Επιμέλεια Βασίλης Κρίτσας //
Αντί ενός αφιερώματος με τα τετριμμένα, ξύλινα “αντίο”, και τις ψαγμένες ατάκες που πετιούνται για να τιμήσουν αυτόν που τις λέει και όχι τον καλλιτέχνη που έφυγε, το Ατέχνως αποχαιρετά το θρύλο της (ροκ; ή μήπως της ποπ;) μουσικής, (ή τέλος πάντων) τον πιο γοητευτικό χαμαιλέοντα του εικοστού αιώνα, Ντέιβιντ Μπόουι με μια μικρή, ενδεικτική επιλογή από τα τραγούδια του και από όλη την αντιφατική διαδρομή του.
Και ο επίλογος με το Lazarus
