Ο δρ. Σταμάτης Κριμιζής κι η λίγδα των Παπατζήδων

Γρά­φει ο Στέ­λιος Κανά­κης //

«Μια φωτο­γρα­φία, χίλιες λέξεις». Φρά­ση χιλιοει­πω­μέ­νη. Απο­δί­δε­ται στους Κινέ­ζους. Ο Αϊζεν­στάιν έλε­γε, ότι το γκρο-πλαν σ’ ένα πρό­σω­πο, καταρ­γεί την έννοια του χώρου και κάνει τη συνεί­δη­ση του θεα­τή να βρε­θεί σε μια άλλη διά­στα­ση, εκεί­νη της φυσιο­γνω­μί­ας. Στην περί­πτω­σή μας, της φυσιο­γνω­μί­ας της Φυσιο­γνω­μί­ας αλλά και αυτής του σεση­πό­τος φόντου.

Και να λοι­πόν ένας άνθρω­πος μπρο­στά μας σεμνός, μετρη­μέ­νος κι απο­λύ­τως προ­σγειω­μέ­νος – σε πλή­ρη αντί­θε­ση με το έργο του. Στη ζώνη των αστε­ροει­δών (στον χώρο μετα­ξύ του Άρη και του Δία περι­στρέ­φε­ται ο αστε­ροει­δής 8323 Κρι­μι­ζής (ανα­κα­λύ­φθη­κε το 1979), στον οποίο, διό­λου τυχαία και απο­λύ­τως δίκαια, δόθη­κε το όνο­μά του, προς τιμή του έργου του.

Αντι­θέ­τως το σεση­πός φόντο, αδυ­να­τώ­ντας να πάει ακό­μη και στο ψιλι­κα­τζί­δι­κο της γει­το­νιάς του αφύ­λα­κτο, θα ξοφλή­σει στα σκου­πί­δια της ιστο­ρί­ας απ’ όπου και αναδύθηκε.

Ο δρ. Στα­μά­της Κρι­μι­ζής είναι ένας Επι­στή­μο­νας. Ένας συγκρο­τη­μέ­νος, σοβα­ρός, ήρε­μος, ευγε­νι­κός, μει­λί­χιος άνθρω­πος. Δεν έχει ανά­γκη από θεούς και δαί­μο­νες έστω κι αν οι δεύ­τε­ροι κάποιες φορές ξεπη­δά­νε μπρος του. Καθη­γη­τής στο Πανε­πι­στή­μιο των ΗΠΑ Johns Hopkins ήταν ο επι­κε­φα­λής των απο­στο­λών Voyager 1 και 2 και από τους κορυ­φαί­ους συντε­λε­στές στα προ­γράμ­μα­τα Galileo, Ulysses, Cassini, New Horizon. Έχει ταξι­δέ­ψει με τις συσκευ­ές του σε όλο το Ηλια­κό σύστη­μα. Έχει γνω­ρί­σει – και μαζί του η ανθρω­πό­τη­τα, όλους τους πλα­νή­τες του Ηλια­κού μας συστή­μα­τος από τον μικρο­σκο­πι­κό Ερμή μέχρι και τον απώ­τα­το Πλούτωνα.

Ο δρ. Στα­μά­της Κρι­μι­ζής συνέ­βα­λε στο να φτά­σει η ανθρω­πό­τη­τα σε απο­στά­σεις, όπου το σήμα για να πάει ή να επι­στρέ­ψει από την δια­στη­μο­συ­σκευή κάνει, με την ταχύ­τη­τα του φωτός (300.000 χλμ το δευ­τε­ρό­λε­πτο), 20 ώρες. Με το Vogiazer 1 ήδη βρί­σκε­ται στον δια­στρι­κό χώρο, 21 δισε­κα­τομ­μύ­ρια χιλιό­με­τρα μακριά από τον Ήλιο μας.

Ο Επι­στή­μο­νας που γνώ­ρι­σε την πυρα­κτω­μέ­νη Αφρο­δί­τη, τον κόκ­κι­νο Άρη, τον Δία και τους δορυ­φό­ρους του, τον Κρό­νο με τους δακτυ­λί­ους του, τον γαλά­ζιο Ουρα­νό, τον μπλε Ποσει­δώ­να, την ομορ­φιά του Πλού­τω­να, τα χρώ­μα­τα και το κλί­μα του, θεω­ρεί ότι τα βήμα­τά μας είναι στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα μηδα­μι­νά κι η γνώ­ση απέ­ρα­ντη. Σα να έχου­με βου­τή­ξει τα πόδια μας στην ακρο­θα­λασ­σιά αλλά δεν έχου­με πάει πολύ βαθιά μέσα στον ωκεανό.

Κάπως έτσι το είχε πει κι ο Ισα­άκ Νεύτων:

«Δεν γνω­ρί­ζω πώς μπο­ρεί να φαί­νο­μαι στον κόσμο, όσον όμως αφο­ρά τον εαυ­τό μου νομί­ζω ότι μοιά­ζω με ένα αγό­ρι που παί­ζει στην παρα­λία ψάχνο­ντας εδώ και εκεί­να να βρει ένα καλύ­τε­ρο βότσα­λο ή ένα πιο όμορ­φο όστρα­κο από τα συνη­θι­σμέ­να, ενώ την ίδια στιγ­μή ένας ολό­κλη­ρος ωκε­α­νός γνώ­σης απλώ­νε­ται εντε­λώς ανε­ξε­ρεύ­νη­τος μπρο­στά του».

Αυτόν τον ωκε­α­νό καλεί­ται να πλεύ­σει η ανθρω­πό­τη­τα στην Οδύσ­σειά της προς την γνώ­ση. Που μπο­ρεί να μην έχει Ιθά­κη στην απε­ρα­ντο­σύ­νη της, αλλά την ελπί­δα ότι θα εξυ­ψώ­σει και θα απε­λευ­θε­ρώ­σει την ανθρω­πό­τη­τα από τα δεσμά της άγνοιας.

Με την προ­ϋ­πό­θε­ση ότι θα κατα­φέ­ρει να απε­λευ­θε­ρω­θεί η ίδια από τα δεσμά της τάξης που την δια­φε­ντεύ­ει, κατευ­θύ­νει την έρευ­νά της και κερ­δί­ζει από τα επι­τεύγ­μα­τά της. Και ο κάθε επι­στή­μο­νας, όλη η ανθρω­πό­τη­τα να απε­λευ­θε­ρω­θού­με από τα παρά­σι­τα της εκμε­τάλ­λευ­σης, τα ελε­ει­νά ανδρεί­κε­λα του κέρ­δους και τους άθλιους Παπα­τζή­δες τους, που ρυπαί­νουν το… φόντο των προ­σπα­θειών των Κρι­μι­ζή­δων και μας σπρώ­χνουν σε νέο Μεσαίωνα.

Τότε οι άνθρω­ποι, όλοι οι άνθρω­ποι, μαζί με τον Κρι­μι­ζή και τους συνα­δέλ­φους του θα έχου­με μόνο μια έγνοια, έναν «εφιάλ­τη»:

«Να μην πάθει βλά­βη κάποιο δια­στη­μι­κό μας όχημα»

_______________________________________________________________________________________________________

Στέλιος Κανάκης Διδάσκει στην επαγγελματική εκπαίδευση και παράλληλα δραστηριοποιείται στο χώρο του βιβλίου. Έχει γράψει, υπό μορφή ημερολογίων τα «Με τη μουσική του κόσμου», «Οι μουσικοί του κόσμου» και «Δώδεκα μήνες συνθέτες».  Επίσης το «Ιερές Βλακείες» Εμπειρία Εκδοτική 1η και 2η έκδοση – Εκδόσεις Εντύποις 3η και 4η και το «Η Αγρία Γραφή» Εκδόσεις ΚΨΜ.
[email protected] Facebook: Stelios Kanakis /ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΝΑΚΗΣ