Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ο ναζισμός δεν θα ηττηθεί με νομοθετικές ρυθμίσεις — Θα τον τσακίσει ο ίδιος ο λαός

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Η πρό­θε­ση της κυβέρ­νη­σης να φέρει νομο­θε­τι­κή ρύθ­μι­ση που θα θέτει περιο­ρι­σμούς στην συμ­με­το­χή κομ­μά­των στις εκλο­γές, στο όνο­μα της παρε­μπό­δι­σης φασι­στι­κών μορ­φω­μά­των-παρα­φυά­δων της ναζι­στι­κής εγκλη­μα­τι­κής Χρυ­σής Αυγής, εμπε­ριέ­χει τερά­στιους κινδύνους.

Ο σημα­ντι­κό­τε­ρος κίν­δυ­νος έγκε­ται στο να γίνουν αυτές οι νομο­θε­τι­κές ρυθ­μί­σεις το «παρα­θυ­ρά­κι» για τη νομι­μο­ποί­η­ση της χυδαί­ας και αντι­ι­στο­ρι­κής «θεω­ρί­ας των δύο άκρων» που εξι­σώ­νει τον κομ­μου­νι­σμό με το τέρας του ναζι­σμού. Ποι­oς, για παρά­δειγ­μα, μπο­ρεί να εγγυ­η­θεί ότι αύριο δεν θα έρθει μια αστι­κή κυβέρ­νη­ση που, με πρό­σχη­μα την «θωρά­κι­ση της (αστι­κής) δημο­κρα­τί­ας», δεν θα γενι­κεύ­σει τέτοιου είδους ρυθ­μί­σεις, συμπε­ρι­λαμ­βά­νο­ντας στις απα­γο­ρεύ­σεις το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμμα;

Το έργο, άλλω­στε, το βλέ­που­με χρό­νια τώρα σε χώρες-μέλη της ΕΕ (π.χ. Πολω­νία, χώρες της Βαλ­τι­κής, Ουγ­γα­ρία, Ρου­μα­νία, Τσε­χία) όπου η δρά­ση των Κομ­μου­νι­στι­κών Κομ­μά­των και νεο­λαιών ποι­νι­κο­ποιεί­ται η περιο­ρί­ζε­ται, κομ­μου­νι­στές και πρω­το­πό­ροι εργα­ζό­με­νοι διώ­κο­νται, κομ­μου­νι­στι­κά σύμ­βο­λα απα­γο­ρεύ­ο­νται δια νόμου, κλπ. Όλα αυτά, βέβαια, συμ­βαί­νουν με την στή­ρι­ξη της ίδιας της Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης η οποία έχει επί­ση­μα υιο­θε­τή­σει την απα­ρά­δε­κτη θεω­ρία των δύο άκρων.

Η ουσία, λοι­πόν, βρί­σκε­ται στο εξής: Ο φασι­σμός, ο ναζι­σμός και οι σημε­ρι­νοί εκφρα­στές του δεν αντι­με­τω­πί­ζο­νται με νόμους και τρο­πο­λο­γί­ες. Ο «χρυ­σαυ­γι­τι­σμός» και οι «κασι­διά­ρη­δες» δεν θα ηττη­θούν με νομο­θε­τή­μα­τα και απα­γό­ρευ­ση συμ­με­το­χής στις εκλο­γές. Ο αγώ­νας ενά­ντια στο φασι­σμό θα κρι­θεί στους δρό­μους, στους χώρους δου­λειάς και εκπαί­δευ­σης, στις γει­το­νιές, εκεί όπου χτυ­πά η καρ­διά της ταξι­κής πάλης.

Η ιστο­ρία έχει απο­δεί­ξει πως καμία αστι­κή κυβέρ­νη­ση και κανέ­να αστι­κό Σύνταγ­μα δεν είναι σε θέση να τσα­κί­σει τον φασι­σμό. Αυτό μπο­ρεί να το πετύ­χει μόνο το οργα­νω­μέ­νο εργα­τι­κό-λαϊ­κό κίνη­μα, χτυ­πώ­ντας τη μήτρα που γεν­νά και ανα­πα­ρά­γει το ναζι­στι­κό κτή­νος: Το ίδιο το καπι­τα­λι­στι­κό σύστημα.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο