Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Οι φίλοι αγοράζονται, εγκαταλείπονται, πωλούνται; 

Γρά­φει η Φαίη Λιά­ρα //

Συνη­θί­ζε­ται δυστυ­χώς να αγο­ρά­ζου­με και να χαρί­ζου­με ζώα ως ”δώρα” στις γιορ­τές. Σκυ­λά­κια, γατά­κια, αλλά και παπά­κια, που­λά­κια, άγρια ζώα. Μπο­ρεί όμως ένα συναι­σθα­νό­με­νο πλά­σμα να είναι δώρο; Έχει ανά­γκες, νιώ­θει, χρειά­ζε­ται συντρο­φιά, φρο­ντί­δα. Θα έπρε­πε να είναι συνει­δη­τή από­φα­ση. Πολ­λοί δεν μπο­ρούν να αντα­πο­κρι­θούν στις απαι­τή­σεις ενός κατοι­κί­διου και το εγκα­τα­λεί­πουν, μια πρά­ξη βάρ­βα­ρη και απάν­θρω­πη. Γεμί­ζουν οι δρό­μοι με ”φρέ­σκα” αδέ­σπο­τα πάντα μετά τις δια­κο­πές. Τα κατοι­κί­δια δεν έχουν καμία ελπί­δα στον δρό­μο, είτε στις πόλεις είτε στην επαρ­χία. Ο μέσος όρος ζωής τους είναι λίγοι μήνες μέχρι και στην καλύ­τε­ρη περί­πτω­ση ένα δύο χρό­νια. Διά­στη­μα κατά το οποίο ζευ­γα­ρώ­νουν και ανα­κυ­κλώ­νουν το πρό­βλη­μα των αδέ­σπο­των, αρρω­σταί­νουν, υπο­φέ­ρουν από πεί­να, δίψα, και­ρι­κές συν­θή­κες, επι­θέ­σεις άλλων σκυ­λιών, φόλες και κάθε είδους κακο­ποί­η­ση διε­στραμ­μέ­νων μυαλών.

Άλλοι πάλι θεω­ρώ­ντας το ζώο στά­τους σύμ­βο­λο, κάτι όπως τα ακρι­βά αυτο­κί­νη­τα, αγο­ρά­ζουν ακό­μα στην επο­χή μας κατοι­κί­δια, δίνο­ντας εκα­το­ντά­δες ευρώ, ζευ­γα­ρώ­νουν τα δικά τους και κατα­λή­γουν επί­σης ως ”δώρα” ανεύ­θυ­νων κηδε­μό­νων και μελ­λο­ντι­κά αδέ­σπο­τα ή αλυ­σο­δε­μέ­να σε κάποια αυλή, ταρά­τσα, μπαλ­κό­νι, όταν οι άνθρω­ποι τα βαρεθούν.

Ο ατο­μι­σμός, ο κατα­να­λω­τι­σμός, η επι­δει­ξι­μα­νία, το κέρ­δος πάνω από όλα, το γεγο­νός ότι η ύπαρ­ξη του καθέ­να μας αξί­ζει όσο παρά­γει και μετριέ­ται ανά­λο­γα με το πόσα έχει, όλα αρρώ­στιες του καπι­τα­λι­σμού που ανα­κυ­κλώ­νο­νται και μέσα από την βιο­μη­χα­νία κατοι­κί­διων η οποία έχει τερά­στιο τζί­ρο. Εκα­τομ­μύ­ρια σκυ­λιά και γατιά ”παρά­γο­νται” κάθε χρό­νο στον δυτι­κό κόσμο, νόμι­μα ή παρά­νο­μα. Ένα στα δύο σκυ­λιά που εγκα­τα­λεί­πο­νται στις ΗΠΑ είναι πίτμπουλ στις μέρες μας — ανά­λο­γα την επο­χή είναι άλλα σκυ­λιά στην ”μόδα” — ενώ πολ­λές χώρες έχουν βρει την ευθα­να­σία ως λύση σε όποιο ”περισ­σεύ­ει”. Για να ”παρα­χθούν” άλλα. Χαρα­κτη­ρι­στι­κό παρά­δειγ­μα της βαρ­βα­ρό­τη­τας αλλά και της αντί­λη­ψης ότι το κέρ­δος είναι πάνω από την ζωή.

Εμείς τι μπο­ρού­με να κάνου­με; Θα έλε­γα να έχου­με πάντα στις διεκ­δι­κή­σεις μας και τα δικαιώ­μα­τα αυτών των αθώ­ων ψυχών, για δημό­σια δωρε­άν περί­θαλ­ψη, απα­γό­ρευ­ση όλων των πωλή­σε­ων, ενη­μέ­ρω­ση του κόσμου και άλλα. Να μην αγο­ρά­ζου­με, να μην ζευ­γα­ρώ­νου­με τα ζώα μας. Εκεί έξω αλλά και στις φιλο­ξε­νί­ες των φιλο­ζω­ι­κών οργα­νώ­σε­ων υπάρ­χουν ”δια­μά­ντια” που περι­μέ­νουν να μας χαρί­σουν την παντο­τι­νή αγά­πη και αφο­σί­ω­σή τους. Μια κου­βέ­ντα με κάποια φιλο­ζω­ι­κή θα μας λύσει τις απο­ρί­ες. Και μόνο αν είμα­στε σίγου­ροι ότι θέλου­με άλλο ένα μέλος στην οικο­γέ­νεια, έναν τετρά­πο­δο σύντρο­φο στην ζωή μας, τις ανά­γκες του οποί­ου θα σεβα­στού­με. Τα χρό­νια που θα ζήσου­με μαζί τους, θα μας μεί­νουν αξέ­χα­στα και τα παι­διά μας θα έχουν τον καλύ­τε­ρο σύντρο­φο και δάσκα­λο, μια αστεί­ρευ­τη πηγή αγά­πης. Και αν δεν μπο­ρού­με να βάλου­με ένα ζώο στην ζωή μας, μπο­ρού­με σίγου­ρα να κάνου­με κάτι για αυτά που ζού­νε εκεί έξω.

Θα έρθουν καλύ­τε­ρες μέρες, όπου η ζωή θα είναι πάνω από τα κέρ­δη και ο άνθρω­πος να είναι ελεύ­θε­ρος από ψεύ­τι­κες και επι­φα­νεια­κές ανά­γκες, τα ζώα και οι άνθρω­ποι δεν θα έχουν ταμπε­λά­κι με τιμή, δεν θα είναι νού­με­ρα σε στα­τι­στι­κές και οι αξί­ες της κοι­νω­νί­ας μας θα είναι η ανθρω­πιά, η αλλη­λεγ­γύη, η ενσυναίσθηση.

Καλές γιορ­τές.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο