Οι στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ είναι ο μεγαλύτερος ρυπαντής του κόσμου

 Μετά­φρα­ση — Επμέ­λεια Φαίη Λιά­ρα //

Την περα­σμέ­νη εβδο­μά­δα, τα κύρια μέσα μαζι­κής ενη­μέ­ρω­σης ελά­χι­στη προ­σο­χή έδω­σαν στην είδη­ση ότι ο ναυ­τι­κός σταθ­μός των ΗΠΑ στη Virginia Beach είχε χύσει περί­που 94.000 γαλό­νια καυ­σί­μου αεριω­θού­με­νο καύ­σι­μο οχη­μά­των σε κοντι­νή πλω­τή οδό, σε από­στα­ση λιγό­τε­ρη από ένα μίλι από τον Ατλα­ντι­κό Ωκεανό.

Ενώ το περι­στα­τι­κό δεν ήταν σε καμία περί­πτω­ση τόσο κατα­στρο­φι­κό όσο κάποιες άλλες διαρ­ρο­ές άλλων αγω­γών, ανα­δει­κνύ­ει ένα σημα­ντι­κό αλλά ελά­χι­στα γνω­στό γεγο­νός: Ότι το υπουρ­γείο Άμυ­νας των ΗΠΑ είναι –και- ο μεγα­λύ­τε­ρος ρυπα­ντή­ςτης χώρας αλλά και του κόσμου.

Μεγα­λύ­τε­ρος παρά­γο­ντας παρα­γω­γής επι­κίν­δυ­νων απο­βλή­των και από τις πέντε μεγα­λύ­τε­ρες αμε­ρι­κα­νι­κές χημι­κές εται­ρεί­ες, το Υπουρ­γείο Άμυ­νας των ΗΠΑ έχει αφή­σει την τοξι­κή του κλη­ρο­νο­μιά σε ολό­κλη­ρο τον κόσμο με τη μορ­φή απε­μπλου­τι­σμέ­νου ουρα­νί­ου, πετρε­λαί­ου, αεριω­θού­με­νων καυ­σί­μων, παρα­σι­το­κτό­νων, απο­λι­πα­ντι­κών τέτοιων όπως το Agent Orange και ο μόλυ­βδος, μετα­ξύ άλλων.

Το 2014, ο πρώ­ην επι­κε­φα­λής του περι­βαλ­λο­ντι­κού προ­γράμ­μα­τος του Πεντα­γώ­νου δήλω­σε στο Newsweek ότι το γρα­φείο του πρέ­πει να αντι­με­τω­πί­σει 39.000 μολυ­σμέ­νες περιο­χές που δια­σκορ­πί­ζο­νται σε 19 εκα­τομ­μύ­ρια στρέμ­μα­τα μόνο στις ΗΠΑ!

Οι στρα­τιω­τι­κές βάσεις των Η.Π.Α., τόσο εγχώ­ριες όσο και στο εξω­τε­ρι­κό, συγκα­τα­λέ­γο­νται μετα­ξύ των πιο μολυ­σμέ­νων περιο­χών στον κόσμο, καθώς το υπερ­χλω­ρι­κό οξύ και άλλα συστα­τι­κά του καυ­σί­μου αεριω­θου­μέ­νων οχη­μά­των και πυραύλων,ρυπαίνουν πηγές πόσι­μου νερού, υδρο­φό­ρους ορί­ζο­ντες και το έδαφος.

Εκα­το­ντά­δες στρα­τιω­τι­κές βάσεις βρί­σκο­νται στον κατά­λο­γο του ιστο­τό­που του Superfund της Υπη­ρε­σί­ας Προ­στα­σί­ας του Περι­βάλ­λο­ντος (EPA) του Οργα­νι­σμού Προ­στα­σί­ας Περι­βάλ­λο­ντος των ΗΠΑ, οι οποί­ες είναι κατάλ­λη­λες για επι­χο­ρη­γή­σεις εκκα­θά­ρι­σης από την κυβέρνηση.

Σχε­δόν 900 από τις σχε­δόν 1200 τοπο­θε­σί­ες Superfund στις ΗΠΑ είναι εγκα­τα­λε­λειμ­μέ­νες στρα­τιω­τι­κές εγκα­τα­στά­σεις ή τοπο­θε­σί­ες που υπο­στη­ρί­ζουν στρα­τιω­τι­κές ανά­γκες, χωρίς να υπο­λο­γί­ζο­νταιοι ίδιες οι στρα­τιω­τι­κές βάσεις.

«Σχε­δόν κάθε στρα­τιω­τι­κός χώρος στη χώρα αυτή έχει μολυν­θεί σοβα­ρά», δήλω­σε στο Newsweek το 2014 ο John D. Dingell, βετε­ρά­νος πολέμου.

Το CampLejeune στο Jacksonville της Βόρειας Καρο­λί­νας είναι μια τέτοια βάση. Η μόλυν­ση του Lejeune είναι ευρέ­ως γνω­στή αλλά ακό­μη περισ­σό­τε­ρο θανα­τη­φό­ρα, αφού τα υπό­γεια ύδα­τά της ήταν μολυ­σμέ­να με αρκε­τά μεγά­λο αριθ­μό καρ­κι­νο­γό­νων ουσιών από το 1953 έως το 1987.

Οι περι­βαλ­λο­ντο­λό­γοι αγνο­ούν τον ελέ­φα­ντα στην αίθου­σα: Οι στρα­τιω­τι­κές δυνά­μεις των ΗΠΑ είναι ο μεγα­λύ­τε­ρος ρυπα­ντής του κόσμου.

Ωστό­σο, μέχρι το Φεβρουά­ριο, η κυβέρ­νη­ση επέ­τρε­ψε σε όσους εκτί­θε­νται σε χημι­κές ουσί­ες στο Lejeune να προ­βούν σε επί­ση­μες αξιώ­σεις αποζημίωσης.

Πολ­λές βάσεις στο εξω­τε­ρι­κό έχουν επί­σης ρυπά­νει τις τοπι­κές δια­θε­σι­μό­τη­τες πόσι­μου νερού. Πιο γνω­στή είναι η βάση αερο­πο­ρι­κής δύνα­μης Kadena στην Οκι­νά­ουα της Ιαπωνίας.

Μετα­ξύ του 1946 και του 1958, οι ΗΠΑ έκα­ναν δοκι­μές με 66 πυρη­νι­κά όπλα κοντά στην ατό­λη­Bikini. Οι πλη­θυ­σμοί που ζουν κοντά στις νήσους Μάρ­σαλ εκτέ­θη­καν σε μετρή­σι­μα επί­πε­δα ραδιε­νερ­γού ιξώ­δους από αυτές τις δοκιμές.

Επι­πλέ­ον, οι ΗΠΑ, οι οποί­ες διε­ξή­γα­γαν περισ­σό­τε­ρες δοκι­μές πυρη­νι­κών όπλων από ό, τι όλα τα άλλα έθνη συνο­λι­κά, είναι επί­σης υπεύ­θυ­νες για την τερά­στια ποσό­τη­τα ακτι­νο­βο­λί­ας που συνε­χί­ζει να μολύ­νει πολ­λά νησιά στον Ειρη­νι­κό Ωκεανό.

Οι Νήσοι Μάρ­σαλ, όπου οι ΗΠΑ έρι­ξαν πάνω από εξή­ντα πυρη­νι­κά όπλα μετα­ξύ του 1946 και του 1958, απο­τε­λούν ένα ιδιαί­τε­ρα αξιο­ση­μεί­ω­το παρά­δειγ­μα. Οι κάτοι­κοι των νήσων Μάρ­σαλ και του γει­το­νι­κού Γκουάμ εξα­κο­λου­θούν να αντι­με­τω­πί­ζουν εξαι­ρε­τι­κά υψη­λό ποσο­στό καρκίνου.

Oι νοτιο­δυ­τι­κές περιο­χές των ΗΠΑ­εί­ναι επί­σης τόπος πολ­λών δοκι­μών πυρη­νι­κών όπλων που μολύ­νουν μεγά­λες εκτά­σεις γης. Οι ινδιά­νι­κες κτή­σεις των Navajo έχουν μολυν­θεί από πολυ­μή­κη εγκα­τα­λε­λειμ­μέ­να ορυ­χεία ουρα­νί­ου, όπου τα πυρη­νι­κά υλι­κά ελή­φθη­σαν από στρα­τιω­τι­κούς εργο­λά­βους των ΗΠΑ.

Ένα από τα πιο πρό­σφα­τα παρα­δείγ­μα­τα για το τρο­μα­κτι­κό περι­βαλ­λο­ντι­κό αρνη­τι­κό ρεκόρ του στρα­τού των ΗΠΑ είναι το Ιράκ. Η στρα­τιω­τι­κή δρά­ση των ΗΠΑ έχει οδη­γή­σει στην απε­ρή­μω­ση του 90% της ιρα­κι­νής επι­κρά­τειας, κατα­στρέ­φο­ντας τη γεωρ­γι­κή βιο­μη­χα­νία της χώρας και ανα­γκά­ζο­ντάς τη χώρα να εισά­γει πάνω από το 80% των τρο­φί­μων της.

Η χρή­ση απε­μπλου­τι­σμέ­νου ουρα­νί­ου στο Ιράκ από τους ΗΠΑ, κατά τη διάρ­κεια του πολέ­μου στον Κόλ­πο, προ­κά­λε­σε επι­πλέ­ον τερά­στιο περι­βαλ­λο­ντι­κό φόρ­το για τους Ιρα­κι­νούς. Επί­σης, η πολι­τι­κή των στρα­τιω­τι­κών δυνά­με­ων των ΗΠΑ σχε­τι­κά με την καύ­σηα­πο­βλή­των από την εισβο­λή του 2003, έχει προ­κα­λέ­σει αύξη­ση του καρ­κί­νου μετα­ξύ των στρα­τιω­τών των ΗΠΑ και των Ιρα­κι­νών πολιτών.

Ενώ το προη­γού­με­νο περι­βαλ­λο­ντι­κό αρχείο των στρα­τιω­τι­κών δυνά­με­ων των Ηνω­μέ­νων Πολι­τειών δεί­χνει ότι οι τρέ­χου­σες πολι­τι­κές του δεν είναι βιώ­σι­μες, αυτό σε καμία περί­πτω­ση δεν απο­θάρ­ρυ­νε τον αμε­ρι­κα­νι­κό στρα­τό να σχε­διά­ζει ανοι­χτά τη μελ­λο­ντι­κή μόλυν­ση του περι­βάλ­λο­ντος μέσω εσφαλ­μέ­νων προ­σπα­θειών διά­θε­σης απορριμμάτων.

Τον περα­σμέ­νο Νοέμ­βριο, το Πολε­μι­κό Ναυ­τι­κό των ΗΠΑ ανα­κοί­νω­σε το σχέ­διο για την απε­λευ­θέ­ρω­ση 20.000 τόνων περι­βαλ­λο­ντι­κών «παρα­γό­ντων άγχους», συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων βαρέ­ων μετάλ­λων και εκρη­κτι­κών, στα παρά­κτια ύδα­τα του βορειο­δυ­τι­κού Ειρη­νι­κού Ωκε­α­νού ανοι­κτά των ΗΠΑ, κατά τη διάρ­κεια αυτού του έτους.

Το σχέ­διο, που περι­λαμ­βά­νε­ται στη Δήλω­ση Περι­βαλ­λο­ντι­κών Επι­πτώ­σε­ων για τη Βορειο­δυ­τι­κή Κατάρ­τι­ση και τον Έλεγ­χο Περι­βαλ­λο­ντι­κών Επι­πτώ­σε­ων του Ναυ­τι­κού, παρα­λεί­πει να ανα­φέ­ρει ότι οι εν λόγω «παρά­γο­ντες άγχους» περι­γρά­φο­νται από τον ΕΡΑ ως γνω­στοί κίν­δυ­νοι, πολ­λοί από τους οποί­ους είναι ιδιαί­τε­ρα τοξι­κοί τόσο βρα­χύ­βια όσο και σε χρό­νια επίπεδα.

Οι 20.000 τόνοι «στρε­σο­γό­νων παρα­γό­ντων» που ανα­φέ­ρο­νται στη Δήλω­ση Περι­βαλ­λο­ντι­κών Επι­πτώ­σε­ων δεν αντι­προ­σω­πεύ­ουν τους επι­πλέ­ον 4.7 (έως 14 τόνους)«μετάλλων με πιθα­νή τοξι­κό­τη­τα» που το Πολε­μι­κό Ναυ­τι­κό σκο­πεύ­ει να απε­λευ­θε­ρώ­νει ετη­σί­ως, από τώρα και στο εξής, σε εσω­τε­ρι­κά ύδα­τα, κατά μήκος του PugetSound στην Ουάσιγκτον

Απα­ντώ­ντας σε ανη­συ­χί­ες σχε­τι­κά με αυτά τα σχέ­δια, εκπρό­σω­πος του Ναυ­τι­κού δήλω­σε ότι τα βαρέα μέταλ­λα και ακό­μη και το απε­μπλου­τι­σμέ­νο ουρά­νιο, δεν είναι πιο επι­κίν­δυ­να από οποιο­δή­πο­τε άλλο μέταλ­λο, μια δήλω­ση που αντι­προ­σω­πεύ­ει μια σαφή άρνη­ση επιστημονικότητας.

Φαί­νε­ται ότι οι στρα­τιω­τι­κές επι­χει­ρή­σεις των ΗΠΑ, που προ­ο­ρί­ζο­νται να «κρα­τή­σουν τους Αμε­ρι­κα­νούς ασφα­λείς», έχουν ένα υψη­λό­τε­ρο τίμη­μα από αυτό ανα­λο­γεί στους περισ­σό­τε­ρους: Ένα κόστος που θα γίνει αισθη­τό για τις γενιές που έρχο­νται τόσο στις ΗΠΑ όσο και στο εξωτερικό.

Πηγή ΕΔΩ