Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης //
Η καταστροφή της αγροτικής παραγωγής
Είμαστε πενήντα ή εκατό χρόνια πίσω από τις προηγμένες χώρες. Πρέπει να διανύσουμε αυτή την απόσταση σε δέκα χρόνια. Ή θα το κάνουμε, ή αυτοί θα μας συντρίψουν…
– Ιωσήφ Στάλιν, 1931 [12]
Η σειρά των αναρτήσεων που βασίζονται σε ιστορικές αναδρομές και έρευνες στοιχείων, φιλοδοξούν να φωτίσουν με λεπτομέρεια την κατάσταση που επικρατούσε στην Σοβιετική Ένωση εκείνη την εποχή. Ιδιαίτερα στην οργάνωση της αγροτικής παραγωγής, τα στοιχεία της φύσης και τους περιβαλλοντικούς παράγοντες, τον ρόλο των κουλάκων, τον ρόλο της μαύρης προπαγάνδας των φασιστών και της ηγεσίας των Ναζί καθώς και την μεγαλειώδη προσπάθεια της Σοβιετικής κυβέρνησης να σώσει την παραγωγή και τους ανθρώπους μέσα από την κολλεκτιβοποίηση και την εκβιομηχάνηση.
Η καταστροφή του 1932 ήταν το ισχυρότερο πλήγμα που η Σοβιετική Ουκρανία είχε να αντιμετωπίσει από τον λιμό του 1921–1922. Οι σοδιές του φθινόπωρου και της άνοιξης καταστράφηκαν.
Ολόκληρες εκτάσεις αφέθηκαν άσπαρτες,και επιπλέον κάποιες δεν θερίστηκαν, σε πολλές περιοχές, ιδιαίτερα στο νότο, 20, 40 και ακόμη και 50% της παραγωγής είχε μείνει στα χωράφια, και είτε δεν συλλέγονται καθόλου είτε καταστράφηκαν στο αλώνισμα. Ισαάκ Mazepa, Slavonic Review Vol. 12, 1934
Η συγκομιδή του 1932 ήταν μια πολύ χειρότερη συγκομιδή από ό, τι αναμενόταν με κύρια αιτία τα περιβαλλοντικά αίτια, και τις ασθένειες όπως η «σκουριά».
Η εκτίμηση για την πραγματική ποσότητα παραγωγής διαφέρει. Τα στοιχεία δεν είναι απόλυτα τεκμηριωμένα, δεν συμφωνούν οι αριθμοί σε όλες τις υπηρεσίες και ίσως η παραγωγή να ήταν λιγότερη κατά τον Mark B. Tauger από ότι δείχνουν τα επίσημα στοιχεία
Τα αρχειακά στοιχεία για τις αποδόσεις των Κολχόζ (6.4 centners και 5 centners) μπορούν να χρησιμεύσουν ως βάση για την εκτίμηση της πραγματικής συνολικής παραγωγής σιτηρών 1932. Έτσι, για την Ουκρανία, η επίσημη σπαρθείσα έκταση (18,1 εκατομμύρια εκτάρια) βάσει απόδοσης συγκομιδής (περίπου 5 centners ) δίνει συνολικά συγκομιδή 8,5 εκατομμυρίων τόνων, ή λίγο λιγότερο από το 60% από τα επίσημα στοιχεία των 14,6 εκατομμύρια τόνων.
Αυτό το αποτέλεσμα υποστηρίζει την δήλωση του Holubnychy ( δυτικού οικονομολόγου) ότι το 40% των καλλιεργειών χάθηκε το 1932. Μια παρόμοια παραδοχή υπολογισμού της σπαρθείσας έκτασης στη Σοβιετική Ένωση (99,7 εκατομμύρια εκτάρια), μειώνεται κατά 7 τοις εκατό (με βάσει τα δεδομένα TsUNKhU, Εθνικά Οικονομικά αρχεία) σε 92.72 και πολλαπλασιαζόμενη επί τη μέση απόδοση 5,4 centners, δίνει μια συνολική συγκομιδή Σοβιετική 50.06 εκατομμύρια τόνους, σχεδόν 30% κάτω από την «επίσημη εικόνα» των 69.87 εκατομμυρίων τόνων, εντός του εύρους που προέβλεψε ο Schiller.
Mark B. Tauger «Η σοδειά του 1932»
Μετά από αυτή την κακή συγκομιδή η χώρα χτυπήθηκε από λιμό που επηρέασε ανθρώπους σε όλη τη Σοβιετική Ένωση, συμπεριλαμβανομένης της Ουκρανίας, τον Βόρειο Καύκασο, την περιφέρεια Κεντρικής Μαύρης Γης, την λεκάνη του Βόλγα, περιοχές των Ουραλίων και του Καζακστάν. Αυτό ήταν μια καταστροφή φυσικά πρώτα και κύρια για τα θύματα του λιμού, αλλά και για τη χώρα και το σοσιαλιστικό σύστημα.
Αυτά γίνονται την εποχή όταν η Ιαπωνία εισβάλλει στην Μαντζουρία και ήταν μια απειλή για τη χώρα. Η κυβέρνηση τώρα βρέθηκε αντιμέτωπη με το καθήκον να διασφαλίσει την διανομή τροφίμων σε όσους περισσότερους κατοίκους ήταν δυνατόν, ενώ εργάζονταν παράλληλα για μια καλή συγκομιδή το 1933.
Η χώρα υπέστη επίσης επιδημίες τύφου, τυφοειδούς πυρετού και δυσεντερίας, πού συνέπεσαν με την πείνα και ήταν υπεύθυνη αιτία για πολλούς θανάτους.
Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης στην Ελλάδα και στην Σουηδία. Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000.