Ούτε χριστός, ούτε… πρόσφυγας (ένας αχταρμάς, δημιούργημα του παραπαίοντος δουλοκτητισμού) — Του Στέλιου Κανάκη

Γρά­φει ο Στέ­λιος Κανά­κης //

Τελι­κά ήταν… πρό­σφυ­γας ο Χρι­στός; Μέγας καυ­γάς έχει ξεσπά­σει! Πριν όμως κατα­λή­ξου­με στο αν ήταν μετα­νά­στης ας ανα­ρω­τη­θού­με: ΗΤΑΝ (υπήρ­ξε); Για­τί ο πόνος, το αίμα και οι δολο­φο­νί­ες των μετα­να­στών και των προ­σφύ­γων υπάρ­χουν και οι δολο­φό­νοι τους ιμπε­ρια­λι­στές είναι συγκεκριμένοι.

Με τη μετα­φο­ρά της έδρας της Ρωμαϊ­κής αυτο­κρα­το­ρί­ας στην Κων­στα­ντι­νού­πο­λη, επι­κρα­τού­σε στην αυτο­κρα­το­ρία ένας ολό­κλη­ρος γαλα­ξί­ας θρη­σκευ­τι­κών δογ­μά­των, Εκκλη­σιών και αιρέ­σε­ων. Το γεγο­νός αυτό καθι­στού­σε αδύ­να­τη την επι­βο­λή ενιαί­ας πολι­τι­κής στους υπο­ταγ­μέ­νους λαούς της αυτο­κρα­το­ρί­ας, σε επο­χή μάλι­στα βαθέ­μα­τος της κρί­σης του δου­λο­κτη­τι­κού συστή­μα­τος. Έτσι ο Κων­στα­ντί­νος (μέγας κατά την Εκκλη­σία αλλά και μέγας δολο­φό­νος) συγκά­λε­σε την 1η οικου­με­νι­κή σύνο­δο (Νίκαια Βηθυ­νί­ας) όπου 318 αντι­πρό­σω­ποι όλων των δογ­μά­των, Εκκλη­σιών και αιρέ­σε­ων επε­ξερ­γά­στη­καν 2.231 κεί­με­να για όλους τους… θεούς και ημί­θε­ους του τότε κόσμου. Ανά­με­σά τους οι: Δίας, Μίθρας, Καί­σα­ρας, Θωρ, Μίνω­ας, Κρό­νος, Ρα, Όσι­ρις, Ίσις, Απόλ­λω­νας, Άρης, Αθη­νά, Ταύ­ρος, Ποσει­δώ­νας, Ήφαι­στος, Άτις, Ίντρα, Ερμής, Εκά­τη, Βάαλ, Ηρα­κλής, Άδω­νις, Διό­νυ­σος, Ήσους και Κρίσνα.

Η σύνο­δος, όπου πέσα­νε αρκε­τές κλω­τσιές κι άνοι­ξαν πολ­λά κεφά­λια, διήρ­κη­σε δύο μήνες αλλά δεν τα βρή­καν οπό­τε κατέ­φυ­γαν σε 17μηνη (!!!) ψηφο­φο­ρία. Επι­κρά­τη­σαν πέντε ονό­μα­τα: Καί­σα­ρας, Κρίσ­να, Μίθρας, Ώρος και Δίας.

Όπως βλέ­πε­τε κανέ­νας Γιαχ­βέ και κανέ­νας Χρι­στός κι ας ξέρε­τε σήμε­ρα, πως επρό­κει­το για σύνο­δο του χρι­στια­νι­σμού. Επε­νέ­βη και πάλι ο Κων­στα­ντί­νος και ζήτη­σε θεό που να ικα­νο­ποιεί τόσο τους λαούς της Δύσης όσο και της Ανα­το­λής. Κατό­πιν αυτού και με δυσκο­λία και ελά­χι­στη πλειο­ψη­φία (161 υπέρ-157 κατά), η σύνο­δος, κατέ­λη­ξε στο όνο­μα του θεού της νέας και ενιαί­ας θρη­σκεί­ας: Ήσους Κρίσ­να (HesusKrisna). Το οποίο και στα­δια­κά εξε­λί­χτη­κε σε Ήσους Κράιστ (Hesus Christ) και στη συνέ­χεια σε Τζέ­σους Κράιστ (Jesus Christ), που απο­δό­θη­κε στα ελλη­νι­κά ως Ιησούς χρι­στός. Και σχη­μα­το­ποι­ή­θη­κε βάσει της προ­τρο­πής του Κων­στα­ντί­νου στον Ευσέβιο:

«Μελέ­τη­σε αυτά τα βιβλία και κρά­τα από αυτά ότι είναι καλό. Αλλά ότι είναι κακό πέτα το. Ότι είναι καλό στο σ’ ένα βιβλίο, ένω­σέ το με ότι είναι καλό στο άλλο βιβλίο. Και αυτό που θα προ­κύ­ψει θα πρέ­πει να ονο­μα­στεί το Βιβλίο όλων των Βιβλίων».

Έτσι με το κόψι­μο και ράψι­μο κατα­φέ­ρα­με να έχου­με σήμε­ρα τον… θεό μας.

Τη βοη­θεία των:

“Θεός και Κεφά­λαιο”, Λάμπος Κώστας, Εκδό­σεις Κουκ­κί­δα… σ. 145, “The forged Origins”, Bushby Tony, σ. 35

_______________________________________________________________________________________________________

Στέλιος Κανάκης Διδάσκει στην επαγγελματική εκπαίδευση και παράλληλα δραστηριοποιείται στο χώρο του βιβλίου. Έχει γράψει, υπό μορφή ημερολογίων τα «Με τη μουσική του κόσμου», «Οι μουσικοί του κόσμου» και «Δώδεκα μήνες συνθέτες».  Επίσης το «Ιερές Βλακείες» Εμπειρία Εκδοτική 1η και 2η έκδοση – Εκδόσεις Εντύποις 3η και 4η και το «Η Αγρία Γραφή» Εκδόσεις ΚΨΜ.
[email protected] Facebook: Stelios Kanakis /ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΝΑΚΗΣ