Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ο Λιμός της Ουκρανίας: Θέμα διαχρονικής μαύρης προπαγάνδας ενάντια στην ΕΣΣΔ και τον Στάλιν (Μέρος VΙ/VIII)

Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της // 

Η δράση των Ουκρανών εθνικιστών συνεργατών των Ναζί αποτυγχάνει. Ο λαός στηρίζει την Αντίσταση.

Είμα­στε πενή­ντα ή εκα­τό χρό­νια πίσω από τις προηγ­μέ­νες χώρες. Πρέ­πει να δια­νύ­σου­με αυτή την από­στα­ση σε δέκα χρό­νια. Ή θα το κάνου­με, ή αυτοί θα μας συντρίψουν…

– Ιωσήφ Στά­λιν, 1931 [12]

Η σει­ρά των αναρ­τή­σε­ων που βασί­ζο­νται σε ιστο­ρι­κές ανα­δρο­μές και έρευ­νες στοι­χεί­ων, φιλο­δο­ξούν να φωτί­σουν με λεπτο­μέ­ρεια την κατά­στα­ση που επι­κρα­τού­σε στην Σοβιε­τι­κή Ένω­ση εκεί­νη την επο­χή. Ιδιαί­τε­ρα στην οργά­νω­ση της αγρο­τι­κής παρα­γω­γής, τα στοι­χεία της φύσης και τους περι­βαλ­λο­ντι­κούς παρά­γο­ντες, τον ρόλο των κου­λά­κων, τον ρόλο της μαύ­ρης προ­πα­γάν­δας των φασι­στών και της ηγε­σί­ας των Ναζί καθώς και την μεγα­λειώ­δη προ­σπά­θεια της Σοβιε­τι­κής κυβέρ­νη­σης να σώσει την παρα­γω­γή και τους ανθρώ­πους μέσα από την κολ­λε­κτι­βο­ποί­η­ση και την εκβιομηχάνηση.

Στην Ουκρα­νία, η ουκρα­νι­κή γλώσ­σα εξα­κο­λου­θεί να προ­ω­θεί­ται παρό­λες τις κατη­γο­ρί­ες των εθνι­κι­στών. Στην Ουκρα­νία το 1934, δημο­σιεύ­τη­καν πάνω από 55 εκα­τομ­μύ­ρια βιβλία στα Ουκρα­νι­κά, μια αύξη­ση από 27 εκα­τομ­μύ­ρια το 1928. Ο αριθ­μός των βιβλί­ων αυξή­θη­κε σε πάνω από 65.3 εκα­τομ­μύ­ρια το 1937, σχε­δόν το 90% όλων των βιβλί­ων που δημο­σιεύ­θη­καν είναι στα ουκρα­νι­κά, μόνο 5,8 εκα­τομ­μύ­ρια δημο­σιεύ­θη­καν στα ρωσικά.

Το 1941 η ναζι­στι­κή Γερ­μα­νία και οι συμ­μα­χοί της εισέ­βα­λε στη Σοβιε­τι­κή Ένω­ση. Εκεί ενώ­θη­καν με τους συνερ­γά­τες τους, την οργά­νω­ση των ουκρα­νών εθνι­κι­στών, Organization of Ukrainian Nationalists, ΟΥΝ, παρα­στρα­τιω­τι­κή πτέ­ρυ­γα του Ουκρα­νι­κού Στα­σια­στι­κού Στρα­τού, Ukrainian Insurgent Army, UPA).

Οι δυνά­μεις των Γερ­μα­νών και Ουκρα­νών εθνι­κι­στών δεν ικα­νο­ποι­ή­θη­καν με την υπο­δο­χή που θα περι­μέ­ναν από ένα λαό που ήταν «στό­χος γενο­κτο­νί­ας» από την Σοβιε­τι­κή κυβέρ­νη­ση. Η υπο­στή­ρι­ξη στο ΟΥΝ ήταν περιο­ρι­σμέ­νη ακό­μη και στην περιο­χή της Δυτι­κής Ουκρα­νί­ας (πολω­νι­κή Γαλι­κία), η οποία ήταν υπό τον έλεγ­χο της Πολω­νί­ας, όχι της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης, και πριν από αυτό ήταν ενω­μέ­νη με την Ουκρα­νία, το 1939. Ένας Ουκρα­νός ιερέ­ας, o πατήρ Ohienko, που στάλ­θη­κε στο Κίε­βο από τους Ναζί, έγρα­φε σε μια επι­στο­λή του στην διάρ­κεια του πολέμου:

Βρί­σκο­μαι εδώ για αρκε­τούς μήνες, αλλά δεν μπο­ρώ να βρω καμία πνευ­μα­τι­κή ειρή­νη. Δεν μπο­ρεί­τε να φαντα­στεί­τε πόσοο μπολ­σε­βι­κι­σμός έχει αλλά­ξει τα πάντα… Οι άνθρω­ποι είναι κακό­βου­λοι και μας θεω­ρούν εχθρούς… [1]

Πολ­λοί Ουκρα­νοί ενώ­θη­καν με τους αντάρ­τες για την κατα­πο­λέ­μη­ση της κατο­χής και εκα­τομ­μύ­ρια πολέ­μη­σαν στον Κόκ­κι­νο Στρατό.

Σήμε­ρα στην Ουκρα­νία γίνο­νται προ­σπά­θειες διά­δο­σης μύθων που είναι απο­κύ­η­μα φαντα­σί­ας σχε­τι­κά με τον μικρό αριθ­μό των ανταρ­τών ενα­ντί­ον της κατο­χής των Ναζί στην Ουκρα­νι­κή Σοβιε­τι­κή Σοσια­λι­στι­κή Δημο­κρα­τία. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, φυσι­κά, δεν είναι έτσι. Ίσως η κλί­μα­κα είναι λίγο υπερ­βο­λι­κή, αλλά μπο­ρού­με να μιλά­με με σιγου­ριά για περί­που 260.000 Ουκρα­νούς συμ­με­τέ­χο­ντες στην Αντίσταση.

Αυτό είναι μια τερά­στια δύνα­μη. Για σύγκριση,η UPA δεν έφθα­σε περισ­σό­τε­ρα από 40.000 άτο­μα. Και να θυμό­μα­στε ότι, εκτός από τους 260.000 σοβιε­τι­κούς παρ­τι­ζά­νους, άλλα 7 εκα­τομ­μύ­ρια και περισ­σό­τε­ροι Ουκρα­νοί πολέ­μη­σαν σαν μέρος του κόκ­κι­νου στρα­τού, κανείς δεν πρέ­πει να αμφι­βά­λει ποιόν στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα υπο­στή­ρι­ζε τότε ο λαός της Ουκρα­νί­ας. [11]

Κατέ­στη γρή­γο­ρα εμφα­νές ότι η προ­πα­γάν­δα και πραγ­μα­τι­κό­τη­τα σχε­τι­κά με τη Σοβιε­τι­κή Ένω­ση δεν ταί­ρια­ζαν. Όπως ο ιστο­ρι­κός Heinz Hohne αναφέρει:

Δύο χρό­νια απο­γοη­τευ­τι­κού αιμα­τη­ρού πολέ­μου στη Ρωσία παρεί­χαν σκλη­ρή από­δει­ξη για την ανα­κρί­βεια του παρα­μυ­θιού για υπανθρώπων.

Από τις αρχές του Αυγού­στο του 1942 στις «Εκθέ­σεις του Ράιχ» η SD σημεί­ω­σε ότι μεγά­λω­νε το συναί­σθη­μα ανά­με­σα στον γερ­μα­νι­κό λαό ότι «είμα­στε θύμα­τα της αυτα­πά­της». Η κύρια και τρο­μα­κτι­κή εντύ­πω­ση είναι ότι η μεγά­λη ποσό­τη­τα των Σοβιε­τι­κών όπλων, η τεχνι­κή ποιό­τη­τα και η γιγα­ντιαία Σοβιε­τι­κή προ­σπά­θεια εκβιο­μη­χά­νι­σης ― όλα βρί­σκο­νται σε έντο­νη αντί­θε­ση με την προη­γού­με­νη εικό­να της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης. Οι άνθρω­ποι ανα­ρω­τιού­νται πώς ο μπολ­σε­βι­κι­σμός έχει κατα­φέ­ρει να τα παρά­γει όλα αυτά.» [1]

Ο Εθνι­κι­στής Ουκρα­νός Lev Shankivsky γρά­φει εισα­γω­γι­κά στην έκθε­ση της Galacian «ένας πολι­τι­σμέ­νος εργαζόμενος»:

κάποιος που θα συνα­ντή­σει ένα συνη­θι­σμέ­νο κορί­τσι του χωριού… κατά τη διάρ­κεια της ομι­λί­ας μας, ανα­κα­λύ­πτου­με ότι η κοπέ­λα είναι πολύ καταρ­τη­σμέ­νη στα μαθη­μα­τι­κά, φυσι­κή, χημεία… είχε τελειώ­σει το γυμνά­σιο και εργά­στη­κε ως οδη­γός τρα­κτέρ… Σε άλλα παρα­δείγ­μα­τα κάποιος θα μπο­ρού­σε να συνα­ντή­σει ένα πρώ­ην πανεπιστημιακό,απόφοιτο Ιατρι­κού Ινστι­τού­του ή σπου­δα­στή Ακα­δη­μί­ας δασκά­λων μετα­ξύ των κορι­τσιών του χωριού. Τέτοιες περι­πτώ­σεις είναι συχνές… Οι άνθρω­ποι είναι καλά ενη­με­ρω­μέ­νοι. Κάποιος θα μπο­ρού­σε να συζη­τή­σει οποιο­δή­πο­τε πολι­τι­κό ή κοι­νω­νι­κό θέμα με τους αγρό­τες… Οι φίλοι μας τα πήγαν άσχη­μα σε συζη­τή­σεις για επαγ­γελ­μα­τι­κά θέμα­τα ή την γνώ­ση της δομής του κρά­τους… Lev Shankivsky (OUN ομά­δες πεζι­κού) 1958 [1]

 Μετά την ήττα για τους Ναζί­στες εισβο­λείς, πολ­λοί από τους Ουκρα­νούς συνερ­γά­τες τους μετα­κό­μη­σαν μαζι­κά σε δυτι­κές χώρες ιδιαί­τε­ρα στον Κανα­δά και τις ΗΠΑ. Αυτοί οι πρώ­ην συνερ­γά­τες των Ναζί ήταν χρή­σι­μοι στον ψυχρό πόλε­μο. Τώρα, αυτοί θα ανα­στή­σουν την εκστρα­τεία της γενο­κτο­νί­ας του λιμού.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο