Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ολοκαύτωμα Διστόμου, το πιο απάνθρωπο και πιο βάρβαρο έγκλημα των Ναζί στην Ελλάδα

Στις 10 Ιού­νη,  ανα­ζη­τώ­ντας δυνά­μεις του ΕΛΑΣ, οι Γερ­μα­νοί μπαί­νουν στην κωμό­πο­λη του Διστό­μου. Απο­κλεί­ουν τις εισό­δους και αρχί­ζουν τις έρευ­νες στα σπί­τια, όμως χωρίς απο­τέ­λε­σμα. Συγκε­ντρώ­νουν όλους τους κατοί­κους και ξεχω­ρί­ζουν 114 άνδρες και 114 γυναί­κες (μερι­κές μαζί με τα μωρά τους). Τους εκτε­λούν και στη συνέ­χεια πυρ­πο­λούν τα σπί­τια. Το Δίστο­μο ξεκλη­ρί­στη­κε. Οι ναζί εγκλη­μα­τί­ες άφη­σαν πίσω τους Κρα­νί­ου Τόπο.

«Μία από τις χει­ρό­τε­ρες ωμό­τη­τες ολό­κλη­ρου του πολέ­μου», χαρα­κτη­ρί­ζει το ολο­καύ­τω­μα του Διστό­μου ο ιστο­ρι­κός Mark Mazower και δεν είναι ο μόνος. Παρό­μοια είναι η εκτί­μη­ση και άλλων μελε­τη­τών, ενώ δεν υπάρ­χει δεύ­τε­ρη γνώ­μη πως πρό­κει­ται για το φρι­κια­στι­κό­τε­ρο των εγκλη­μά­των, το πιο απάν­θρω­πο και πιο βάρ­βα­ρο, που διέ­πρα­ξαν οι δυνά­μεις κατο­χής στον ελλα­δι­κό χώρο. «Αι σφα­γαί του Διστό­μου και η κατα­στρο­φή του ωραί­ου τού­του χωριού — γρά­φει, για παρά­δειγ­μα, ο Δ. Μαγκριώ­της που μελέ­τη­σε τα εγκλή­μα­τα της Κατο­χής — υπερ­βαί­νουν εις αγριό­τη­τα και εις απαν­θρω­πί­αν όλα τα απαί­σια εγκλή­μα­τα των Γερ­μα­νών που διέ­πρα­ξαν ούτοι εις την Ελλάδα».

Η πρω­το­φα­νής θηριω­δία έγι­νε αμέ­σως γνω­στή μέσω του BBC στο εξω­τε­ρι­κό και προ­κά­λε­σε την κατα­κραυ­γή της διε­θνούς κοι­νής γνώ­μης. Η Γερ­μα­νι­κή Διοί­κη­ση της Αθή­νας επέρ­ρι­ψε την ευθύ­νη απο­κλει­στι­κά στους κατοί­κους του Διστό­μου, επει­δή, όπως ανέ­φε­ρε σε ανα­κοί­νω­σή της, δεν συμ­μορ­φώ­θη­καν με τις στρα­τιω­τι­κές εντολές.

Δίστο­μο – Λίντι­τσε: Δύο σύμ­βο­λα της ναζι­στι­κής θηριω­δί­ας – Γ. Ρίτσος: Ο τελευ­ταί­ος και ο πρώ­τος του Λίντιτσε

Δίστο­μο 1944: «Εδώ πονά η σιω­πή, πονά­ει κι η πέτρα κάθε δρό­μου κι απ’ τη θυσία κι απ’ τη σκλη­ρό­τη­τα του ανθρώπου…»

Ολο­καύ­τω­μα Διστό­μου 10 Ιου­νί­ου 1944 – Η φωτο­γρα­φία σύμ­βο­λο και η ιστο­ρία της

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο