Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ο Λιμός της Ουκρανίας: Θέμα διαχρονικής μαύρης προπαγάνδας ενάντια στην ΕΣΣΔ και τον Στάλιν (Μέρος IV/VIIΙ): Η καταστροφή της αγροτικής παραγωγής

Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της // 

Η κατα­στρο­φή της αγρο­τι­κής παραγωγής

Είμα­στε πενή­ντα ή εκα­τό χρό­νια πίσω από τις προηγ­μέ­νες χώρες. Πρέ­πει να δια­νύ­σου­με αυτή την από­στα­ση σε δέκα χρό­νια. Ή θα το κάνου­με, ή αυτοί θα μας συντρίψουν…

– Ιωσήφ Στά­λιν, 1931 [12]

Η σει­ρά των αναρ­τή­σε­ων που βασί­ζο­νται σε ιστο­ρι­κές ανα­δρο­μές και έρευ­νες στοι­χεί­ων, φιλο­δο­ξούν να φωτί­σουν με λεπτο­μέ­ρεια την κατά­στα­ση που επι­κρα­τού­σε στην Σοβιε­τι­κή Ένω­ση εκεί­νη την επο­χή. Ιδιαί­τε­ρα στην οργά­νω­ση της αγρο­τι­κής παρα­γω­γής, τα στοι­χεία της φύσης και τους περι­βαλ­λο­ντι­κούς παρά­γο­ντες, τον ρόλο των κου­λά­κων, τον ρόλο της μαύ­ρης προ­πα­γάν­δας των φασι­στών και της ηγε­σί­ας των Ναζί καθώς και την μεγα­λειώ­δη προ­σπά­θεια της Σοβιε­τι­κής κυβέρ­νη­σης να σώσει την παρα­γω­γή και τους ανθρώ­πους μέσα από την κολ­λε­κτι­βο­ποί­η­ση και την εκβιομηχάνηση.

Η κατα­στρο­φή του 1932 ήταν το ισχυ­ρό­τε­ρο πλήγ­μα που η Σοβιε­τι­κή Ουκρα­νία είχε να αντι­με­τω­πί­σει από τον λιμό του 1921–1922. Οι σοδιές του φθι­νό­πω­ρου και της άνοι­ξης καταστράφηκαν.

Ολό­κλη­ρες εκτά­σεις αφέ­θη­καν άσπαρτες,και επι­πλέ­ον κάποιες δεν θερί­στη­καν, σε πολ­λές περιο­χές, ιδιαί­τε­ρα στο νότο, 20, 40 και ακό­μη και 50% της παρα­γω­γής είχε μεί­νει στα χωρά­φια, και είτε δεν συλ­λέ­γο­νται καθό­λου είτε κατα­στρά­φη­καν στο αλώ­νι­σμα. Ισα­άκ Mazepa, Slavonic Review Vol. 12, 1934 

Η συγκο­μι­δή του 1932 ήταν μια πολύ χει­ρό­τε­ρη συγκο­μι­δή από ό, τι ανα­με­νό­ταν με κύρια αιτία τα περι­βαλ­λο­ντι­κά αίτια, και τις ασθέ­νειες όπως η «σκου­ριά».

Η εκτί­μη­ση για την πραγ­μα­τι­κή ποσό­τη­τα παρα­γω­γής δια­φέ­ρει. Τα στοι­χεία δεν είναι από­λυ­τα τεκ­μη­ριω­μέ­να, δεν συμ­φω­νούν οι αριθ­μοί σε όλες τις υπη­ρε­σί­ες και ίσως η παρα­γω­γή να ήταν λιγό­τε­ρη κατά τον Mark B. Tauger από ότι δεί­χνουν τα επί­ση­μα στοιχεία

Τα αρχεια­κά στοι­χεία για τις απο­δό­σεις των Κολ­χόζ (6.4 centners και 5 centners) μπο­ρούν να χρη­σι­μεύ­σουν ως βάση για την εκτί­μη­ση της πραγ­μα­τι­κής συνο­λι­κής παρα­γω­γής σιτη­ρών 1932. Έτσι, για την Ουκρα­νία, η επί­ση­μη σπαρ­θεί­σα έκτα­ση (18,1 εκα­τομ­μύ­ρια εκτά­ρια) βάσει από­δο­σης συγκο­μι­δής (περί­που 5 centners ) δίνει συνο­λι­κά συγκο­μι­δή 8,5 εκα­τομ­μυ­ρί­ων τόνων, ή λίγο λιγό­τε­ρο από το 60% από τα επί­ση­μα στοι­χεία των 14,6 εκα­τομ­μύ­ρια τόνων.

Αυτό το απο­τέ­λε­σμα υπο­στη­ρί­ζει την δήλω­ση του Holubnychy ( δυτι­κού οικο­νο­μο­λό­γου) ότι το 40% των καλ­λιερ­γειών χάθη­κε το 1932. Μια παρό­μοια παρα­δο­χή υπο­λο­γι­σμού της σπαρ­θεί­σας έκτα­σης στη Σοβιε­τι­κή Ένω­ση (99,7 εκα­τομ­μύ­ρια εκτά­ρια), μειώ­νε­ται κατά 7 τοις εκα­τό (με βάσει τα δεδο­μέ­να TsUNKhU, Εθνι­κά Οικο­νο­μι­κά αρχεία) σε 92.72 και πολ­λα­πλα­σια­ζό­με­νη επί τη μέση από­δο­ση 5,4 centners, δίνει μια συνο­λι­κή συγκο­μι­δή Σοβιε­τι­κή 50.06 εκα­τομ­μύ­ρια τόνους, σχε­δόν 30% κάτω από την «επί­ση­μη εικό­να» των 69.87 εκα­τομ­μυ­ρί­ων τόνων, εντός του εύρους που προ­έ­βλε­ψε ο Schiller.

Mark B. Tauger «Η σοδειά του 1932»

Μετά από αυτή την κακή συγκο­μι­δή η χώρα χτυ­πή­θη­κε από λιμό που επη­ρέ­α­σε ανθρώ­πους σε όλη τη Σοβιε­τι­κή Ένω­ση, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης της Ουκρα­νί­ας, τον Βόρειο Καύ­κα­σο, την περι­φέ­ρεια Κεντρι­κής Μαύ­ρης Γης, την λεκά­νη του Βόλ­γα, περιο­χές των Ουρα­λί­ων και του Καζακ­στάν. Αυτό ήταν μια κατα­στρο­φή φυσι­κά πρώ­τα και κύρια για τα θύμα­τα του λιμού, αλλά και για τη χώρα και το σοσια­λι­στι­κό σύστημα.

Αυτά γίνο­νται την επο­χή όταν η Ιαπω­νία εισβάλ­λει στην Μαν­τζου­ρία και ήταν μια απει­λή για τη χώρα. Η κυβέρ­νη­ση τώρα βρέ­θη­κε αντι­μέ­τω­πη με το καθή­κον να δια­σφα­λί­σει την δια­νο­μή τρο­φί­μων σε όσους περισ­σό­τε­ρους κατοί­κους ήταν δυνα­τόν, ενώ εργά­ζο­νταν παράλ­λη­λα για μια καλή συγκο­μι­δή το 1933.

Η χώρα υπέ­στη επί­σης επι­δη­μί­ες τύφου, τυφοει­δούς πυρε­τού και δυσε­ντε­ρί­ας, πού συνέ­πε­σαν με την πεί­να και ήταν υπεύ­θυ­νη αιτία για πολ­λούς θανάτους.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο