Ο Δ. Κουτσούμπας για το Τείχος του Βερολίνου

Για το Τεί­χος του Βερο­λί­νου ρωτή­θη­κε χτες σε συνέ­ντευ­ξή του στα «Παρα­πο­λι­τι­κά» ο Γενι­κός Γραμ­μα­τέ­ας της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπας:

– Να σας κάνω μία ερώ­τη­ση ακό­μα κ. Γενι­κέ Γραμ­μα­τέα, επει­δή βλέ­πω σήμε­ρα στο σύσ­σω­μο σχε­δόν ευρω­παϊ­κό Τύπο να ετοι­μά­ζο­νται, να έχου­με τα προ­ε­όρ­τια της αυρια­νής γιορ­τής για την Ευρώ­πη, η οποία είναι για τα 30 χρό­νια από την πτώ­ση του Τεί­χους και που σημα­το­δό­τη­σε την έναρ­ξη των δια­δι­κα­σιών επα­νέ­νω­σης της Ανα­το­λι­κής και της Δυτι­κής Γερ­μα­νί­ας. Επει­δή αύριο λοι­πόν θα δού­με αυτές τις γιορ­τές στη Γερ­μα­νία και αλλού στην Ευρώ­πη, το ΚΚΕ σήμε­ρα, 30 χρό­νια μετά, πώς αντι­με­τω­πί­ζει αυτό το ιστο­ρι­κό γεγονός;

– Το ΚΚΕ το αντι­με­τω­πί­ζει έτσι όπως πρέ­πει νομί­ζω να το αντι­με­τω­πί­ζουν όλοι οι λαοί. Για­τί οποια­δή­πο­τε εκτί­μη­ση και οποιο­δή­πο­τε ιστο­ρι­κό γεγο­νός πρέ­πει να το βλέ­πεις πλέ­ον εκ του απο­τε­λέ­σμα­τος, με βάση την ιστο­ρι­κή πεί­ρα και τι πρό­σφε­ρε και τι έφε­ρε για τους λαούς. Και βλέ­που­με βεβαί­ως ότι μετά το 1989 ‑αυτά τα 30 χρό­νια- και για το γερ­μα­νι­κό λαό και για τους λαούς της Ευρώ­πης έχου­με αντι­δρα­στι­κο­ποί­η­ση, άνο­δο φασι­στι­κών — ακρο­δε­ξιών τάσε­ων, έχου­με επι­κρά­τη­ση ενός ρεβαν­σι­σμού, έχου­με όξυν­ση οικο­νο­μι­κών κρί­σε­ων, ανερ­γί­ας, προ­βλη­μά­των, πράγ­μα­τα που δεν υπήρ­χαν σε αυτό το σοσια­λι­στι­κό μέρος της Γερ­μα­νί­ας τότε. Ούτε ανερ­γία υπήρ­χε, η Παι­δεία, η Υγεία ήταν σε υψη­λά επί­πε­δα δωρε­άν και δημό­σια, ο πολι­τι­σμός, μια σει­ρά δηλα­δή πλευ­ρές απα­ραί­τη­τες για να μπο­ρεί ο άνθρω­πος να αισθά­νε­ται ελεύ­θε­ρος, ήταν παρού­σες. Μπο­ρεί να υπήρ­χαν λάθη, έχου­με κάνει κρι­τι­κή, έχου­με βγά­λει και εμείς συμπε­ρά­σμα­τα από το πως αυτή η προ­σπά­θεια οικο­δό­μη­σης του σοσια­λι­σμού τον περα­σμέ­νο αιώ­να ‑φυσι­κά σε άλλες συν­θή­κες- επέ­δρα­σε στους λαούς είτε θετι­κά είτε αρνη­τι­κά, όμως το τελι­κό δια­κύ­βευ­μα είναι αυτό: Εκεί γινό­ταν ουσια­στι­κά σύγκρου­ση καπι­τα­λι­σμού και σοσιαλισμού.

Το Μάη του ‘49 φτιά­χτη­κε η Ομο­σπον­δια­κή Δημο­κρα­τία της Γερ­μα­νί­ας, τότε απο­χω­ρί­στη­κε, που ήταν το έδα­φος όπου ήταν οι σύμ­μα­χες δυνά­μεις της Δύσης, ΗΠΑ, Βρε­τα­νοί και Γάλ­λοι και μετά στις 7 του Οκτώ­βρη του ‘49, ιδρύ­θη­κε η Γερ­μα­νι­κή Λαο­κρα­τι­κή Δημο­κρα­τία, όπου η Σοβιε­τι­κή Ένω­ση είχε την επί­δρα­σή της στον τομέα εκεί­νο. Το Βερο­λί­νο ήταν στο έδα­φος της σοσια­λι­στι­κής Γερ­μα­νί­ας, της Ανα­το­λι­κής Γερ­μα­νί­ας, ήταν ουσια­στι­κά μια πόλη, μια πρω­τεύ­ου­σα, χωρι­σμέ­νη στα δύο. Η μισή καπι­τα­λι­στι­κή, η άλλη σοσια­λι­στι­κή. Μέχρι το 1961, δηλα­δή για 12 χρό­νια, δεν υπήρ­χε τεί­χος, αυτό φτιά­χτη­κε κάτω από συγκε­κρι­μέ­να ζητή­μα­τα από επι­θέ­σεις, από εισ­ροή δεκά­δων χιλιά­δων πρα­κτό­ρων της CIA, με δημιουρ­γία — στε­λέ­χω­ση υπη­ρε­σιών ασφα­λεί­ας από το Δυτι­κό Βερο­λί­νο με πρώ­ην ναζί, πρώ­ην στε­λέ­χη του χιτλε­ρι­σμού, που δεν διώ­χτη­καν και αξιο­ποι­ή­θη­καν ενά­ντια στη Σοβιε­τι­κή Ένω­ση και τη Λαο­κρα­τι­κή Γερ­μα­νία και αυτό είχε την εξέ­λι­ξή του. Αυτή είναι η άλλη εξή­γη­ση, που δίνου­με εμείς και που δίνει όταν τον ρωτά­νε και ο γερ­μα­νι­κός λαός. Για παρά­δειγ­μα στο έδα­φος της ενο­ποι­η­μέ­νης Γερ­μα­νί­ας, το 50% μιλά θετι­κά για εκεί­νο το καθε­στώς στα βασι­κά του ζητή­μα­τα και βέβαια στο ανα­το­λι­κό μέρος είναι πολύ περισσότερο».