Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Οι τραγουδιστές απέκτησαν το δικό τους σωματείο με πρόεδρο τη Νατάσσα Μποφίλιου

Έχο­ντας στο επί­κε­ντρο κρί­σι­μα ζητή­μα­τα που αφο­ρούν τον κλά­δο, το Πανελ­λή­νιο Σωμα­τείο Ελλή­νων Τρα­γου­δι­στών, ένα σωμα­τείο που συστά­θη­κε την περί­ο­δο της παν­δη­μί­ας, παρου­σί­α­σε χτες άξο­νες της παρέμ­βα­σής του. Το «παρών» στην εκδή­λω­ση — παρου­σί­α­ση έδω­σε το ΔΣ του Σωμα­τεί­ου, πλαι­σιω­μέ­νο από πλή­θος καλ­λι­τε­χνών — μελών του.

Όπως σημεί­ω­σε η πρό­ε­δρος του Σωμα­τεί­ου, Νατάσ­σα Μπο­φί­λιου, «ο κλά­δος στις πρω­το­φα­νείς συν­θή­κες της παν­δη­μί­ας βρέ­θη­κε στο από­λυ­το κενό, με πολ­λούς από τους συνα­δέλ­φους μας να αδυ­να­τούν να εξα­σφα­λί­σουν ακό­μα και τα στοι­χειώ­δη», «βρε­θή­κα­με έκθε­τοι και εντε­λώς απρο­στά­τευ­τοι από το επί­ση­μο κρά­τος». Περιέ­γρα­ψε πώς η σύστα­ση του Σωμα­τεί­ου πριν από δυο χρό­νια ήρθε ως επι­στέ­γα­σμα διερ­γα­σιών στον κλά­δο, ως ανά­γκη να αντι­με­τω­πί­σουν συλ­λο­γι­κά μεγά­λα προ­βλή­μα­τα, που προ­ϋ­πήρ­χαν, αλλά ανα­δεί­χτη­καν με εκρη­κτι­κό τρό­πο την περί­ο­δο της παν­δη­μί­ας και απαι­τού­σαν καθα­ρές λύσεις. Υπο­γράμ­μι­σε ότι το Σωμα­τείο διευ­ρύ­νε­ται με τη συμ­με­το­χή καλ­λι­τε­χνών από όλες τις σκη­νές και από όλες τις γενιές, ενώ πρό­σθε­σε ότι «κατορ­θώ­σα­με να συσπει­ρω­θού­με για τις ανά­γκες και τις διεκ­δι­κή­σεις μας αλλά και για να πάρου­με θέση και σε άλλα ζητή­μα­τα πολιτισμού».

Η Ν. Μπο­φί­λιου θύμι­σε ότι «συσπει­ρώ­σα­με 700 συνα­δέλ­φους κάτω από το αίτη­μά μας να απο­ζη­μιω­νό­μα­στε για την παρου­σία μας σε τηλε­ο­πτι­κές εκπο­μπές. Μετά από δεκα­ε­τί­ες, το επα­να­φέ­ρα­με στην επι­και­ρό­τη­τα, έστω και στο πλαί­σιο της παν­δη­μί­ας και το πετύ­χα­με του­λά­χι­στον ως προς τα δημό­σια κανά­λια. Κάτι που έδει­ξε ότι υπάρ­χει δυνα­τό­τη­τα και κάνει τη διεκ­δί­κη­σή μας ακό­μα πιο βάσι­μη και ανυποχώρητη».

Ακό­μα, επι­σή­μα­νε ότι το Σωμα­τείο διεκ­δι­κεί συνο­λι­κή λύση στο Ασφα­λι­στι­κό, ενώ έχουν ήδη γίνει δυο συνα­ντή­σεις με τον αρμό­διο υπουρ­γό, όπου έχουν κατα­θέ­σει τις από­ψεις τους. Τόνι­σε μάλι­στα ότι «υπάρ­χουν δια­χρο­νι­κές αδι­κί­ες, και αυτό δεν αφο­ρά τα πρώ­τα ονό­μα­τα, αλλά ξεκι­νά από τον νέο συνά­δελ­φο με το υπο­τυ­πώ­δες μερο­κά­μα­το στην ταβέρ­να, σε μια μου­σι­κή σκη­νή και φτά­νει στους ανθρώ­πους που παρά τη μεγά­λη τους δια­δρο­μή και την προ­σφο­ρά τους δεν μπο­ρούν να εξα­σφα­λί­σουν ούτε μια στοι­χειώ­δη σύντα­ξη». Παράλ­λη­λα, σημεί­ω­σε ότι το Σωμα­τείο έχει επί­σης μέλη­μα για την προ­στα­σία και ανά­πτυ­ξη του κλά­δου μέσα στις νέες συν­θή­κες ψηφια­κού περιβάλλοντος.

«Δεν κάνου­με το χόμπι μας, επι­βιώ­νου­με από αυτό. Ο τρα­γου­δι­στής αν δεν εργα­στεί, δεν μπο­ρεί να επι­βιώ­σει», σημεί­ω­σε, όπως ισχύ­ει για όλους τους εργαζόμενους.

«Ο καλ­λι­τέ­χνης πρέ­πει να ζει από την τέχνη του», συμπλή­ρω­σε η Δήμη­τρα Γαλά­νη, έφο­ρος δημο­σί­ων σχέ­σε­ων του Σωμα­τεί­ου, επι­ση­μαί­νο­ντας ότι αυτή είναι η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, δεν είναι «το ιλουστρασιόν».

Οπως τόνι­σε η γραμ­μα­τέ­ας του Σωμα­τεί­ου, Ανα­στα­σία Μου­τσά­τσου, «ο χώρος για εμάς είναι ενιαί­ος και συμπα­γής. Τα δια­φο­ρε­τι­κά ύφη που συμπε­ρι­λαμ­βά­νει ο χώρος μας δεν μας διαχωρίζουν».

Αξί­ζει να σημειω­θεί ότι ο κλά­δος των τρα­γου­δι­στών αγγί­ζει τόσο τους περί­που 1.500 τρα­γου­δι­στές που έχουν δισκο­γρα­φή­σει έστω και ένα τρα­γού­δι, όσο και τους πάρα πολ­λούς που χωρίς να έχουν δισκο­γρα­φή­σει, τρα­γου­δούν σε μου­σι­κούς χώρους κ.λπ. και υπο­λο­γί­ζο­νται γύρω στους 10.000.

Πηγή: 902.gr

Κώστας Καρυω­τά­κης ΑΠΑΝΤΑ μια άλλη ανάγνωση

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο