Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ο Μπερλουσκόνι υποψήφιος για την προεδρία στην Ιταλία

Ο κύβος ερρί­φθη: Φόρ­τσα Ιτά­λια, Λέγκα και η ακρο­δε­ξιά Αδέλ­φια της Ιτα­λί­ας προ­τεί­νουν επί­ση­μα τον Σίλ­βιο Μπερ­λου­σκό­νι ως υπο­ψή­φιο για την προ­ε­δρία της Δημο­κρα­τί­ας, στην ψηφο­φο­ρία της 24ης  Ιανουαρίου.

Τι άλλο θα μπορούσε να περιμένει κανείς από το ιταλικό αστικό πολιτικό σύστημα –ένα βαρέλι δίχως πάτο και με πλήρη την απουσία του ανατρεπτικού πόλου;

«Τα κόμ­μα­τά μας θεω­ρούν ότι ο Σίλ­βιο Μπερ­λου­σκό­νι είναι το κατάλ­λη­λο άτο­μο για το συγκε­κρι­μέ­νο αξί­ω­μα, με την αξιο­πι­στία και την εμπει­ρία που η αξί­ζει η χώρα μας και επι­θυ­μούν οι Ιτα­λοί» ανα­φέ­ρε­ται σε επί­ση­μο ανα­κοι­νω­θέν, ενώ ο (από το 2002) γραμ­μα­τέ­ας του Ευρω­παϊ­κού Λαϊ­κού Κόμ­μα­τος, Antonio (Tono) López ξεκα­θά­ρι­σε: «με τον Μπερ­λου­σκό­νι κερ­δί­ζουν και η Ιτα­λία και η Ευρώ­πη! -Μην τρο­μά­ζε­τε από τις στά­σεις της “αρι­στε­ράς”.

Με τον Καβα­λιέ­ρε στο Κουι­ρι­νά­λε (Γερου­σία) και τον Ντρά­γκι στην κυβέρ­νη­ση, η χώρα σας θα αυξή­σει τη διε­θνή της ρόλο».Στενοί συνερ­γά­τες, όμως, του Καβα­λιέ­ρε, όπως ο πρώ­ην υφυ­πουρ­γός παρά την προ­ε­δρία της κυβέρ­νη­σής του, Τζά­νι Λέτα, έχουν ήδη εκφρα­στεί υπέρ μιας λύσης συμ­βι­βα­σμού, με γνώ­μο­να το συμ­φέ­ρον όλης της χώρας …«Πιστεύω ότι ο Σίλ­βιο Μπερ­λου­σκό­νι μπο­ρεί να είναι χρή­σι­μος για τη χώρα» λέει για τον εαυ­τό του ο 85χρονος πρώ­ην πρω­θυ­πουρ­γός της Ιτα­λί­ας, εμπλε­κό­με­νος από χρό­νια σε μπα­ράζ σκαν­δά­λων και δικα­στι­κών διώξεων.

Αρχές Δεκεμ­βρί­ου, τα αστι­κά ΜΜΕ και ΜΚΔ ανέ­δει­ξαν πως ο Μπερ­λου­σκό­νι είχε στεί­λει στους βου­λευ­τές μία ανα­νε­ω­μέ­νη φωτο­γρα­φία του μετά από πλα­στι­κές εγχει­ρή­σεις, καθώς και μία συλ­λο­γή από τις πιο ωραί­ες ομι­λί­ες του και αυτό θεω­ρή­θη­κε ως σήμα εκκί­νη­σης της προ­ε­κλο­γι­κής εκστρα­τεί­ας του για την προ­ε­δρία –έστω και με δίνουν λίγες πιθα­νό­τη­τες, όπως υπο­γραμ­μί­ζει η Deutsche Welle, που υπο­στη­ρί­ζε­ται από τους δεξιούς λαϊ­κι­στές Ματέο Σαλ­βί­νι και Τζόρ­τζια Μελό­νι. Η τελευ­ταία, μάλι­στα η οποία ηγεί­ται των ακρο­δε­ξιών Αδελ­φών της Ιτα­λί­ας (Fratelli d’Italia), πήρε ξεκά­θα­ρη θέση ήδη πριν από τα Χρι­στού­γεν­να δηλώ­νο­ντας πως «θέλου­με έναν πατριώ­τη -ο Μπερ­λου­σκό­νι είναι, ο Ντρά­γκι όχι»…

 

Μάριο Ντράγκι …και πάσης Ιταλίας

Ο 74χρονος πρώ­ην πρό­ε­δρος της Ευρω­παϊ­κής Κεντρι­κής Τρά­πε­ζας και σημε­ρι­νός πρω­θυ­πουρ­γός, εκπρό­σω­πος του made in Italy –tricolore “όλοι_μαζί_μπορούμε” ηγεί­ται «τεχνο­κρα­τι­κής» κυβέρ­νη­σης του κεφα­λαί­ου Ιτα­λία υπο­στη­ρί­ζε­ται από έναν άτυ­πο συνα­σπι­σμό εθνι­κής ενό­τη­τας, στον οποίο ανή­κουν όλα τα κόμ­μα­τα εκτός από το «ακρο­δε­ξιό» της Giorgia Meloni.«Αυτή η πλειο­ψη­φία θα μπο­ρού­σε να καταρ­ρεύ­σει», πιστεύ­ει ο Lutz Klinkhammer (Λουτς Κλινκ­χά­μερ), ειδι­κός για θέμα­τα Ιτα­λί­ας στο Γερ­μα­νι­κό Ιστο­ρι­κό Ινστι­τού­το στη Ρώμη. Η κυβέρ­νη­ση έχει ανα­λά­βει κυρί­ως να κατα­νεί­μει τα 200 δισε­κα­τομ­μύ­ρια ευρώ από το Ταμείο Ανα­συ­γκρό­τη­σης της ΕΕ για την αντι­με­τώ­πι­ση της παν­δη­μί­ας. «Χωρίς τα χρή­μα­τα από τις Βρυ­ξέλ­λες, αυτός ο μεγά­λος συνα­σπι­σμός δεν θα είχε προ­κύ­ψει… Δεν πιστεύω στη στα­θε­ρό­τη­τα αυτής της κυβέρ­νη­σης, εάν ο Ντρά­γκι εκλε­γό­ταν πρό­ε­δρος» λέει.

Με κοι­νό βασι­κό στό­χο το πώς θα ενι­σχυ­θεί η θέση της αστι­κής τάξης της Ιτα­λί­ας στον παγκό­σμιο αντα­γω­νι­σμό, ιδιαί­τε­ρα στις σημε­ρι­νές ρευ­στές συν­θή­κες ανα­κα­τα­τά­ξε­ων στο διε­θνές ιμπε­ρια­λι­στι­κό σύστη­μα, τα ιτα­λι­κά αστι­κά κόμ­μα­τα δίνουν και αυτή τη εκλο­γι­κή μάχη.

Μακριά από τα καυ­τά λαϊ­κά προ­βλή­μα­τα και –όπως ήδη επι­ση­μά­να­με εισα­γω­γι­κά με πλή­ρη την απου­σία του ανα­τρε­πτι­κού πόλου

Χρόνια τώρα η ίδια ιστορία

Θυμί­ζου­με πως στις τελευ­ταί­ες εκλο­γές (2018) πρώ­το κόμ­μα στην Ιτα­λία ανα­δεί­χτη­κε το Κίνη­μα Πέντε Αστέ­ρων (Movimento 5 Stelle — M5S) του τηλε­κα­νί­βα­λου Giuseppe “Beppe” Grillo με 32,66% των ψήφων και 235 έδρες στην κάτω Βου­λή, ελά­χι­στα πίσω από τη συμ­μα­χία δεξιάς-άκρας δεξιάς

 

Το Κίνη­μα Πέντε Αστέ­ρων» (M5S)  απο­τύ­πω­σε τον αυξα­νό­με­νο προ­βλη­μα­τι­σμό για τη συμ­με­το­χή στην ΕΕ, που συν­δέ­ε­ται βέβαια πρώ­τα απ’ όλα με την ανη­συ­χία των ιτα­λι­κών ομί­λων για το πώς θα δια­πραγ­μα­τευ­θεί καλύ­τε­ρα το ιτα­λι­κό κρά­τος τα συμ­φέ­ρο­ντά τους. Πάντως, οι παλιό­τε­ρα υψη­λοί αντι-ΕΕ τόνοι έχουν «κατα­λα­γιά­σει», με ηγε­τι­κά στε­λέ­χη να υπό­σχο­νται τη δια­σφά­λι­ση μιας «στα­θε­ρής, υπεύ­θυ­νης και πιο ισχυ­ρής κυβέρ­νη­σης στην Ευρώπη».

Βεβαί­ως, το «αντι­συ­στη­μι­κό» προ­φίλ που «φόρε­σε» συχνά το «Κίνη­μα», δεν μπο­ρεί να κρύ­ψει τις βαθιά ταξι­κές υπέρ του κεφα­λαί­ου προ­τά­σεις του, όπως για παρά­δειγ­μα την προ­τε­ραιό­τη­τα στην «κατάρ­γη­ση της γρα­φειο­κρα­τί­ας για τις επι­χει­ρή­σεις» και στα μέτρα που θα τονώ­σουν την «ευελ­φά­λεια», αφού – όπως δήλω­σε και ο υπο­ψή­φιος πρω­θυ­πουρ­γός με το «Κίνη­μα», Λουί­τζι Ντι Μάγιο – αυτά θα απο­τε­λέ­σουν το μέσο για πιο «αντα­γω­νι­στι­κές επιχειρήσεις».

Το κυβερ­νών Δημο­κρα­τι­κό Κόμ­μα (PD) διεκ­δί­κη­σε με αξιώ­σεις ρόλο στο μετε­κλο­γι­κό σκη­νι­κό, αν και «λαβω­μέ­νο» από τις απο­χω­ρή­σεις πολ­λών στε­λε­χών του, όπως αυτών που δημιούρ­γη­σαν το (δια­λυ­μέ­νο σήμε­ρα –αλλά πάντα σε αστι­κή εφε­δρεία) κόμ­μα Liberi e uguali (LeU – «Ελεύ­θε­ροι και Ισοι»).

«Αρι­στε­ρός σημαί­νει να είσαι υπε­ρή­φα­νος για ό,τι έκα­νε η κυβέρ­νη­ση αυτά τα χρό­νια», επέ­με­νε ο Matteo Renzi, εκφρά­ζο­ντας από την πρώ­τη στιγ­μή την ετοι­μό­τη­τα του PD να εντεί­νει την αντι­λαϊ­κή επί­θε­ση, αλλά και να πρω­το­στα­τή­σει στην ανα­βάθ­μι­ση της ΕΕ, με προ­τά­σεις όπως η δημιουρ­γία «Ηνω­μέ­νων Πολι­τειών της Ευρώ­πης».

Εμείς είμα­στε ρεφορ­μι­στές οι άλλοι (“αρι­στε­ροί”) είναι “dalemiani” [σσ. του γνω­στού ‑πρώ­ην “κομ­μου­νι­στή” Massimo D’Alema που βομ­βάρ­δι­σε τη Γιουγκοσλαβία]

Εκδόσεις Ατέχνως Atexnos click

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο