Γράφει ο 2310net //
Τα τελευταία χρόνια έχει επενδυθεί τέχνη, ταλέντο, κεφάλαια και χρόνος για να δημιουργηθούν σειρές οι οποίες κερδίζουν όλο και περισσότερους οπαδούς. Από τότε που άρχισα να βλέπω σειρές έχω ξεχάσει να βλέπω ταινίες. Σκόρπια πράγματα για σειρές έχω γράψει κατά καιρούς, αλλά τώρα ήρθε η ώρα να τα μαζέψω λίγο, φτιάχνοντας ένα μικρό τοπ10. Καλοκαίρι ήρθε, αρχίστε να βλέπετε. Όμως πριν φτάσουμε στις 10 καλύτερες, ας δούμε ποιες έμειναν έξω από τη δεκάδα τις οποίες έχω χωρίσει σε τρείς κατηγορίες.
Έπαιξαν κι έχασαν
Sherlock
Δύο φορές προσπάθησα να το δω. Και τις δύο είδα τα δύο πρώτα επεισόδια και μετά τέλος. Λίγο η υπεροπτική φιγούρα του Σέρλοκ, λίγο ότι είναι φωτεινός παντογνώστης, λίγο ότι Σέρλοκ και google, iphoneκτλ δεν πολυταιριάζουν, τα παράτησα, απορημένος τι βρίσκει όλος ο κόσμος σε αυτή τη σειρά.
Orange is the New Black
Τα συναισθήματά μου είναι ανάμικτα για αυτή τη σειρά. Η υπόθεση είναι η εξής: Μια νεαρή κοπέλα μπαίνει φυλακή για μια υπόθεση ναρκωτικών στην οποία είχε εμπλακεί παλαιότερα. Η σειρά περιγράφει τη ζωή της μέσα στη φυλακή όσο και τη ζωή των έξω. Ξεκινάει ωραία, με ενδιαφέροντα θέματα τα οποία προσπαθεί να προσεγγίσει ισορροπημένα, όσο σοβαρά χρειάζεται για να σε προβληματίσει και όσο ανάλαφρα για να μη σε βαρύνει. Η πρώτη σεζόν είναι εξαιρετική, ωστόσο η υπόθεση στη δεύτερη αρχίζει και μπάζει νερά, τα άλματα στο σενάριο είναι τεράστια και προκαλούν ξενέρωμα. Στα μείον της σειράς το τραγικό τραγούδι στους τίτλους.
TheAmericans
Κάπου είχα διαβάσει για αυτή τη σειρά. Η υπόθεση είναι λίγο πολύ η εξής: Ένα ζευγάρι πρακτόρων της Σοβιετικής Ένωσης ζει στην Αμερική. Διαβάζοντας κριτικές για αυτή τη σειρά είδα να παρουσιάζεται ως αντισυμβατική, ως κάτι διαφορετικό από τις συνηθισμένες αμερικανιές, σχεδόν ως χαστούκι στο αμερικάνικο όνειρο. Άντεξα μόνο λίγα επεισόδια. Η προπαγάνδα είναι η καθιερωμένη: οι κακοί κομματικοί εξαναγκάζουν με τη βία τους καημένους τους ρώσους να γίνουν κουμούνια, και αυτοί έχοντας δει πόσο ωραίο είναι το αμερικάνικο όνειρο καταλαβαίνουν πόσο ψεύτικα ήταν τα λόγια του συντρόφου που τους δελέασε ή τους εξανάγκασε να μπουν στο κόμμα. Και κάπου εκεί πατάς το στοπ και σκέφτεσαι ότι αν είναι να δεις αμερικανιά, δες αμερικανιά που δεν θα ντρέπεται για τον εαυτό της και θα βάζει πχ. τον πρόεδρο των ΗΠΑ να τα βάζει με αεροπειρατές ας πούμε.
TheNewsroom
Αρχίζει δυναμικά, δείχνοντας μια ομάδα έμπειρων δημοσιογράφων που έχουν βαρεθεί να κάνουν τα παπαγαλάκια και αποφασίζουν να κάνουν ειδήσεις όπως είναι, σαν πραγματικοί δημοσιογράφοι. Ξεκινάει με επιθέσεις στο συντηρητικό tea-party και την προδοσία της αμερικάνικης μεσαίας τάξης από τους ρεπουμπλικάνους. Η γραμμή Ομπάμα γίνεται όλο και πιο εμφανής από επεισόδιο σε επεισόδιο. Ωστόσο στην αρχή ψήνεσαι ότι βλέπεις κάτι ενδιαφέρον. Φτάνοντας προς το κλείσιμο η σειρά σε απογοητεύει καθώς προτιμά να κάνει άλλη μια αγιογραφία της αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής και να μη στεναχωρήσει το κακομαθημένο αμερικάνικο κοινό, φροντίζοντας να διατηρήσει το πατριωτικό φρόνημα των τηλεθεατών υψηλά.
