Ο Λένιν και οι αμερικανικές προεδρικές εκλογές

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Ανοί­γουν σήμε­ρα, 3 Νοέμ­βρη, οι κάλ­πες στις ΗΠΑ απ’ όπου θα ανα­δει­χθεί ο πρό­ε­δρος της χώρας για την επό­με­νη τετρα­ε­τία. Οι φετι­νές προ­ε­δρι­κές εκλο­γές γίνο­νται στην σκιά της παν­δη­μί­ας του κορω­νοϊ­ού που λει­τουρ­γεί ως κατα­λύ­της μιας νέας οικο­νο­μι­κής κρί­σης που έχει κάνει ήδη αισθη­τή την παρου­σία της.

Σε πάνω απο 55 εκα­τομ­μύ­ρια υπο­λο­γί­ζο­νται οι Αμε­ρι­κα­νοί που ζουν κάτω από το όριο της φτώ­χειας ενώ, σύμ­φω­να με έρευ­να του Πανε­πι­στη­μί­ου Κολού­μπια, περί­που 8 εκα­τομ­μυ­ρία Αμε­ρι­κα­νοί φτω­χο­ποι­ή­θη­καν και 25 εκα­τομ­μύ­ρια έχα­σαν τη δου­λειά τους κατά τους τελευ­ταί­ους μήνες της πανδημίας.

Ταυ­τό­χρο­να, η μητρό­πο­λη του καπι­τα­λι­σμού απο­δεί­χθη­κε πλή­ρως ανο­χεί­ρω­τη απέ­να­ντι στην παν­δη­μία του Covid-19 (πάνω από 9,3 εκα­τομ. Κρού­σμα­τα και 231.000 θάνα­τοι μέχρι σήμε­ρα), απο­κα­λύ­πτο­ντας την γύμνια του εμπο­ρευ­μα­το­ποι­η­μέ­νου συστή­μα­τος υγεί­ας για το οποίο φέρουν τερά­στιες ευθύ­νες όλες οι μέχρι σήμε­ρα κυβερ­νή­σεις, Δημο­κρα­τι­κών και Ρεπουμπλικάνων.

Η αντι­πα­ρά­θε­ση Τραμπ και Μπάι­ντεν δεν ξέφυ­γε από το συνη­θι­σμέ­νο πλαί­σιο που παρα­δο­σια­κά χαρα­κτη­ρί­ζει τις προ­ε­δρι­κές εκλο­γές στις ΗΠΑ: Μια ενδο­α­στι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση μετα­ξύ τμη­μά­των του Αμε­ρι­κα­νι­κού μεγά­λου κεφα­λαί­ου, πολυ­ε­θνι­κών κολοσ­σών και μεγά­λων μονο­πω­λια­κών ομί­λων, που μετα­φέ­ρε­ται στο πολι­τι­κό πεδίο μέσα από το δίπο­λο Δημο­κρα­τι­κών-Ρεπου­μπλι­κά­νων. Στό­χος ο εγκλω­βι­σμός των μαζών και η απο­δυ­νά­μω­ση κάθε ριζο­σπα­στι­κής διά­θε­σης μέσα στο λαϊ­κό κίνημα.

Πρό­κει­ται για εκεί­νο το δίπο­λο που, όπως σημεί­ω­νε ο Λένιν πριν 108 χρό­νια, «απο­τε­λεί ένα από τα πιο ισχυ­ρά μέσα απο­τρο­πής της ανά­δει­ξης μιας ανε­ξάρ­τη­της εργα­τι­κής τάξης, δηλα­δή ενός πραγ­μα­τι­κού σοσια­λι­στι­κού κόμ­μα­τος».

Με αφορ­μή τις Αμε­ρι­κα­νι­κές εκλο­γές του 1912 και την εκλο­γή του Δημο­κρα­τι­κού προ­έ­δρου Γού­ντρο­ου Ουίλ­σον, ο Β.Ι. Λένιν έγρα­φε στην εφη­με­ρί­δα «Πράβ­ντα» [1]: «Από την χει­ρα­φέ­τη­ση των Νέγρων και έπει­τα, η δια­φο­ρά μετα­ξύ των δύο κομ­μά­των έχει εξα­λει­φθεί. Η δια­μά­χη μετα­ξύ αυτών των δύο κομ­μά­των επι­κε­ντρώ­νε­ται κυρί­ως στο ύψος των εμπο­ρι­κών δασμών. Η αντι­δι­κία τους δεν έχει καμία σοβα­ρή σημα­σία για τις λαϊ­κές μάζες. Ο λαός έχει εξα­πα­τη­θεί και απο­προ­σα­να­το­λι­στεί από τα ζωτι­κά του συμ­φέ­ρο­ντα μέσα από εντυ­πω­σια­κούς και ανού­σιους καυ­γά­δες μετα­ξύ των δύο αστι­κών κομ­μά­των».

Η περι­γρα­φή που κάνει ο Λένιν για το ποιός κατέ­χει τον πλού­το στις ΗΠΑ μοιά­ζει – τηρου­μέ­νων των ανα­λο­γιών — να έχει γρα­φτεί σήμε­ρα: «Ο εθνι­κός πλού­τος των ΗΠΑ εκτι­μά­ται σήμε­ρα στα 120 δισε­κα­τομ­μυ­ρία δολά­ρια, δηλα­δή περί­που 240 δισ. ρού­βλια. Περί­που το 1/3 αυτών ανή­κει σε δύο τραστ, αυτά του Ροκ­φέ­λερ και του Μόρ­γκαν, ή σε θυγα­τρι­κές τους! Οι 40 χιλιά­δες οικο­γέ­νειες που απο­τε­λούν τα δύο αυτά τραστ είναι οι αφέ­ντες 80 εκα­τομ­μυ­ρί­ων μισθω­τών σκλά­βων».

Τα λόγια του Λένιν επι­βε­βαί­ω­νε, εξή­ντα χρό­νια αργό­τε­ρα, ο Αμε­ρι­κα­νός δημο­σιο­γρά­φος και συγ­γρα­φέ­ας Φέρ­ντι­ναντ Λούντ­μπεργκ όταν έγρα­φε στο βιβλίο του «Οι Πλού­σιοι και οι Υπερ­πλού­σιοι» (The Rich and the Super Rich): «Σε τελι­κή ανά­λυ­ση μπο­ρεί να πει κανείς ότι στις ΗΠΑ επί της ουσί­ας υπάρ­χει μόνο ένα και μονα­δι­κό κόμ­μα: Το κόμ­μα των μεγα­λοϊ­διο­κτη­τών, που έχει δυο υπο­τμή­μα­τα: Το Ρεπου­μπλι­κα­νι­κό κόμ­μα και το Δημο­κρα­τι­κό κόμ­μα».

Πάνω από ένας αιώ­νας μας χωρί­ζει από τότε που ο Λένιν περιέ­γρα­φε την πολι­τι­κή κατά­στα­ση στις ΗΠΑ. Έκτο­τε πέρα­σαν 17 Αμε­ρι­κα­νοί πρό­ε­δροι, Δημο­κρα­τι­κοί και Ρεπου­μπλι­κά­νοι, προ­ο­δευ­τι­κοί και συντη­ρη­τι­κοί, χαρι­σμα­τι­κοί και λιγό­τε­ρο «λαμπε­ροί». Όλοι δια­φο­ρε­τι­κοί μετα­ξύ τους, μα ταυ­τό­χρο­να και τόσο πανο­μοιό­τυ­πα προ­ση­λω­μέ­νοι στα συμ­φέ­ρο­ντα που υπη­ρέ­τη­σαν. Αυτά του μονο­πω­λια­κού κεφα­λαί­ου και της διαιω­νί­σης της ταξι­κής εκμετάλλευσης.

[1] Β. Ι. Λένιν: «Απα­ντα», εκδ. «Σύγ­χρο­νη Επο­χή», τ. 22, σελ. 199–201.