Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ουρανία Κοσμίδου: Ποιος;

Ποιος δύνα­μη στ’ αλή­θεια έχει
όποιος χτυ­πά ή όποιος αντέχει
τα χτυπήματα;
Ποιος πάλι αμέ­ρι­μνα ρεμβάζει
τη βία αδιά­φο­ρα στοιβάζει
και τα θύματα;
Ποιος συγκα­λύ­πτει τα εγκλήματα
στο­λί­ζει λόγια κι ατυχήματα
εφευρίσκει;
Οι μονα­ξιές μας θα ψιθυρίζουν;
Οι συνει­δή­σεις μας θα ροχαλίζουν;
Βαραί­νουν ίσκιοι…
Πόσοι ανθρωπίσκοι
έχουν λανσάρει
ανά­γκη μας το καμουτσίκι
και το σφιγ­μέ­νο χαλινάρι
Φρα­γκά­τοι τύποι
κερ­δών οι κτύποι
κενά τα εντός, τα εκτός σε σήψη
κι ανα­κυ­κλώ­νε­ται η θλίψη
το σύστη­μά τους για να ξεπλύνουν
και τους λαούς να παροτρύνουν
στο φασι­σμό να βρουν τη λύση.
Ποιος στο παι­δί θ’ ανοί­ξει δρόμο;
Με ποιον θ’ αντι­στα­θώ στον τρόμο;
Πότε θα πού­με «φτά­νει πια» ώμο με ώμο;
Έχω κι εγώ δυνά­μεις κρύψει
Έχεις κι εσύ
Δεν είναι οι κόποι περισσοί
για­τί είναι κι άλλοι
όσοι κωφεύουν
όσοι αποφεύγουν
να ‘ναι στην πάλη.
Λάβε τη θέση σου επιτέλους
μέτω­πο ορθό, αιχ­μή του βέλους
για ζήση άλλη…

Ουρα­νία Κοσμίδου
Για τη δια­τή­ρη­ση επα­να­στα­τι­κής σπί­θας μέσα στο πηχτό σκο­τά­δι του νόμου και της τάξης.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο