Τις τελευ­ταί­ες μέρες δια­κι­νεί­ται από την κυβέρ­νη­ση ο εκβια­σμός των διπλών εκλογών.
Περι­γρά­φε­ται ως «ταλαι­πω­ρία», «περι­πέ­τεια»…
Η κυβέρ­νη­ση με αυτόν τον τρό­πο προ­κα­λεί τον ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμ­μα­τα της αντι­πο­λί­τευ­σης να συναι­νέ­σουν στη δια­μόρ­φω­ση νέου εκλο­γι­κού νόμου που θα απο­κλεί­σει τις διπλές εκλο­γές και θα εξα­σφα­λί­σει τη «στα­θε­ρό­τη­τα».

Με αφορ­μή (και) αυτά τα σενά­ρια, ο Αλέ­ξης Τσί­πρας …σαν έτοι­μος από και­ρό πήρε την «πάσα» και θυμή­θη­κε στην πρό­σφα­τη συνε­δρί­α­ση της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής Ανα­συ­γκρό­τη­σης του ΣΥΡΙΖΑ να μιλή­σει για «τη δυνα­τό­τη­τα να προ­κύ­ψει μια κυβέρ­νη­ση συνερ­γα­σί­ας όλων των δημο­κρα­τι­κών και προ­ο­δευ­τι­κών δυνά­με­ων»…

Την ίδια στιγ­μή, άλλα στε­λέ­χη του ΣΥΡΙΖΑ δια­κι­νούν το επι­χεί­ρη­μα πως, σύμ­φω­να με το Σύνταγ­μα, ο ελά­χι­στος αριθ­μός για να λάβει μία κυβέρ­νη­ση ψήφο εμπι­στο­σύ­νης είναι 120 ψήφοι, που με ανα­λο­γι­κό σύστη­μα αντι­στοι­χεί σε ποσο­στό 40% του εκλο­γι­κού σώματος…

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, ο «εκβια­σμός» της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ απο­τε­λεί την καλύ­τε­ρη «πάσα» στον ΣΥΡΙΖΑ στην προ­σπά­θειά του να υψώ­σει εκ νέου κάλ­πι­κες δια­χω­ρι­στι­κές γραμ­μές μέσα στην ελλη­νι­κή κοι­νω­νία. Γι’ αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ, ως το μετα­μο­ντέρ­νο ΠΑΣΟΚ, θυμή­θη­κε τα αλή­στου μνή­μης περί «κυβέρ­νη­σης δημο­κρα­τι­κών και προ­ο­δευ­τι­κών δυνά­με­ων». Φυσι­κά σήμε­ρα δεν είμα­στε ούτε στο 1985, ούτε καν στο 2015. Η πεί­ρα της συγκυ­βέρ­νη­σης των «αντι­μνη­μο­νια­κών δυνά­με­ων», που έγι­νε η «μνη­μο­νια­κό­τε­ρη» όλων, είναι και πολύ νωπή και πολύ πικρή. Πλέ­ον μιλά­νε τα έργα του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο ως κυβέρ­νη­σης για 4μισι χρό­νια, όσο και ως αξιω­μα­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης, πριν και τώρα. Χώρια που σήμε­ρα, πλέ­ον, μιλά­με για ένα «ΣΥΡΙΖΑ — ΠΑΣΟΚ» στην κυριολεξία.

Το πλέ­ον ρεα­λι­στι­κό σενά­ριο σε περί­πτω­ση αδυ­να­μί­ας σχη­μα­τι­σμού κυβέρ­νη­σης (αν κρί­νου­με με βάση τις θέσεις και τα πεπραγ­μέ­να των κομ­μά­των) είναι η δυνα­τό­τη­τα να προ­κύ­ψει μία συγκυ­βέρ­νη­ση ΝΔ — ΣΥΡΙΖΑ, ή ‑σε πρώ­τη φάση του­λά­χι­στον- να ανοί­ξει ο δρό­μος σε μία τέτοια συγκυ­βέρ­νη­ση αργό­τε­ρα. Και όσοι ξορ­κί­ζουν αυτό το ενδε­χό­με­νο, ας σκε­φτούν πώς το αντι­με­τώ­πι­ζαν παλιό­τε­ρα η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, μέχρι που το έκα­ναν πρά­ξη. Τονί­ζου­με τα εξής:

• Πριν τις πρό­σφα­τες εκλο­γές ο ίδιος ο Τσί­πρας, ο ηγέ­της των «προ­ο­δευ­τι­κών δυνά­με­ων», δήλω­νε πως «κάτω από ακραί­ες συν­θή­κες» μπο­ρεί να υπάρ­ξει συγκυ­βέρ­νη­ση (του ΣΥΡΙΖΑ) με τη Δεξιά. Άλλω­στε, και ο ίδιος την έχει κάνει πρά­ξη μία φορά με τους ΑΝΕΛ…
• Στον χαι­ρε­τι­σμό της στο συνέ­δριο της ΝΔ η εκπρό­σω­πος του ΣΥΡΙΖΑ σημεί­ω­σε πως «είμα­στε ανοι­χτοί να συζη­τή­σου­με θέμα­τα όπου μπο­ρεί να υπάρ­χει συναί­νε­ση. Είναι αυτο­νό­η­το ότι υπάρ­χουν μεγά­λα περι­θώ­ρια συγκλί­σε­ων για τον γεω­πο­λι­τι­κό ρόλο της Ελλά­δας (…) Είναι αυτο­νό­η­το πως υπάρ­χουν περι­θώ­ρια συγκλί­σε­ων για το εθνι­κό συμ­φέ­ρον, στη συζή­τη­ση που έχει ανοί­ξει στην ΕΕ για τη βελ­τί­ω­ση των πολι­τι­κών, την ανα­θε­ώ­ρη­ση συν­θη­κών, την ασφά­λεια, την άμυ­να και το δημο­σιο­νο­μι­κό πλαί­σιο». Πίσω από αυτές τις λέξεις κρύ­βε­ται η στρα­τη­γι­κή συμ­φω­νία στα μεγά­λα ζητή­μα­τα: Στην εμπλο­κή της Ελλά­δας στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ — ΕΕ, στην πολι­τι­κή στή­ρι­ξης της καπι­τα­λι­στι­κής ανάπτυξης.
• Θυμί­ζου­με, επί­σης, ότι όταν τέθη­κε το κολοσ­σιαίο πολι­τι­κό ζήτη­μα της ψήφι­σης του 3ου μνη­μο­νί­ου, μια χαρά συνέ­πρα­ξαν ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τότε.
• Δεν θα αδι­κή­σου­με τη ΝΔ που επί­σης έχει φανεί γεν­ναιό­δω­ρη στην ανα­γνώ­ρι­ση του αντι­λαϊ­κού έργου του ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι έχου­με την εικό­να τού πόσο χαρού­με­νος δήλω­νε ο Άδω­νις Γεωρ­γιά­δης ‑προ­ε­κλο­γι­κά- για τη φιλο­α­με­ρι­κά­νι­κη πολι­τι­κή που ακο­λού­θη­σε η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ. Όπως και τα πρό­σφα­τα εύση­μα του Βρού­τση, υπουρ­γού της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ, στους προ­κα­τό­χους του όσον αφο­ρά στην κατε­δά­φι­ση της Κοι­νω­νι­κής Ασφά­λι­σης, έναν δια­καή πόθο του μεγά­λου κεφα­λαί­ου. Τι άλλο σημαί­νει η δήλω­σή του πως «(σ.σ. ως κυβέρ­νη­ση) θα έχου­με ολο­κλη­ρώ­σει μία μεγά­λη ασφα­λι­στι­κή μεταρ­ρύθ­μι­ση ως ένα απο­τέ­λε­σμα από το 2010, από την περί­ο­δο του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ»!

✔️   Όπως βλέ­που­με, ισχύ­ει από­λυ­τα ότι «το ένα χέρι νίβει τ’ άλλο και τα δυο το πρό­σω­πο».

Άλλω­στε, δεν νομί­ζου­με πως στον ΣΥΡΙΖΑ …ανα­τρι­χιά­ζουν με την προ­ο­πτι­κή συγκυ­βέρ­νη­σης ακό­μα και με τη ΝΔ. Η μετε­ξέ­λι­ξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ΠΑΣΟΚ είναι τέτοια που ένας πυρή­νας «άρτι αφι­χθέ­ντων» στε­λε­χών του έχει ήδη συγκυ­βερ­νή­σει — και όχι μόνο μία φορά — με τη ΝΔ. Τα περισ­σό­τε­ρα λόγια και απο­δει­κτι­κά στοι­χεία περισσεύουν.

💥  Όσο κι αν σηκωθούν οι τόνοι της αντιπαράθεσης ανάμεσα στο σημερινό δίπολο του αστικού πολιτικού συστήματος υπάρχει ένα δεδομένο:
✔️   Ο λαός έχει απέναντί του ένα ενιαίο μπλοκ που υπηρετεί με πάθος την πολιτική του μεγάλου κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ.
✔️   Για να μπουν εμπόδια σε αυτήν την πολιτική, για να ανοίξει ο δρόμος για καλύτερους όρους δουλειάς και ζωής υπάρχει επίσης ένα δεδομένο:
✔️   Η μαχητική συμπόρευση με το ΚΚΕ στους δρόμους του αγώνα με την προώθηση μίας πλατιάς αντικαπιταλιστικής — αντιμονοπωλιακής συμμαχίας και πάλης.

🚩 Εκεί που τελικά κρίνονται όλα🎈 …

|> πηγή <|