Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ο Λουι Αραγκόν για την Οκτωβριανή Επανάσταση

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

Αξιο­ποιώ­ντας το δίτο­μο έργο του βρα­βευ­μέ­νου με Βρα­βείο Λένιν μεγά­λου ποι­η­τή Λουι Αρα­γκόν με τίτλο «Η ιστο­ρία της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης 1917–1960 (Παράλ­λη­λη ιστο­ρία) έκδο­ση στα ελλη­νι­κά από τις εκδό­σεις ΦΥΤΡΑΚΗ (1962-μετά­φρα­ση Άρης Αλε­ξάν­δρου) παρου­σιά­ζου­με απο­σπά­σμα­τα που δίνουν με γλα­φυ­ρό – λογο­τε­χνι­κό τρό­πο (δια­τη­ρού­με την ορθο­γρα­φία του έργου) τις πρώ­τες ώρες της εξέ­γερ­σης και την επί­θε­ση στα Χει­με­ρι­νά Ανά­κτο­ρα (7/11/1917).

«…Στην πόλη όλα τα κατα­στή­μα­τα είναι ανοι­κτά, η κυκλο­φο­ρία κανο­νι­κή. Μόνο τα Χει­με­ρι­νά Ανά­κτο­ρα που η περι­κύ­κλω­ση τους άρχι­σε κατά το μεση­μέ­ρι βρί­σκο­νται στα χέρια της προ­σω­ρι­νής κυβέρ­νη­σης κι όλα αυτά χωρίς να χυθεί στα­γό­να αίμα. Ο Στάν­κε­βιτς , κυβερ­νη­τι­κός επί­τρο­πος στα επι­τε­λείο έχει συλ­λη­φθεί τη νύχτα, ύστε­ρα αφέ­θη­κε ελεύ­θε­ρος και τώρα συνε­χί­ζει ανε­νό­χλη­τος τη δου­λειά του: Πηγαι­νο­έρ­χε­ται μετα­ξύ επι­τε­λεί­ου (που είναι στην άλλη μεριά της πλα­τεί­ας) και Ανα­κτό­ρων, παίρ­νει στο τηλέ­φω­νο τη στάβ­κα. Ο αρχη­γός του γενι­κού επι­τε­λεί­ου Ντου­χό­νιν, στον οποίο κάνει γνω­στή τη φυγή του Κερέν­σκη, του λέει πως οι μοτο­σι­κλε­τι­στές που σταλ­θή­καν σιδη­ρο­δρο­μι­κώς θα έχουν φτά­σει ασφα­λώς στην Πετρού­πο­λη. Στις 6 το βρά­δυ, τα Ανά­κτο­ρα είναι τελεί­ως περικυκλωμένα.

Ένα τμή­μα των Ευέλ­πι­δων της Σχο­λής Μιχα­ήλ, απ’ αυτούς που είχαν τοπο­θε­τη­θεί μπρο­στά στα Ανά­κτο­ρα, εγκα­τα­λεί­πει τη θέση του, συνα­πο­κο­μί­ζο­ντας και τα πυρο­βό­λα του. Φτά­νουν στο επι­τε­λείο οι απε­σταλ­μέ­νοι της Επα­να­στα­τι­κή Στρα­τιω­τι­κής Επι­τρο­πής και απο­δί­δουν στον Κίσκιν και στον στρα­τη­γό Μπα­γκρα­του­νί που πηγαί­νει στα Ανά­κτο­ρα ένα τελε­σί­γρα­φο που παρα­χω­ρεί στη κυβέρ­νη­σης είκο­σι λεφτά για να παρα­δο­θεί, αλλιώς το φρού­ριο Πέτρου και Παύ­λου και τα πλοία θα ανοί­ξουν πυρ. Περ­νά­νε τα είκο­σι λεφτά και τα Ανά­κτο­ρα ζητούν δέκα λεφτά παρά­τα­ση. Όταν περ­νά­νε κι’ αυτά τα στρα­τεύ­μα­τα της Επα­να­στα­τι­κή Στρα­τιω­τι­κής Επι­τρο­πής κυριεύ­ουν το επι­τε­λείο. Ενας στρα­τη­γός βγαί­νει από τα Χει­με­ρι­νά Ανά­κτο­ρα, είναι ο Μπα­γκρα­του­νί που μόλις προ ολί­γου παραι­τή­θη­κε. Τον συλλαμβάνουν…

Τα τηλέ­φω­να χτυ­πά­νε συνε­χώς στα επι­τε­λεία. Διε­ξά­γε­ται ένας μακρο­σκε­λής κωμι­κο­τρα­γι­κός διά­λο­γος απ’ τον οποίο απο­κα­λύ­πτε­ται πως ο Κερέν­ση προ­σπα­θώ­ντας να π προ­λά­βει τους μοτο­σι­κλε­τι­στές, κιν­δύ­νε­ψε στη Γκά­τσι­να να συλ­λη­φθεί απ’ την Επα­να­στα­τι­κή Στρα­τιω­τι­κή Επι­τρο­πής που μόλις προ ολί­γου είχε συστα­θεί, τα κατά­φε­ρε τελι­κά να φτά­σει στα Πσκόβ…κι εκεί, τι συνέ­βη; Ο Τσε­ρε­μί­σοβ λέει πως είχε τη σύμ­φω­νη γνώ­μη του Κερέν­σκη όταν ανα­κα­λού­σε τα στρα­τεύ­μα­τα που είχαν στα­λεί στην Πετρού­πο­λη, όμως ούτε ο στρα­τη­γός Μπα­λού­γιεβ του Δυτι­κού μετώ­που, ούτε ο Ντου­χό­νιν δεν φαί­νε­ται να πιστεύ­ουν. Ο τελευ­ταί­ος αυτός ξανα­τη­λε­φω­νεί για να μάθει τι απέ­γι­νε ο Κρασ­νόβ ο διοι­κη­τής της 3ης μεραρ­χί­ας ιππι­κού, που είχε ξεκι­νή­σει για την Πετρούπολη…Ο Τσε­ρε­μί­σοβ ανα­φέ­ρει ότι ο διο­ρι­σμός του καντέ Κίσκιν ως πλη­ρε­ξου­σί­ου, προ­κά­λε­σε μεγά­λη δυσα­ρέ­σκεια στο στράτευμα…Ο Ντου­χό­νι ρωτά τον Πσκόβ: Πού βρί­σκο­νται τα τάγ­μα­τα των μοτο­σι­κλε­τι­στών; Έπρε­πε να είχαν φτά­σει στις 3 το από­γευ­μα στην Πετρού­πο­λη. Άλλες πλη­ρο­φο­ρί­ες δεν υπάρ­χουν. Στο Πσκόβ ο Κερέν­σκη συντάσ­σει ημε­ρή­σιες δια­τα­γές, πιστεύ­ο­ντας στη δυνα­τό­τη­τα σχη­μα­τι­σμού μιας νέας προ­σω­ρι­νής κυβέρ­νη­σης. Όμως όταν μαθαί­νει ότι ο Τσε­ρε­μί­σοβ συνερ­γά­ζε­ται με τη Επι­τρο­πή της Στρα­τιάς, απο­σύ­ρε­ται στο σπί­τι ενός συγ­γε­νή της γυναί­κας του, του στρα­τη­γού Μπαράνοβσκη.

Κατά τις 10 το βρά­δυ το γυναι­κείο τάγ­μα πανι­κο­βλη­μέ­νο από τον κανο­νιο­βο­λι­σμό και το ντου­φε­κί­δι, κατα­φεύ­γει σε μια απ’ τις πίσω αίθου­σες των Χει­με­ρι­νών Ανα­κτό­ρων, κι εκεί παραδίνεται….

Το σύν­θη­μα της εφό­δου δόθη­κε πριν απ’ τα μεσά­νυ­χτα. Έλα­βαν μέρος στην επί­θε­ση οι κόκ­κι­νοι φρου­ροί της συνοι­κί­ας Βόμπργκ, οι εργά­τες των εργο­στα­σί­ων Που­τί­λοβ, των νήσων Βασι­λέβ­σκη, της συνοι­κί­ας Πετρο­γκράν­τσκη, της συνοι­κί­ας Νάρ­βα, οι ναύ­τες της Κρο­στάν­δης, το 2ο άγη­μα του Στό­λου της Βαλ­τι­κής, το σύνταγ­μα Κεκ­σχόλμ, οι Παυ­λόβ­τσυ… Εχο­ντας κατα­λά­βει το νοσο­κο­μείο, τα ένο­πλα τμή­μα­τα εισέ­δυ­σαν στα Ανά­κτο­ρα και στη μία η ώρα, τα μιστά κτί­ρια βρί­σκο­νται κιό­λας στα χέρια τους. Στις 1 και 40’, η τελι­κής έφο­δος τελειώ­νει με την κατά­λη­ψη των Χει­με­ρι­νών Ανα­κτό­ρων, όπου οι υπουρ­γοί συλ­λαμ­βά­νο­νται μέσα στην Αίθου­σα του Μαλα­χί­του. Ταυ­τό­χρο­να οι νικη­τές αφο­πλί­ζουν τους Γιούνκερς..»

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο