Ο κουμπάρος μου ο Ανάργυρος και η έξοδος από το ευρώ

Γρά­φει ο Cogito ergo sum //

Επει­δή, ως γνω­στόν, «αργία μήτηρ πάσης κακί­ας», προ­χτές Κυρια­κή ξεφύλ­λι­ζα το δια­δί­κτυο κι έπε­σα πάνω σε μια κάπως μπα­γιά­τι­κη είδη­ση: στα τέλη του περα­σμέ­νου Απρί­λη ανέ­λα­βε πρό­ε­δρος του Αστέ­ρα της Βου­λιαγ­μέ­νης ο Παύ­λος Μυλω­νάς. Κάτι που το όνο­μα δεν μου ήταν άγνω­στο, κάτι που είδα πως στο συμ­βού­λιο συμ­με­τέ­χει ο γνω­στός και μη εξαι­ρε­τέ­ος αντι­πα­θη­τι­κώ­τα­τος Κων­στα­ντί­νος Μίχα­λος, κάτι που ο Αστέ­ρας έχει βγει για ξεπού­λη­μα και κάτι που είναι γνω­στό τι κάνει ο διά­ο­λος όταν δεν έχει δου­λειά, άρχι­σα να ψάχνω το αρχείο μου. Και, πράγ­μα­τι, κάτι βρήκα!

Κατ’ αρχάς, να σας συστή­σω τον Παύ­λο Μυλω­νά: οικο­νο­μο­λό­γος, εργα­σθείς στο ΔΝΤ (1987–1995), στον ΟΟΣΑ (1995–2000) και στην Εθνι­κή Τρά­πε­ζα, όπου μπή­κε το 2000 κι έφτα­σε μέχρι ανα­πλη­ρω­τής διευ­θύ­νων σύμ­βου­λος. Πριν τρία χρό­νια, όντας Γενι­κός Διευ­θυ­ντής Στρα­τη­γι­κής Δια­κυ­βέρ­νη­σης της Εθνι­κής, ο Μυλω­νάς συνέ­τα­ξε μια έκθε­ση για τις επι­πτώ­σεις που θα είχε πιθα­νή έξο­δος της χώρας μας από το ευρώ. Λόγω των ημε­ρών που δια­νύ­ου­με, ας ρίξου­με μια ματιά σε μερι­κά σημεία εκεί­νης της έκθεσης:

(α) Μια έξο­δος από το ευρώ θα οδη­γού­σε σε σημα­ντι­κή πτώ­ση του βιο­τι­κού επι­πέ­δου του Έλλη­να πολί­τη, αφού θα μειω­νό­ταν το κατά κεφα­λήν εισό­δη­μα κατά 55%, πλήτ­το­ντας περισ­σό­τε­ρο τους οικο­νο­μι­κά ασθενέστερους.

(β) Θα υπε­τι­μά­το το νέο νόμι­σμα κατά 65%, όπερ σημαί­νει αλμα­τώ­δη αύξη­ση των τιμών των εισα­γό­με­νων αγαθών.

(γ) Θα βαθύ­νει η ύφε­ση κατά 22%, ποσο­στό το οποίο θα πρέ­πει να προ­στε­θεί στην ήδη σημειω­μέ­νη συρ­ρί­κνω­ση 14% της περιό­δου 2009–2011.

(δ) Θα εκτι­να­χτεί η ανερ­γία στο 34%.

(ε) Για να μπο­ρέ­σει το κρά­τος να χρη­μα­το­δο­τή­σει τις ανά­γκες του, θα υπο­χρε­ω­νό­ταν να “κόψει” φρέ­σκο χρή­μα, γεγο­νός που θα οδη­γού­σε σε εκρη­κτι­κή άνο­δο του πλη­θω­ρι­σμού, αρχι­κά σε ποσο­στά άνω του 30% και με ισχυ­ρές ανο­δι­κές τάσεις στην συνέ­χεια. Αυτή η πλη­θω­ρι­στι­κή έκρη­ξη θα εξα­νέ­μι­ζε σύντο­μα όλα τα οφέ­λη που θα είχαν προ­κύ­ψει από την υποτίμηση.

(στ) Εξ αιτί­ας της δυσκο­λί­ας πρό­σβα­σης σε συνάλ­λαγ­μα, η χώρα θα αθε­τού­σε το μεγα­λύ­τε­ρο τμή­μα των υπο­χρε­ώ­σε­ων προς τους δανει­στές της από το εξω­τε­ρι­κό, με προ­φα­νείς δυσμε­νείς επι­δρά­σεις σε δια­κρα­τι­κό επί­πε­δο και στις συναλ­λα­γές των ελλη­νι­κών επι­χει­ρή­σε­ων με το εξω­τε­ρι­κό. Όλα αυτά θα οδη­γού­σαν σε σημα­ντι­κή υπο­βάθ­μι­ση του βιο­τι­κού επί­πε­δου και σε δυσκο­λία πρό­σβα­σης σε βασι­κά αγα­θά και ειδι­κά σε καύ­σι­μα, φάρ­μα­κα και ανα­γκαί­ες πρώ­τες ύλες. Οι προ­α­να­φε­ρό­με­νες επι­πτώ­σεις θα ήταν πολύ πιο δυσμε­νείς υπό ένα σενά­ριο μίας μη ομα­λής μετά­βα­σης στο νέο νόμισμα.

Όπως κάθε σοβα­ρός άνθρω­πος, ανη­σύ­χη­σα καθώς ξανα­διά­βα­ζα όλα τού­τα. Σκέ­φτη­κα πως, αν τα πράγ­μα­τα ήσαν τόσο άσχη­μα προ τριε­τί­ας, σήμε­ρα θα ήταν από­λυ­τη κατα­στρο­φή μια έξο­δός μας από το ευρώ. Νοιώ­θο­ντας την ανη­συ­χία μου να φου­ντώ­νει, πήρα τηλέ­φω­νο τον κου­μπά­ρο μου τον Ανάρ­γυ­ρο να κου­βε­ντιά­σου­με το θέμα, μήπως και ηρε­μή­σω λίγο. Φαντα­στεί­τε την έκπλη­ξή μου όταν ο Ανάρ­γυ­ρος όχι απλώς δεν συγκι­νή­θη­κε αλλά έβα­λε και τα γέλια από πάνω!

Πρώ­τα-πρώ­τα, ο Ανάρ­γυ­ρος είπε πως χέστη­κε (έτσι ακρι­βώς το είπε!) για την μεί­ω­ση του εισο­δή­μα­τος κατά 55%, αφού το δια­θέ­σι­μο εισό­δη­μά του έχει ήδη μειω­θεί πάνω από 60% στην πεντα­ε­τία των μνη­μο­νί­ων. Κατό­πιν, είπε πως η αύξη­ση στις τιμές των εισα­γό­με­νων αγα­θών τον αφή­νει αδιά­φο­ρο, αφού όλα αυτά τα αγα­θά είτε είναι κακί­στης ποιό­τη­τος είτε είναι ήδη πανά­κρι­βα (σημειω­τέ­ον ότι ο Ανάρ­γυ­ρος ποτέ δεν νοιά­στη­κε να απο­κτή­σει Πόρ­σε Καγιέν, λαμπά­το προ­ε­νι­σχυ­τή, άιφον ή κουρ­μπα­ρι­στή τηλε­ό­ρα­ση). Κι όταν παρα­τή­ρη­σα πως οι αυξή­σεις σε φάρ­μα­κα και καύ­σι­μα δεν μπο­ρεί να τον αφή­νουν αδιά­φο­ρο, ξεκαρ­δί­στη­κε στα γέλια και μου θύμι­σε ότι ήδη φάρ­μα­κα και καύ­σι­μα είναι τόσο ακρι­βά ώστε πάμπολ­λοι έλλη­νες έχουν εγκα­τα­λεί­ψει τις φαρ­μα­κευ­τι­κές τους αγω­γές ενώ ακό­μη περισ­σό­τε­ροι ξεπα­γιά­ζουν τον χει­μώ­να έχο­ντας σβη­στά τα καλο­ρι­φέρ τους εδώ και χρόνια.

Είπε κι άλλα ο Ανάρ­γυ­ρος. Για παρά­δειγ­μα, μου θύμι­σε ότι η ύφε­ση ήταν 14% το 2011 αλλά ήδη έχει ξεπε­ρά­σει το 25% παρ’ ότι είμα­στε μέσα στο ευρώ και μου σύστη­σε να μη φοβά­μαι τόσο τις υφέ­σεις, αφού ύφε­ση και ανά­πτυ­ξη αφο­ρούν τους βιο­μή­χα­νους και τους εφο­πλι­στές, όχι τους μερο­κα­μα­τιά­ρη­δες, τους άνερ­γους ή τους αγρό­τες. Επί­σης, παρα­τή­ρη­σε ότι η ανερ­γία έχει ξεπε­ρά­σει προ πολ­λού το 34%, αν υπο­λο­γί­σου­με όλους εκεί­νους που ‑παρι­στά­νουν πως- δου­λεύ­ουν 3–4 ώρες την ημέ­ρα ή 5–10 μέρες τον μήνα για 2–3 κατο­στά­ρι­κα. Και αυτά τα περί πλη­θω­ρι­σμού τού θυμί­ζουν ‑λέει- την περί­ο­δο της χού­ντας, που τα κατα­φέρ­να­με κι ας είχα­με πλη­θω­ρι­σμό 25%-30%.

Ακού­γο­ντας τον Ανάρ­γυ­ρο να γελά­ει, προ­τί­μη­σα να μη πω κου­βέ­ντα για τον κίν­δυ­νο να μη μπο­ρού­με, ως χώρα, να πλη­ρώ­σου­με τα χρέη μας στους ξένους δανει­στές. Κάπο­τε που του είπα κάτι τέτοιο καθώς κάνα­με την βόλ­τα μας, σήκω­σε το δεξί του χέρι ψηλά στον αέρα και το κατέ­βα­σε τεντω­μέ­νο ανά­με­σα στα σκέ­λια του λέγο­ντας: «πες τους να ‘ρθουν να τα πάρουν από μένα».

Κάτι άλλο πρό­σθε­σε ο Ανάρ­γυ­ρος αλλά δεν τον άκου­γα πια. Είχα ήδη μετα­νοιώ­σει που τον πήρα τηλέ­φω­νο, λες και δεν ήξε­ρα ότι ο Ανάρ­γυ­ρος ήταν κολ­λη­μέ­νος κομ­μου­νι­στής. Λες και δεν ήξε­ρα ότι πίστευε πως τα μόνα εργα­λεία που μπο­ρούν να αλλά­ξουν πραγ­μα­τι­κά τον κόσμο προς το καλύ­τε­ρο είναι το σφυ­ρί και το δρε­πά­νι. Ή λες και δεν τον είχα ακού­σει αμέ­τρη­τες φορές να υπο­στη­ρί­ζει ότι, είτε μέσα είτε έξω από το ευρώ, η εργα­τιά κι η φτω­χο­λο­γιά δεν πρό­κει­ται να δουν καλύ­τε­ρες μέρες αν δεν πάρουν στα χέρια τους την δια­χεί­ρι­ση του πλού­του που παράγουν.

Κάπου εκεί, έκλει­σα το τηλέ­φω­νο θλιμ­μέ­νος. Θλιμ­μέ­νος και προ­βλη­μα­τι­σμέ­νος. Πώς να πάει μπρο­στά αυτός ο τόπος, όταν ο κάθε τυχάρ­πα­στος Ανάρ­γυ­ρος αδια­φο­ρεί για τις τεκ­μη­ριω­μέ­νες από­ψεις εκλε­κτών στε­λε­χών της κοι­νω­νί­ας μας σαν τον κύριο Μυλω­νά; Πώς να επι­βιώ­σου­με όταν υπάρ­χουν Ανάρ­γυ­ροι, οι οποί­οι ονει­ρεύ­ο­νται λαϊ­κές εξου­σί­ες και δεν κατα­λα­βαί­νουν πως πρέ­πει να δώσου­με «γην και ύδωρ» για να μη βγού­με από το ευρώ και καταστραφούμε;