Ομιλία Δ. Κουτσούμπα στην εναρκτήρια εκδήλωση του 21ου Συνεδρίου του ΚΚΕ: “Με αισιοδοξία και ατσάλινη θέληση προχωράμε στον 21ο αιώνα”

Την έναρ­ξη του 21ου Συνε­δρί­ου του ΚΚΕ, κήρυ­ξε ο γ.γ. της ΚΕ του κόμ­μα­τος, Δημή­τρης Κου­τσού­μπας, στην απο­ψι­νή εναρ­κτή­ρια εκδή­λω­ση του συνε­δρί­ου στο Κλει­στό Ολυ­μπια­κό Κέντρο Γαλατσίου.

Απηύ­θυ­νε τον χαι­ρε­τι­σμό του ΚΚΕ στα 100 κομ­μου­νι­στι­κά και εργα­τι­κά κόμ­μα­τα από όλο τον κόσμο, που έστει­λαν μηνύ­μα­τα στο 21ο Συνέ­δριο του ΚΚΕ.

Απηύ­θυ­νε τον ιδιαί­τε­ρο χαι­ρε­τι­σμό του ΚΚΕ στον «ηρω­ι­κό λαό της Κού­βας», στον «πολύ­πα­θο λαό της Παλαι­στί­νης», και στον «λαό της Κύπρου με τη σκέ­ψη να δυνα­μώ­σει η πάλη για Κύπρο ενιαία, ανε­ξάρ­τη­τη, ένα και όχι δύο κρά­τη, με μία και μόνη κυριαρ­χία, μία ιθα­γέ­νεια, μία διε­θνή προ­σω­πι­κό­τη­τα, χωρίς ξένα στρα­τεύ­μα­τα και βάσεις, με το λαό νοι­κο­κύ­ρη στον τόπο του».

«Είμα­στε στο πλευ­ρό όλων των λαών της Ευρώ­πης, της περιο­χής των Βαλ­κα­νί­ων, της Ανα­το­λι­κής Μεσο­γεί­ου, της Βόρειας Αφρι­κής της Μέσης Ανα­το­λής, ιδιαί­τε­ρα των Τούρ­κων εργα­ζο­μέ­νων, που υπο­φέ­ρουν κάτω από τον αυταρ­χι­σμό του καθε­στώ­τος Ερντο­γάν, που δέχο­νται πολι­τι­κές δια­κρί­σεις και κατα­πί­ε­ση, την ίδια καπι­τα­λι­στι­κή εκμε­τάλ­λευ­ση. Ο προ­λε­τα­ρια­κός διε­θνι­σμός είναι η δύνα­μή μας!» τόνισε.

Ο Δ. Κου­τσού­μπ­σς υπο­γράμ­μι­σε το γεγο­νός ότι το ΚΚΕ κατά­φε­ρε μέσα σε δύσκο­λες συν­θή­κες και τηρώ­ντας όλα τα υγειο­νο­μι­κά μέτρα να πραγ­μα­το­ποι­ή­σει επί πέντε μήνες μια ζωντα­νή πλού­σια συζή­τη­ση στις οργα­νώ­σεις του κόμ­μα­τος και της ΚΝΕ και οι θέσεις του να φθά­σουν σε χιλιά­δες εργα­ζό­με­νους. «Τα κατα­φέ­ρα­με, για­τί βάζου­με ψηλά τον πήχη. Θέλου­με, επι­διώ­κου­με, το κόμ­μα μας στις σύγ­χρο­νες συν­θή­κες να γίνει πιο ικα­νό στη δρά­ση του για την ανα­σύ­ντα­ξη του κινή­μα­τος, την κοι­νω­νι­κή συμ­μα­χία, για το σοσια­λι­σμό. Να γίνει το κόμ­μα μας, αυτό που πολύ εύστο­χα λέει και το σύν­θη­μα του 21ου Συνε­δρί­ου: ‘Δυνα­τό ΚΚΕ. Νους — καρ­διά — οργα­νω­τής της εργα­τι­κής — λαϊ­κής πάλης για το σοσιαλισμό’.

Αυτό είναι το νέο, το και­νούρ­γιο σήμε­ρα: Η κατάρ­γη­ση της εκμε­τάλ­λευ­σης ανθρώ­που από άνθρω­πο! Η επο­χή μας, παρά την αρνη­τι­κή εξέ­λι­ξη με τις ανα­τρο­πές που συντε­λέ­στη­καν, είναι επο­χή περά­σμα­τος από τον καπι­τα­λι­σμό στο σοσια­λι­σμό — κομ­μου­νι­σμό» υπογράμμισε.

Όπως τόνι­σε σε άλλο σημείο της ομι­λί­ας του, κεντρι­κό ζήτη­μα επε­ξερ­γα­σί­ας στο 21ο Συνέ­δριο είναι «πώς θα γίνε­ται ακό­μα πιο δια­κρι­τός στις πλα­τιές εργα­τι­κές-λαϊ­κές δυνά­μεις ο ρόλος του ΚΚΕ, ως ισχυ­ρής οργα­νω­μέ­νης ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κής εργα­τι­κής-λαϊ­κής πρω­το­πο­ρί­ας, ως ο φορέ­ας νέων ιδε­ών της επα­να­στα­τι­κής κοι­νω­νι­κής προ­ο­πτι­κής, απά­ντη­σης στα μεγά­λα ζωτι­κά προ­βλή­μα­τα που έχουν συσ­σω­ρευ­τεί και απαι­τούν επι­τα­κτι­κά τη λύση τους στον 21ο αιώνα».

Ο Δ. Κου­τσού­μπας είπε ότι το βάθος της καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης «δεν τιθα­σεύ­ε­ται από την αστι­κή πολι­τι­κή σε όλες τις εκδο­χές της, ενώ τον λογα­ρια­σμό θα πλη­ρώ­σουν πάλι οι εργα­ζό­με­νοι, τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα». Ανέ­φε­ρε ότι το καθο­ρι­στι­κό ερώ­τη­μα «σήμε­ρα είναι ‘Ανά­πτυ­ξη για ποιον’; Για τους μονο­πω­λια­κούς ομί­λους ή για την εργα­τι­κή τάξη και τις λαϊ­κές δυνά­μεις; Για ποιο σκο­πό ανά­πτυ­ξη; Για το κέρ­δος των καπι­τα­λι­στών ή για την κάλυ­ψη των εργα­τι­κών — λαϊ­κών αναγκών;».

«Το ζήτη­μα που αντι­κει­με­νι­κά τίθε­ται είναι: Ποια εξου­σία και ιδιο­κτη­σία χρειά­ζε­ται ο λαός;» είπε και πρό­σθε­σε: «Πρό­ο­δος για την εργα­τι­κή τάξη, το λαό δεν είναι η προ­ώ­θη­ση των καπι­τα­λι­στι­κών μεταρ­ρυθ­μί­σε­ων για να βγει το κεφά­λαιο από την κρί­ση. Πρό­ο­δος για το λαό είναι να μπει μπρο­στά στην πάλη για ανα­τρο­πή, ανα­τρο­πή που θα φέρει την ικα­νο­ποί­η­ση των σύγ­χρο­νων λαϊ­κών ανα­γκών, με απο­δέ­σμευ­ση απ’ την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, με την εργα­τι­κή τάξη στην εξου­σία. Πρό­ο­δος είναι να ενι­σχύ­σει τον καθη­με­ρι­νό αγώ­να ενά­ντια στα μονο­πώ­λια και τις κυβερ­νή­σεις τους, απαι­τώ­ντας την κατάρ­γη­ση όλων των αντερ­γα­τι­κών νόμων που του φόρ­τω­σαν με τα μνη­μό­νια, αλλά και μετά απ’ αυτά».

«Ο μεγα­λύ­τε­ρος φόβος της άρχου­σας τάξης και των κομ­μά­των της είναι η εργα­τι­κή συλ­λο­γι­κή οργά­νω­ση και κινη­το­ποί­η­ση. Αυτήν προ­σπα­θούν να ανα­κό­ψουν. Μάταιος κόπος» είπε σε άλλο σημείο της ομι­λί­ας του, σημειώ­νο­ντας ότι οι ίδιες οι εξε­λί­ξεις «δημιουρ­γούν και τις προ­ϋ­πο­θέ­σεις, ώστε να έρχε­ται στο κέντρο της συζή­τη­σης, του προ­βλη­μα­τι­σμού και της ταξι­κής πάλης, η πολι­τι­κή πρό­τα­ση του κόμματος».

«Το πραγ­μα­τι­κά προ­ο­δευ­τι­κό είναι η κοι­νω­νι­κή σχέ­ση που επι­τρέ­πει τη χρη­σι­μο­ποί­η­ση των μέσων παρα­γω­γής και την ανά­πτυ­ξη και κατα­νο­μή του εργα­τι­κού δυνα­μι­κού, σύμ­φω­να με επι­στη­μο­νι­κά δια­μορ­φω­μέ­νους στό­χους, για τη λαϊ­κή ευη­με­ρία. Η νέα κοι­νω­νία του σοσια­λι­σμού-κομ­μου­νι­σμού, είναι η απά­ντη­ση για τα οξυ­μέ­να λαϊ­κά προ­βλή­μα­τα του 21ου αιώ­να» υπογράμμισε.

Ανα­φέρ­θη­κε στο ενδοι­μπε­ρια­λι­στι­κό παζά­ρι στην Α. Μεσό­γειο, στις ελλη­νο­τουρ­κι­κές σχέ­σεις και τόνι­σε ότι «το ΚΚΕ, παίρ­νο­ντας υπό­ψη τις εξε­λί­ξεις στην περιο­χή, καλεί την εργα­τι­κή τάξη, τις λαϊ­κές δυνά­μεις, τους νέους και τις νέες, να δυνα­μώ­σουν την πάλη τους πολύ­μορ­φα. Να μη δεί­ξουν καμιά εμπι­στο­σύ­νη στις διά­φο­ρες αστι­κές κυβερ­νή­σεις που εναλ­λάσ­σο­νται στην εξου­σία, να κατα­δι­κά­σουν μαζι­κά την επι­κίν­δυ­νη πολι­τι­κή τους, που εμπλέ­κουν το λαό σε ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις και πολέ­μους». Κάλε­σε σε ενί­σχυ­ση του αγώ­να για την απε­μπλο­κή της Ελλά­δας από τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς και πολέμους.

«Η αλλα­γή της κυβερ­νη­τι­κής σκυ­τά­λης από τον ΣΥΡΙΖΑ στη ΝΔ, το καλο­καί­ρι του 2019, απο­δει­κνύ­ει για ακό­μα μια φορά ότι τα φιλε­λεύ­θε­ρα και τα σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κά, οπορ­του­νι­στι­κά, κόμ­μα­τα απο­τε­λούν τις δύο όψεις του Ιανού του αστι­κού πολι­τι­κού συστή­μα­τος. Ό,τι δεν μπο­ρεί να υλο­ποι­ή­σει το ένα, έρχε­ται να το κάνει το άλλο» σημεί­ω­σε ανα­φε­ρό­με­νος στο πολι­τι­κό σκη­νι­κό. «Κρί­νου­με τα διά­φο­ρα αστι­κά κόμ­μα­τα από τη στή­ρι­ξη που δίνουν στο καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα, από τη στά­ση τους στις περι­φε­ρεια­κές και διε­θνείς συμ­μα­χί­ες τους, τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο, την πολι­τι­κή τους απέ­να­ντι στην εργα­τι­κή τάξη, τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα, το εργα­τι­κό-λαϊ­κό κίνη­μα. Και η αλή­θεια είναι πως προ­σφέ­ρουν πολ­λές υπη­ρε­σί­ες στο σύστη­μα. Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΜΕΡΑ25 σήμε­ρα, επι­διώ­κουν να βάλουν εμπό­δια στην εργα­τι­κή-λαϊ­κή ριζο­σπα­στι­κο­ποί­η­ση, στην αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή κατεύ­θυν­ση του αγώ­να, να παρα­πλα­νούν, να καλ­λιερ­γούν τη μοι­ρο­λα­τρία, τις αυτα­πά­τες, να συντη­ρη­τι­κο­ποιούν με τη διά­δο­ση κοσμο­πο­λί­τι­κων, ουτο­πι­κών αντιλήψεων.

Η ΝΔ και η Ελλη­νι­κή Λύση, επι­δί­δο­νται κυρί­ως στη διά­δο­ση του αντι­κομ­μου­νι­σμού, εθνι­κι­στι­κών, ρατσι­στι­κών, οπι­σθο­δρο­μι­κών από­ψε­ων, παρό­τι η ΝΔ ενί­ο­τε, κάνει και προ­σπά­θειες να εμφα­νι­σθεί ως πιο μετριο­πα­θής, κεντρώα δύνα­μη. Αυτός όμως είναι αντι­κει­με­νι­κά ο πολι­τι­κός κατα­με­ρι­σμός καθη­κό­ντων μετα­ξύ τους, με το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ να παρα­παί­ει ανά­με­σα σε αυτές τις δύο τάσεις» πρόσθεσε.

Υπο­γράμ­μι­σε ότι στον αντί­πο­δα της επί­θε­σης του κεφα­λαί­ου «οι δυνά­μεις του ΚΚΕ βρί­σκο­νται στην πρώ­τη γραμ­μή για την οργά­νω­ση πρω­το­πό­ρων εστιών αντί­στα­σης και αντεπίθεσης».

«Το ΚΚΕ προ­τεί­νει η αντε­πί­θε­ση, πέρα από τις μορ­φές πάλης και αιτή­μα­τα — διεκ­δι­κή­σεις, να εξε­λίσ­σε­ται σε πανελ­λα­δι­κά συντο­νι­σμέ­νο, ενιαίο στην πορεία κίνη­μα, κοι­νών θέσε­ων και στό­χων διεκ­δί­κη­σης, με αντι­μο­νο­πω­λια­κή — αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή κατεύ­θυν­ση, ενά­ντια στην ΕΕ, το ΝΑΤΟ, με πανελ­λα­δι­κά αιτή­μα­τα» πρό­σθε­σε, σημειώ­νο­ντας ότι «ένα τέτοιο πανελ­λα­δι­κό και ταυ­τό­χρο­να διε­θνι­στι­κό κίνη­μα ανα­τρο­πής, μόνο το ΚΚΕ μπο­ρεί να εγγυ­η­θεί ως καθο­δη­γη­τι­κή δύνα­μη, με τη δρά­ση του, πολύ περισ­σό­τε­ρο σε συν­θή­κες όπου θα εμφα­νι­στούν χαρα­κτη­ρι­στι­κά πολι­τι­κής κρίσης».

Απα­ντώ­ντας στην αντί­λη­ψη που καλ­λιερ­γεί­ται, ότι το ΚΚΕ με την στρα­τη­γι­κή του για την ανα­τρο­πή του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος και τη νίκη της εργα­τι­κής τάξης, δεν προ­σφέ­ρει «άμε­ση πολι­τι­κή λύση» υπέρ του λαού, είπε ότι «πίσω από τη θέση αυτή, επα­να­φέ­ρε­ται η λογι­κή, ότι είναι εφι­κτό μια κυβέρ­νη­ση συνερ­γα­σί­ας, με κάποιο δήθεν «αρι­στε­ρό», «αντι­συ­στη­μι­κό», «προ­ο­δευ­τι­κό» προ­φίλ, να ανα­κό­ψει την στρα­τη­γι­κή του κεφα­λαί­ου και να φέρει το λαό κοντά στη ριζι­κή αλλα­γή». Υπεν­θύ­μι­σε ότι αυτή η πολι­τι­κή, «δοκι­μα­σμέ­νη σε όλο τον 20ο αιώ­να και στις πρώ­τες δεκα­ε­τί­ες του 21ου, το μόνο που πέτυ­χε ήταν η παρε­μπό­δι­ση της ριζο­σπα­στι­κο­ποί­η­σης εργα­τι­κών-λαϊ­κών δυνά­με­ων, το σμπα­ρά­λια­σμα του κινή­μα­τος, η ενσω­μά­τω­ση ΚΚ στο σύστη­μα, έφε­ρε συνο­λι­κή οπισθοδρόμηση».

Το ΚΚΕ απα­ντά στις ανά­γκες και τα προ­βλή­μα­τα του λαού με τη θέση και τη δρά­ση του για την ανα­γέν­νη­ση της ταξι­κής πάλης, την ανα­συ­γκρό­τη­ση του εργα­τι­κού κινή­μα­τος, την κοι­νω­νι­κή συμ­μα­χία που παλεύ­ει να απο­σπά­σει κατα­κτή­σεις, συγκε­ντρώ­νει και μαζι­κο­ποιεί, ώστε να δυνα­μώ­νει ο αγώ­νας για την πραγ­μα­τι­κή ανα­τρο­πή, τη νέα κοι­νω­νία» τόνισε.

«Το ΚΚΕ θα τα κατα­φέ­ρει. Έχει πλή­ρη συνεί­δη­ση των δυσκο­λιών που έχει να αντι­με­τω­πί­σει, αλλά έχει και την ατσά­λι­νη θέλη­ση των κομ­μου­νι­στών να προ­χω­ρή­σει παρα­πέ­ρα στην απα­ραί­τη­τη ιδε­ο­λο­γι­κή-θεω­ρη­τι­κή ανά­πτυ­ξη όλων των μελών, των καθο­δη­γη­τι­κών οργά­νων του και στε­λε­χών του, των κομ­μα­τι­κών ομά­δων στο κίνη­μα, της ΚΝΕ, ως απα­ραί­τη­το όρο και προ­ϋ­πό­θε­ση για να τεθού­με επι­κε­φα­λής της πάλης, της αντι­με­τώ­πι­σης καμπών των εξε­λί­ξε­ων, σε συν­θή­κες επί­σης επι­δεί­νω­σης του συσχε­τι­σμού της ταξι­κής πάλης, αλλά και από­το­μης ανό­δου της λαϊ­κής πάλης» πρόσθεσε.

«Προ­χω­ρά­με με αισιο­δο­ξία στον 21ο αιώ­να. Το φάντα­σμα του κομ­μου­νι­σμού, που έκα­νε την εμφά­νι­σή του στα μέσα του 19ου αιώ­να, έτσι κι αλλιώς στοι­χειώ­νει μέχρι σήμε­ρα και θα στοι­χειώ­νει για πάντα τα όνει­ρα των εκμε­ταλ­λευ­τών, σε όλη την Ευρώ­πη, σε όλα τα μήκη και πλά­τη της Γης. Ο εφιάλ­της τους αυτός, όμως, δεν πρέ­πει να μεί­νει άλλο μόνο στα όνει­ρά τους. Μπο­ρεί να γίνει πρά­ξη, από τη στιγ­μή που η εργα­τι­κή τάξη, ο κατα­πιε­σμέ­νος λαός, η εξε­γερ­μέ­νη νεο­λαία και το κίνη­μά τους, στα­μα­τή­σουν την οπι­σθο­χώ­ρη­ση και μπουν ξανά δυνα­μι­κά στο προ­σκή­νιο της Ιστο­ρί­ας. Για­τί «αυτοί να πάρουν πρέ­πει την εξου­σία». Όλες και όλοι εσείς, οι αγω­νι­στές και αγω­νί­στριες από όλη τη χώρα, αλλά και από τις χώρες του εξω­τε­ρι­κού, που παρα­κο­λου­θεί­τε με ενδια­φέ­ρον τις εργα­σί­ες του 21ου συνε­δρί­ου μας, ας γίνε­τε «ο νους, η καρ­διά, ο οργα­νω­τής, της εργα­τι­κής-λαϊ­κής πάλης για το σοσια­λι­σμό», όπως είναι και το κεντρι­κό σύν­θη­μα του συνε­δρί­ου μας» κατέ­λη­ξε στην ομι­λία του ο γ.γ. της ΚΕ του ΚΚΕ.

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα