Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ομιλία του προέδρου του ΣΦΕΑ Σπύρου Χαλβατζή στην τιμητική εκδήλωση για το Γιάννη Χαλκίδη

Αγα­πη­τοί φίλοι, συνα­γω­νι­στές και συνα­γω­νί­στριες, σύντροφοι

Ο Σύν­δε­σμος Φυλα­κι­σθέ­ντων και Εξο­ρι­σθέ­ντων Αντι­στα­σια­κών 1967–74 τιμά σήμε­ρα έναν ξεχω­ρι­στό αγωνιστή.

Ενα από τα δια­λε­χτά παι­διά της Θεσσαλονίκης.

Εναν αγω­νι­στή που έδω­σε τα πάντα στον αγώ­να για να ξημε­ρώ­σουν καλύ­τε­ρες μέρες για την εργα­τι­κή τάξη, το λαό και τον τόπο.

Εναν αντι­στα­σια­κό, που είναι από τα πρώ­τα θύμα­τα της χου­ντι­κής θηριωδίας.

Εναν νεο­λαίο κομ­μου­νι­στή, που έπε­σε στο καθήκον.

Αυτόν που οι άναν­δροι των δυνά­με­ων του κρά­τους της δικτα­το­ρί­ας, ενώ ήταν άοπλος, τον δολο­φό­νη­σαν πισώπλατα.

Τιμού­με σήμε­ρα το σύντρο­φό μας ΓΙΑΝΝΗ ΧΑΛΚΙΔΗ. Τιμού­με τους συνα­γω­νι­στές του, που μαζί του βρέ­θη­καν αντι­μέ­τω­ποι, άοπλοι αυτοί, με τα όπλα και τους πυρο­βο­λι­σμούς των χωρο­φυ­λά­κων και των ασφα­λι­τών στις 5 Σεπτέμ­βρη του 1967. Το Γρη­γό­ρη Παντή και το Νάντη Χατζη­γιάν­νη. Ο Γρη­γό­ρης εκεί­νη την ημέ­ρα τραυ­μα­τί­στη­κε. Ο Γρη­γό­ρης βιά­στη­κε, έφυ­γε από τη ζωή νωρίς. Από εκεί­νη την τριά­δα έμει­νε μόνον ο Νάντης.

Στο πρό­σω­πό τους τιμού­με όλους τους αγω­νι­στές, που πάλε­ψαν κατά της δικτατορίας.

xalvatzis

Ο Γιάν­νης Χαλ­κί­δης γεν­νή­θη­κε το 1940 στη Σφεν­δά­μη Πιε­ρί­ας, από γονείς αγρό­τες που είχαν έρθει από τον Πόντο και είχαν γλι­τώ­σει από τη Γενο­κτο­νία. Ηταν το μικρό­τε­ρο παι­δί της οικογένειας.

Μια οικο­γέ­νεια που μόχθη­σε για να επι­βιώ­σει από αυτή την κατα­στρο­φή και τον ερχο­μό της στην Ελλάδα.

Και αυτή η οικο­γέ­νεια, όταν ήρθε η κατο­χή από τους Γερ­μα­νούς, αγω­νί­στη­κε μέσα από τις γραμ­μές της ΕΑΜι­κής Εθνι­κής Αντί­στα­σης και έδω­σε, μαζί με όλο τον αγω­νι­ζό­με­νο λαό, κάτω από αυτές τις σημαί­ες, τη μάχη για να απε­λευ­θε­ρω­θεί η Ελλά­δα από τους κατα­κτη­τές και τους συνερ­γά­τες τους.

Ωστό­σο, η απε­λευ­θέ­ρω­ση τους βρή­κε κυνη­γη­μέ­νους, όπως και χιλιά­δες άλλους κομ­μου­νι­στές, αγω­νι­στές της Αντί­στα­σης, από το αντι­δρα­στι­κό καθε­στώς που εγκα­τα­στά­θη­κε με τη βοή­θεια των Αγγλων ιμπε­ρια­λι­στών μετά το Δεκέμ­βρη του ’44.

Αυτή η δύσκο­λη κατά­στα­ση, μετά την απε­λευ­θέ­ρω­ση, τα κυνη­γη­τά των μετα­βαρ­κι­ζια­νών κυβερ­νή­σε­ων, καθώς και οι σκλη­ρές συν­θή­κες της ζωής στην ύπαι­θρο, με τα λίγα μέτρα γης που είχαν, τους ανά­γκα­σαν να ξερι­ζω­θούν και πάλι και να μετα­κι­νη­θούν στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, στην περιο­χή των Αμπελοκήπων.

xalkidis5Ο Γιάν­νης από μικρό παι­δί βγαί­νει στο μερο­κά­μα­το, για να βοη­θή­σει στην επι­βί­ω­ση της οικο­γέ­νειάς του. Ανα­γκά­ζε­ται να δια­κό­ψει το σχο­λείο και να πιά­σει δου­λειά σε ένα σιδε­ρά­δι­κο. Γίνε­ται σιδε­ράς, λεβη­το­ποιός. Με τον απο­φα­σι­στι­κό του χαρα­κτή­ρα, με την εργα­τι­κό­τη­τά του, κερ­δί­ζει την εμπι­στο­σύ­νη των συνα­δέλ­φων του. Από νωρίς γρά­φε­ται στο Σωμα­τείο του, συμ­με­τέ­χει σε όλη τη δρά­ση του, γρά­φει νέα μέλη σ΄ αυτό. Μετά το στρα­τιω­τι­κό του, οργα­νώ­νε­ται στη Νεο­λαία της ΕΔΑ των Αμπε­λο­κή­πων και στη συνέ­χεια όταν ιδρύ­ε­ται η Δημο­κρα­τι­κή Νεο­λαία Λαμπρά­κη, εντάσ­σε­ται στις γραμ­μές της. Από τους πιο δρα­στή­ριους νεο­λαί­ους, χάρη στις αρε­τές του χαρα­κτή­ρα του, την αγω­νι­στι­κό­τη­τα, τη συνέ­πεια, το ήθος του ανα­δεί­χνε­ται σε πρω­το­πό­ρο αγω­νι­στή και γίνε­ται Γραμ­μα­τέ­ας της Νεο­λαί­ας Λαμπρά­κη Αμπε­λο­κή­πων. Στη συνέ­χεια στη συν­διά­σκε­ψη το 1965 εκλέ­γε­ται στο Συμ­βού­λιο Θεσ­σα­λο­νί­κης της Νεο­λαί­ας Λαμπρά­κη. Οι Λαμπρά­κη­δες των Αμπε­λο­κή­πων, με Γραμ­μα­τέα το Γιάν­νη Χαλ­κί­δη, ανα­πτύσ­σουν πλού­σια και πρω­το­πο­ρια­κή δρά­ση εκεί­νη την περί­ο­δο. Συμ­βάλ­λουν στον εξω­ραϊ­σμό της συνοι­κί­ας, με την καθο­δή­γη­ση του κομ­μου­νι­στή Δημάρ­χου Αμπε­λο­κή­πων Χρή­στου Ράπτη, με πολ­λα­πλές δρά­σεις και παρεμ­βά­σεις πολι­τι­στι­κού και πολι­τι­κού χαρα­κτή­ρα. Παλεύ­ουν ενά­ντια στις αντι­λαϊ­κές κυβερ­νη­τι­κές πολι­τι­κές, ενά­ντια στην ανερ­γία, στη φτώ­χεια, για την απε­λευ­θέ­ρω­ση των πολι­τι­κών κρα­του­μέ­νων, αλλά και ενά­ντια στο παλα­τια­νό πρα­ξι­κό­πη­μα. Η δρά­ση του αυτή απο­τε­λού­σε καμά­ρι για το κίνη­μα της νεο­λαί­ας. Ταυ­τό­χρο­να, για τους μηχα­νι­σμούς του συστή­μα­τος, την ασφά­λεια, τους χαφιέ­δες, τους παρα­κρα­τι­κούς τρα­μπού­κους, ήταν αιτία για συγκέ­ντρω­ση μίσους ενα­ντί­ον του, που έψα­χνε τρό­πους να εκδη­λω­θεί. Το πολι­τι­κό πλαί­σιο υπήρ­χε. Ηταν οι αντι­λαϊ­κοί, αντερ­γα­τι­κοί Νόμοι, το ανε­λεύ­θε­ρο καθε­στώς, τα πιστο­ποι­η­τι­κά κοι­νω­νι­κών φρο­νη­μά­των, η δρά­ση του κρά­τους και του παρα­κρά­τους, πέρα κι΄ έξω κι΄ από αυτό το αντι­κομ­μου­νι­στι­κό Σύνταγ­μα του ΄52. Ηταν η ύπαρ­ξη πολι­τι­κών κρα­του­μέ­νων, η δια­τή­ρη­ση εκτός νόμου του ΚΚΕ. Ολα αυτά συνι­στού­σαν την πολι­τι­κή εικό­να που βίω­νε η εργα­τι­κή τάξη, ο λαός και ειδι­κό­τε­ρα οι αγω­νι­στές. Και η μεγά­λη ευκαι­ρία δόθη­κε σε κρά­τος και παρα­κρά­τος με το πρα­ξι­κό­πη­μα της 21ης Απρι­λη του 1967. Τότε που συνε­λή­φθη­σαν χιλιά­δες αγω­νι­στές κομ­μου­νι­στές, αντι­στα­σια­κοί αρι­στε­ροί, προ­ο­δευ­τι­κοί άνθρω­ποι και κλεί­στη­καν ως πολι­τι­κοί κρα­τού­με­νοι στη Γυά­ρο στην αρχή και μετά στη Λέρο, τον Ωρω­πό και αλλού, σε άλλες φυλα­κές που άνοι­ξαν τότε. Τότε ήταν που δια­λύ­θη­καν τα πολι­τι­κά κόμ­μα­τα, τα σωμα­τεία και απα­γο­ρεύ­τη­κε η λει­τουρ­γία των μαζι­κών φορέ­ων. Τότε έβαλ­λαν το λαό στο γύψο για εφτά χρό­νια και βασά­νι­σαν άγρια, εγκλη­μά­τη­σαν και δολο­φό­νη­σαν αντι­δι­κτα­το­ρι­κούς αγω­νι­στές. Με απο­κο­ρύ­φω­μα το Πολυ­τε­χνείο το Νοέμ­βρη του 1973 και το έγκλη­μα στην Κύπρο. Τότε, λοι­πόν, όσα στε­λέ­χη της ΕΔΑ, των Λαμπρά­κη­δων, γενι­κό­τε­ρα του εργα­τι­κού και λαϊ­κού κινή­μα­τος, μπό­ρε­σαν να ξεφύ­γουν από τις μαζι­κές συλ­λή­ψεις των πρώ­των ημε­ρών, περ­νούν στην παρα­νο­μία και συγκρο­τούν, κάτω από αφά­ντα­στα σκλη­ρές συν­θή­κες, τις πρώ­τες αντι­στα­σια­κές οργα­νώ­σεις. Ο Γιάν­νης ήταν ένας από αυτούς. Πέρα­σε αμέ­σως στην παρα­νο­μία και μαζί με άλλους συντρό­φους, ρίχνε­ται στο δύσκο­λο αγώ­να για την ανα­συ­γκρό­τη­ση των Κομ­μα­τι­κών οργα­νώ­σε­ων και τη δημιουρ­γία του αντι­δι­κτα­το­ρι­κού Μετώ­που. Δεν τον πτο­ούν οι τερά­στιες δυσκο­λί­ες. Δεν απο­γοη­τεύ­ε­ται από την έλλει­ψη στοι­χειω­δών μέσων. Με θάρ­ρος, με απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα, με πίστη στο δίκαιο του αγώ­να, μαζί με τους συντρό­φους του προ­χω­ρά­ει. Γι΄ αυτό η χού­ντα με τα μιση­τά της όργα­να ανη­συ­χούν. Σκυ­λιά­ζουν για­τί λίγοι αγω­νι­στές που κατά­φε­ραν να τους ξεφύ­γουν μπο­ρούν και τους δημιουρ­γούν προ­βλή­μα­τα, ρίχνο­ντας προ­κη­ρύ­ξεις, οργα­νώ­νο­ντας διά­φο­ρες άλλες αντι­δι­κτα­το­ρι­κές δρά­σεις. Με τις πρά­ξεις τους αυτές κρα­τά­νε ζωντα­νή τη φλό­γα του αγώ­να και την ελπί­δα του λαού για το γκρέ­μι­σμα της χού­ντας, για να ξημε­ρώ­σουν καλύ­τε­ρες μέρες για τα λαό. Την περί­ο­δο εκεί­νη, οι παλιό­τε­ροι θυμό­μα­στε, είχαν δια­λυ­θεί η ΕΔΑ και η οργά­νω­ση των Λαμπρά­κη­δων. Δεν υπήρ­χαν Οργα­νώ­σεις του ΚΚΕ, παρά μόνο κομ­μα­τι­κοί πυρή­νες. Σε έναν τέτοιο πυρή­να είχε εντα­χθεί αρχι­κά ο Γιάν­νης Χαλ­κί­δης και στη συνέ­χεια με την ανα­συ­γκρό­τη­ση του Γρα­φεί­ου της ΚΟΘ τον Ιού­λη του 1967 έγι­νε μέλος του Γρα­φεί­ου της Κομ­μα­τι­κής Οργά­νω­σης Νέων της Θεσσαλονίκης.

Πριν μιλή­σου­με για εκεί­νη την ημέ­ρα, έχει αξία να ανα­φέ­ρου­με ένα χαρα­κτη­ρι­στι­κό γεγο­νός. Οταν μιλά­με για αγω­νι­στές που φύγα­νε, κάποιοι λένε ότι υπάρ­χουν υπερ­βο­λές. Στην περί­πτω­ση του Γιάν­νη, όπως, διη­γού­νται σύντρο­φοί του και μου το ανά­φε­ρε σήμε­ρα, ένας σύντρο­φός του εκεί­νων των χρό­νων, η λέξη λεβέ­ντης και αγω­νι­στής, εκφρά­ζο­νταν από­λυ­τα στο πρό­σω­πο του Γιάν­νη. Ενα περι­στα­τι­κό είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό. Κάποιοι το γνω­ρί­ζουν. Ο Γιάν­νης ήταν παρά­νο­μος το καλο­καί­ρι του 1967. Ενα από­γευ­μα, πήγε στην Επτά­λο­φο, στον καφε­νέ του Αγκόπ, στους τρεις δρό­μους. Παράγ­γει­λε ένα ούζο, το ήπιε, το πλή­ρω­σε και έφυ­γε. Δεν βρέ­θη­κε κανέ­νας να τον κατα­δώ­σει ή να ειδο­ποι­ή­σει την αστυ­νο­μία. Κι΄ αυτό για­τί ο Γιάν­νης, ήταν το δικό τους παι­δί. Ο αγω­νι­στής, ο μαχη­τής, ο κομ­μου­νι­στής, που όλοι τον εκτι­μού­σαν, τον αγα­πού­σαν, τον προ­στά­τευαν. Αυτός ήταν ο Γιάν­νης Χαλ­κί­δης, που σήμε­ρα τιμούμε.

xalkidis9

Στις 2 Σεπτέμ­βρη του ’67, η χού­ντα διορ­γα­νώ­νει φιέ­στα για τα εγκαί­νια της Διε­θνούς Εκθε­σης Θεσ­σα­λο­νί­κης. Το Γρα­φείο της ΚΟΘ, σε συνερ­γα­σία με το ΠΑΜ και με αφορ­μή αυτό το γεγο­νός, σχε­διά­ζουν μια αντι­στα­σια­κή ενέρ­γεια. Την υλο­ποί­η­ση του σχε­δί­ου ανέ­λα­βε μια ομά­δα απο­τε­λού­με­νη από τον Θόδω­ρο Καζέ­λη, τον Αργύ­ρη Μπά­ρα, την Ελλη Στε­φα­νί­δου, τον Γιάν­νη Χαλ­κί­δη και τον Νάντη Χατζη­γιάν­νη. Την κύρια δου­λειά προ­ε­τοι­μα­σί­ας, αυτοί που δού­λε­ψαν ξεχω­ρι­στά για μέρες ήταν ο Γιάν­νης και ο Θόδω­ρος. Οι άλλοι συνε­πι­κου­ρού­σαν. Δου­λειά κι΄αυτή υπεύ­θυ­νη και σοβα­ρή. Με μια μικρή ποσό­τη­τα εκρη­κτι­κών ανα­τί­να­ξαν έναν στύ­λο της ΔΕΗ λίγο πάνω από το Καυ­ταν­τζό­γλειο προ­κα­λώ­ντας στγ­μιαία δια­κο­πή της ηλε­κτρο­δό­τη­σης για λεπτο­δευ­τε­ρό­λε­πτα, που ωστό­σο, χάλα­σαν τη φιέ­στα των εγκαι­νί­ων της χού­ντας. Οι μηχα­νι­σμοί της χού­ντας στις 5 Σεπτέμ­βρη εντό­πι­σαν το κρη­σφύ­γε­το του Γιάν­νη Χαλ­κί­δη και των συντρό­φων του. Μέσα στο μικρό δια­μέ­ρι­σμα ήταν ο Γιάν­νης Χαλ­κί­δης, ο Γρη­γό­ρης Παντής και ο Νάντης Χατζη­γιάν­νης. Και οι τρεις τους άοπλοι. Οι ασφα­λί­τες και οι χωρο­φύ­λα­κες περι­κύ­κλω­σαν την οικο­δο­μή και άνοι­ξαν ομα­δι­κό πυρ από όλες τις μεριές. Από τα πυρά τραυ­μα­τί­στη­κε ο Γιάν­νης πισώ­πλα­τα και έπε­σε κάτω. Οι ασφα­λί­τες τού έδω­σαν τη χαρι­στι­κή βολή και στη συνέ­χεια, ενώ ήταν νεκρός, τον χτυ­πή­σα­νε με λύσ­σα. Οι άλλοι σύντρο­φοί του συνε­λή­φθη­σαν, βασα­νί­στη­καν, δικά­στη­καν και κατα­δι­κά­στη­καν σε βαριές ποι­νές. Ο Γρη­γό­ρης, όπως είπα­με, τραυ­μα­τί­στη­κε εκεί­νη την ημέ­ρα, από σφαί­ρα. Ο Γιάν­νης ήταν τότε μόλις 27 χρο­νών. Αγω­νι­στής, μαχη­τής, κομ­μου­νι­στής. Με τη θυσία του πέρα­σε στο πάν­θε­ον των ηρώ­ων και μαρ­τύ­ρων του εργα­τι­κού και λαϊ­κού κινή­μα­τος της Θεσ­σα­λο­νί­κης, πλαϊ στις μορ­φές του Γρη­γό­ρη Λαμπρά­κη, του Γιώρ­γου Τσα­ρου­χά, του Στέ­φα­νου Βελ­δε­μί­ρη, του Νικη­φο­ρί­δη και όλων των άλλων ηρώ­ων του αγώ­να. Δεν αγνο­ού­με ότι η Θεσ­σα­λο­νί­κη είναι η εργα­τού­πο­λη που οι δυνά­μεις του κρά­τους και του παρα­κρά­τους έχουν βαρύ εγκλη­μα­τι­κό ιστο­ρι­κό παρελ­θόν, απέ­να­ντι στο εργα­τι­κό και λαϊ­κό κίνη­μα. Είχα­με το Μάη του ΄36 και τις μαζι­κές δολο­φο­νί­ες εργα­τών, απερ­γών. Ακο­λού­θη­σε η δολο­φο­νία του Γιάν­νη Ζεύ­γου και άλλων.

xalkidis10

Αγα­πη­τοί φίλοι, συνα­γω­νι­στές, σύντροφοι

Συμπλη­ρώ­θη­καν 52 χρό­νια από τη δολο­φο­νία του Γιάν­νη Χαλ­κί­δη και 45 χρό­νια από την πτώ­ση της δικτα­το­ρί­ας. Οι αγω­νι­στές σαν το Γιάν­νη Χαλ­κί­δη και πολ­λούς συνα­γω­νι­στές του, καθώς και ο αγώ­νας τους εκεί­νος δεν έβλε­πε μόνο την πτώ­ση της δικτα­το­ρί­ας και την επά­νο­δο στην κατά­στα­ση που βρί­σκο­νταν η χώρα πριν την 21Απρίλη 1967. Πάλευαν τότε, παλεύ­α­με στις εξο­ρί­ες και τις φυλα­κές για βαθύ­τε­ρες αλλα­γές. Για να καταρ­γη­θούν όλοι οι αντερ­γα­τι­κοί, αντι­λαϊ­κοί, ανε­λεύ­θε­ροι νόμοι. Για να ξερι­ζω­θούν όλες οι φασι­στι­κές δομές και δυνά­μεις, να χτυ­πη­θούν απο­φα­σι­στι­κά οι αιτί­ες που γεν­νά­νε τις χού­ντες και το φασι­σμό. Κι αυτές οι αιτί­ες που δεν είναι άλλες από την κυριαρ­χία του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος. Σήμε­ρα, σαρά­ντα πέντε χρό­νια από τη μετα­πο­λί­τευ­ση, τα αιτή­μα­τα και ορά­μα­τα του αντι­δι­κτα­το­ρι­κού αγώ­να και των αγω­νι­στών του — μαζί και του Γιάν­νη- όχι μόνον παρα­μέ­νουν ζωντα­νά και ανεκ­πλή­ρω­τα, αλλά απο­κτούν νέα διά­στα­ση από τις φωτιές του πολέ­μου που καί­νε στην περιο­χή μας. Από τους αντα­γω­νι­σμούς των ισχυ­ρών ιμπε­ρια­λι­στι­κών δυνά­με­ων των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των αντα­γω­νι­στών τους, τη Ρωσία, την Κίνα και άλλους. Κι΄ όλα αυτά για το πετρέ­λαιο και το φυσι­κό αέριο. Για την γεω­πο­λι­τι­κή κυριαρ­χία τους στην ευρύ­τε­ρη περιο­χή της Μέσης Ανατολής.

Και αυτά συνε­πά­γο­νται πολ­λούς κιν­δύ­νους, χιλιά­δες πρό­σφυ­γες και μετα­νά­στες, εκα­το­ντά­δες νεκρούς στη Μεσό­γειο, αλλά και στο Αιγαίο.

Συνι­στούν μεγά­λη απει­λή για την πατρί­δα μας. Ιδιαί­τε­ρα η ύπαρ­ξη και συνε­χής επέ­κτα­ση των αμε­ρι­κά­νι­κών και ΝΑΤΟϊ­κών στρα­τιω­τι­κών βάσε­ων που απο­τε­λούν, εκτός των άλλων, μαγνή­τη ολέ­θρου σε περί­πτω­ση γενι­κευ­μέ­νης σύρραξης.

Την ίδια στιγ­μή δια­πι­στώ­νου­με ότι η επι­θε­τι­κό­τη­τα της αστι­κής τάξης της Τουρ­κί­ας δεν είναι πλέ­ον μόνο φρα­στι­κή, αλλά προ­χω­ρά και σε συγκε­κρι­μέ­νες πρά­ξεις στην ΑΟΖ της Κύπρου και στο Αιγαίο. Αυτή η γενι­κό­τε­ρη κατά­στα­ση, μαζί με τη λαί­λα­πα των αντι­λαϊ­κών μέτρων, από όλες τις μέχρι σήμε­ρα κυβερ­νή­σεις και την τωρι­νή, που για δέκα χρό­νια τώρα, με απα­νω­τά μνη­μό­νια, σαρώ­νουν κατα­κτή­σεις και δικαιώ­μα­τα των εργα­ζο­μέ­νων και της νεο­λαί­ας, εξα­θλιώ­νουν τη ζωή πλα­τιών τμη­μά­των του λαού, των εργα­ζο­μέ­νων και των συντα­ξιου­χων. Ολα αυτά ανη­συ­χούν βαθύ­τα­τα τα μέλη του ΣΦΕΑ, όλους τους αντι­δι­κτα­το­ρι­κούς αγωνιστές.

Ο ΣΦΕΑ πιστός στην ιστο­ρία και στο ρόλο του θα συνε­χί­σει να προ­βάλ­λει τον αγώ­να και τους αγω­νι­στές του αντι­δι­κτα­το­ρι­κού αγώνα.

Θα συνε­χί­σει να αντι­πα­λεύ­ει θεω­ρί­ες και δηλώ­σεις που επι­διώ­κουν να υπο­βαθ­μί­ζουν και να απα­ξιώ­νουν τον αντι­δι­κτα­το­ρι­κό αγώ­να και τους αγω­νι­στές του.xalkidis6

Θα στέ­κε­ται στα­θε­ρά στο πλευ­ρό των εργα­ζο­μέ­νων, της νεο­λαί­ας και όλων όσοι αντι­στέ­κο­νται στα αντερ­γα­τι­κά μέτρα και στις αντι­λαϊ­κές επι­διώ­ξεις. Στο πλευ­ρό αυτών που αγω­νί­ζο­νται για να ξημε­ρώ­σουν καλύ­τε­ρες μέρες για το λαό και τον τόπο.

Θα συνε­χί­σει στα­θε­ρά και ατα­λά­ντευ­τα τον αγώ­να ενά­ντια στους υμνη­τές της χού­ντας και των ναζί κάθε από­χρω­σης. Για να τους βάλ­λει το εργα­τι­κό κίνη­μα, ο λαός, ορι­στι­κά εκεί που τους αξί­ζει. Στον σκου­πι­δο­τε­νε­κέ της ιστο­ρί­ας. Για­τί το παρά­δειγ­μα του Γιάν­νη Χαλ­κί­δη, των συνα­γω­νι­στών και συντρό­φων του, όλων των αντι­δι­κτα­το­ρι­κών αγω­νι­στών, συνε­χί­ζει να φλο­γί­ζει και να εμπνέ­ει τους σημε­ρι­νούς αγώ­νες του λαού και της νεολαίας.

ΑΘΑΝΑΤΟ!!!

Στην εκδή­λω­ση — στις 5 Σεπτεμ­βρί­ου 2019 στη Θεσ­σα­λο­νί­κη — παρα­βρέ­θη­καν πολ­λοί συνα­γω­νι­στές. Ανά­με­σά τους και:

Τα μέλη του Δ.Σ. του ΣΦΕΑ: Δρά­γας Αδάμ, Εξα­δά­χτυ­λος Δημή­τρης, Σπαρ­τιά­της Δανι­ήλ, Ξαρ­χου­λά­κος Γιάννης
Από το ΚΚΕ το μέλος της ΚΕ Θεο­δό­σης Κωνσταντινίδης
Ο βου­λευ­τής του ΚΚΕ Γιάν­νης Δελής, 
Ο πρώ­ην βου­λευ­τής ΣΥΡΙΖΑ Τρια­ντά­φυλ­λος Μηταφίδης
Πολ­λοί παλιοί συνα­γω­νι­στές του Γιάν­νη Χαλ­κί­δη, από την περί­ο­δο των Λαμπράκηδων
Και ο Νάντης Χατζη­γιάν­νης που ήταν μαζί του στη γιάφ­κα την ώρα της δολο­φο­νί­ας του.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο