Ο δεξιός Π. Κανελλόπουλος απαντά στους Κυρανάκηδες, ΔΑΠίτες και λοιπούς αντιστόρητους αντικομμουνιστές

Στις 26 Ιου­νί­ου 1981, με κυβέρ­νη­ση ΝΔ, συζη­τή­θη­κε Επε­ρώ­τη­ση του ΚΚΕ για την ανα­γνώ­ρι­ση της Εθνι­κής Αντίστασης.Ιδιαίτερη αίσθη­ση στη συζή­τη­ση έκα­νε η τοπο­θέ­τη­ση του βου­λευ­τή της ΝΔ Πανα­γιώ­τη Κανελ­λό­που­λου, ο οποί­ος το 1947 και το 1967 δια­τέ­λε­σε για σύντο­μο διά­στη­μα πρό­ε­δρος της κυβέρνησης,

Το ΕΑΜ πάλεψε για μια κοινωνία δικαιότερη — Έδωσε τους περισσότερους νεκρούς

Το ΕΑΜ ήταν η πιο μεγά­λη οργά­νω­ση, η μόνη μαζι­κή οργά­νω­ση. Απο­ρώ, πώς είπε (πριν δύο χρό­νια) ο κ. Αβέ­ρωφ, ότι το “ΕΑΜ δεν είχε εθνι­κή δρά­ση”. Ποιοι είχαν τις πιο πολ­λές απώ­λειες; Το ΕΑΜ είχε τις μεγα­λύ­τε­ρες. Αυτό το κρι­τή­ριο είναι αρκε­τό… Το ΕΑΜ δεν ήταν, βέβαια, μόνο αντι­στα­σια­κή οργά­νω­ση. Μα ποια από τις άλλες οργα­νώ­σεις ήταν μόνο αντι­στα­σια­κή; Άλλοι συν­δέ­α­νε την αντί­στα­ση με την επι­στρο­φή του Γεωρ­γί­ου Β΄. Άλλοι ε την εγκα­θί­δρυ­ση μιας αβα­σί­λευ­της δημο­κρα­τί­ας. Άλλοι θέλαν μια κοι­νω­νία δικαιό­τε­ρη, στη­ριγ­μέ­νη στην κοι­νω­νι­κή δικαιο­σύ­νη, μια κοι­νω­νία που αργό­τε­ρα ονο­μά­στη­κε Λαϊ­κή Δημο­κρα­τία. Δεν συμ­με­ρί­ζο­μαι αυτή την ιδε­ο­λο­γία, αλλά τη σέβο­μαι. Αυτό που υπάρ­χει στη Σοβιε­τι­κή Ένω­ση, στη Βουλ­γα­ρία ή στην Τσε­χο­σλο­βα­κία, κτλ., δεν είναι ολο­κλη­ρω­τι­κό καθε­στώς. Δεν έχει σχέ­ση με τα καθε­στώ­τα του Χίτλερ ή του Μου­σο­λί­νι. Αντα­πο­κρί­νε­ται σε μια ιστο­ρι­κή επι­τα­γή, ενώ δεν αντα­πο­κρι­νό­ταν σε κάτι τέτοιο ούτε το καθε­στώς του Χίτλερ, ούτε το καθε­στώς του Μουσολίνι…

Τι έκα­ναν στα χρό­νια της κατο­χής οι αρχη­γοί των μεγά­λων κομ­μά­των και των “Λαϊ­κών” και των “Φιλε­λεύ­θε­ρων”; Απέ­φυ­γαν κάθε ενέρ­γεια. Δεν αγωνίστηκαν…
Πώς να αρνη­θώ, όμως, ότι το ΕΑΜ έκα­νε αντί­στα­ση; Πώς να αρνη­θώ την οργά­νω­ση, που απέ­τρε­ψε την επι­στρά­τευ­ση; Πώς να αρνη­θώ μια οργά­νω­ση που είχε τόσους πολ­λούς νεκρούς. Δεν περι­μέ­νω από τη σημε­ρι­νή κυβέρ­νη­ση (σ.σ. της ΝΔ) να ανα­γνω­ρί­σει την αντί­στα­ση. Την καλώ, όμως, να τιμή­σει τους νεκρούς και τις οικο­γέ­νειές τους, να καταρ­γή­σει το νόμο του 1969, που ανα­γνώ­ρι­σε σαν “αντί­στα­ση” τα τάγ­μα­τα ασφαλείας!”

Όταν ένα χρό­νο αργό­τε­ρα, στις 17 Αυγού­στου 1982, η ελλη­νι­κή Βου­λή με νόμο του ΠΑΣΟΚ ανα­γνώ­ρι­ζε επι­τέ­λους την εθνι­κή αντί­στα­ση και κυρί­ως το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, 38 ολό­κλη­ρα χρό­νια μετά από την απε­λευ­θέ­ρω­ση, ο Πανα­γιώ­της Κανελ­λό­που­λος υπήρ­ξε ο μονα­δι­κός βου­λευ­τής της Ν.Δ. που παρέ­μει­νε στη αίθου­σα του Κοι­νο­βου­λί­ου και ψήφι­σε υπέρ της κύρω­σής του, τονί­ζο­ντας την ανά­γκη για εθνι­κή συμφιλίωση.

Η τοπο­θέ­τση του δεξιού Πανα­γιώ­τη Κανελ­λό­που­λου είναι η απά­ντη­ση στους κάθε λογής αντι­κομ­μου­νι­στές και αρνη­τές της πραγ­μα­τι­κής ιστο­ρί­ας. Αντι­κομ­μου­νι­στές δια­φό­ρων χρω­μα­τι­σμών και πολι­τι­κής τοποθέτησης.