Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Οι 10 καλύτερες ξένες σειρές  και άλλες 10

Γρά­φει ο 2310net //

Τα τελευ­ταία χρό­νια έχει επεν­δυ­θεί τέχνη, ταλέ­ντο, κεφά­λαια και χρό­νος για να δημιουρ­γη­θούν σει­ρές οι οποί­ες κερ­δί­ζουν όλο και περισ­σό­τε­ρους οπα­δούς. Από τότε που άρχι­σα να βλέ­πω σει­ρές έχω ξεχά­σει να βλέ­πω ται­νί­ες. Σκόρ­πια πράγ­μα­τα για σει­ρές έχω γρά­ψει κατά και­ρούς, αλλά τώρα ήρθε η ώρα να τα μαζέ­ψω λίγο, φτιά­χνο­ντας ένα μικρό τοπ10. Καλο­καί­ρι ήρθε, αρχί­στε να βλέ­πε­τε. Όμως πριν φτά­σου­με στις 10 καλύ­τε­ρες, ας δού­με ποιες έμει­ναν έξω από τη δεκά­δα τις οποί­ες έχω χωρί­σει σε τρείς κατηγορίες.

Έπαιξαν κι έχασαν

Sherlock

6Δύο φορές προ­σπά­θη­σα να το δω. Και τις δύο είδα τα δύο πρώ­τα επει­σό­δια και μετά τέλος. Λίγο η υπε­ρο­πτι­κή φιγού­ρα του Σέρ­λοκ, λίγο ότι είναι φωτει­νός παντο­γνώ­στης, λίγο ότι Σέρ­λοκ και google, iphoneκτλ δεν πολυ­ται­ριά­ζουν, τα παρά­τη­σα, απο­ρη­μέ­νος τι βρί­σκει όλος ο κόσμος σε αυτή τη σειρά.

 

5

Orange is the New Black

Τα συναι­σθή­μα­τά μου είναι ανά­μι­κτα για αυτή τη σει­ρά. Η υπό­θε­ση είναι η εξής: Μια νεα­ρή κοπέ­λα μπαί­νει φυλα­κή για μια υπό­θε­ση ναρ­κω­τι­κών στην οποία είχε εμπλα­κεί παλαιό­τε­ρα. Η σει­ρά περι­γρά­φει τη ζωή της μέσα στη φυλα­κή όσο και τη ζωή των έξω.  Ξεκι­νά­ει ωραία, με ενδια­φέ­ρο­ντα θέμα­τα τα οποία προ­σπα­θεί να προ­σεγ­γί­σει ισορ­ρο­πη­μέ­να, όσο σοβα­ρά χρειά­ζε­ται για να σε προ­βλη­μα­τί­σει και όσο ανά­λα­φρα για να μη σε βαρύ­νει. Η πρώ­τη σεζόν είναι εξαι­ρε­τι­κή, ωστό­σο η υπό­θε­ση στη δεύ­τε­ρη αρχί­ζει και μπά­ζει νερά, τα άλμα­τα στο σενά­ριο είναι τερά­στια και προ­κα­λούν ξενέ­ρω­μα. Στα μεί­ον της σει­ράς το τρα­γι­κό τρα­γού­δι στους τίτλους.

8

TheAmericans

Κάπου είχα δια­βά­σει για αυτή τη σει­ρά. Η υπό­θε­ση είναι λίγο πολύ η εξής: Ένα ζευ­γά­ρι πρα­κτό­ρων της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης ζει στην Αμε­ρι­κή. Δια­βά­ζο­ντας κρι­τι­κές για αυτή τη σει­ρά είδα να παρου­σιά­ζε­ται ως αντι­συμ­βα­τι­κή, ως κάτι δια­φο­ρε­τι­κό από τις συνη­θι­σμέ­νες αμε­ρι­κα­νιές, σχε­δόν ως χαστού­κι στο αμε­ρι­κά­νι­κο όνει­ρο. Άντε­ξα μόνο λίγα επει­σό­δια. Η προ­πα­γάν­δα είναι η καθιε­ρω­μέ­νη: οι κακοί κομ­μα­τι­κοί εξα­να­γκά­ζουν με τη βία τους καη­μέ­νους τους ρώσους να γίνουν κου­μού­νια, και αυτοί έχο­ντας δει πόσο ωραίο είναι το αμε­ρι­κά­νι­κο όνει­ρο κατα­λα­βαί­νουν πόσο ψεύ­τι­κα ήταν τα λόγια του συντρό­φου που τους δελέ­α­σε ή τους εξα­νά­γκα­σε να μπουν στο κόμ­μα. Και κάπου εκεί πατάς το στοπ και σκέ­φτε­σαι ότι αν είναι να δεις αμε­ρι­κα­νιά, δες αμε­ρι­κα­νιά που δεν θα ντρέ­πε­ται για τον εαυ­τό της και θα βάζει πχ. τον πρό­ε­δρο των ΗΠΑ να τα βάζει με αερο­πει­ρα­τές ας πούμε.

4

TheNewsroom

Αρχί­ζει δυνα­μι­κά, δεί­χνο­ντας μια ομά­δα έμπει­ρων δημο­σιο­γρά­φων που έχουν βαρε­θεί να κάνουν τα παπα­γα­λά­κια και απο­φα­σί­ζουν να κάνουν ειδή­σεις όπως είναι, σαν πραγ­μα­τι­κοί δημο­σιο­γρά­φοι. Ξεκι­νά­ει με επι­θέ­σεις στο συντη­ρη­τι­κό tea-party και την προ­δο­σία της αμε­ρι­κά­νι­κης μεσαί­ας τάξης από τους ρεπου­μπλι­κά­νους. Η γραμ­μή Ομπά­μα γίνε­ται όλο και πιο εμφα­νής από επει­σό­διο σε επει­σό­διο. Ωστό­σο στην αρχή ψήνε­σαι ότι βλέ­πεις κάτι ενδια­φέ­ρον. Φτά­νο­ντας προς το κλεί­σι­μο η σει­ρά σε απο­γοη­τεύ­ει καθώς προ­τι­μά να κάνει άλλη μια αγιο­γρα­φία της αμε­ρι­κά­νι­κης εξω­τε­ρι­κής πολι­τι­κής και να μη στε­να­χω­ρή­σει το κακο­μα­θη­μέ­νο αμε­ρι­κά­νι­κο κοι­νό, φρο­ντί­ζο­ντας να δια­τη­ρή­σει το πατριω­τι­κό φρό­νη­μα των τηλε­θε­α­τών υψηλά.

Μας άφησαν άδοξα

How to get away with murder

2Και καλά πανέ­ξυ­πνη και και­νο­τό­μα σει­ρά που θα σας καθη­λώ­σει. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα μια χαζο­μά­ρα και μισή. Άντε­ξα καμιά 20αριά επει­σό­δια ώσπου το παρά­τη­σα χωρίς να δω το τέλος. Κλα­σι­κή αμε­ρι­κα­νιά με χοντρο­κομ­μέ­νες επι­λο­γές ως προς τη δια­μόρ­φω­ση των χαρα­κτή­ρων: ο αγα­θός, ο καλός, ο κακός κτλ. Όλοι φοι­τη­τές νομι­κής βοη­θούν την καθη­γή­τριά τους να λύσει ένα φόνο. Κου­ρα­στι­κή σκη­νο­θε­σία, κανέ­να αισθη­τι­κό ενδια­φέ­ρον, συνε­χή πισω­γυ­ρί­σμα­τα και ανα­με­νό­με­νες ανα­τρο­πές, τρεις τέσ­σε­ρις σε κάθε επει­σό­διο. Γενι­κά δεν αξί­ζει.  Στο ίδιο πνεύ­μα είναι και το Damages. Μην τα δείτε.

 

7

Suits

Είδα ένα επει­σό­διο. Μην το δεί­τε. Αυτό.

Δώσ’ της κι άλλη ευκαιρία

Σε αυτή την κατη­γο­ρία βάζω σει­ρές που έχω αφή­σει στη μέση και σκο­πεύω να ολο­κλη­ρώ­σω κάποια στιγμή.

9

The Knick

Ο Clive Owen πρω­τα­γω­νι­στεί, ο Steven Sodeberg σκη­νο­θε­τεί κάτι που έχει τα στοι­χεία αρι­στουρ­γή­μα­τος για τα δεδο­μέ­να του μικρού κου­τιού. Ένας χει­ρούρ­γος στις αρχές του 20ου αιώ­να πραγ­μα­το­ποιεί και­νο­τό­μες επεμ­βά­σεις. Έχει ενδια­φέ­ρον, απλά δεί­τε το όταν θα είστε σε διά­θε­ση να δεί­τε κάτι βαρύ.

1

Boardwalk Empire

Ο Σκορ­σέ­ζε υπο­γρά­φει την παρα­γω­γή, ο Στηβ Μπου­σέ­μι πρω­τα­γω­νι­στεί. Αν δεν σας αρέ­σουν αυτοί οι δύο μην το δεί­τε. Αν δεν σας αρέ­σουν αυτοί οι δύο μη συνε­χί­σε­τε να δια­βά­ζε­τε. Μην βλέ­πε­τε σει­ρές, ται­νί­ες. Μην ανα­πνέ­ε­τε. Η σει­ρά είναι υπερ­πα­ρα­γω­γή: ΗΠΑ στην επο­χή της ποτα­πα­γό­ρευ­σης και ο Αλ Καπό­νε κάνει τα πρώ­τα του βήμα­τα στο χώρο της μαφί­ας. Εξαι­ρε­τι­κές ερμη­νεί­ες, φαντα­στι­κή δουλειά.

3

MadMen

Ακό­μα μια εξαι­ρε­τι­κή σει­ρά που περι­γρά­φει εξαι­ρε­τι­κά την μετα­πο­λε­μι­κή Αμε­ρι­κή μέσα από το πρί­σμα των δια­φη­μι­στι­κών εται­ριών και των στε­λε­χών τους. Μπρο­στά από τα μάτια μας περ­νά­νε πολ­λά και σημα­ντι­κά: η θέση της γυναί­κας στην εργα­σία και στην οικο­γέ­νεια, οι άνδρες-πετυ­χη­μέ­νοι-goldenboysσε εμβρυα­κό στά­διο, ένα σύστη­μα το  οποίο αρχί­ζει να πατά­ει πάνω σε φού­σκες και μια διαρ­κής υπε­ρο­ψία που συνο­δεύ­ει τους λευ­κούς-άνδρες-μεσαί­ας τάξης πρω­τα­γω­νι­στές να σου δημιουρ­γεί μια υπο­συ­νεί­δη­τη απέ­χθεια. Από τις σει­ρές που δεν έχω τελειώ­σει, αλλά ελπί­ζω να γίνει σύντομα.

10

Treme

Δια­δρα­μα­τί­ζε­ται στη Νέα Ορλε­ά­νη αμέ­σως μετά τον τυφώ­να Κατρί­να. Οι κάτοι­κοι της μικρής πόλης Treme προ­σπα­θούν να ξανα­φτιά­ξουν τη ζωή τους και την πόλη τους έχο­ντας να αντι­με­τω­πί­σουν τη φτώ­χεια, την εξα­θλί­ω­ση, την ανά­μνη­ση παλιών μεγα­λεί­ων, τις αρχές. Ερεί­πια κτι­ρί­ων και ανθρώ­πων που προ­σπα­θούν να προ­σποι­η­θούν ότι όλα είναι εντά­ξει. Εξαι­ρε­τι­κό το σκη­νι­κό, υπέ­ρο­χες μου­σι­κές, πολύ καλές ερμη­νεί­ες. Από τις λιγό­τε­ρο γνω­στές σει­ρές που όμως παρέ­χουν δυνα­τές συγκι­νή­σεις. Η αλή­θεια είναι ότι η υπό­θε­ση κυλά­ει αργά, αλλά δεν είναι η υπό­θε­ση της σει­ράς αυτό που σε κερδίζει.

Όσο για τις δέκα καλύ­τε­ρες σει­ρές, κάντε υπο­μο­νή να τις δια­βά­σε­τε στο β’ μέρος σύντομα.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο