Ο,τι του φανεί του Λωλοστεφανή (Συνειδητά ή ασυνείδητα)

Γρά­φει ο Ηρα­κλής Κακα­βά­νης //

Όλα όσα έγι­να και ελέ­χθη­σαν με αφορ­μή τον 11χρονο Αφγα­νό Αμίρ μου θύμι­σαν τη «Μαζώ­χτρα» του Αργύ­ρη Εφτα­λιώ­τη. Ενα έργο γραμ­μέ­νο στις αρχές του προη­γού­με­νου αιώ­να. Μια συκο­φα­ντία οδή­γη­σε στον αφα­νι­σμό ενός ολό­κλη­ρου χωριού. «Πού και­ρός και πού κεφά­λι να στο­χα­στού­νε, να βρού­νε τη φύτρα και τη ρίζα του κακού», τελειώ­νει το έργο του ο Εφταλιώτης.

Χτες, σήμε­ρα, αύριο, αρκεί μια φήμη, μια χαλ­κευ­μέ­νη είδη­ση για να συκο­φα­ντη­θούν — στο­χο­ποι­η­θούν άτο­μα, κοι­νω­νι­κές ομά­δες, εθνό­τη­τες.  Ίδια η αιτία χτες και σήμε­ρα. Η αμορ­φω­σιά (μπο­ρεί να έχου­με γνώ­σεις όχι όμως κρι­τι­κή σκέ­ψη), η μη πολι­τι­κή και κοι­νω­νι­κή δρά­ση, που συνάρ­τη­σή τους σήμε­ρα είναι ο εθι­σμός στην κατα­νά­λω­ση «δια­σκευα­σμέ­νων» πλη­ρο­φο­ριών και η δια­στρέ­βλω­ση εννοιών όπως πατρί­δα, ξένος κλπ.

Πηγή σήμε­ρα, κυρί­ως τα Μέσα Μαζι­κής Ενη­μέ­ρω­σης (ιδιαί­τε­ρα τα ηλε­κτρο­νι­κά), υπη­ρέ­τες δια­φό­ρων σκο­πι­μο­τή­των και πρό­θυ­μοι να θεω­ρή­σουν είδη­ση οτι­δή­πο­τε μπο­ρεί να τους φέρει επι­σκε­ψι­μό­τη­τα (άρα μεγα­λύ­τε­ρο ποσό από τη δια­φή­μι­ση). Γρά­φο­ντας στα παλαιό­τε­ρα των υπο­δη­μά­των τους την παλιά δημο­σιο­γρα­φι­κή αρχή ότι είδη­ση είναι το γεγο­νός (κάτι που έγι­νε δηλα­δή) και όχι η φήμη.

Με τον τρό­πο που πλη­ρο­φο­ρούν, ενη­με­ρώ­νουν καλ­λιερ­γούν εξαρ­τη­μέ­να αντα­να­κλα­στι­κά και οδη­γούν σε συναι­σθη­μα­τι­κές αντι­δρά­σεις και όχι σε κρι­τι­κούς ή λογι­κούς στο­χα­σμούς. Δίπλα στα ΜΜΕ και τα μέσα κοι­νω­νι­κής δικτύ­ω­σης που ανα­πα­ρά­γουν αυτό που ακούν και βλέ­πουν. Έτσι όλοι φρε­νια­σμέ­νοι τρέ­χου­με πίσω από την κυρί­αρ­χη ερμη­νεία των γεγο­νό­των, όπως στη Μαζώ­χτρα οι κάτοι­κοι του κρη­τι­κού χωριού τρέ­χα­νε πίσω από τη φονι­κή κατα­λα­λιά της Ασήμως.

Περ­σό­νες που σπεύ­δουν να μετα­φέ­ρουν πρώ­τοι την «είδη­ση», μπλό­κερς και πλεί­στοι άλλοι «likeκα­τζή­δες», δικά­ζουν, κατα­δι­κά­ζουν και προ­σκα­λούν σε λιθο­βο­λι­σμό (ηθι­κή, κοι­νω­νι­κή και επαγ­γελ­μα­τι­κή εξό­ντω­ση) σε έναν ιδιό­τυ­πο «αντα­γω­νι­σμό» του έτσι είναι για­τί έτσι νομίζω.

Σε μια επο­χή που οι πηγές πλη­ρο­φό­ρη­σης έχουν πολ­λα­πλα­σια­στεί και τα μέσα κοι­νω­νι­κής δικτύ­ω­σης κυριαρ­χούν στη ζωή μας, το ερώ­τη­μα, το θέμα που θέτει ένας ανό­η­τος μπο­ρεί να μπερ­δέ­ψει δέκα ξύπνιους και εκα­τό αφε­λείς. Έτσι όμως δια­κρί­νε­ται ο αμπερ­δού­κλω­τος. Και η επο­χή μας απαι­τεί αμπερ­δού­κλω­τους. Να δια­κρί­νουν τα «κού­φια καρύ­δια» και όσους τα πλα­σά­ρουν στην «αγο­ρά».

ΠΑΜΕ: Για την ρατσι­στι­κή επί­θε­ση στον Αμίρ και την άδι­κη στο­χο­ποί­η­ση του διευ­θυ­ντή του σχολείου

___________________________________________________________________________________________________________

Ηρακλής Κακαβάνης —  Δημοσιογράφος — Συγγραφέας. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Από το 1991 έως το 2013 εργάστηκε στον Ριζοσπάστη. Από το 2013 αρθρογραφεί σε διαδικτυακά Μέσα. Από το 2010 συνεργάτης του περιοδικού «Θέματα Παιδείας».
Facebook