Μας άφησαν άδοξα
How to get away with murder
Και καλά πανέξυπνη και καινοτόμα σειρά που θα σας καθηλώσει. Στην πραγματικότητα μια χαζομάρα και μισή. Άντεξα καμιά 20αριά επεισόδια ώσπου το παράτησα χωρίς να δω το τέλος. Κλασική αμερικανιά με χοντροκομμένες επιλογές ως προς τη διαμόρφωση των χαρακτήρων: ο αγαθός, ο καλός, ο κακός κτλ. Όλοι φοιτητές νομικής βοηθούν την καθηγήτριά τους να λύσει ένα φόνο. Κουραστική σκηνοθεσία, κανένα αισθητικό ενδιαφέρον, συνεχή πισωγυρίσματα και αναμενόμενες ανατροπές, τρεις τέσσερις σε κάθε επεισόδιο. Γενικά δεν αξίζει. Στο ίδιο πνεύμα είναι και το Damages. Μην τα δείτε.
Suits
Είδα ένα επεισόδιο. Μην το δείτε. Αυτό.
Δώσ’ της κι άλλη ευκαιρία
Σε αυτή την κατηγορία βάζω σειρές που έχω αφήσει στη μέση και σκοπεύω να ολοκληρώσω κάποια στιγμή.
The Knick
Ο Clive Owen πρωταγωνιστεί, ο Steven Sodeberg σκηνοθετεί κάτι που έχει τα στοιχεία αριστουργήματος για τα δεδομένα του μικρού κουτιού. Ένας χειρούργος στις αρχές του 20ου αιώνα πραγματοποιεί καινοτόμες επεμβάσεις. Έχει ενδιαφέρον, απλά δείτε το όταν θα είστε σε διάθεση να δείτε κάτι βαρύ.
Boardwalk Empire
Ο Σκορσέζε υπογράφει την παραγωγή, ο Στηβ Μπουσέμι πρωταγωνιστεί. Αν δεν σας αρέσουν αυτοί οι δύο μην το δείτε. Αν δεν σας αρέσουν αυτοί οι δύο μη συνεχίσετε να διαβάζετε. Μην βλέπετε σειρές, ταινίες. Μην αναπνέετε. Η σειρά είναι υπερπαραγωγή: ΗΠΑ στην εποχή της ποταπαγόρευσης και ο Αλ Καπόνε κάνει τα πρώτα του βήματα στο χώρο της μαφίας. Εξαιρετικές ερμηνείες, φανταστική δουλειά.
MadMen
Ακόμα μια εξαιρετική σειρά που περιγράφει εξαιρετικά την μεταπολεμική Αμερική μέσα από το πρίσμα των διαφημιστικών εταιριών και των στελεχών τους. Μπροστά από τα μάτια μας περνάνε πολλά και σημαντικά: η θέση της γυναίκας στην εργασία και στην οικογένεια, οι άνδρες-πετυχημένοι-goldenboysσε εμβρυακό στάδιο, ένα σύστημα το οποίο αρχίζει να πατάει πάνω σε φούσκες και μια διαρκής υπεροψία που συνοδεύει τους λευκούς-άνδρες-μεσαίας τάξης πρωταγωνιστές να σου δημιουργεί μια υποσυνείδητη απέχθεια. Από τις σειρές που δεν έχω τελειώσει, αλλά ελπίζω να γίνει σύντομα.
Treme
Διαδραματίζεται στη Νέα Ορλεάνη αμέσως μετά τον τυφώνα Κατρίνα. Οι κάτοικοι της μικρής πόλης Treme προσπαθούν να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους και την πόλη τους έχοντας να αντιμετωπίσουν τη φτώχεια, την εξαθλίωση, την ανάμνηση παλιών μεγαλείων, τις αρχές. Ερείπια κτιρίων και ανθρώπων που προσπαθούν να προσποιηθούν ότι όλα είναι εντάξει. Εξαιρετικό το σκηνικό, υπέροχες μουσικές, πολύ καλές ερμηνείες. Από τις λιγότερο γνωστές σειρές που όμως παρέχουν δυνατές συγκινήσεις. Η αλήθεια είναι ότι η υπόθεση κυλάει αργά, αλλά δεν είναι η υπόθεση της σειράς αυτό που σε κερδίζει.
Όσο για τις δέκα καλύτερες σειρές, κάντε υπομονή να τις διαβάσετε στο β’ μέρος σύντομα.