Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ονομασία ΠΓΔΜ: Οι συνέπειες μιας «διαβολικά θεόσταλτης» λύσης

Το ΚΚΕ παρα­κο­λου­θεί με προ­σο­χή τις εξε­λί­ξεις, που διε­ξά­γο­νται γύρω από το ζήτη­μα της ονο­μα­το­δο­σί­ας της ΠΓΔΜ. Είναι πασί­γνω­στο, πως απ’ τις αρχές της δεκα­ε­τί­ας του ‘90, το ΚΚΕ τοπο­θε­τή­θη­κε στο ζήτη­μα αυτό από θέσεις αρχών και η νηφά­λια τοπο­θέ­τη­ση του έρχο­νταν κόντρα στο κυρί­αρ­χο εθνι­κι­στι­κό ρεύ­μα, που καλ­λιέρ­γη­σαν όλα τα άλλα πολι­τι­κά κόμ­μα­τα από την “άκρα δεξιά” έως την “ανα­νε­ω­τι­κή αρι­στε­ρά”, τον τότε ΣΥΝ μετέ­πει­τα ΣΥΡΙΖΑ. Μάλι­στα ο “πατριάρ­χης” της τελευ­ταί­ας, Λ. Κύρ­κος, συμ­με­τέ­χο­ντας και­ρο­σκο­πι­κά στα πατρι­δο­κά­πη­λα συλ­λα­λη­τή­ρια είχε εκστο­μί­σει το γνω­στό “πλην Λακε­δαι­μό­νιων”, για την απου­σία των κομ­μου­νι­στών από τις γνω­στές “φιέ­στες”.

Το ΚΚΕ και τότε και σήμε­ρα πατά στα­θε­ρά στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, η οποία διδά­σκει πως για να εξα­σφα­λι­στεί η ειρή­νη, η ασφά­λεια κι η ευη­με­ρία των λαών δεν είναι αρκε­τό το όνο­μα. Μάλι­στα η ονο­μα­το­λο­γία μπο­ρεί να δρά­σει απο­προ­σα­να­το­λι­στι­κά, να κρύ­ψει τους πραγ­μα­τι­κούς κιν­δύ­νους για τους λαούς, που βρί­σκο­νται στη σύγκρου­ση των συμ­φε­ρό­ντων μεγά­λων μονο­πω­λί­ων στην περιο­χή, στην επέμ­βα­ση των ιμπε­ρια­λι­στών στην περιο­χή. Άλλω­στε, ας μην λησμο­νού­με, με δική τους απρο­κά­λυ­πτη παρέμ­βα­ση φτά­σα­με στη διά­λυ­ση της ενιαί­ας Γιου­γκο­σλα­βί­ας και στη δημιουρ­γία του προβλήματος.

Οι ιμπε­ρια­λι­στές και οι αστι­κές τάξεις επι­διώ­κουν την αξιο­ποί­η­ση μειο­νο­τι­κών κι αλυ­τρω­τι­κών ζητη­μά­των, για την εξυ­πη­ρέ­τη­ση των δικών τους οικο­νο­μι­κών και γεω­πο­λι­τι­κών συμ­φε­ρό­ντων. Αυτά τα συμ­φέ­ρο­ντα, που είναι ξένα προς τα συμ­φέ­ρο­ντα των εργα­ζο­μέ­νων, μπο­ρεί να προ­κα­λέ­σουν πραγ­μα­τι­κό μακε­λειό. Δεν τελειώ­νου­με, όπως μας καθη­συ­χά­ζουν, οι κυβερ­νη­τι­κοί παρά­γο­ντες, με το όνο­μα, ακό­μα κι αν εισα­κου­στεί μετά από 25 χρό­νια το ΚΚΕ κι επι­λε­γεί ένα όνο­μα για όλες τις χρή­σεις, που στην περί­πτω­ση που έχει το όνο­μα “Μακε­δο­νία” ή “Μακε­δο­νι­κό” αυτό να έχει απο­κλει­στι­κά και μόνο γεω­γρα­φι­κό προσ­διο­ρι­σμό. Απο­μέ­νουν ακό­μα πολ­λά να γίνουν ώστε να απο­τρα­πεί η αλυ­τρω­τι­κή προ­πα­γάν­δα από κυρί­αρ­χους κύκλους της ΠΓΔΜ αλλά κι από εθνι­κι­στι­κές δυνά­μεις στη χώρα μας. Εκεί­νο, μάλι­στα, που είναι το κρί­σι­μο ζήτη­μα, είναι αυτό της διεύ­ρυν­σης κι ενί­σχυ­σης στην περιο­χή μας τέτοιων ιμπε­ρια­λι­στι­κών ενώ­σε­ων, όπως είναι το ΝΑΤΟ κι η ΕΕ.

Βεβαί­ως φαντα­ζό­μα­στε τις δεσμεύ­σεις που έχει ανα­λά­βει ο κύριος Τσί­πρας απέ­να­ντι στον “δια­βο­λι­κά καλό”, όπως τον χαρα­κτή­ρι­σε, Αμε­ρι­κα­νό πρό­ε­δρο, Τραμπ. Λέμε φαντα­ζό­μα­στε, για­τί επί­ση­μα, παρά το ότι το ΚΚΕ τον έχει προ­κα­λέ­σει να μιλή­σει γι’ αυτές από το βήμα της Βου­λής, κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει. Γνω­ρί­ζου­με, ωστό­σο, πως ό,τι “μαγει­ρεύ­ε­ται” αυτή την επο­χή γύρω από το όνο­μα της ΠΓΔΜ έχει ορί­ζο­ντα τη Σύνο­δο Κορυ­φής του ΝΑΤΟ κι απο­σκο­πεί στη διευ­κό­λυν­ση της έντα­ξης αυτής της χώρας στο ΝΑΤΟ.

Κάποιος, βλέ­πο­ντας τις εξε­λί­ξεις κοντό­φθαλ­μα, θα έλε­γε “δεν βαριέ­σαι”, αν είναι να λυθεί ένα ζήτη­μα που ταλα­νί­ζει τις σχέ­σεις δύο χωρών εδώ και 25 χρό­νια, … “ας ποτι­στεί κι η γλά­στρα”, δηλα­δή στην προ­κει­μέ­νη περί­πτω­ση το ΝΑΤΟ. Μονά­χα που τα πράγ­μα­τα δεν είναι έτσι, για­τί το ΝΑΤΟ δεν είναι … “γλά­στρα”, αλλά ο πολι­τι­κό-στρα­τιω­τι­κός “βρα­χί­ο­νας” του αμε­ρι­κά­νο-ευρω­παϊ­κού ιμπε­ρια­λι­σμού. Κι αυτός ο “βρα­χί­ο­νας” με την κίνη­ση αυτή, όπως λίγο νωρί­τε­ρα με την ενσω­μά­τω­ση του Μαυ­ρο­βου­νί­ου στους “κόλ­πους” του, (χωρίς καν δημο­ψή­φι­σμα, όπως είχαν υπο­σχε­θεί οι αρχές της χώρας), απο­σκο­πεί στο να βάλει φραγ­μό στα αντα­γω­νι­στι­κά μονο­πω­λια­κά συμ­φέ­ρο­ντα της Ρωσί­ας στην περιο­χή των Βαλ­κα­νί­ων, να “σφρα­γί­σει” την περι­κύ­κλω­ση της Ρωσί­ας από τη Βαλ­τι­κή ως τη Μαύ­ρη Θάλασ­σα και τον Ειρη­νι­κό Ωκε­α­νό. Πρό­κει­ται για μια πολύ επι­κίν­δυ­νη εξέ­λι­ξη, λαμ­βά­νο­ντας υπό­ψη πως η δια­πά­λη δημιουρ­γεί πλέ­ον ανοι­κτές πολε­μι­κές πλη­γές που αιμορ­ρα­γούν, στη Συρία, τη Βόρεια Αφρι­κή, τη Μέση Ανα­το­λή, την Ουκρα­νία κ.ά.

Επι­πλέ­ον, αν νομί­ζει κανείς πως η έντα­ξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ αυτό­μα­τα θα απο­σο­βή­σει τυχόν κιν­δύ­νους παρα­πέ­ρα εμπλο­κής των διμε­ρών σχέ­σε­ων, ας ρίξει μια ματιά στην πολύ­χρο­νη πεί­ρα των ελλη­νο­τουρ­κι­κών σχέ­σε­ων, που απο­δει­κνύ­ει πως η συμ­με­το­χή στο ΝΑΤΟ όχι μόνο δεν εξα­σφα­λί­ζει την ειρή­νη, την εδα­φι­κή ακε­ραιό­τη­τα και ασφά­λεια των λαών, αλλά, αντί­θε­τα απο­τε­λεί παρά­γο­ντα όξυν­σης των προ­βλη­μά­των και ενδυ­νά­μω­σης αμφι­σβη­τή­σε­ων κυριαρ­χι­κών δικαιωμάτων.

Να για­τί το ΚΚΕ αγω­νί­ζε­ται για να ανα­πτυ­χθεί ισχυ­ρή αντί­στα­ση στα ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­δια του “διαί­ρει και βασί­λευε” στα Βαλ­κά­νια κι ευρύ­τε­ρα, ενά­ντια στη χρη­σι­μο­ποί­η­ση από τους ιμπε­ρια­λι­στές υπαρ­κτών ή και ανύ­παρ­κτων μειο­νο­τι­κών ζητη­μά­των, ενά­ντια στις ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις, στους δια­με­λι­σμούς κρα­τών, στη δημιουρ­γία προ­τε­κτο­ρά­των, στις στρα­τιω­τι­κές απο­στο­λές εκτός συνό­ρων. Η πεί­ρα του λαού μας επι­βε­βαιώ­νει πως η συμ­με­το­χή της Ελλά­δας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ εμπλέ­κει τη χώρα και το λαό μας σε επι­κίν­δυ­νους σχε­δια­σμούς κι επι­πλέ­ον κάθε άλλο παρά δια­σφα­λί­ζει τα κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα της χώρας. Η θέση μας είναι πως οι ανά­γκες των λαών της περιο­χής, η αμοι­βαία επω­φε­λής συνερ­γα­σία των χωρών, μπο­ρεί να δια­σφα­λι­στεί μόνο με την απο­δέ­σμευ­ση από αυτές και κάθε άλλες ιμπε­ρια­λι­στι­κές ενώ­σεις, με τους λαούς νοι­κο­κύ­ρη­δες στον τόπο τους».

Πηγή: 902.gr

Aρθρο του Ελι­σαί­ου Βαγε­νά, μέλους της ΚΕ και Υπεύ­θυ­νου του Τμή­μα­τος Διε­θνών Σχέ­σε­ων της ΚΕ του ΚΚΕ, το οποίο δημο­σιεύ­τη­κε στην «Εφη­με­ρί­δα Συντα­κτών», στο φύλ­λο του Σαβ­βα­το­κύ­ρια­κου, που κυκλο­φο­ρεί σήμε­ρα Παρα­σκευή 5 Γενά­ρη, σχε­τι­κά με τις εξε­λί­ξεις με την ΠΓΔΜ

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο