Οι Σαρακηνοί, η Σαρακίνα Σώτη κι ο ευαίσθητος Δημητράς

Γρά­φει ο Στέ­λιος Κανά­κης //

Τον Μάρ­κο Πόλο, φαντά­ζο­μαι, τον γνω­ρί­ζε­τε όλοι. Τους Σαρα­κη­νούς, επί­σης. Ενδε­χο­μέ­νως και την Σαρα­κή­να Γρε­βε­νών ή το φαράγ­γι της Σαρα­κί­νας στο Λασίθι.

Γνω­ρί­ζε­τε, ασφα­λώς και τη Σώτη. Η οποία, ως χρι­στια­νή Σαρα­κί­να, προ­τί­θε­ται να ηγη­θεί νέας σταυ­ρο­φο­ρί­ας. Δεν γνώ­ρι­ζε όμως, πως η φρά­ση: «φανα­τι­κός μου­σουλ­μά­νος είναι αυτός που σου κόβει το κεφά­λι, ενώ μετριο­πα­θής είναι εκεί­νος που σε κρα­τά­ει για να σου κόψουν το κεφά­λι», δεν είναι του Μάρ­κο Πόλο. Επί­σης, φαί­νε­ται να μην κατα­νο­εί πως όταν μετα­φέ­ρεις μηχα­νι­στι­κά κάτι (είτε του Μάρ­κο Πόλο, είτε του… Τζέ­κινς Χαν) που γρά­φτη­κε (αν είχε γρα­φτεί) πριν από μία (σχε­δόν) χιλιε­τία, αυτό το «κάτι» πολύ δύσκο­λα ται­ριά­ζει στο σήμε­ρα, χώρια που κιν­δυ­νεύ­ει να κατη­γο­ρη­θεί για… σκύ­λευ­ση νεκρού. Υπάρ­χουν πιο σύγ­χρο­νοι, των οποί­ων ρήσεις θα μπο­ρού­σε να έχει χρη­σι­μο­ποι­ή­σει η κα Σώτη. Ενδει­κτι­κά ανα­φέ­ρω, τους Χίτλερ, Νετα­νιά­χου, τον δικό μας Τζή­με­ρο και άλλους, με τους οποί­ους οι από­ψεις της περί «αλλο­ε­θνών»  φαί­νε­ται (σε πολύ κόσμο) να ταιριάζουν.

Στο φαι­νό­με­νο Σώτη δεν μπο­ρώ να επε­κτα­θώ. Χρή­ζει γνώ­σε­ων που, ως απλός μηχα­νι­κός, δεν δια­θέ­τω. Επί­σης, δεν θα ασχο­λη­θώ με αγο­ραί­ους χαρα­κτη­ρι­σμούς όπως  «ημί­τρε­λη», «σχι­ζο­φρε­νής», «σού­ρα» που για κάποιους λογί­ζο­νται ως υβρι­στι­κοί και για άλλους απλώς ως περι­γρα­φι­κοί μιας πάσχου­σας κατάστασης.

Υπάρ­χει και ο Πανα­γιώ­της Δημη­τράς από το «Παρα­τη­ρη­τή­ριο Ρατσι­στι­κών Εγκλη­μά­των». Τον οποίο και αγνο­ού­σα εντελώς.

Ο οποί­ος εμή­νυ­σε την Κα Σώτη. Ανα­ρω­τιέ­μαι σοβα­ρά, που δια­χεί­μα­ζε, έως σήμε­ρα ο εν λόγω κύριος ή αν ευρι­σκό­με­νος εν χρο­νία νάρ­κη ή κώμα, αφυ­πνί­στη­κε ξαφ­νι­κά και λίγο πριν την, περί ης ο λόγος, φρά­ση. Διό­τι, όπως και να το κάνου­με κι ανε­ξαρ­τή­τως από τι έπα­σχε η πρό­τε­ρη αντι­λη­πτι­κό­τη­τά του έχει χάσει πολ­λά και σοβα­ρό­τε­ρα επει­σό­δια ισλα­μο­φο­βί­ας και ρατσι­σμού. Στα οποία και φαί­νε­ται να κώφευ­σε, τουλάχιστον.

Από κει και πέρα, το πράγ­μα έμπλε­ξε. Στρα­τεύ­θη­καν υπέρ της κας Σώτης,  αδια­νό­η­τοι δια­νο­ού­με­νοι, καθώς και άλλοι — της δια­νό­η­σης του… σελη­νό­φω­τος αυτοί,  διά­φο­ροι αργό­σχο­λοι και άλλοι κρα­τι­κο­δί­αι­τοι των αγραμ­μά­των και των ατέ­χνων, σου­λα­τσα­δό­ροι του ανύ­παρ­κτου και ένδο­ξοι θαμώ­νες των μπαρ. Κι όλοι υπη­ρέ­τες και γλεί­φτες του καπι­τα­λι­σμού, άλλοι απλώς φαι­δροί κι άλλοι ελά­χι­στοι τόσο, που δεν τους παίρ­νεις και στα σοβα­ρά. Τέτοιος είναι ο συρ­φε­τός, που εξ αντα­να­κλά­σε­ως κιν­δυ­νεύ­εις να απο­δε­χτείς την πρά­ξη του κου Δημη­τρά, που δεν είναι και για να την παι­νεύ­ε­ται και δαύτος.

Παρα­δό­ξως, και η κα Σώτη και ο κος Δημη­τράς, φαί­νε­ται να πάσχουν από παρεμ­φε­ρή… στέ­νω­ση του οπτι­κού η αντι­λη­πτι­κού, εν γένει, πεδί­ου τους. Δεν δύνα­νται,  η πρώ­τη να δια­κρί­νει τον φανα­τι­σμό άλλων δογ­μά­των και πολι­τι­κών και τα νήμα­τα που καλ­λιερ­γούν και κινούν γενι­κώς και ο δεύ­τε­ρος, πως κυκλο­φο­ρούν γύρω του πολ­λοί άλλοι φασί­στες και ρατσι­στές, τους οποί­ους ένας… θεός και το παπα­δα­ριό του γνω­ρί­ζει, για­τί ο ίδιος αγνοεί.