Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ο αμόρφωτος βιβλιοδέτης που εξελίχθηκε σε κορυφαίο επιστήμονα, Μάικλ Φαραντέι

Στις 22 Φεβρουα­ρί­ου 1791 γεν­νιέ­ται ο Μάικλ Φαρα­ντέι. Αγγλος φυσι­κός και χημι­κός, θεμε­λιω­τής των αντι­λή­ψε­ων για το ηλε­κτρο­μα­γνη­τι­κό πεδίο. Με την επι­στη­μο­νι­κή διαί­σθη­ση που τον διέ­κρι­νε και με τη δεξιο­τε­χνία που τον χαρα­κτή­ρι­ζε, ο Φαρα­ντέι έκα­νε πολ­λά πει­ρά­μα­τα, στα οποία ανα­κα­λύ­φθη­καν θεμε­λιώ­δεις νόμοι της φυσι­κής και φυσι­κά φαι­νό­με­να. Οι έρευ­νές του για τη συμπε­ρι­φο­ρά των μαγνη­τών στο ηλε­κτρι­κό πεδίο απο­πε­ρα­τώ­θη­καν το 1831 με την ανα­κά­λυ­ψη της ηλε­κτρο­μα­γνη­τι­κής επα­γω­γής, δια­τύ­πω­σε το βασι­κό νόμο της, επε­ξή­γη­σε τη σχέ­ση μετα­ξύ του ρεύ­μα­τος επα­γω­γής των μαγνη­τι­κών ιδιο­τή­των του μέσου, μελέ­τη­σε το φαι­νό­με­νο της αυτε­πα­γω­γής και τα ρεύ­μα­τα σύν­δε­σης και απο­σύν­δε­σης. Η ανα­κά­λυ­ψη του φαι­νο­μέ­νου της ηλε­κτρο­μα­γνη­τι­κής επα­γω­γής είχε τερά­στια επι­στη­μο­νι­κή και πρα­κτι­κή σημα­σία και απο­τέ­λε­σε τη βάση της ηλεκτροτεχνίας.

Ο Φάρα­ντεϊ, σε αντί­θε­ση με την πλειο­ψη­φία των υπο­λοί­πων επι­στη­μό­νων της επο­χής, δεν ήταν γιος πλού­σιας και γνω­στής οικογενείας.Γεννήθηκε το 1791 στα προ­ά­στια του Λον­δί­νου. Η οικο­γέ­νεια του είχε οικο­νο­μι­κά προ­βλή­μα­τα αφού ο πατέ­ρας του που δού­λευε ως σιδε­ράς δεν μπο­ρού­σε να εξα­σφα­λί­σει αρκε­τά χρή­μα­τα για τα υπό­λοι­πα μέλη και έτσι ο Φάρα­ντεϊ σε ηλι­κία 14 ετών ξεκί­νη­σε να δου­λεύ­ει ως βοη­θός ενός βιβλιο­δέ­τη της περιο­χής. Χωρίς να έχει λάβει την παρα­μι­κρή μόρ­φω­ση, ειδι­κά σε τομείς όπως τα μαθη­μα­τι­κά και η φυσική,

Σύμ­φω­να με όσα δήλω­σε αργό­τε­ρα, ένα από τα πιο μεγά­λα πλε­ο­νε­κτή­μα­τα της βιβλιο­δε­σί­ας ήταν η τερά­στια ποι­κι­λία δια­θέ­σι­μων βιβλί­ων που είχε στην διά­θε­ση του. Μέσα στα εφτά χρό­νια που πέρα­σε στο μαγα­ζί, πέρα­σε πολ­λές ώρες δια­βά­ζο­ντας δεμέ­να βιβλία επι­στη­μο­νι­κού περιε­χο­μέ­νου. Η πρώ­τη του επα­φή με τη φυσι­κή ήρθε μέσα σε αυτό το μικρό βιβλιοδετείο.

Ο Φάρα­ντεϊ δεν άργη­σε να ανα­κα­λύ­ψει το πάθος του για τη φυσι­κή. Μιλώ­ντας στο αφε­ντι­κό του για το τερά­στιο ενδια­φέ­ρον που του είχαν προ­ξε­νή­σει οι θεω­ρί­ες και οι τύποι της φυσι­κής, βρή­κε τον πρώ­το του υπο­στη­ρι­κτή στην προ­σπά­θεια του να ασχο­λη­θεί με την επι­στή­μη. Μέσω των επα­φών που δια­τη­ρού­σε, ο κάτο­χος του βιβλιο­δε­τεί­ου βρή­κε προ­σκλή­σεις για τις δια­λέ­ξεις του Χάμ­φρι Ντέι­βι, ενός γνω­στού φυσι­κού τις επο­χής που μιλού­σε για τον ηλε­κτρι­σμό και για τις κρυ­φές δυνά­μεις που πρέ­πει να υπήρ­χαν κάτω από την επι­φά­νεια του ορα­τού σύμπα­ντος μας.

Ο Φάρα­ντεϊ φρό­ντι­σε να παρα­κο­λου­θή­σει όλες τις δια­λέ­ξεις, να κρα­τή­σει σημειώ­σεις και να δέσει ένα βιβλίο με όλα τα περιε­χό­με­να τους. Αφού μελέ­τη­σε προ­σε­κτι­κά το βιβλίο του και εργά­στη­κε πρό­χει­ρα πάνω σε αυτό, σε ηλι­κία 20 ετών παρου­σιά­στη­κε στο Βασι­λι­κό Ίδρυ­μα του Λον­δί­νου ζητώ­ντας συνέ­ντευ­ξη από τον διά­ση­μο διευ­θυ­ντή του, σερ Χάμ­φρι Ντέι­βι. Ο Ντέι­βι εντυ­πω­σιά­στη­κε, κυρί­ως από το πάθος και το θρά­σος του νεα­ρού Αγγλου, και τον προ­σέ­λα­βε ως βοη­θό του.

Από αυτή τη θέση, ο Φάρα­ντεϊ κατά­φε­ρε να απο­κτή­σει σημα­ντι­κές εμπει­ρί­ες και να ενι­σχύ­σει σημα­ντι­κά τις γνώ­σεις του στον τομέα της φυσι­κής. Ο Ντέι­βι προ­σπά­θη­σε να του μετα­δώ­σει τις γνώ­σεις του αλλά και να τον εντά­ξει στην επι­στη­μο­νι­κή κοι­νό­τη­τα της επο­χής. Κάνο­ντας ταξί­δια μαζί με τον «μέντο­ρα» του, γνώ­ρι­σε αρκε­τούς γνω­στούς φυσικούς.

Λίγο πριν συμπλη­ρώ­σει την 3η δεκα­ε­τία της ζωής του, ο Φάρα­ντεϊ είχε πλέ­ον εξε­λι­χθεί σε κανο­νι­κό επιστήμονα.

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο