Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ούτε ψύλλος στον κόρφο τους…

Ξεπερ­νούν κάθε όριο υπο­κρι­σί­ας ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, που «θυμή­θη­καν» τους εργα­ζό­με­νους της ΛΑΡΚΟ και σπεύ­δουν να εκφρά­σουν τη στή­ρι­ξή τους αυτές τις μέρες, που παί­ζε­ται η τελευ­ταία «πρά­ξη» του δράματος.
Δυο χρό­νια τώρα, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ έβα­ζαν πλά­τη στα σχέ­δια της κυβέρ­νη­σης και της ΕΕ. Απέ­φυ­γαν ακό­μα και να συνα­ντή­σουν αντι­προ­σω­πεία των Σωμα­τεί­ων στο τελευ­ταίο συλ­λα­λη­τή­ριο στην Αθή­να. Έκα­ναν ότι δεν άκου­σαν τίπο­τα όταν το ΚΚΕ κατέ­θε­σε τρο­πο­λο­γία στη Βου­λή, σχε­δόν πανο­μοιό­τυ­πη με τις θέσεις που κατα­θέ­τουν τα σωμα­τεία, και τις οποί­ες επί­σης κάνουν πως δεν ξέρουν.

Θέλουν να κρύ­ψουν τις δια­χρο­νι­κές τους ευθύ­νες για την απα­ξί­ω­ση της ΛΑΡΚΟ, και ότι πάνω στις πολι­τι­κές που εφάρ­μο­σαν ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ «πάτη­σε» η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ για να περ­πα­τή­σει τους εγκλη­μα­τι­κούς της σχεδιασμούς.

Ξεχνούν άρα­γε στον ΣΥΡΙΖΑ ότι στις 28/3/2019 ο τότε υπουρ­γός Οικο­νο­μι­κών, Ευ. Τσα­κα­λώ­τος, δεσμευό­ταν εγγρά­φως προς την Ευρω­παϊ­κή Επι­τρο­πή για την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση της ΛΑΡΚΟ, δίνο­ντας «πάσα» στον Σταϊ­κού­ρα, που τον δια­δέ­χτη­κε, να λέει ότι «τρία μεγά­λα πολι­τι­κά κόμ­μα­τα του­λά­χι­στον συμ­φω­νούν με το ποια πρέ­πει να είναι η λύση»;
Ο δε αρμό­διος υπουρ­γός του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Στα­θά­κης δήλω­νε ότι «όλα τα σενά­ρια για τη ΛΑΡΚΟ είναι ανοι­χτά», μπλο­κά­ρο­ντας μάλι­στα την υπο­γρα­φής νέας ΣΣΕ που είχε συμ­φω­νη­θεί από τα Σωμα­τεία και τη διοί­κη­ση της εταιρείας.

Επι­πλέ­ον, όταν ψηφι­ζό­ταν η τρο­πο­λο­γία για εκποί­η­ση, ο Τσί­πρας έβα­ζε ξανά πλά­τη στην κυβέρ­νη­ση, χτυ­πώ­ντας στην …πλά­τη τους εκπρο­σώ­πους των εργα­ζο­μέ­νων και μιλώ­ντας για «βιώ­σι­μη λύση», απορ­ρί­πτο­ντας στην ουσία το σαφές αίτη­μά τους «ενά­ντια στην ιδιωτικοποίηση».

Ούτε «ψύλ­λος στον κόρ­φο τους» λοι­πόν, τόσο των εργα­ζο­μέ­νων στη ΛΑΡΚΟ όσο και των κατοί­κων στις περιο­χές όπου δρα­στη­ριο­ποιεί­ται η εται­ρεία, με κάτι τέτοιους «υπο­στη­ρι­κτές». Οι εργα­ζό­με­νοι της ΛΑΡΚΟ τους ξέρουν πια καλά.
Όπως και ξέρουν ότι η πραγ­μα­τι­κή τους δύνα­μη βρί­σκε­ται στον αγώ­να τους, στην αλλη­λεγ­γύη ολό­κλη­ρης της εργα­τι­κής τάξης, ότι «μόνο ο λαός μπο­ρεί να σώσει τον λαό».
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο