Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ο Θ. Παπακωνσταντίνου περνά «ψιλό γαζί» την ΕΛ.ΑΣ. για την… «ωραιοποιημένη» και διαστρεβλωμένη εκδοχή της για τα γεγονότα

Με ανα­κοί­νω­σή της η ΕΛ.ΑΣ. προ­σπα­θεί να κρύ­ψει τις ευθύ­νες της για τη δολο­φο­νι­κή επί­θε­ση κατά τη διάρ­κεια συναυ­λί­ας σε φεστι­βάλ αναρ­χο­αυ­το­νο­μων ομά­δων στο ΑΠΘ. Και ενώ τα ΜΑΤ πέτα­ξαν χημι­κά μέσα στον κόσμο που παρα­κο­λου­θού­σε τη συναυ­λία, ενέρ­γεια απα­ρά­δε­κτη και εξαι­ρε­τι­κά επι­κίν­δυ­νη, η Ελ.ΑΣ. ισχυ­ρί­ζε­ται ότι δεν έρι­ξε χημι­κά στη συναυλία!!!

Στην ανα­κοί­νω­ση της αστυ­νο­μί­ας με

Στην… «ωραιο­ποι­η­μέ­νη» και δια­στρε­βλω­μέ­νη εκδο­χή για τα γεγο­νό­τα στο Αρι­στο­τέ­λειο, καθώς και στον ισχυ­ρι­σμό της ότι δεν χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν χημι­κά ενα­ντί­ον του κόσμου, απά­ντη­σε ο Θανά­σης Παπα­κων­στα­ντί­νου μ’ ένα δηκτι­κό ποστ στην προ­σω­πι­κή του σελί­δα στο Facebook.

Λίγες ώρες νωρί­τε­ρα είχε σχο­λιά­σει και εμμέ­σως τη χθε­σι­νή απρό­κλη­τη και εξαι­ρε­τι­κά επι­κίν­δυ­νη επί­θε­ση των αστυ­νο­μι­κών ενα­ντί­ον του κοι­νού που παρα­κο­λου­θού­σε τη συναυ­λία του, ανε­βά­ζο­ντας και το εξί­σου ειρω­νι­κό ως προς τις αστυ­νο­μι­κές συμπε­ρι­φο­ρές τρα­γού­δι του το «Σκου­λα­ρί­κι».

Έγρα­ψε ο Θανά­σης Παπακωνσταντίνου:

«Πριν από λίγο επέ­στρε­ψα στο χωριό που μένω και διά­βα­σα την ανα­κοί­νω­ση της αστυ­νο­μί­ας (σιγά να μη τη γρά­ψω και με κεφα­λαίο) για τα χθε­σι­νά γεγο­νό­τα στη διάρ­κεια της συναυ­λί­ας μας στο γρα­σί­δι της φιλο­σο­φι­κής σχο­λής του ΑΠΘ:

“…ενώ οι αστυ­νο­μι­κές δυνά­μεις, δεν κινή­θη­καν ενα­ντί­ον των ατό­μων που την παρα­κο­λου­θού­σαν και δεν έγι­νε χρή­ση χημι­κών από αυτές, στο χώρο της συναυλίας”.

Ε, ναι! Μας έπια­σε όλους ξαφ­νι­κά μια ανε­ξή­γη­τη συγκί­νη­ση, ένα φουλ­τά­κια­σμα στο πρό­σω­πο (από την έξα­ψη;) και δάκρυα χαρ­μο­λύ­πης. Κάποιος ανα­φώ­νη­σε ότι είδε το Χρι­στό φαντάρο!

“Στη συνέ­χεια και κατά την απο­χώ­ρη­ση του πλή­θους, μετά από δια­κο­πή της συναυλίας…”

Ε, ναι! Επί­σης ανε­ξή­γη­τα και απροσ­δό­κη­τα, μόλις τελεί­ω­σε η “Ουρά του αλό­γου”, γύρι­σα προς τους μου­σι­κούς και τους είπα “ως εδώ, στοπ!”. Να φαντα­στεί­τε ότι ξαφ­νιά­στη­κα και ‘γω ο ίδιος μ’ αυτή μου την ενέρ­γεια. Σε σχε­τι­κή, έκτα­κτη συνέ­λευ­ση του σχή­μα­τος πάνω στη σκη­νή, οι περισ­σό­τε­ροι συμ­φώ­νη­σαν ότι πρό­κει­ται για ρωσι­κό δάχτυ­λο (συγκε­κρι­μέ­να, το μεγά­λο δάχτυ­λο του αρι­στε­ρού ποδιού) και οι υπο­ψί­ες πέσαν πάνω μου για­τί, σε ανύ­πο­πτο χρό­νο, είχα εκμυ­στη­ρευ­τεί σε κάποιον από αυτούς (φτου σου! Ξεφτι­λι­σμέ­νε χαφιέ) ότι μου άρε­σε πολύ το βιβλί­ου του Ρώσου σκη­νο­θέ­τη Αντρέι Ταρ­κόφ­σκι “Σμι­λεύ­ο­ντας το χρόνο”.

Και δύο παροιμίες:

- “Κατά μάνα, κατά κύρη, κατά γιο και θυγα­τέ­ρα”. Η κυβέρ­νη­ση και τα μωρά­κια της μας έχουν φλο­μώ­σει στο ψέμα και τη διαστρέβλωση.

- “Γίνε­ται το γρού­νι μοδίστρα;”.

Χωρίς σχό­λια.

17/9/2022

Θανά­σης ο ανεξήγητος»

Το «Σκουλαρίκι», οι στίχοι:

Ένα που­λί από­δη­μο, καθό­ταν στην πλατεία
χάζευε τους περα­στι­κούς, και έπι­νε μπύ­ρα κρύα.
Η πρώ­τη φέρ­νει δεύ­τε­ρη, κι η δεύ­τε­ρη ζαλάδες
κάτω από τα καθί­σμα­τα, κινού­νται συμπληγάδες.
Και ενώ στο Vox παι­ζό­τα­νε, έργο του Παζολίνι
χάλα­σε από­το­μα ο και­ρός, και ξέσπα­σε μπουρίνι.
Δεν ήταν στά­λες τις βρο­χής, για να κρα­τάς ομπρέλα
ήταν μπά­τσοι δια­λε­χτοί, που κάναν πασαρέλα.
Κανέ­νας δεν τους κοί­τα­ξε, τους γύρι­σαν την πλάτη
και μεί­να­νε τα μανε­κέν, στην πίκρα και στο άχτι.
Και έτσι όπως ήταν του χεριού, την πέσαν στο πουλάκι
για­τί είχε στη φτε­ρού­γα του, φτη­νό σκουλαρικάκι.
Με γειά το μοντε­λά­κι σου, που έφτια­ξε ο Τσεκλένης
κυρ αστυ­νό­με το φτω­χό, τι έφται­ξα και δέρνεις.
Φταί­ει το σκου­λα­ρί­κι σου, για­τί ανταύ­γειες βγάζει
και ενώ ‘μαι αυτο­κρά­το­ρας, γελά­ει και με χλευάζει.

Κώστας Καρυω­τά­κης ΑΠΑΝΤΑ μια άλλη ανάγνωση

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο