Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Οι σχολικές τσάντες κρύβουν κινδύνους για τα παιδιά — Τι να προσέξετε

Οι ειδι­κοί προει­δο­ποιούν εδώ και χρό­νια ότι οι σχο­λι­κές τσά­ντες μπο­ρεί να κρύ­βουν κιν­δύ­νους ή να προ­κα­λέ­σουν προ­βλή­μα­τα υγεί­ας στους μαθη­τές και τονί­ζουν ότι είναι πολύ σημα­ντι­κό να γνω­ρί­ζουν οι γονείς ποιο είναι το σωστό είδος της τσά­ντας που πρέ­πει να αγο­ρά­ζουν, πώς να τη γεμί­ζουν και πώς να την μετα­φέ­ρουν τα παιδιά.

Πολ­λά είναι τα παι­διά που απο­κτούν προ­βλή­μα­τα με τη μέση τους ή άλλα μυο­σκε­λε­τι­κά εξαι­τί­ας των υπέρ­βα­ρων σχο­λι­κών τσα­ντών που ζυγί­ζουν σχε­δόν διπλά­σια από ότι ζύγι­ζαν πριν από 20 χρόνια.

Εδώ και παρά πολ­λά χρό­νια υπάρ­χει έντο­νος προ­βλη­μα­τι­σμός, ανη­συ­χία και αγω­νία στους γονείς για την επι­βά­ρυν­ση της υγεί­ας των παι­διών τους από τη συνε­χό­με­νη αύξη­ση του βάρους της σχο­λι­κής τσά­ντας και του φορ­τί­ου που σηκώ­νουν καθη­με­ρι­νά οι μαθη­τές από και προς το σχο­λείο, ειδι­κά στις τάξεις του Δημο­τι­κού όπου η σωμα­τι­κή ικα­νό­τη­τα των παι­διών δεν είναι τέτοια ώστε να μπο­ρεί να αντέ­ξει τέτοια βάρη και επι­πρό­σθε­τα σε αυτή την ηλι­κία μπαί­νουν οι βάσεις για την αρμο­νι­κή μυο­σκε­λε­τι­κή ανά­πτυ­ξη των παιδιών.

Σύμ­φω­να με πορί­σμα­τα και τοπο­θε­τή­σεις επι­στη­μο­νι­κών φορέ­ων, το συνι­στώ­με­νο βάρος της σχο­λι­κής τσά­ντας πρέ­πει να είναι ανά­λο­γο του 10% του σωμα­τι­κού βάρους ενός μαθη­τή ή μαθή­τριας της Πρω­το­βάθ­μιας και Δευ­τε­ρο­βάθ­μιας Εκπαί­δευ­σης. Επί­σης, σύμ­φω­να με τις ίδιες τοπο­θε­τή­σεις, η άρση και μετα­φο­ρά μιας σχο­λι­κής τσά­ντας, της οποί­ας το βάρος υπερ­βαί­νει το μέγι­στο συνι­στώ­με­νο βάρος, δια­τα­ράσ­σει και επι­βα­ρύ­νει τη φυσιο­λο­γι­κή ανά­πτυ­ξη και υγεία των μαθη­τών της Πρω­το­βάθ­μιας και Δευ­τε­ρο­βάθ­μιας Εκπαί­δευ­σης. Πιο συγκε­κρι­μέ­να, το μεγά­λο βάρος της σχο­λι­κής τσά­ντας σε συν­δυα­σμό με τη λαν­θα­σμέ­νη τοπο­θέ­τη­σή της στον ώμο του μαθη­τή, επι­βα­ρύ­νει τη σπον­δυ­λι­κή στή­λη και μπο­ρεί να προ­κα­λέ­σει έντο­νο πόνο στη μέση και παρο­δι­κές παρα­μορ­φώ­σεις όπως κύφω­ση και λει­τουρ­γι­κή σκο­λί­ω­ση εκ στάσεως.

Εξαι­τί­ας των προει­δο­ποι­ή­σε­ων τα τελευ­ταία χρό­νια έχουν κάνει την εμφά­νι­ση τους στην αγο­ρά, τρο­χή­λα­τες σχο­λι­κές τσά­ντες, οι οποί­ες σύμ­φω­να με τους ειδι­κούς είναι οι πιο ενδε­δειγ­μέ­νες καθώς δεν βαραί­νουν την πλά­τη και τους ώμους.

Αλλά και σε αυτή την περί­πτω­ση το βάρος της τσά­ντας δεν πρέ­πει να είναι υπερ­βο­λι­κό. Δεν μπο­ρεί δηλα­δή να ξεπερ­νά το 10 με 15% του σωμα­τι­κού βάρους των παι­διών. Αν δεν είναι εφι­κτή η αγο­ρά της τρο­χή­λα­της τσά­ντας, τότε είναι καλό να προ­τι­μά­ται μια τσά­ντα με δύο λου­ριά και όχι με ένα έτσι ώστε να μοι­ρά­ζε­ται το βάρος. Παράλ­λη­λα, τα λου­ριά θα πρέ­πει να έχουν επέν­δυ­ση για να μην πλη­γώ­νουν τους μαθη­τές στα σημεία που τη φορούν. Καλό είναι ακό­μα η τσά­ντα να έχει και ζώνη στη μέση έτσι ώστε να μοι­ρά­ζε­ται καλύ­τε­ρα το βάρος στο σώμα.

Σύμ­φω­να με την Αμε­ρι­κα­νι­κή Ακα­δη­μία Ορθο­πε­δι­κών Χει­ρουρ­γών τα σακί­δια πλά­της μπο­ρούν να προ­κα­λέ­σουν πόνους στην πλά­τη, τους ώμους, και το λαι­μό όταν είναι πολύ βαριά. Επι­πλέ­ον, μια πολύ βαριά τσά­ντα μπο­ρεί να επη­ρε­ά­σει την ισορ­ρο­πία ενός παι­διού με απο­τέ­λε­σμα να πέσει, να σκο­ντά­ψει κτλ.

Επί­σης, τα αντι­κεί­με­να πρέ­πει να τοπο­θε­τού­νται με τέτοιο τρό­πο στην τσά­ντα ώστε να μοι­ρά­ζε­ται το βάρος μετα­ξύ της κύριας θήκης και των δευ­τε­ρευό­ντων απο­θη­κευ­τι­κών χώρων.

Τέλος, πολύ σημα­ντι­κή είναι και η στά­ση του σώμα­τος. Η πλά­τη του παι­διού θα πρέ­πει να είναι ίσια και να μην γέρ­νει και να λει­τουρ­γούν σωστά οι μύες που στη­ρί­ζουν τη μέση.

Βέβαια, σημα­ντι­κή ευθύ­νη έχει η πολι­τεία. Μια σει­ρά μέτρα (εξέ­τα­ση παι­διών για μυο­σκε­λε­τι­κά προ­βλή­μα­τα, αλλα­γές σε ανα­λυ­τι­κά προ­γράμ­μα­τα, επί­λυ­ση λει­τουρ­γι­κών — κτι­ρια­κών προ­βλη­μά­των στα σχο­λεία, ανά­πτυ­ξη αθλη­τι­κών υπο­δο­μών και δρα­στη­ριο­τή­των) που έχουν προ­τα­θεί από τους αρμό­διους φορείς πρέ­πει άμε­σα να υλο­ποι­η­θούν με κρα­τι­κή ευθύ­νη και να μην ανα­τε­θούν στη “δια­κρι­τι­κή ευχέ­ρεια” εκπαι­δευ­τι­κών και γονιών.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο