τα τους είναι μπλε, κόκ­κι­να και λευ­κά και προ­δί­δουν όλο το πλού­σιο υπέ­δα­φος των Παξών» θα πει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Οι σπη­λιές των Παξών είναι επι­σκέ­ψι­μες με εκδρο­μι­κά σκά­φη που κάνουν ημε­ρή­σιες κρουαζιέρες.