Γράφει η Τασσώ Γαΐλα //
Αρθρογράφος-Ερευνήτρια
Διαπρεπής ζωγράφος και καταξιωμένος αρχαιολόγος ο Osman Hamdi Bey (Οσμάν Χαμντί Μπέης) ήταν Οθωμανός διοικητής και λόγιος. Υπήρξε δε διαπρεπής ζωγράφος και καταξιωμένος αρχαιολόγος. Ίδρυσε το Αρχαιολογικό Μουσείο της Κωνσταντινούπολης και την Ακαδημία Καλών Τεχνών της Κωνσταντινούπολης,(Sanayi‑I Nefise Mektebi στα Τούρκικα) που είναι σήμερα το Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών Μιμάρ Σινάν (Mimar Sinan).Όπως επισημαίνει η τουρκική wikipedia υπήρξε επίσης σημαντικός συγγραφέας έργων αρχαιολογίας και λαογραφίας.
Ο Οσμάν Χαμντί Μπέης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 30 Δεκεμβρίου 1842 και απεβίωσε επίσης στην Κωνσταντινούπολη σαν σήμερα 24 Φεβρουαρίου 1910.
Πολυσχιδής προσωπικότητα κι ένας από τους διασημότερους διεθνώς Τούρκους ζωγράφους ο Οσμάν Χ. Μπέης που θεωρείται ο μεγαλύτερος ζωγράφος της Τουρκίας ήταν ο μόνος από την οικογένεια του –εκείνη την εποχή‑,που δήλωνε με περηφάνεια και παρρησία την Ελληνική καταγωγή του, καταγωγή που αναφέρουν και αρκετά Τουρκικά λεξικά.
Πριν περάσουμε όμως στο θέμα αυτό ας δούμε μερικά από τα έργα του, έργα ζωγραφικής , δημιουργίες του που θεωρούνται κλασικά έργα.
Το αριστούργημα του Οσμάν Χαμντί Μπέη : <Ο Εκπαιδευτής της χελώνας>.
Ο Εκπαιδευτής της Χελώνας είναι ένας πίνακας του Οσμάν Χαμντί Μπέη που δημιουργήθηκε το 1906 και το 1907. Οι εκδόσεις του πίνακα “Ο Εκπαιδευτής της Χελώνας” του 1906 και 1907 είναι κάπως διαφορετικές. Η δεύτερη έκδοση της εικόνας δείχνει έξι χελώνες αντί για πέντε, όπως στην πρώτη. Επίσης στην δεύτερη έκδοση υπάρχουν μια στάμνα και μια πλάκα στον τοίχο με μια επιγραφή στα αραβικά.
Το έργο το 2004 πωλήθηκε για 3,5 εκατομμύρια δολάρια και σήμερα εκτίθεται στο Μουσείο Πέρα της Κωνσταντινούπολης.
Στον πίνακα, ο Οσμάν Χαμντί Μπέη σατιρίζει τις αργές και αναποτελεσματικές προσπάθειες μεταρρύθμισης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μέσω των προσπαθειών ενός αναχρονιστικού ιστορικού χαρακτήρα για την εκπαίδευση των χελωνών. Ο πίνακας απεικονίζει έναν ηλικιωμένο άνδρα στην παραδοσιακή οθωμανική θρησκευτική φορεσιά που προηγήθηκε της εισαγωγής των φεσιών και της εξάπλωσης του δυτικού στυλ φορέματος με τις μεταρρυθμίσεις Τανζιμάτ στα μέσα του 19ου αιώνα. Κρατάει ένα παραδοσιακό φλάουτο με το οποίο προσπαθεί να εκπαιδεύσει τις χελώνες στα πόδια του.
Αν και δεν ήταν ευρέως αποδεδειγμένος ή κατανοητός την εποχή εκείνη, ο πίνακας απέκτησε μεγαλύτερη σημασία στις επόμενες δεκαετίες καθώς προμήνυε την Επανάσταση των Νεότουρκων του 1908, η οποία έβαλε τέλος στον άμεσο αυτοκρατορικό κανόνα του σουλτάνου (αντικαταστάθηκε από το καθεστώς των Τριών Πασάδων μετά το 1913) και οδήγησε στην είσοδο της Αυτοκρατορίας στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό των Κεντρικών Δυνάμεων με αποτέλεσμα τον μετέπειτα διαμελισμό της. (el.wikipedia.org).
Επόμενο και δεύτερο σε δημοφιλία διάσημο έργο του : <Το κορίτσι που διαβάζει το Κοράνι> (ρομαντισμός)/ 1880. Τίτλοι άλλων δημιουργιών του Ο.Χ.Μπέι: Δύο κοπέλες μουσικοί/1880, Κυρία της Κωνσταντινούπολης/1881, Γυναίκες σε ταξίδι/ Το κορίτσι με το ροζ καπέλο/1904. Πηγή: The Tortoise Trainer – Wikipedia και www.wikiart.org
Η καταγωγή του από τη Χίο
Όπως προανέφερα ο Οσμάν Χαμντί Μπέι ήταν ο μόνος από την οικογένεια του που δεν δίσταζε να δηλώνει δημόσια στην Οθωμανική τότε Τουρκία την Ελληνική του καταγωγή, καταγωγή την οποία ουδέποτε παραδέχτηκε ο πατέρας του ζωγράφου ο Ιμπραχίμ Εντχέμ Μπέης.
Ναι, ο Οσμάν ήταν ένα από τα οκτώ παιδιά του … του … Μεγάλου Βεζίρη Ιμπραχίμ΄Εντχεμ Πασά(1877–1878) μεγάλη προσωπικότητα της σύγχρονης Τουρκίας.
Μεγάλος Βεζίρης δηλαδή πρωθυπουργός, τίτλο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που συνολικά κατείχαν 25 Έλληνες με τελευταίο τον Ιμπραχίμ πατέρα του Οσμάν.Η ιστορία του Ιμπραχίμ
Χίος-1822 και η ‘Σφαγή’ της Χίου ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας δίχως τιμωρία. Παιδομάζωμα και ένα μικρό αγόρι θα βρεθεί σκλάβος στην Κωνσταντινούπολη. Ας δούμε πως περιέγραψε σε συνέντευξη του το γεγονός ένας τρισέγγονος του Ιμπραχίμ ο ιστορικός-καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Βοσπόρου Εντχέμ Ελντέμ,ο οποίος βρέθηκε πριν λίγα χρόνια στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου.<Γνωρίζουμε ότι ο προ-προπάππος μου ήταν ένα παιδί, που σώθηκε από τη σφαγή της Χίου, το 1822.
Ξέρουμε ότι ήταν Ρωμιός. Δεν ξέρουμε πόσων χρόνων ήταν τότε, αλλά εκτιμούμε ότι πρέπει να είχε γεννηθεί το 1818 με 1819, δηλαδή ήταν τότε 3–4 ετών. Ο Χιουσρέβ Πασάς, που ήταν ναύαρχος εκείνη την εποχή, πήρε αυτό το παιδί το οποίο ονόμασε Ιμπραχίμ Εντχέμ (δεν γνωρίζουμε ποιο ήταν το ελληνικό όνομα του), και μαζί με άλλα τρία παιδιά, που τα είχε πάρει και αυτά ως δούλους, τον έστειλε το 1831 στο Παρίσι για σπουδές.
Έμεινε εκεί μέχρι το 1838 και σπούδασε γεωλογία. Όταν επέστρεψε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, αρχικά εργάστηκε ως μηχανικός και αργότερα άρχισε να παραδίδει μαθήματα γαλλικών σε κύκλους τους Παλατιού. Το 1856 ορίζεται βεζίρης (υπουργός) και παίρνει τον τίτλο του πασά. Από τότε αρχίζει η πολιτική του καριέρα. Γίνεται αρχικά υπουργός Εξωτερικών, στη συνέχεια υπουργός Εμπορίου, Δημοσίων Έργων και το 1877, στην εποχή του Σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ, γίνεται Μεγάλος Βεζίρης για ένα χρόνο> δήλωσε ο Εντχέμ Ελντέμ.
Ο καθηγητής Ελντέμ εξήγησε ότι κατά τον 15ο , 16ο και εν μέρει κατά τον 17ο αιώνα ήταν σύνηθες φαινόμενο ν’ ανεβαίνουν στα ανώτατα κυβερνητικά αξιώματα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας οι προερχόμενοι από το παιδομάζωμα. <Τους επόμενους αιώνες, όμως, δεν ισχύει κάτι τέτοιο γιατί δεν υπάρχουν πια κατακτήσεις εδαφών. Επομένως, δεν μπορούμε να πούμε ότι κατά το 19ο αιώνα έφταναν στα ανώτατα αξιώματα άτομα προερχόμενα από παιδομάζωμα. Θα αναρωτηθείτε πώς έφτασε στο αξίωμα του Μεγάλου Βεζίρη ο Ιμπραχίμ Εντχέμ, που ήταν παιδί Ρωμιών το οποίο πήραν ως δούλο. Όταν έγινε η εξέγερση της Χίου, οι Οθωμανοί έδειξαν συμπεριφορά κατακτητή απέναντι στους Χιώτες.
Κατά συνέπεια, επανήλθε εκείνη η παράδοξη και αναχρονιστική μνήμη και οι στρατιώτες που σκότωναν τους Χιώτες πήραν και κάποιους ως αιχμαλώτους-δούλους. Δηλαδή, το σημείο αυτό της ιστορίας είναι αναχρονιστικό, διότι βλέπουμε το εξής παράδοξο: ενώ κατά τον 19ο αιώνα η Οθωμανική Αυτοκρατορία από τη μία προσπαθεί να εκσυγχρονιστεί και να δυτικοποιηθεί, και από την άλλη αναβιώνει μία παλιά συμπεριφορά, η οποία δεν ταιριάζει στην εποχή. Μέσα σε αυτό το ιστορικό πλαίσιο, ο Ιμπραχίμ Εντχέμ γίνεται δούλος και εξισλαμίζεται> πρόσθεσε ο κ Ελντέμ. <Δυστυχώς, δεν πήγα στη Χίο. Δεν έχουμε βρει τίποτα περισσότερο για την καταγωγή του Ιμπραχίμ Εντχέμ Πασά.Έχει ασχοληθεί ένας ιστορικός από τη Χίο, ο Ιωάννης Κολάκης, ο οποίος έχει βγει στοιχεία για το επώνυμο του Ιμπραχίμ Εντχέμ Πασά, αλλά δεν ξέρουμε από ποιο χωριό καταγόταν. Υπάρχουν διάφοροι ισχυρισμοί για την καταγωγή, αλλά δεν έχει επιβεβαιωθεί κανένας. Θα ήθελα πολύ να αναζητήσω τις ρίζες της οικογένειας, αλλά δεν έτυχε>.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Χιώτης ιστορικός Ιωάννης Κολάκης, ύστερα από εκτενή βιβλιογραφική, αρχειακή και επιτόπια έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Ιμπραχίμ Εντχέμ Πασάς γεννήθηκε στο χωριό Βέσσα της Χίου το 1819, ονομαζόταν Κωνσταντίνος, και ήταν γιός του Σταμάτη Πυρίκη και της Μαρίας, θυγατέρας του Γιάννη και της Ερίνης Παντελίδη.
Ακόμη, ο Ιωάννης Κολάκης επικαλείται μαρτυρία του Χρήστου Πυρίκη, ο οποίος είχε ακούσει από τον πατέρα του ότι ο Ιμπραχίμ Εντχέμ Πασάς, μετά το θάνατο του θετού του πατέρα Χιουσρέβ Πασά, βρήκε τη μητέρα του Μαρία, την οποία πήρε μαζί του στην Κωνσταντινούπολη, όπου και παρέμεινε μέχρι το θάνατό της.
Εδώ να σημειώσω ότι ο Ιμπραχίμ Εντχέμ Πασάς πέθανε το 1893. Απέκτησε οκτώ παιδιά, τέσσερις γιούς και δύο κόρες. Από τους γιούς του, ο Οσμάν Χαμντί θεωρείται ο <πατέρας> της τουρκικής μουσειολογίας, ο Ισμαήλ Γκαλίπ ιδρυτής της νομισματολογίας στην Τουρκία, ενώ ο Χαλίλ Ετχέμ Ελντέμ συνέβαλε μέγιστα στην επιστήμη της γεωλογίας.
Στους απογόνους της οικογένειας εκτός από τον διάσημο καθηγητή ιστορίας του Πανεπιστημίου Βοσπόρου Εντχέμ Ελντέμ συναντάμε κι έναν διάσημο συγγραφέα.
Αρκετοί οι ισχυρισμοί για τις ρίζες της οικογένειας του Ιμπραχίμ Πασά , το μόνο βέβαιο ότι ήταν ένα μικρό αγόρι από τη Χίο που πουλήθηκε σαν σκλάβος από τους Οθωμανούς στην Κωνσταντινούπολη. Αυτού λοιπόν , του μικρού Χιώτη την διαδρομή από την κόλαση της Σφαγής της Χίου το 1822 στην Υψηλή Πύλη, όπως αποτυπώνεται στα υπάρχοντα αρχεία, περιέγραψε ο συγγραφέας Χρίστος Χριστοδούλου στο βιβλίο του : < Ο Έλληνας Τούρκος> που κυκλοφόρησε το 2017/εκδόσεις Επίκεντρο.
Το βιβλίο υιοθετεί τρείς εκδοχές ως προς την καταγωγή του Μεγάλου Βεζύρη Ιμπραχίμ με επικρατέστερη αυτή που υιοθέτησε και ο γιός του Βεζίρη ο Οσμάν που δήλωνε ως προγόνους του την οικογένεια Σκαραμαγκά. Γράφει ο συγγραφέας:< Ο μεγαλοτραπεζίτης Γεώργιος Ζαρίφης , στενός φίλος του Μεγάλου Βεζίρη και δανειστής του Οθωμανικού Κράτους , ισχυρίζεται ότι ο Εντχέμ καταγόταν από τους Σκαραμαγκάδες, άποψη που μάλλον φαίνεται να προτιμούν οι σημερινοί απόγονοι του στην Τουρκία>.
Σημείωση: οικογένεια Σκαραμαγκά, επιφανής οικογένεια της Χίου με Βυζαντινή καταγωγή.
www.dailysabah.com / http://constantinoupoli.com