Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ο Κ. Πάσσαρης, οι χρυσαυγίτες και η Δικαιοσύνη

Σχό­λιο Ηρα­κλής Κακα­βά­νης //

Σήμε­ρα το Μει­κτό Ορκω­τό Εφε­τείο κατα­δί­κα­σε τον Κ. Πάσ­σα­ρη σε 4 φορές ισό­βια και 71 χρό­νια φυλα­κή Ο Πάσ­σα­ρης έχει γίνει «παι­δί» του Θεού, συμ­με­τέ­χει σε εκθέ­σεις εικα­στι­κών και γενι­κώς είναι ένα «καλό» παι­δί στη φυλα­κή. Δεν του ανα­γνώ­ρι­σε ούτε η εισαγ­γε­λέ­ας ούτε οι δικα­στές το ελα­φρυ­ντι­κό της μετέ­πει­τα καλής συμπε­ρι­φο­ράς (και σωστά): «Δεν αρκεί η καλή δια­γω­γή στη φυλα­κή. Δεν είναι μετα­μέ­λεια οι εκθέ­σεις ζωγρα­φι­κής» όπως είπε.

Στον Πάσ­σα­ρη επι­βλή­θη­κε ποι­νή αντί­στοι­χη στα ειδε­χθή εγκλή­μα­τα που διέ­πρα­ξε.  Απε­δό­θη δικαιοσύνη.

Προ­χτές το ίδιο δικα­στή­ριο (πιθα­νά με άλλη σύν­θε­ση) μετέ­τρε­ψε την ποι­νή των ισο­βί­ων στους χρυ­σαυ­γί­τες δολο­φό­νους του Πακι­στα­νού Σ. Λούκ­μαν σε 21 χρό­νια φυλά­κι­ση (σε ένα χρό­νο βγαί­νουν από τη φυλα­κή) ανα­γνω­ρί­ζο­ντας τους το ελα­φρυ­ντι­κό της μετέ­πει­τα καλής συμπε­ρι­φο­ράς(!!!) παρό­τι τους έκρι­νε ένο­χους για ρατσι­στι­κή δολοφονία.

Σε ένα ειδε­χθέ­στε­ρο έγκλη­μα από αυτά που διέ­πρα­ξε ο Κ. Πάσ­σα­ρης, στη δολο­φο­νία του μερο­κα­μα­τιά­ρη μετα­νά­στη Σ. Λούκ­μαν, η ποι­νή είναι ανα­ντί­στοι­χη. Οι χρυ­σαυ­γί­τες δολο­φό­νη­σαν τον Σ. Λούκ­μαν μόνο και μόνο για­τί ήταν μετα­νά­στης, μια κτη­νώ­δης πρά­ξη που δε μπο­ρεί να συγκρι­θεί με εγκλή­μα­τα του κοι­νού ποι­νι­κού δικαί­ου. Οι ίδιοι οι χρυ­σαυ­γί­τες δολο­φό­νοι Λια­κό­που­λος και Στερ­γιό­που­λος (μετέ­πει­τα καλά παι­διά κατά το δικα­στή­ριο) όντας μέλη της εγκλη­μα­τι­κής ναζι­στι­κής οργά­νω­σης, εμφο­ρού­νταν από τις ιδέ­ες του ρατσι­σμού και του ναζι­σμού (δικά­ζο­νται επί­σης στη δίκη της Χρυ­σής Αυγής ως μέλη της εγκλη­μα­τι­κής οργάνωσης).

Σημειω­τέ­ον ότι το ελα­φρυ­ντι­κό της καλής συμπε­ρι­φο­ράς μετά την πρά­ξη, κατά πάγια νομο­λο­γία και όπως έχει ήδη εφαρ­μο­στεί σε πλή­θος περι­πτώ­σε­ων μέχρι σήμε­ρα, δεν ανα­γνω­ρί­ζε­ται σε αυτούς που εκτί­ουν ποι­νή στη φυλα­κή, δεδο­μέ­νου ότι η δια­γω­γή στη φυλα­κή υπό­κει­νται σε συγκε­κρι­μέ­νους υπο­χρε­ω­τι­κούς κανό­νες και περιο­ρι­σμούς, αντί­θε­τα με ό,τι συμ­βαί­νει με αυτούς που βρί­σκο­νται εκτός φυλακής.

Υπεν­θυ­μί­ζε­ται ότι ο μερο­κα­μα­τιά­ρης Σαχ­ζάτ Λού­μαν δολο­φο­νή­θη­κε εν ψυχρώ με ένα «επαγ­γελ­μα­τι­κό χτύ­πη­μα», παρό­μοιο με αυτό του Ρου­πα­κιά στον Παύ­λο Φύσ­σα. Με επτά μαχαι­ριές και δύο στι­λέ­τα — «πετα­λού­δα», οι δύο χρυ­σαυ­γί­τες τον άφη­σαν στον τόπο, τα χαρά­μα­τα της 17ης Γενά­ρη του 2013. Στο σπί­τι του Λια­κό­που­λου βρέ­θη­καν τρία ακό­μα στι­λέ­τα — «πετα­λού­δα», μια σιδε­ρο­γρο­θιά, ένας σου­γιάς, ένα ξύλι­νο ρόπα­λο, μια κυνη­γε­τι­κή σφε­ντό­να, φυσίγ­για, 117 προ­ε­κλο­γι­κά φυλ­λά­δια της Χρυ­σής Αυγής, αυτο­κόλ­λη­τα και άλλα υλι­κά της ναζι­στι­κής εγκλη­μα­τι­κής οργά­νω­σης, ενώ στο σπί­τι του Στερ­γιό­που­λου βρέ­θη­καν ένα ξύλι­νο ρόπα­λο, κάλυ­κες και μια μαύ­ρη λεπίδα.

Τα συμπε­ρά­σμα­τα δικά σας. Εμείς απλά θα υπεν­θυ­μί­σου­με ότι όταν τέτοια ρατσι­στι­κά εγκλή­μα­τα δεν τιμω­ρού­νται (όχι παρα­δειγ­μα­τι­κά αλλά) με την ποι­νή που τους πρέ­πει, τότε το αυγό του φιδιού θα εκκο­λά­ψει το φασι­σμό και όπως απο­δεί­χτη­κε για μια ακό­μη φορά οι θεσμοί του αστι­κού κρά­τους δεν μπο­ρούν ή δε θέλουν να το αντι­με­τω­πί­σουν κατά τον τρό­πο που τους αναλογεί. 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο