Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ο ματωμένος Φλεβάρης του 1933 στη Θεσσαλονίκη

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

Μία σε μεγά­λο βαθ­μό άγνω­στη σελί­δα του εργα­τι­κού και κομ­μου­νι­στι­κού κινή­μα­τος, σελί­δα ηρω­ι­σμού που βάφτη­κε με αίμα συνέ­βη στις 15 Φλε­βά­ρη 1933.

Η αστυ­νο­μία, εντεί­νο­ντας την τρο­μο­κρα­τία κατά των προ­ε­κλο­γι­κών συγκε­ντρώ­σε­ων του Ενιαί­ου Μετώ­που Εργα­τών — Αγρο­τών (ΚΚΕ), πολιορ­κεί συγκέ­ντρω­ση εργα­τών στο Εργα­τι­κό Κέντρο Θεσ­σα­λο­νί­κης. Με αλλε­πάλ­λη­λες εφό­δους επι­χει­ρεί να κατα­λά­βει τα γρα­φεία που . Οι συγκρού­σεις γενι­κεύ­θη­καν σε όλη την πόλη. Δέκα νεκροί και δεκά­δες τραυ­μα­τί­ες. Στις 16/2 απήρ­γη­σαν οι τσα­γκα­ρά­δες και οι αρτερ­γά­τες, ενώ έγι­ναν και συγκε­ντρώ­σεις δια­μαρ­τυ­ρί­ας τόσο στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, όσο και στην Αθή­να αλλά και σε άλλες πόλεις της Ελλά­δας, ενώ παίρ­νει και διε­θνείς διαστάσεις

Τι προηγήθηκε

Το πρώ­το μισό της δεκα­ε­τί­ας του ’30, στην Ελλά­δα, χαρα­κτη­ρί­ζε­ται από οξύ­τα­τες κοι­νω­νι­κο­πο­λι­τι­κές αντι­θέ­σεις και αντι­πα­ρα­θέ­σεις που τελι­κή κατά­λη­ξη θα έχουν την εγκα­θί­δρυ­ση της μετα­ξι­κής δικτα­το­ρί­ας. Επρό­κει­το για μια πορεία που δεν ήταν ανα­πό­φευ­κτη αν κρί­νου­με από τη σκο­πιά των συμ­φε­ρό­ντων του εργα­ζό­με­νου λαού, αλλά ούτε και εύκο­λη αν εξε­τά­σου­με τα πράγ­μα­τα από τη σκο­πιά των συμ­φε­ρό­ντων της άρχου­σας τάξης. Προς αυτή την κατεύ­θυν­ση ευνο­ού­σε η παγκό­σμια οικο­νο­μι­κή κρί­ση του καπι­τα­λι­σμού 1929 — 1933, η χρε­ο­κο­πία του αστι­κού κοι­νο­βου­λευ­τι­σμού και η άνο­δος του φασι­σμού, έμμε­σα ή άμε­σα, η κυριαρ­χία δηλα­δή των πιο αντι­δρα­στι­κών τμη­μά­των της χρη­μα­τι­στι­κής ολι­γαρ­χί­ας ως απά­ντη­ση των αστι­κών τάξε­ων σε αυτή την κρί­ση αλλά και για την αντι­με­τώ­πι­ση του ανερ­χό­με­νου εργα­τι­κού — επα­να­στα­τι­κού κινήματος.

Το ΚΚΕ- μετά την παρέμ­βα­ση της Κομ­μου­νι­στι­κής Διε­θνούς- σημειώ­νει σημα­ντι­κά βήμα­τα ανά­πτυ­ξης. Ετοι­μά­ζε­ται μάλι­στα να δώσει την επό­με­νη εκλο­γι­κή μάχη μέσω από το Ενιαίο Μέτω­πο Εργα­τών Αγρο­τών (ΕΜΕΑ)

Η περιγραφή των γεγονότων μέσα από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ

Μεγά­λη προ­βο­λή του θέμα­τος από τον ΝΕΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ στις 16/2 που έγρα­φε στον τίτλο του βασι­κού θέμα­τος: «Η πρω­το­φα­νής ανθρω­πο­σφα­γή της Θεσ­σα­λο­νί­κης. 7 εργά­τες σκο­τω­μέ­νοι, 16 βαρειά πλη­γω­μέ­νοι και 50 ελα­φρά. Έξω από τα γρα­φεία του Εργα­τι­κού Κέντρου συνή­φθη αλη­θής μάχη μετα­ξύ εργα­τών και αστυ­νο­μί­ας. 3.000 προ­λε­τά­ριοι της Θεσ­σα­λο­νί­κης δια­δη­λώ­νουν μαχη­τι­κά κατά της τρο­μο­κρα­τί­ας». Και σε οκτά­στη­λο υπέρ­τι­τλο στην κορυ­φή της σελί­δας: «Στη Θεσ­σα­λο­νί­κη 7 εργά­τες σωριά­στη­καν νεκροί από το κρά­τος των κεφα­λαιο­κρα­τών. Εργα­ζό­με­νοι όλης της χώρας! Όλοι στο πλευ­ρό του ηρω­ϊ­κού προ­λε­τα­ριά­του της Θεσ­σα­λο­νί­κης με συγκε­ντρώ­σεις, δια­δη­λώ­σεις, απερ­γί­ες δια­μαρ­τυ­ρί­ας! Κάτω οι δολο­φό­νοι! Κάτω οι σφαγιαστές!»

Σε σχε­τι­κή αντα­πό­κρι­ση δίνο­νται οι πρώ­τες πλη­ρο­φο­ρί­ες για τα γεγονότα:

« ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 15. Η κυβέρ­νη­ση του Βενι­ζέ­λου παίρ­νει στην πόλη μας εξαι­ρε­τι­κά τρο­μο­κρα­τι­κά μέτρα με σκο­πό να παρε­μπο­δί­ση την εκλο­γι­κή πάλη του Ενιαί­ου Μετώ­που. Ύστε­ρα από τις αλλε­πάλ­λη­λες απα­γο­ρεύ­σεις των συγκε­ντρώ­σε­ων του Ενιαί­ου Μετώ­που, σήμε­ρα το μεση­μέ­ρι οι αστυ­νο­μι­κές δυνά­μεις έκα­ναν επι­δρο­μή στο Ενω­τι­κό Εργα­τι­κό Κέντρο και κατέ­στρε­ψαν τα γρα­φεία. Κατά­σχε­σαν επί­σης πολ­λά εκλο­γι­κά βιβλιά­ρια εργα­τών. Πεντο­κο­ντα­με­λής επι­τρο­πή πήγε στον Εισαγ­γε­λέα να δια­μαρ­τυ­ρη­θεί και τον ανά­γκα­σε να έλθει στο Εργα­τι­κό Κέντρο. Κάτω από την πίε­ση των εργα­τών ο εισαγ­γε­λέ­ας ανα­γκά­σθη­κε να υπο­σχε­θεί ότι θα ενερ­γή­σει ανακρίσεις.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 3.000 ΕΡΓΑΤΩΝ

Το από­γευ­μα όμως στις 6μ.μ. κου­στω­δί­ες χωρο­φυ­λά­κων και χαφιέ­δων έκα­ναν νέα επί­θε­ση και πολιόρ­κη­σαν το Ενω­τι­κό Κέντρο. Οι εργά­τες που εν τω μετα­ξύ πλη­ρο­φο­ρή­θη­καν τις πρώ­τες επι­δρο­μές είχαν κατα­κλύ­σει τα γρα­φεία του Ενω­τι­κού Κέντρου και εμπό­δι­σαν τους χαφιέ­δες να μπουν μέσα. Εν τω μετα­ξύ έξω από το Ενω­τι­κό Κέντρο συγκε­ντρώ­θη­καν περί τους 3.000 εργά­τες που απο­δο­κί­μα­ζαν τους χωρο­φύ­λα­κες και τους χαφιέ­δες. Οι χωρο­φύ­λα­κες επε­τέ­θη­σαν με πυρο­βο­λι­σμούς και με γκλομπ κατά των συγκε­ντρω­μέ­νων εργα­τών. Οι εργά­τες αντέ­στη­σαν. Επη­κο­λού­θη­σαν σοβα­ρές συγκρού­σεις. Υπάρ­χουν πλη­ρο­φο­ρί­ες ότι από τις συγκρού­σεις τραυ­μα­τί­σθη­καν 2 χωρο­φύ­λα­κες. Πολ­λές επι­τρο­πές παρου­σιά­στη­καν στον Διοι­κη­τή και τον εισαγ­γε­λέα και απαί­τη­σαν να φύγουν οι αστυ­νο­μι­κές δυνά­μεις από το Εν. Κέντρο. Επι­κρα­τεί μεγά­λη τρο­μο­κρα­τία. Απο­γο­ρεύ­τη­κε η συγκέ­ντρω­ση των καπνερ­γα­τών καθώς και η προ­ε­κλο­γι­κή συγκέ­ντρω­ση. Τα γεγο­νό­τα αυτά μόλις εγνώ­στη­καν στους εργά­τες της Θεσ­σα­λο­νί­κης προ­κά­λε­σαν μεγά­λη αγα­νά­κτη­ση και αναβρασμό.

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ

(ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 15 ΦΛΕΒΑΡΗ. Ωρα 12 το μεσά­νυ­χτα) Η πολιορ­κία και οι επι­θέ­σεις της αστυ­νο­μί­ας κατά των απο­κλει­σμέ­νων στο Ενω­τι­κό Εργα­τι­κό Κέντρο εργα­τών εξα­κο­λού­θη­σαν ως τις 10 και μισή η ώρα. Οι εργά­τες που συγκε­ντρώ­θη­σαν έξω από το Εργα­τι­κό Κέντρο να υπε­ρα­σπί­σουν τους ηρω­ϊ­κούς συντρό­φους τους που υπε­ρά­σπι­ζαν με μονα­δι­κή αυτο­θυ­σία και ηρω­ϊ­σμό το ταξι­κό τους Κέντρο έκα­ναν αλλε­πάλ­λη­λες επι­θέ­σεις με σκο­πό να σπά­σουν την πολιορ­κία και να απε­λευ­θε­ρώ­σουν τους συντρό­φους τους. Η αστυ­νο­μία με πρω­το­φα­νή λύσ­σα προ­σπά­θού­σε να τους απω­θή­σει, πυρο­βο­λώ­ντας ενα­ντί­ον τους. οι εργά­τες ως τόσο, που ξεπερ­νού­σαν τις 3 χιλιά­δες, πάλε­ψαν με ηρωϊσμό.

Απω­θού­ντο για μια στιγ­μή και συγκε­ντρώ­νο­νταν ξανά, επα­να­λαμ­βά­νο­ντες τις επι­θέ­σεις τους. Η εισαγ­γε­λία έχο­ντας προ­με­λε­τη­μέ­νη τη δολο­φο­νία των εργα­τών, αρνιό­τα­νε να επέμ­βει, παρά τις δια­μαρ­τυ­ρί­ες των μαζι­κών εργα­τι­κών επι­τρο­πών. Εστί οι επι­θέ­σεις και η πολιορ­κία κρά­τη­σαν μέχρι τις 10.30 – 11 τη νύχτα. Κεί­νη την ώρα ο εισαγ­γε­λέ­ας διέ­τα­ξε γενι­κή επί­θε­ση. Το τι επη­κο­λού­θη­σε ίνε αδύ­να­το να περιγραφεί. 

Οι έφιπ­πες και πεζές δυνά­μεις που επο­λιόρ­κουν το Εν. Κέντρο διε­νήρ­γη­σαν γενι­κή επί­θε­ση. Ρίχτη­καν πάνω από 500 πυροβοολισμοί.

Οι ένο­πλες ορδές επε­τέ­θη­σαν με πρω­το­φα­νή λύσ­σα και κατόρ­θω­σαν να παρα­βιά­σουν τις πόρ­τες του Κέντρου, οι υπε­ρα­σπι­στές του οποί­ου λύγι­σαν, πέφτο­ντας χτυ­πη­μέ­νοι από τα δολο­φο­νι­κά βόλια των καννιβάλων.
Εφτα σκο­τω­μέ­νοι, 16 βαρειά τραυ­μα­τι­σμέ­νοι και 50 ελαφριά.

Αυτός είνε ο απο­λο­γι­σμός της πρω­το­φα­νούς ανθρω­πο­σφα­γής της Θεσσαλονίκης..»

Και στις 17/2 σε αντα­πό­κρι­ση έκτα­κτου απε­σταλ­μέ­νου της εφη­με­ρί­δας ανα­φέ­ρο­νται τα εξής:

«Η ΠΡΟΜΕΛΕΤΗΜΕΝΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ

Χωρίς να προει­δο­ποι­ή­σουν, χωρίς να κάνουν καμιά πρό­τα­ση, διέ­τα­ξαν επί­θε­ση ενά­ντια στους συγκε­ντρω­μέ­νους τόσο μέσα στο Κέντρο, όσο και στις χιλιά­δες που συγκε­ντρώ­θη­καν απ’ έξω. Αυτοί έδω­σαν και την δια­τα­γή στους χωρο­φύ­λα­κες να πυροβολήσουν.

Τρεις ολό­κλη­ρες ώρες κρά­τη­σε η πολιορ­κία. Επί τρεις ώρες ανα­ρίθ­μη­τες δυνά­μεις χωρο­φυ­λά­κων πεζών και έφιπ­πων προ­σπα­θού­σαν να κατα­λά­βουν το Κέντρο και διε­σκόρ­πι­ζαν τις χιλιά­δες των εργα­τών που συγκε­ντρω­νό­ντου­σαν απο­δο­κι­μά­ζο­ντας τους καννίβαλους.

Στις 9 η ώρα έφτα­σε ο ίδιος ο Καλοχριστιανάκης.

Οι εργά­τες ζήτη­σαν και από τον ίδιο τον αστυ­νο­μι­κό διευ­θυ­ντή να’ ρθει ο εισαγ­γε­λέ­ας, ώστε να δια­λυ­θούν επί παρου­σία του.

-Εγώ δεν θα δεχτώ όρους, απά­ντη­σε. Δίνω προ­θε­σμία 5 λεφτά ν’ αδειά­σε­τε το Κέντρο.

Οι εργά­τες, βλέ­πο­ντας τη μανία των χωρο­φυ­λά­κων κι’ αντι­λαμ­βα­νό­με­νοι την παγί­δα που τους έστη­νε ο αστυ­νο­μι­κός διευ­θυ­ντής, αρνή­θη­καν να παρα­δο­θούν. Τότε αυτός διέ­τα­ξε να γίνει η γενι­κή επί­θε­ση. Η πρώ­τη κι’ η δεύ­τε­ρη από­πει­ρα δεν καρ­πο­φό­ρη­σε. Η Τρί­τη έγι­νε συν­δυα­σμέ­νη. Κου­βα­λή­θη­καν πυρο­σβε­στι­κές αντλί­ες, κρε­μά­στη­καν σκά­λες στα παρά­θυ­ρα, κόπη­κε το ηλε­κρι­κό ρεύ­μα ώστε οι εργά­τες να μην ξέρουν που βρί­σκο­νται και τι γίνε­ται τρι­γύ­ρω τους.

Αλλοι σπά­σα­νε τις πόρ­τες και εισώρ­μη­σαν μέσα στο Κέντρο πυρο­βο­λώ­ντας κατά των άοπλων εργατών.

Οποιος εργά­της έκα­νε να φύγει προς την έξο­δο, έπε­φτε πάνω στις λόγ­χες, στις σφαί­ρες, τσα­κί­ζο­νταν με τους υπο­κό­πα­νους. Τότε έγι­ναν σκη­νές αφά­ντα­στης φρί­κης και πρω­το­φα­νούς αγριότητας.

Κα΄θε ομά­δα εργα­τών που κινό­νταν προς την έξο­δο δεχό­τα­νε δολο­φι­νι­κή επί­θε­ση. Οι καν­νί­βα­λοι, μισθο­φό­ροι του κεφα­λαιο­κρα­τι­κού κρά­τους, χόρ­τα­σαν το σαδι­σμό τους πάνω στα κορ­μιά των εργατών.

Πυρο­βο­λού­σαν, λόγ­χι­ζαν, χτυ­πού­σαν με ξύλα και σίδε­ρα, γκρε­μο­τσά­κι­ζαν τους εργά­τες στις σκάλες.

Κι όσοι , παρ’ όλα αυτά, κατόρ­θω­ναν να φθά­σουν στην έξο­δο, δεχό­ντου­σαν και­νούρ­για επί­θε­ση από τους χωρο­φύ­λα­κες που καρ­τε­ρού­σαν απ’ έξω.

Οσοι δεν σκο­τώ­θη­καν μέσα στο Κέντρο, σκο­τώ­θη­καν μόλις βγαί­να­νε στην πόρτα….»(Από αντα­πό­κρι­ση στο ΝΕΟ ΡΟΖΟΣΠΑΣΤΗ 17/2)

Στις 17 όλη η 1η σελί­δα ήταν αφιε­ρω­μέ­νη στη συνέ­χεια του θέμα­τος. Μετά το προ­σκλη­τή­ριο ΕΡΓΑΤΕΣ, ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ! ΕΚΔΙΚΗΘΕΙΤΕ ΤΗ ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, κατα­χω­ρού­σε άρθρο με τίτλο: Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΣΦΑΖΕΙ… ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΤΡΕΜΕΤΕ!

Γρά­φει στο κύριο άρθρο του:

«Και­νούρ­για άτι­μη πρό­κλη­ση. Και άλλο εργα­τι­κό αίμα. Δέκα προ­λε­τά­ριοι σκο­τω­μέ­νοι. Πολ­λοί πλη­γω­μέ­νοι. Αυτό το μήνυ­μα στέλ­νει στους εργα­ζό­με­νους της χώρας η Κόκ­κι­νη Θεσ­σα­λο­νί­κη. Ζητού­σαν ψωμί, πήραν βόλια καφτά. Ζητού­σαν άδεια για συγκέ­ντρω­ση μα οι καν­νί­βα­λοι τους έσφα­ξαν. Έτσι απα­ντούν παντού στους φτω­χούς. Ο δολο­φό­νος γέρος, το σαρα­βα­λια­σμέ­νο τομά­ρι και η τάξη του, η χού­φτα των βδε­λών που τρέ­φε­ται με αίμα σκλά­βων, δολο­φο­νεί σκο­τώ­νει, εξο­ντώ­νει, σφάζει…Προχτές στην Αθή­να, χτες στη Νάου­σα (σ.σ Γενά­ρης 1933) σήμε­ρα στη Θεσ­σα­λο­νί­κη και την Καβά­λα τρέ­χει, άτι­μα χυμέ­νο, προ­λε­τα­ρια­κό, κόκ­κι­νο αίμα!».

Και κατα­λή­γει: «Θέλουν να πνί­ξουν τη φωνή των εργα­ζο­μέ­νων, θέλουν να εξο­ντώ­σουν το Ενιαίο Μέτω­πο των Εργα­τών και Αγρο­τών, να το απο­κλεί­σουν από τις εκλο­γές. Για­τί ξέρουν ότι Ενιαίο Μέτω­πο σημαί­νει ψωμί και δου­λειά για τους σκλά­βους και τρό­μο για τα άτι­μα σχέ­δια τους. 

Ξαί­ρουν πως το Ενιαίο Μέτω­πο σημαί­νει εξό­ντω­ση τους, εκμη­δέ­νι­σή τους, τον αφα­νι­σμό τους. Βλέ­πουν πως εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες δου­λευ­τά­δες απ’ όλες τις γωνιές κρα­τάν γερά και απο­φα­σι­στι­κά τη σημαία της επα­να­στα­τι­κής πάλης. Και αυτό τους γεμί­ζει τρό­μο και φρί­κη. Και σωμό ζητάν να βρουν στις δολο­φο­νί­ες. Μόνο αυτές μπο­ρούν ακό­μα και στη­ρί­ζουν το καθε­στώς τους, που γκρεμοτσακίζεται. 

Στις δολο­φο­νί­ες αυτές όλοι συμ­φω­νάν! Ο Τσαλ­δά­ρης σκό­τω­σε στην Αθή­να, Ο Βενι­ζέ­λος σκο­τώ­νει στη Νάου­σα και στη Θεσ­σα­λο­νί­κη. Όλοι σκο­τώ­νουν, παντού σκο­τώ­νουν. Όλοι συμ­φω­νάν, φτά­νει οι σκο­τω­μέ­νοι να είνε εργά­τες, αγρό­τες, εργαζόμενοι.

Και τρέ­μο­ντας την προ­λε­τα­ρια­κή οργή και εκδί­κη­ση απο­δί­δουν τη δολο­φο­νία σε ασφυξία…

Τρέ­με­τε δολοφόνοι!

Δολο­φο­νού­νται 10 εργά­τες, τραυ­μα­τί­ζο­νται 70, στρα­το­κρα­τεί­ται η Θεσ­σα­λο­νί­κη, η μάχη βαστά ‘ώρες πολ­λές, δου­λεύ­ει το μάλιγ­χερ και το πολυ­βό­λο και πολιορ­κεί­ται το Εργα­τι­κό Κέντρο από τους ποντι­κούς της Μικρα­σί­ας και της Ουκρα­νί­ας και όλα αυτά οφεί­λο­νται στην … ασφυξία. 

Τρέ­με­τε παράσιτα!

Πλη­σιά­ζει η μέρα που η εργα­τιά θα εκδι­κη­θεί. Και τότε, όταν θα στο­λί­ζε­τε τα φανά­ρια με τις γλώσ­σες έξω και τα μάτια γουρ­λω­μέ­να, τότε τέτοιες δικαιο­ο­γί­ες δεν θα τις ακού­τε. Η επα­νά­στα­ση δεν έχει ανά­γκη από δαύ­τες. Χτυ­πά αμεί­λι­χτα και ατσαλένια».

Τα γεγο­νό­τα της Θεσ­σα­λο­νί­κης προ­κά­λε­σαν θύελ­λα δια­μαρ­τυ­ριών στην Ελλά­δα και το εξω­τε­ρι­κό. Πολ­λές συγκε­ντρώ­σεις δια­μαρ­τυ­ρί­ας πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν σε διά­φο­ρες πόλεις της Ελλάδας.

Οι τιμημένοι νεκροί

Να σημειώ­σου­με ότι τα δίνου­με με βάση του Δοκί­μιο Ιστο­ρί­ας του ΚΚΕ και όχι όπως πρω­το­γρά­φτη­καν στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ (υπάρ­χουν δια­φο­ρές κυρί­ως στα μικρά ονό­μα­τα). Επί­σης ότι η επί­ση­μη ανα­κοί­νω­ση κυβέρ­νη­σης- αστυ­νο­μί­ας έκα­νε λόγο για θάνα­το από ασφυξία…

Πρό­δρο­μος Γού­να­ρη, οικο­δό­μος , μέλος του ΚΚΕ. (Με τρία τραύ­μα­τα δια­μπε­ρή με σφαί­ρα τέταρ­το τραύ­μα στο στήθος)

Μορ­δώχ Εσκι­νά­τζη καπνερ­γά­της, 16 χρονών

Ιωα­κείμ Ιωα­κει­μί­δης ή Χατζής, οικο­δό­μος (Τραύ­μα στο κεφά­λι με υποκόπανο)

Θεό­δω­ρος Μπουρ­δάς, ανθρακοπώλης

Θεό­δω­ρος Καρα­μαν­λής, σιδη­ρουρ­γός , 27 ετών

Χρή­στος Παζαλίδης

Αχιλ­λέ­ας Παζα­λί­δης, υπο­δη­μερ­γά­της

Τρι­ζί­δης ή Αντ. Τρά­τσης 19 χρο­νών, εργά­της (Με σφαί­ρα και υποκόπανο)

_________________________________________________________________________________________________

Αλέκος Α. Χατζηκώστας  Δημοσιογράφος και εκδότης της εφημερίδας «Η Άλλη Άποψη της Ημαθίας» και του alli-apopsi.gr. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες, περιοδικά και site εδώ και δεκαετίες, ενώ έχει συμμετάσχει με εισηγήσεις σε μια σειρά ιστορικά συνέδρια και ημερίδες. Έχει εκδώσει 8 βιβλία και συμμετέχει σε συλλογικούς τόμους.
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο